Onze community member Eddie is weer in de pen geklommen. Deze week heeft hij op verzoek van XBNL de game Little Bug gerievewed. Je leest hier zijn indrukken:
Eens in de zoveel tijd komt er een indie-game langs waarbij de graphics tot je spreken. Deze game wíl je gespeeld hebben! Maar speelt het zo lekker weg als je hoopt? Ik duik in de game Little Bug en probeer erachter te komen.
Droomwereld
In Little Bug kruip je in de huid van een 8-jarig meisje genaamd Nyah. Op weg terug van school droom je wat terwijl je naar huis loopt en gedurende je wandeling stop je het een en ander in jouw lunchtrommel. Op zich niks vreemds, toch?
Maar dan zie je een dode kat op de weg liggen en je ziet de ziel van het dier. Uiteraard besluit je die te volgen. Tja, heel normaal voor een achtjarige. Voor je het weet belandt je in een wereld die vol zit met gevaar. Godzijdank heb je een lichtgevende bal die jou wil helpen om terug te keren naar de werkelijkheid.
Nee, ik heb niet teveel gedronken… dit is in een notendop het verhaal van Little Bug. Een creatief en fantasierijk verhaal, dat in al haar goede bedoelingen moeilijk te volgen is. Maar goed, de prioriteiten bij een 2D platformer hoeven noodzakelijkerwijs niet bij het verhaal te liggen. Laten we snel eens gaan kijken hoe het met de gameplay zit.
2D platformer die steeds moeilijker en moeilijker blijkt te worden
De eerste stappen die je zet in deze game leiden je mee in de controls. Op het oog rete-simpel. Je gebruikt één stick (linker) om Nyah te bewegen en de andere stick om de lichtbal te verplaatsen, waardoor je obstakels kunt passeren.
Het gebruik van beide sticks in een game is een leuke verrassing. Zeker in de eerdere levels voegt het een extra dimensie aan de game toe. Met de RT-button verbind je Nyah met de lichtbal en kan je over kloven en geesten/monsters manoeuvreren.
Naar mate je verder komt worden de werelden waar je doorheen loopt al snel ingewikkelder. Aanvankelijk lijkt er een mooie curve in de moeilijkheidsgraad te onstaan. Maar als snel merk je dat er iets niet helemaal lekker in deze game werkt. Je bent namelijk ontzettend afhankelijk van waar (en hoe snel) jij de lichtbal positioneert om over obstakels en monsters heen te komen. Normaal een toffe uitdaging in een game. Helaas is de movement die je controleert met de rechter stick nogal losjes, eigenlijk veel te los. Je kunt deze dus heel moeilijk controleren. Resultaat: ontelbare missers bij sprongen en ontelbare keren doodgaan omdat een monster je te pakken krijgt. De toenemende moeilijkheidsgraad lijkt dus vooral gelegen in clunky controls die niet goed op het tempo van de bewegingen afgestemd lijken te zijn.
In het begin denk je nog dat het een kwestie van wennen is. Maar na diverse uren spelen (lees ploeteren), merk je dat het niet beter gaat worden. Voor mij persoonlijk een enorme frustratiebron. Een game mag namelijk gerust (behoorlijk) moeilijk zijn, maar de controls moeten in samenhang daarmee wel strak zijn. Dan kan je jezelf in ieder geval verbeteren en wordt moeilijke gameplay juist een leuke uitdaging. Zijn die controls zoals hier te los, dan is er alleen maar sprake van trial and error en met geluk bepaalde secties van de game doorkomen.
Alleen maar ellende dus? Nou nee. Je wordt godzijdank een behoorlijk stukje meegeholpen doordat de game heel genereus is met save-points. De dev heeft ook deze precies in de buurt van de lastige plekken geplaatst, zodat je niet hele delen opnieuw hoeft door te spelen.
“En nou die hendjes de lucht in……”
Als je deze game op zoekt op internet, dan zal je meteen zien dat deze game grafisch echt een eigen stijl heeft. Voorgrond en achtergrond zijn goed op elkaar ingesteld. En alles is (zodra er licht op schijnt) tot in detail uitgewerkt. Op sommige momenten werd ik herinnerd aan games zoals Limbo en Max: the Curse of Brotherhood. Geen slechte referenties, al zeg ik het zelf.
Enige jammere op het gebied van stijl zijn de getekende handen aan de onderkant van het scherm. Deze geven de grens aan van het speelveld aan (raak ze aan en het is game over). Voor mij vallen ze niet binnen de stijl die de rest van de graphics aanhoudt.
Geluid
De muziekscore en sound van deze game is top. Mocht je al te gefrustreerd raken door de gameplay, de muziek brengt je weer tot rust. Deze is dusdanig goed uitgekozen dat het de indie-game enorm verrijkt. Als je je ogen dichthoudt, zou het zo maar uit een AAA game kunnen komen.
Achievements
De game kent geen online co-op of multiplayer. Alle achievements kun je dus in je eentje behalen.
Deze game heeft 18 achievements. Ga je voor een completion, wees dan voorbereid op heel wat uren trial and error. Op het moment van schrijven heeft nog niemand alle achievements vrij gespeeld.
Technisch gezien zou 1 playthrough minder dan 45 minuten moeten kosten (is ook een achievement), maar om alles te verzamelen ben je waarschijnlijk vele playthroughs verder. Een aantal achievements zijn ook meer dan lastig te noemen (game met één leven uitspelen en je lichtstraal nooit laten opgaan).
De meeste achievements zijn gekoppeld aan alle verschillende verzamelingen die je moet vinden. Te zien aan het feit dat nog niemand ze heeft unlocked, een hels karwei.
Conclusie
Little Bug is een 2D platformer die druipt van de potentie. Deze game, die door Buddy System ontwikkeld is, is zowel grafisch als qua sound design een genot. Er schuilt overduidelijk een talentvolle studio achter de fantasierijke creatie die Little Bug heet. Maar, bij het ontbreken van een degelijk verhaal, leunt de game voornamelijk op de 2D platform elementen. En helaas is het grote struikelblok van deze games in de controls gelegen. Met name één (essentieel) onderdeeltje daarvan, namelijk het besturen van de rechter stick (RS-button). Is het op de eindstreep dan een slechte game? Nee, absoluut niet, maar het had zoveel beter kunnen zijn. In de huidige staat is de game te frustrerend om bij de toppers in haar genre aan te sluiten. Wie weet dat een update waarin de controls worden aangepakt een hoop kan verbeteren. Hopelijk komt die er.
