Lootlite is een nieuwe game die door Jandusoft is uitgegeven. Een roguelike-arcade waar je met één van de beschikbare helden het tegen hordes vijanden op kunt nemen. We vroegen community member Eddie om zijn heldenpak aan te trekken en de XBNL-community van een review te voorzien.
Woon je net een beetje lekker in een afgelegen gebied, is er weer zo’n verdomde draak die alles jat wat los en vast zit. Wat doe je dan als rechtgeaarde krijger, tovenaar, of wat je dan ook van de 8 mogelijke klassen in deze game wilt zijn? Je trekt erop uit en zet het ieder monster dat je tegenkomt betaald. Effe lekker anger management en je krijgt er ook de verloren rijkdommen nog eens mee terug. Win-win situatie. LootLite weet het te bieden, maar speelt het ook lekker?
Gameplay
In deze game word je meteen in het diepe gegooid. Geen mooie verhaaltjes vooraf met allerlei diepzinnige gedachten. Nee, je start meteen in het eerste gebied en de opdracht is duidelijk: monsters slachten. Je beweegt met de linkerstick, je richt jouw aanvallen met de rechterstick en met de A-knop voer je de aanval uit. Jouw aanval gebruik je niet alleen om monsters rechtstreeks aan te vallen, maar ook om projectielen die zij jouw kant op schieten weg te slaan. Bij succes loop je geen schade op. Altijd lekker in dit soort games. Kortom, geen hoofdbrekers qua controls.
De controls zelf werken op zich goed. Het enige moment wanneer alles net iets lastiger blijkt te zijn, is wanneer er (heel) veel vijanden en aanvallen op jou afkomen. Het voelt dan net alsof je 1 extra rechterhand tekortkomt, omdat je dan continue beide sticks gebruikt en tussendoor ook nog zelf een aanval probeert te plaatsen.
Afhankelijk van welke klasse je mee wilt beginnen, heb je stats van jouw personage. Sommige klassen hebben betere Health, sommige hebben betere Attack. Dat er zoveel verschillende klassen zijn, geeft je ook wat mogelijkheden om uit te vinden welke klasse je fijn vindt spelen. Ook helpt het mee met een stukje replay-waarde.
Qua game-mechanics is deze game wat ik ervan verwachtte. Starten, vijanden verslaan, schatten verzamelen en vooral heel vaak doodgaan. Doordat je zo vaak doodgaat, bestaat het risico dat het door de veelvuldige herhaling vervelend wordt. Telkens maar weer hetzelfde stuk wereld doorlopen. Daar heeft deze game wat op gevonden. Nadat je dood bent gegaan, start je weliswaar compleet van voren af aan, maar wordt de lay-out van de wereld en de plaatsing van jouw vijanden opnieuw gegenereerd. Je hebt dus nooit eenzelfde wereld.
Schatten, schatten en nog meer schatten
Waar het in deze game toch echt om draait is schatten verzamelen. Elke (nou ja, bijna elke) vijand die je hebt verslagen laat iets achter. Vaak is dit iets als munten, maar soms ook een potions. Deze laatste zijn zeer welkom. Je gaat zonder twijfel Health verliezen en het is heel prettig om soms wat terug te kunnen pakken.
Naast de drops van de vijanden zijn er schatkisten verspreid over de werelden. Pak deze altijd mee! Vaak zit er iets onzinnigs in de kist (munten), maar soms krijg je een hoognodige upgrade door middel van een nieuw wapen. In plaats van je miezerige zwaard krijg je bijvoorbeeld ineens een bijl de je een aantal keer kunt gooien. Betere Attack en voor een periode heb je een ranged weapon. Heel, heel soms krijg je zelfs een extra hartje. En nodeloos te zeggen, die kun je echt wel gebruiken.
Graphics
De graphics zijn voor een indie-game ok. Niks wereldschokkends, maar ook niet slecht. Denk hierbij vooral aan de kwaliteit uit de oudere 16-bit era. De graphics lopen vloeiend en er zijn niet al te veel gekke dingen. Ja, soms loop je gedeeltelijk door een afbakening van het level, maar dat komt niet vaak voor. Ik vond het in ieder geval niet storend.
Moeilijkheidsgraad
De moeilijkheidsgraad is wel iets om apart te benoemen. Deze gaat namelijk in een rap tempo omhoog. Op het moment van schrijven zijn er slechts 4 spelers wereldwijd die de game hebben kunnen uitspelen. Sterker nog, in het laatste gebied komen is al een heel stevige opgaaf voor de gemiddelde speler.
Natuurlijk is deze curve iets dat vrij typerend is voor dit soort games, maar ik merkte dat ik persoonlijk na 3 uur in hetzelfde (niet bepaald grote) level doorbrengen het wel voor even gezien had.
Online co-op
Er is in deze game geen online optie om te spelen. Wel een verrassing is de toevoeging van local co-op gameplay.
Achievements
Er zijn 15 achievements. Voortgang is hoe je de achievements vrijspeelt. Door het Roguelike karakter van deze game, hoef je niet te verwachten dat je de achievements makkelijk kunt meepikken.
Je moet alle gebieden bereiken (5 achievements) en je moet met alle 8 beschikbare klassen de game uitspelen (8 achievements). Daarnaast is er nog een tweetal hardcore achievements (1x een no-hit run en voor de andere achievement in het laatste gebied alle draken verslaan zonder dat je hun eieren beschadigd). Genoeg werk voor de gemiddelde achievement-masochist.
Conclusie
Voor een indiegame meer dan ok. Het roguelike karakter zorgt voor de afwisseling binnen een game die op zichzelf niet al te groot is. Moeilijkheidsgraad gaat in een rap tempo stevig omhoog en dat zal niet ieders ding zijn.
