Eerder deze maand is Like a Dragon Gaiden: The Man Who Erased His Name uitgebracht. Communitylid Eddie deelt in deze review zijn indrukken met deze game:
De Yakuza-serie is op Xbox inmiddels behoorlijk uitgebreid. Met alle afzonderlijke uitgaves op de verschillende consoles tikt de teller inmiddels 12 games aan (19 wanneer je alle versies op alle Xbox-platformen rekent). Begonnen als de echte Yakuza-serie en later overgegaan met een kort uitstapje naar de Judgement-set, en nog later naar de Like a Dragon-games. Van deze laatste set is deze game alweer de derde game (met begin 2024 een vierde op komst).
Like a Dragon Gaiden: The Man Who Erased His Name was eigenlijk bedoeld als uitbreiding. Al tijdens de ontwikkeling van Yakuza: Like a Dragon waren de ontwikkelaars al bezig hiermee. Ze wisten alleen nog niet zeker of het een uitbreiding op Yakuza: Like a Dragon zou worden, of op de nog later uit te brengen Like a Dragon: Infinite Wealth. Waarom? Nou, het personage Kiryu maakte zijn opwachting weer in Like a Dragon. Dat was enigszins onverwacht na het einde van zijn verhaal in Yakuza 6. Maar zijn optreden in Like a Dragon smaakte naar meer, dus gingen de ontwikkelaars ermee aan de haal. De vraag blijft: is Like a Dragon Gaiden: The Man Who Erased His Name meer een uitbreiding of toch een game die op zichzelf kan staan? We gaan het zien.
Story in een notendop
Na zijn avonturen in Yakuza 6 moest Kiryu zijn eigen dood in scène zetten. Dit deed hij om een weeshuis en zijn geadopteerde kinderen te beschermen. Dit houdt uiteraard in dat hij ver onder de radar de rest van zijn leven moet slijten. Toch kruipt het bloed waar het niet gaan kan. Kiryu sluit zich aan bij een geheime organisatie en gaat voor hen wat simpele opdrachten doen. Het laat zich raden dat dit binnen de kortste keren fout gaat. Resultaat: in no-time heeft Kiryu weer te maken met allerlei bendes en zit hij tot zijn nek in Yakuza-zaken. Maar nu wil hij ook weten wie er (buiten hijzelf) schuld heeft aan het feit dat zijn leven weer ondersteboven is gegooid. Hij trekt dus zijn beste pak aan en gaat op weg om iedereen de moeder te meppen.
Qua lengte merk je wel dat de ontwikkelaars ooit begonnen waren met het neerzetten van een uitbreiding. Waar een eerdere Yakuza-game ongeveer een hoofdstuk of 13 had, ben je in deze game na 5 hoofdstukken klaar. In ieder geval met de main story. Net als alle eerdere Yakuza-games zit ook deze game weer propvol met side-missions, collectibles (koffers dit keer), en prachtige omgevingen om tot op de millimeter te ontdekken.
Een gevecht per uur houdt de dokter in huis
Als er iets is waar deze hele serie bekend om staat, dan zijn het wel de gevechten. Op elke hoek van de straat is er wel een reden om een grafisch prachtig gevecht aan te gaan met bendes of op zichzelf staande vijanden. Binnen die gevechten kun je gebruik maken van verschillende vechtstijlen. De ontwikkelaars hebben dat ook keurig ingevoerd voor deze game. Waren het in eerdere games meerdere stijlen, in deze game kun je kiezen voor 2 vechtstijlen. Lijkt een stap achteruit, maar dat is het niet.
In vorige games moest je al voordat je in een gevechtsscène terechtkwam jouw stijl kiezen. En daar zat je dan ook de volledige scène aan vast. Nu kun je in de scène zelf vrijwel meteen wisselen van stijl. Ga je voor bruut schade toebrengen aan jouw vijanden met de Yakuza-stijl, of ga je voor over-the-top met de Agent-stijl? Bij de laatste maak je veel gebruik van gadgets die je kunt verzamelen (raketschoenen, diverse kabelschutters die je net als Spider-Man gebruikt, etc). Nadeel van deze stijl is dat het er prachtig uitziet, maar je minder schade aanricht. Weet je beide stijlen tijdens jouw gevechten goed te combineren, dan word je vrijwel onverslaanbaar. In ieder geval als je het begin van de game weet te overleven.
In het begin wordt je op een mooi tempo in de wereld van de Yakuza gedompeld. Je krijgt een uitgebreide uitleg van je vechtstijlen en de gadgets die je hebt. Natuurlijk moet je die vechtstijlen vrijwel meteen al in gebruik nemen. Alle vijanden uit het begin van de game zijn ontzettend simpel om te verslaan. Het maakt zelfs niet uit dat ze soms met meer dan 10 zijn en jij maar in je eentje bent. Echter, aan het eind van hoofdstuk 1 slaat dat volledig om. Ja, je hebt nog steeds de simpele vijanden, maar je krijgt nu ook echte vechters tegenover je. En daar is het verschil wel heel groot met wat je tot dan toe hebt meegemaakt. Waar eerst jouw healthbar amper omlaag ging, dropt hij nu soms met een kwart per aanval van jouw tegenstander. Enige geluk is dat je met genoeg oefening ook counters kunt uitvoeren die jouw vijand stevig pijn doen. Maar reken erop dat je toch wel een aantal keer in het stof zult bijten.
Akame Network
Vrij snel in de game ontmoet je Akame, een handelaar in informatie. Je krijgt dan ook toegang tot het Akame Netwerk. Een plek waar je allerlei missies en quests kunt doen. Hiermee verzamel je wat geld en zogenaamde Akame Points. Met deze laatste krijg je meer (en grotere) missies vanuit het Akame Network. Ook kun je er gadgets mee kopen. Je kunt in deze zijtak van de game enorm veel tijd steken.
Alle missies zijn duidelijk aangegeven op je mini-map van de stad. De missies beginnen is heel toegankelijk gemaakt. Er zijn twee verschillende soorten missie: een taakmissie en een vechtmissie. Beiden zijn met hun eigen icoon duidelijk op de kaart aangegeven (uitroepteken vs vuist-icoon). Wil je deze doen, dan ga je naar de plek op de kaart. Daar vind je een NPC met een oog boven het hoofd. Benader hem/haar en je kunt aan de gang.
Beeld en geluid, tot in de perfectie
In deze serie is het niets verrassends meer; grafisch zijn deze games pareltjes. En deze game is daarop weer geen uitzondering. De cut-scenes zien er gelikt uit en de omgeving voegt sfeer aan de ervaring toe. Alles is tot in de puntjes afgewerkt. Dit zie je terug bij de hoofdstraten en belangrijke plekken voor de game. Maar ook de kriebelige zijstraatjes en achteraf hoekjes zijn netjes afgewerkt.
Qua geluid is het ook weer typerend voor de Yakuza-serie. Alles is in het Japans ingesproken en in het Engels ondertiteld. De voice-acting is, net als bij de eerdere games, weer top. Er wordt een berg aan emotie meegegeven aan het verhaal dat uit de doeken wordt gedaan. Ook de achtergrondgeluiden en de muziek in de game zijn van hoge kwaliteit.
Achievements
Like a Dragon Gaiden: The Man Who Erased His Name laat jou 61 achievements vrijspelen. Een hele lekkere en uitgebreide set. Iets dat me wel heeft verbaasd gezien het feit dat deze game een stuk korter is / kan zijn dan zijn voorgangers. Natuurlijk krijg je weer achievements voor elk van de 5 hoofdstukken die je uitspeelt. Daarnaast mag je tot aan 50 abilities verzamelen en met alle gadgets die je krijgt vijanden uitschakelen. De lastigste soort achievements zullen de ranked achievements en de fans-achievements zijn. Bij ranked moet je alle wedstrijden met zilver – goud – en platinum voltooien. De fans-achievements zijn vooral een grind. Je moet uiteindelijk 30.000 fans krijgen. Kortom, voor iedereen is er wel wat te doen in deze game.
Conclusie
Like a Dragon Gaiden: The Man Who Erased His Name is weliswaar een stuk korter dan zijn voorgangers, maar voelt wel aan als een complete game. Dit komt mede doordat je ook in deze game weer zoveel te doen hebt. Ontelbare gevechten (zeker wanneer je alvast wat vooruit wilt grinden om sterker te worden), mini-games en ook gewoon een leuk verhaal. Grafisch en met de voice-overs zit je met deze game goed, maar dat is langzaamaan wat iedereen ook van de serie verwacht.
