King of Fighters kent een lange geschiedenis die ons heel wat jaartjes terug in de tijd weet te brengen. Inmiddels zijn we bij deel 15 aangekomen en vroeg de XBNL-redactie aan communitymember DandruffWookie om zijn indrukken met ons te delen. In deze review lees je zijn mening.
Als je een fanatieke speelhalbezoeker was in de jaren ’90 (van de vorige eeuw) of wel eens een snackbar of sporthal bezocht, dan zul je wel eens in aanraking zijn geweest met de King of Fighter games. In Latijns-Amerika schijnt de KOF-series tot op de dag van vandaag meer bekendheid te genieten dan zijn illustere tegenhanger, Street Fighter. Ook in Azië geniet KOF nog steeds grote populariteit. Maar met name door de financiële perikelen, wisselingen van eigenaar en andere zaken, heeft het enige tijd geduurd voor SNK zich weer volle bak kon focussen op het ontwikkelen van hun meest rendabele franchise.
SNK heeft een duidelijk doel voor ogen: KOF weer op het zelfde niveau als concurrent Street Fighter krijgen. De eerste serieuze poging was zes jaar geleden met KOF XIV. Met XIV is de grote sprong naar 3D gemaakt, iets wat de grote concurrent al een behoorlijke tijd geleden met Street Fighter IV (2005) had gedaan. De fans moesten wennen aan de nieuwe 3D-modellen, maar het werd gezien als een duidelijke sprong voorwaarts. Maar blijkbaar was SNK er niet van overtuigd dat ze hun visie konden realiseren in de voor KOFVIX gebruikte game engine. Het resultaat was dat SNK omschakelde naar de Unreal Engine 4 voor KoFXV. Wat wéér een lang ontwikkelproces van zes jaar tot gevolg had.
Karakterhussel
King of Fighters is in 1994 begonnen als een soort SNK All stars game met karakters uit de vele titels die SNK destijds op haar Neo Geo/MVS-hardware uitbracht. Vanaf KOF95 is de gewoonte ontstaan om zoveel mogelijk karakters in de game te proppen. Ook de hedendaagse games zijn nog steeds goed bedeeld: Het vorige deel had 51 karakters en in KOFXV zijn er vanaf de lancering 39 karakters beschikbaar. Daarnaast zijn er nog 12 DLC-karakters aangekondigd en in aantocht. Om het een beetje overzichtelijk te houden zijn alle karakters netjes onderverdeeld in teams. De karakters worden bij elkaar in een team gestopt omdat ze oorspronkelijk uit hetzelfde spel komen of omdat ze in de verhaallijn een bepaalde connectie hebben.
In XIV waren er maar liefst 6 compleet nieuwe karakters toegevoegd. Ditmaal moeten we het doen met (maar) drie nieuwe: Isla, Dolores en Krohen. Daarnaast wordt de bezem door de rest van de deelnemersveld gehaald. Er verdwijnen een flink aantal (inclusief karakters die vorige editie waren toegevoegd) en oude favorieten worden weer opgetrommeld. Netto komen we dan, met alle DLC-karakters erbij, toch weer op 51 stuks uit.
Oud en vertrouwd
Het lijkt erop dat de KOF-serie na KOFXIV weer compleet is gerevitaliseerd; met name door de frisse nieuwe 3D look natuurlijk. Want aan de gameplay is eigenlijk niet zoveel veranderd. Het houdt nog steeds aan zijn roots vast en speelt in de basis nog steeds als KOF’94. Voor velen is het fijn dat het eens losgelaten drie-tegen-drie concept weer is teruggekeerd. Het is iets waar de KOF-serie altijd om bekend heeft gestaan en juist dat onderscheid het van games als Street Fighter en Tekken. Net zoals Marvel vs. Capcom ook altijd in teams dient te worden gespeeld. Gelukkig is SNK daar dus op terug gekomen.
Naast de terugkeer van de drie-tegen-drie gameplay, zijn veel andere zaken gehandhaafd uit XIV. Zo is de MAX-meter er nog en ook de EX super combo’s en Climax super finish-moves zijn weer onveranderd aanwezig. Volledig nieuw is de ‘Shatter Strike’-move. Met Shatter Strike is het mogelijk om inkomende aanvallen te blocken en direct te counteren, waarbij je gelijk een stukje live-bar terug krijgt. MAX-mode is een wat meer conventionele meter die je met de RB-knop kan activeren. Alle hits die je landt in MAX-modus richten extra veel schade. Ook hebben een flink aantal karakters super combo’s die alleen uit te voeren zijn met de MAX-modus aan.
Toegankelijk
Ondanks al deze systemen is KOFXV, net als zijn voorgangers, zeer toegankelijk voor beginners. Sommige karakters zijn lastiger te doorgronden dan anderen maar een groot deel van de karakters is makkelijk te spelen. Er zijn uitzonderingen uiteraard. Denk hierbij aan de ‘grapplers’ die in de game zitten (Antonov, King of Dinosaurs), die kun je als beginner beter niet in je team doen. Ze vereisen een zeer specifieke manier van spelen, waardoor je met button bashen niet erg ver zult komen. Beginners kunnen beter beginnen met karakters met een aardig tempo, goede range en projectielen, zoals Kyo en King. Ook Luong en het nieuwe karakter Dolores zijn goed te gebruiken zonder veel poespas.
Zoals altijd is de besturing vloeiend en spot-on. Ook met een controller is prima te spelen. Met zowel thumbstick als het D-pad kan ik prima uit de voeten en ik wissel regelmatig tussen de twee. Bij de meeste andere games heb ik dan toch vaak een voorkeur (meestal het D-pad) of liever gewoon een fight stick.
Maar wil je de behoorlijk diepe mechanics volledig benutten, dan ontkom je er niet aan om de tutorial grondig te doorlopen en flink wat tijd in training mode door te brengen. Wil je graag competitief zijn in online matches dan denk ik dat je er haast niet onderuit komt om de meer complexere systemen onder de knie te krijgen. Wil je tenminste potten kunnen breken.
Single player
Je hebt de beschikking over verschillende single- en multiplayer opties. Story mode fungeert eigenlijk als Arcade mode, maar dan aangekleed met de verhaallijn rond het karakter Shun’ei en Team Rival. Het verhaal wordt in cut-scenes voor en na gevechten gepresenteerd. Om het verhaal te kunnen zien, dien je wel met de teams te spelen die onderdeel van de verhaallijn uitmaken (Rival, Hero, Ash, en nog een paar anderen).
Verder is er uiteraard een Versus mode, die lokaal en online is te spelen, en een mission mode. Echter ontbreken klassieke modi als Survival mode en Time attack. Als je puur voor de single player gaat is dat toch wel erg beperkt. Na een goede 10 uur spelen, vroeg ik mij toch af: “En wat nu?”.
Multiplayer
Des te belangrijker dus dat de online multiplayer functies en matchmaking goed werken. Je hebt beschikking over de gebruikelijke multiplayer modi en een optie om een lobby te starten of aan een deel te nemen. De twee vorige delen kregen veel kritiek op de netcode, waarbij KOFXII online zelfs bijna onspeelbaar was. KOFVIX was een verbetering, maar alsnog klaagde veel spelers over lag. SNK heeft belooft de netcode flink onderhanden te nemen. Met het uiteindelijk doel om de lag te verminderen. Deze intenties zijn kracht bij gezet door enkele public beta’s. Dus dat belooft veel goeds. Pre-launch zijn de online-features nog niet actief, dus een definitief oordeel laat nog even op zich wachten.
Conclusie
Bij de KOFXV zit het qua gameplay en karakters, zoals altijd, meer dan goed. Op de vorige delen was er redelijk wat kritiek, maar dan met name over technische online gerelateerde zaken. De online modi moeten we dus nog testen als deze daadwerkelijk beschikbaar zijn. Er is in KOFXV mijns inziens genoeg te doen om je langere tijd bezig te houden. Al is het toch jammer dat SNK zo zuinig is geweest met single player opties waardoor KOFXV, net als zijn voorganger, toch wel erg op de online multiplayer leunt. De Anime en in-game cut scenes, die uiteindelijk tot een verhaal samen komen, zijn op zichzelf nét niet interessant genoeg om de story mode omwille van het verhaal met alle verschillende teams uit te spelen.
KOF-fans zullen mogelijk teleurgesteld zijn door het beperkt aantal nieuwe karakters. Ik vermoed echter dat het niet bij de nu aangekondigde 12 DLC karakters blijft. Er is niet iets substantieels echt veranderd ten opzichte van KOFXIV. Na de grote metamorfose in dat deel had ik dat ook niet verwacht. KOF XV voelt dus meer als een iets gerijpte versie van het vorige deel en dat is prima. Want met super degelijke gameplay en het nieuwe visuele stijl kan KOFXV zich prima meten met de concurrentie. Misschien zelfs wel de koning van het genre.
