Afgelopen weken heb ik Legacy of Kain: Soul Reaver 1+ 2 Remastered gespeeld. in deze review kun je mijn indrukken lezen.
Afgelopen februari kwam Aspyr Media met de geremasterde versies van Tomb Raider 1 tot en met 3 op de proppen. Zoals je destijds in mijn review kon lezen, was ik daar behoorlijk lyrisch over. Grafisch was het een enorme stap voorwaarts voor een game die alweer 28 jaar oud is! Aspyr heeft waarschijnlijk gedacht: “Wat we met Tomb Raider kunnen, dat kunnen we ook met de Legacy of Kain: Soul Reaver-franchise.”
Deze franchise, die alweer stamt uit 1999, werd ontwikkeld door Crystal Dynamics, de studio die ook verantwoordelijk is voor de reboot van Tomb Raider (zien jullie de cirkel?). Dat er iets aan zat te komen voor deze franchise was niet geheel onverwachts: Crystal Dynamics had onlangs nog een enquête rondgestuurd waarin werd gevraagd wat fans graag zouden willen zien voor deze serie.
En zoals hierboven aangegeven hebben de Soul Reaver-games nu dezelfde geremasterde behandeling gekregen als de Tomb Raider-games (waar we overigens komend jaar deel 4 tot en met 6 aan mogen toevoegen). Maar weten deze remasters dezelfde indruk achter te laten als Tomb Raider destijds bij mij deed?
Een op wraak beluste vampier.
Soul Reaver speelt zich af in de wereld Nosgoth, een land dat op de rand van vernietiging staat doordat de acht beschermers van de Pillars of Nosgoth corrupt zijn geworden. Kain, ooit een nobel persoon en zelf ook één van deze acht beschermers, vernietigt de andere beschermers voordat hij beseft dat ook hijzelf corrupt is geworden. Om de wereld van Nosgoth te redden, zou hij zichzelf moeten opofferen. Maar, zelfzuchtig zoals Kain is, besluit hij dit niet te doen. Hierdoor veroordeelt hij de wereld tot een eeuwige staat van verval en verloedering.
Kain verandert uiteindelijk in een vampier en wekt zijn mede-beschermers opnieuw tot leven, ditmaal als zijn loyale luitenants. Jij speelt als één van deze luitenants, genaamd Raziel. Raziel heeft jarenlang trouw gediend onder Kain, maar overtreft hem onverwachts in de evolutie van het vampierenras door vleugels te ontwikkelen. Kain, die dit als een bedreiging ziet, verraad Raziel en vernietigt Raziels vleugels alvorens hem in de Lake of the Dead te werpen.
Raziel wordt echter gered door de Elder God en teruggestuurd naar Nosgoth om de wereld te bevrijden van Kains greep en natuurlijk om zijn wraak te verzilveren.
Magere combat afgetopt met prima Puzzelwerk
Een klassiek verhaal van wraak dus. Echter, naarmate de game vordert, wordt steeds duidelijker dat wraak de wereld niet gaat redden. Deel 1 eindigt dan ook met een grote cliffhanger. Gelukkig kun je meteen doorgaan met deel 2, waarin het verhaal veel meer op de voorgrond treedt. Dit maakt de game echter ook een stuk lineairder dan het eerste deel. Voor mij persoonlijk is dat een minpunt, want ik vond juist het verkennen in deel 1 een leuke toevoeging.
Waar je in het eerste deel je levens- en energiemeter kunt uitbreiden en verschillende aanvallen kunt verzamelen, ontbreekt dit volledig in het tweede deel. Hierdoor is de combat in deel 2 een stuk minder aantrekkelijk geworden. De combat was sowieso al niet het sterkste punt van beide games, maar ik betrapte mezelf erop dat ik in deel 2 de gevechten grotendeels oversloeg. Als je toch in een gevecht belandt, kun je met de schouderknop een vijand locken om gerichte aanvallen uit te voeren. Dit werkt echter niet heel prettig, en ik koos er daarom al snel voor om maar willekeurig rond te hakken. Dit bleek uiteindelijk nog effectiever ook.
De combat is dus zeker niet de reden om Soul Reaver te spelen. Gelukkig wordt dit afgewisseld met leuke platform- en puzzel-elementen. In deel 1 kom je vooral veel schuifpuzzels met blokken tegen, à la Tomb Raider. In deel 2 moet je meer je hersenen gebruiken, omdat de puzzels zijn gekoppeld aan de elementen van je Reavers (een soort spiritueel zwaard). Deze elementen, bestaande uit lucht, vuur, duisternis en licht, zorgen ervoor dat je regelmatig moet wisselen tussen varianten. Dit kan alleen door een elementale urn te activeren, en deze staan zo gepositioneerd dat je er niet zomaar bij kunt.
Ik heb me met deze puzzels prima vermaakt. Ze zijn uitdagend, maar niet te moeilijk, zelfs niet voor de minder doorgewinterde puzzelaars.
Grafisch minder indrukwekkend.
Zoals je hierboven al hebt kunnen lezen, heeft ook deze remaster een HD-upgrade gekregen. Maar waar ik destijds bij Tomb Raider ontzettend onder de indruk was van de grafische verbeteringen die Aspyr Media wist mee te geven aan die game, ben ik dit aanzienlijk minder bij de grafische upgrades van Soul Reaver. Je merkt goed dat Soul Reaver een paar jaar later in het PlayStation 1-tijdperk is uitgebracht dan bijvoorbeeld Tomb Raider. Waar Tomb Raider indrukwekkende verbeteringen wist te brengen in de textures, is de sprong in beide Soul Reaver-games veel kleiner. De textures hebben vooral een scherpere resolutie gekregen, maar zijn niet echt grondig vernieuwd.
De grootste verbeteringen zitten vooral in de karaktermodellen. Deze zijn voorzien van veel meer detail en zijn een stuk minder hoekig. Toch vond ik de oude graphics op sommige momenten beter overkomen. Zo zijn er kleine details weggelaten bij bepaalde personages. Denk bijvoorbeeld aan een embleem op de achterkant van Raziels das of de magma-look die de Fire Beasts hadden. Daarnaast komen sommige textures wat flets over, en tot mijn grote spijt heb ik ook een texture-bug ervaren. Bij een bepaalde objective-texture werd een groot zwart blok weergegeven, alsof de textures vergeten waren toe te voegen. Dit probleem deed zich overigens alleen voor in de remastered-setting en niet in de originele weergave.
Volledig pakket aan extra’s
Ik weet dat ik ondertussen al regelmatig de vergelijking heb gemaakt met de Tomb Raider Remastered-games, maar ook bij het volgende wil ik het toch weer even aanhalen. In mijn review van Tomb Raider merkte ik destijds op dat een gallery en een goed pakket aan extra’s een geweldige toevoeging zouden zijn geweest bij de remasters. Het lijkt wel alsof Aspyr Media naar mijn kritiek heeft geluisterd, want jongens, wat zit deze game volgepropt met extra’s!
Je kunt het zo gek niet bedenken of ze hebben het erin gestopt. Een uitgebreide gallery met artwork, een sectie vol behind-the-scenes-filmpjes waarin de stemacteurs van Raziel en Kain hun talenten laten zien, een complete soundtracklijst, demo-footage en zelfs de volledige scripts van beide games. Als klap op de vuurpijl zijn er ook nog nooit eerder vertoonde, verwijderde levelsegmenten toegevoegd die volledig speelbaar zijn.
Voor de echte fans is het een waar genot om hier eens een middagje aan te spenderen.
Eindoordeel
Met Soul Reaver Remastered 1 + 2 heeft Aspyr Games weer een prima compilatie afgeleverd. Hoewel het misschien niet dezelfde grafische impact heeft als Tomb Raider Remastered, maken de vele toegevoegde extra’s dit pakket, vooral voor de fans, absoluut de moeite waard.
Ben je benieuwd naar het oudere werk van Crystal Dynamics of een grote fan van de Legacy of Kain-serie? Geef deze compilatie dan zeker een kans. Voor slechts 30 euro haal je een uitstekend pakket in huis.
