Afgelopen week verscheen Lost Ember in de digitale schappen van de Xbox store. Een action-adventure game die al, voordat de game haar levenslicht zag, meerdere prijzen op het gebied van haar visuele schoonheid heeft gewonnen. Nu konden we er mee aan de slag en is de vraag natuurlijk: is de game ook zo verbluffend als de prachtige trailers doen vermoeden?
Laat ik maar direct met de deur in huis vallen. De game is inderdaad schitterend vormgegeven. De art-style en direction, het kleurenpalet, de levendigheid van de werelden waarin je voortbeweegt. Lost Ember is in meerdere opzichten een indrukwekkende game om te beleven. Minstens zo indrukwekkend is het om te realiseren dat, dit 4 tot 8 uur durend visueel spektakel, de game door een kleine Duitse onafhankelijke studio ontwikkeld is. Bestaande uit slechts vijf ontwikkelaars.
Op jaarbasis speel ik tientallen games over meerdere platformen. Bij een handjevol games heb ik soms dat ik een wereld binnen stap, stil sta en verbluft ben over wat er zich voor mijn neus ontvouwt. Lost Ember is zo een game. En ondanks dat het de eerste game is voor Mooneye Studios, hebben de vijf ontwikkelaars er met behulp van de Unreal Engine iets moois uit weten te persen. Maar is de game ook leuk om te spelen? Eerst maar eens iets over het verhaal (spoilervrij).
‘Trying them to understand by showing them the past’
Bovenstaand citaat uit de game vat de sterk verhaalgedreven ‘dieren actie-avonturen exploratie’-game mijns inziens goed samen. In Lost Ember speel je als de protagonist Kalani. Kalani is niet tot The City of Light (het hiernamaals) toegelaten, omdat de regels van het Yanren geloof door haar niet zijn opgevolgd. Zij worden de Lost Ember’s genoemd en keren als een soort soul wanderer in de gedaante van een dier op de wereld terug. In het geval van Kalani; een wolf.
Na deze korte introductie van het verhaal, opent de game met een ontmoeting tussen Kalani en een soort spiritual light (je lichtgevende gids) die zich over Kalani wil ontfermen. Vanaf dat moment staat de game in het teken om samen met de lichtgevende gids de wereld te verkennen. Op zoek naar plekken waar Kalani herinneringen van haar verleden kan triggeren om zodoende te begrijpen waarom zij een Lost Ember is geworden en om vergiffenis te kunnen vragen.
Het verhaal in Lost Ember is een meeslepend en intrigerend verhaal over verlies, rouw, vriendschap en loyaliteit. Een verhaal waar je, als je ervoor open staat om op deze wijze de verhaalvertelling te beleven, helemaal in op kunt gaan. Het verhaal is middels prachtige visueel vormgegeven herinneringen ijzersterk neergezet. De herinneringen die je in de wereld tegenkomt sluiten feilloos op elkaar aan en worden van de nodige verdieping voorzien door jouw lichtgevende gids. De audio, de cutscenes en de wereld waarbinnen de herinneringen opgehaald worden, dragen bij aan Kalani’s zoektocht in haar verleden. Daarbij krijgt Kalani’s verhaal een aantal interessante en emotionele wendingen.
Spelen als een Wombat
De game leunt op de verhaalvertelling en het beleven hiervan. Daarnaast zit er natuurlijk ook wel enige gameplay in, namelijk exploreren en ‘puzzelen’. In Lost Ember worden meer lineaire werelden afgewisseld met open-ended werelden. In beiden ga je op zoek naar gebieden waar je herinneringen kunt triggeren, zodat je Kalani’s verhaal kunt vervolgen. Om in deze gebieden te komen, zul je ze moeten vinden en dat is soms een zoektocht. Als wolf kun je namelijk niet in alle gebieden komen. Een belangrijk onderdeel van de gameplay is dan ook dat je jouw ‘soul’ transformeert in die van andere dieren in jouw omgeving: het ‘puzzelelement’. Zo kan je als mol onder de grond, als vis kan door het water en als vogel door de lucht. Wanneer je dit eenmaal door hebt, vervallen de barrières van de fysieke omgeving en kan je dus overal komen. Je moet alleen nog uitvinden hoe en met wie.
Dit gedeelte van de gameplay loopt opvallend soepel en maakt het exploreren bij vlagen enigszins uitdagend. Het is ook een leuke en afwisselende manier in het doorlopen van het verhaal. Dat zit met name in de verschillende skills die de dieren hebben en de manier waarop je je met de dieren voortbeweegt.
Niet allemaal koek en ei
Toch is het niet allemaal loftrompet. Regelmatig werd mijn game verstoord door death loops, kwam ik dus niet meer verder en moest ik het vorige checkpoint weer opnieuw laden. Omdat het een exploratiegame is, ben je dan toch al snel een kwartier verder, want je gaat in alle hoeken en gaten zoeken, om vervolgens dan maar te concluderen dat het een death loop is. Ik vermoed overigens dat deze loops ontstaan wanneer je in gebieden komt waar je niet direct door hebt met welke dieren je de weg moeten vervolgen. Je loopt vervolgens rond en jaagt daarmee onbedoeld de dieren weg. Vervolgens respawnen deze dieren niet opnieuw op hun plek, waardoor je dus niet meer verder kunt.
Een ander punt van kritiek is dat het soms onduidelijk is hoe je het verhaal kunt vervolgen. Je kunt jouw lichtgevende gids om raad vragen. Maar wanneer je dan al, zonder dat je het door hebt, langs de specifieke plek bent gelopen tijdens het zoeken, dan wordt de aanwijzing niet meer opnieuw herhaald. Dat is soms wel frustrerend, omdat ik niet altijd door heb of een nieuw gebied bereikt is en het dus zomaar kan zijn dat ik nog iets zoek, wat ik kennelijk al gevonden heb of gepasseerd ben. Tenslotte zijn er hier en daar nog wat problemen met drops in framerates en textures die traag laden, maar die heb ik zelf niet als erg storend beleefd.
Conclusie
Het kleine team van ontwikkelaars van Mooneye Studios hebben met Lost Ember een indrukwekkend game geleverd. Sterke verhaalvertelling, schitterende art-style en direction en vermakelijke gameplay, compenseren meer dan voldoende voor enkele technische mankementen. Lost Ember biedt een levendige wereld, waarbij exploratie en puzzelen zorgen voor een leuke afwisseling, naast het beleven van het verhaal. De kwaliteit is uitstekend voor de prijs van drie tientjes, de beperkte speelduur en herspeelbaarheidswaarde daarentegen iets minder. Desalniettemin een absolute aanrader.
