Kingdoms of Amalur: Reckoning is eigenlijk altijd een beetje bij me langs gegaan. Tijd om dat met de remaster Re-Reckoning eens recht te zetten.
Jaren geleden stond ik eens in de winkel met Kingdoms of Amalur: Reckoning voor de Xbox 360 in mijn handen. De game leek me wel leuk, maar ik kocht uiteindelijk iets anders. Een poos later zag ik hem in de aanbieding liggen, maar wederom kocht ik de game niet. Aan het einde van de cyclus voor de 360 viste ik hem ergens uit de koopjesbak vandaan en kocht ik hem dan uiteindelijk wel. Ik ben begonnen met de game, besloot na zo’n twee uur spelen dat ik hem wel cool vond en om de een of andere reden heb ik hem daarna weer aan de kant gelegd en nooit meer aangeraakt. Nu met Re-Reckoning wordt het tijd om dat eens recht te zetten, maar lukt dat ook?
Terug uit de dood
Het verhaal begint met de dood van jouw personage, the Fateless One. Om het leven gekomen in de heftige oorlog die er in Amalur woedt. Hij ontwaakt in een ondergrondse grot, nadat hij dankzij een experiment met the Well of Souls weer tot leven is gewekt. Herinneringen over wie je bent of waar je vandaan komt ben je allemaal kwijt, maar al snel kom je erachter dat jij de enige bent die dankzij the Well of Souls weer tot leven is gebracht. The Well of Souls wordt aangevallen door de Tuatha die in naam van hun nieuwe god Tirnoch in oorlog zijn met alle stervelijke rassen in Amalur. Je ontsnapt en ontdekt dat jij een sleutelrol speelt in de strijd tegen Tirnoch om al het leven in Amalur te redden.
Klinkt dit alles ingewikkeld? Daar had ik ook last van. Ik heb nu veertien uur in de game zitten en begin nu pas alles een beetje door te krijgen, hoewel er ook nog genoeg vraagtekens zijn. Het is in die zin dus wel even doorbijten voordat het echt interessant wordt.
Quest, quests, quests
Zodra je voet zet buiten de grot waarin je ontwaakt word je vrijgelaten in de game. Je kunt gaan en staan waar je wilt. Kom je in een gebied waar de monsters te sterk zijn? Dan keer je om en ga je de andere kant op om wat te levelen door middel van monsters neer te hakken of door quests te voltooien. En die quests, daar zijn er meer dan genoeg van. Werkelijk overal is wel iemand te vinden die je hulp nodig heeft.
Er zijn quests waarbij je simpelweg voorwerpen op moet halen, maar ook waar je een specifiek monster moet verslaan, een grot moet doorkruisen, op zoek moet naar een vermist persoon of een voorwerp moet stelen. Sommige van die quests bestaan uit een hele serie van aaneengeschakelde missies. Elke missie levert je experience, goud en soms zelfs een wapen of een stuk armor op, dus het loont best om die quests te voltooien. Ik kwam op een bepaald moment alleen niet meer aan mijn hoofdmissies toe omdat ik maar heen en weer bleef rennen om al die zijmissies te voltooien, maar dat ligt meer aan mijn obsessieve drang om alle icoontjes weg te spelen dan aan de game.
Hakken, koprollen en wat magie
Kingdoms of Amalur: Re-Reckoning is een RPG en om verder te komen in de game zul je moeten levelen. De quests zijn daar een belangrijk hulpmiddel bij, maar minstens zo belangrijk is het uiteraard om diverse monsters en vijanden een kopje kleiner te maken. Dit doe je door middel van hack-and-slash combat en magie.
Die combat is trouwens super eenvoudig. Alle aanvallen zitten achter één knop verscholen. Je hoeft dus geen ingewikkelde combinaties aan te leren, maar kunt gewoon focussen op lekker simpel op die ene knop rammen. Daar gooi je af een toe een magische aanval tussendoor en een keer een koprol om weg te duiken en dat is dat.
Na verloop van tijd vul je jouw Reckoning-meter. Wanneer die vol zit kun je een vernietigende Reckoning-aanval loslaten. Het komt er op neer dat je dan in een soort overdrive gaat waarin alles om je heen vertraagt. In die tijd hak je alle monsters om je heen kapot. Bij het laatste monster activeer je jouw Reckoning en vervolgens sla je dat monster helemaal in puin waarbij je alle zielen en ervaringspunten van de overige monsters ook verzamelt. Het ziet er ongelooflijk bruut uit en kan je uit hele nare situaties redden.
Is de game dan niet te makkelijk? Dat valt mee. Afzonderlijk zijn de monsters vrij hersenloos wel te verslaan, maar op het moment dat ze in een groepje aanvallen zul je echt wel moeten opletten met wegrollen en blokken. Als ze er dan ook nog wat magie bij doen wordt het echt leuk en zul je sneller het loodje leggen dan je denkt.
Nieuw likje verf
Het originele Kingdoms of Amalur: Reckoning kwam ruim acht jaar geleden uit en Re-Reckoning is een remaster, geen remake. Dat betekent dat de game in principe alleen een nieuw likje verf heeft gekregen. Dankzij het cartoony stijltje komt de game daar redelijk mee weg, maar toch zie je dat het een vrij oude game is. Toegegeven, ten opzichte van het origineel ziet alles er echt een behoorlijk stukje strakker uit en je komt echt wel leuke plaatjes tegen, maar het verbloemt niet dat de animaties van je personage wat houterig ogen en dat je gewoon iets meer gewend bent tegenwoordig.
Qua voice acting is het allemaal degelijk. Je eigen personage heeft geen stem en moet het doen met af en toe een antwoord selecteren in een keuzewiel, maar vrijwel alle andere personages praten graag met je en dit klinkt, inclusief de verplichte accenten hier en daar, over het algemeen gewoon prima.
Wat nog wel absoluut een pluim verdient zijn de laadtijden in deze game. Die zijn echt verwaarloosbaar. De game opstarten gaat razendsnel, fast travellen gaat ook echt fast en hetzelfde geldt voor een save herladen wanneer je sterft.
Is dit wel echt leuk?
Dat is de vraag die ik mezelf na een aantal dagen spelen stelde. Ik snapte het verhaal en de lore niet, de combat is simpel, ik bleef maar van hot naar her rennen om soms onnozele zijmissie af te ronden en grafisch ziet het er, ondanks zijn likje verf, toch ook redelijk gedateerd uit.
Je zou dus zeggen dat ik de game niet echt heel leuk vind, maar schijn bedriegt. Zeker toen ik er een paar uur in had zitten merkte ik dat ik er wel voldoening uit haalde. Ja, grafisch is het niet van het niveau Avengers, dat ik er volop naast speelde en qua combat is het ook niet heel ingewikkeld allemaal. Maar als je een groepje monsters met je laatste restje health weet te verslaan, is dat toch wel heel bevredigend. Of als een drietal enorme trollen eigenlijk te sterk blijkt te zijn, maar je ze met een Reckoning-aanval toch op de meest brute wijze weet te verslaan. Dan komt er bij mij wel een glimlach tevoorschijn. En die graphics? Ach, weet je? Dat kleurige, cartoony stijltje heeft eigenlijk ook wel wat en als je maar genoeg quests doet en praat met de inwoners van Amalur dan leer je ook vanzelf de lore wel kennen. Dus om mijn eigen vraag maar te beantwoorden: ja, dit is best leuk.
Conclusie
Kingdoms of Amalur: Re-Reckoning is een oude game met een nieuw likje verf. De animaties zijn wat houterig, de combat is simpel en het verhaal en de lore zijn lastig om te leren. Voor wie hier echter doorheen kan kijken ontvouwt zich wel een prima game. Er is meer dan genoeg te doen als het op quests en sidequests aankomt en dat simpele combat systeem blijkt, zeker met de Reckoning-mode, toch wel erg vermakelijk.
Voor de rest zit alles wat je wilt van een fantasy-RPG erin. Zwaarden, harnassen, kastelen, trollen, magie, elfen, dwergen en dit alles verpakt in een kleurrijk en cartoony stijltje. Voor wie een game van het kaliber The Witcher zoekt is Kingdoms of Amalur: Re-Reckoning niet weggelegd, maar wie een voorliefde heeft voor fantasy-RPG’s en best door het feit heen kan kijken dat dit een wat oudere game is, kan zich hier weer prima zestig uur mee vermaken.
