Review: Layers of Fear 2

Je bent een acteur en de film waarvoor je gevraagd bent wordt opgenomen op een luxe cruiseliner. Je hebt een prachtige hut toegewezen gekregen, de reguliere passagiers mogen je niet storen en worden uit je buurt gehouden en niks houdt je dus tegen om een topprestatie te leveren. Wat zou er nou helemaal mis kunnen gaan?

Nou, wat te denken van een regisseur waar je absoluut niet mee op één lijn zit. Of dat je niet weet hoe je jouw personage neer moet zetten. Oh, en ook weet je niet meer wie je zelf bent. Dan is er ook nog het feit dat het complete schip volledig uitgestorven is en om het af te maken hallucineer je als een gek (of zijn het herinneringen?) en gebeuren er de meest creepy dingen om je heen. Niet echt een ontspannen werksfeer of fijne cruise dus.

Het verhaal wordt verteld door middel van de voorwerpen die je vindt en bekijkt, maar ook door stemmen die je af en toe hoort. Het is erg interessant om stukje bij beetje uit te vogelen wat er nu precies aan de hand is, maar je moet je hoofd er wel goed bijhouden en alles zelf met elkaar verbinden, want cutscenes zijn er niet in Layers of Fear 2. Het is dus goed mogelijk dat ik er een iets andere interpretatie aan overhoudt dan dat jij dat zou doen. Dit in combinatie met de meerdere eindes die deze game kent, zorgt er wel voor dat de replay value hoog is. Misschien zie je de volgende keer wel dingen die je in je eerste run hebt gemist?

Griezelige wandeling

Layers of Fear 2 laat zich het beste omschrijven als een psychologische horror walking simulator. De gameplay is dus vrij eenvoudig. Je wandelt door het schip heen en lost hier en daar een puzzel op om verder te kunnen komen. Ondertussen zorgt de game voor een griezelige atmosfeer en flink wat jumpscares en dat is het eigenlijk wel. Qua besturing werkt Layers of Fear 2 net zo eenvoudig. Je kunt lopen, hardlopen, bukken en voorwerpen oppakken en bekijken. Dit alles in een totaalpakket dat behoorlijk lineair is. Loop je door een gang met meerdere deuren? Dan zitten de meeste deuren vaak op slot en dat betekent dat je er simpelweg niks te zoeken hebt en je door kunt totdat je weer op de juiste route zit.

Nu zou je kunnen zeggen dat dit wel heel erg eenvoudig is en dan zou je gelijk hebben, maar voor deze game werkt het perfect. Wat is namelijk het grootste probleem dat veel horror titels hebben? Gewenning met als gevolg dat de game zijn charme verliest. Zeker als je dan ook nog een game hebt waar je dus alleen maar in kunt lopen en de enige actie bestaat uit sporadisch een keer vluchten of jezelf verstoppen, is vrij ronddolen en backtracken op zoek naar een hint om een puzzel op te lossen doodsaai. Door de game dus lineair en het tempo relatief hoog te houden, je switcht met regelmaat naar totaal andere omgevingen, blijft Layers of Fear 2 spannend en zit je constant met een lekker gevoel van spanning en zenuwen.

Ook de puzzels halen het tempo niet heel erg uit de game. Waar ik in andere soortgelijke games nog wel eens vast zat omdat ik een benodigd voorwerp niet kon vinden en dus maar heen en weer bleef rennen, is in Layers of Fear 2 de oplossing vrijwel altijd aanwezig in dezelfde ruimte, of in de aangrenzende kamers. Sterker nog, als je een voorwerp uit een andere kamer moet halen, dan is dit vaak om een stuk verhaal te kunnen vertellen en jou als speler nog een keer lekker de stuipen op het lijf te jagen. Puzzels zijn dus ook gewoon functioneel in het verhaal, in plaats van losse elementen om je voortgang alleen even te vertragen en dit werkt erg fijn.

Zo speelde ik op een bepaald moment een stukje waarin ik een klein jongetje was. Ik moest een puzzel oplossen waarin ik een voorwerp van de moeder terug moest vinden dat ik schijnbaar kwijt had gemaakt. Om dit voor elkaar te krijgen moest ik diverse schilderijen en standbeelden manipuleren om de indeling van de kamer te veranderen. In elke indeling lag een voorwerp om verder mee te komen. Terwijl ik bezig was hoorde ik van diverse aanwijzingen en waarom het zo belangrijk was dat ik het voorwerp weer terug vond. Heel tof.

Idioot moeilijk wordt het gelukkig ook niet. Sommige puzzels moet je even een moment over nadenken, anderen wijzen zich vanzelf en soms moet je gewoon maar wat proberen omdat je de logica niet ziet. Frustrerend is het echter nooit en langer dan een minuut of tien zul je er vaak niet voor nodig hebben.

Ouderwetse film

Layers of Fear 2 wordt gepresenteerd in afwisselend kleur en zwart/wit. Alsof je in een ouderwetse film zit. Die overgangen kunnen geleidelijk zijn, maar ook heel abrupt. Voorbeeldje: ik wandel redelijk op mijn gemak door een gang van het schip en open een deur. Die brengt me naar een nieuwe gang, maar zodra ik over de drempel stap is alles ineens anders. Weg zijn de kleuren, ineens is alles zwart/wit, sta ik een totaal ander deel van het schip en WAAR KOMEN DIE CREEPY DUMMIES INEENS ALLEMAAL VANDAAN??!!

De game werkt vrij veel met dit soort abrupte wisselingen en ik houd er van. Nogmaals, het voorkomt gewenning doordat je nooit heel lang in dezelfde omgeving bent en dus blijft het spannend. Daarnaast zijn de graphics van Layers of Fear 2 ook gewoon erg goed te noemen.

Dan is er nog het geluid dat ook flink bijdraagt aan de sfeer. De muziek werkt lekker sfeerverhogend. Soms zacht, soms hard en ook af en toe afwezig. Soms klinkt er spannende muziek en gebeurt er uiteindelijk helemaal niks. Een andere keer denk je dat er weinig aan de hand is en schrik je jezelf kapot. De geluidseffecten zijn minstens zo effectief. Enge stemmen, fluisterende stemmetjes, dingen die omvallen en tenslotte de donders harde geluiden waar je wel een meter van de lucht inspringt.

Conclusie

Layers of Fear 2 is wat mij betreft een erg geslaagde game. Het is intrigerend en je blijft maar doorspelen om uit te vinden wat er aan de hand is, maar ook gewoon om te kijken wat er in de volgende ruimte gaat gebeuren. De game is heerlijk spannend. Je schrikt je af en toe echt kapot en dankzij het relatief hoge tempo dat de game hanteert blijft dit ook zo.

Het is niet een overdreven lange game. Tussen de zes en tien uur heb je nodig om het einde te bereiken, maar omdat de game meerdere eindes kent, is de replay value wel hoog.

Het is niet een game voor iedereen. Wil je actie, veel schieten of vechten? Dan kun je deze beter overslaan. Ben je fan van horror games en kun je genieten van het uitpluizen van een mysterie? Dan kun je deze met een gerust hart oppikken. Alhoewel, een gerust hart…