Afgelopen week is Inukari: Chase of Deception op de Xbox uitgebracht. De XBNL-redactie heeft aan DM4S gevraagd om deze nieuwe 2D retro pixel platformer van een review te voorzien. Je leest zijn indrukken hier:
Als er een indie uitgever is die ik de laatste tijd nauw in de gaten houdt, dan is dat wel RedDeerGames. Met titels zoals Trash Quest (mijn GOTY van het afgelopen jaar), Detective Di en Gem Wizard Tactics en het aankomende Swords & Bones timmeren ze hard aan de weg. Maar kan hun recentelijk uitgegeven platformer Inukari: Chase of Deception mij net zo bekoren als de vorige games? Let’s find out.
Flinterdun verhaal
In Inukari lijdt de wereld doordat de mensheid egocentrisch is geworden. De mensheid weet niet meer hoe het is om in balans te leven. Jij, de god van een eeuwenoud bos, ontwaakt uit een lange rust omdat iemand op je altaar een kaarsje heeft aangestoken. Valt deze wereld nog wel te redden? Als je hoopt op een diepgaand verhaal, dan moet je ver uit de buurt van Inukari blijven. Het verhaal is, zoals de games uit de jaren ‘80 en ’90, puur een aanvulling op de gameplay. Het verhaal heb ik dan ook compleet geskipt.
De kracht van Inukari zit hem dus niet in het verhalende aspect maar in het snelle platform element. Dit werkt uitermate goed. Je sprint als een ware Usain Bolt door de levels terwijl je vijanden probeert te ontwijken of van hun slechte gedaante probeert te bevrijden. Het platformen is spot-on en je zal bijna nooit sterven omdat je een platform mist. Mocht je toch onverwachts het noodlot ervaren, dan spawn je bij het meest recente altaar die je gepasseerd bent om het nog eens te proberen.
De levels hebben weinig te bieden
De verschillende levels zijn bezaaid met muntjes om je score mee op te krikken maar voelt daarbuiten leeg en langdradig aan. Doordat de muntjes alleen maar punten opleveren is het niet interessant genoeg om de diverse paden te bewandelen om die extra muntjes te pakken. Dit had makkelijk opgelost kunnen worden door geheimen of unlockables toe te voegen. Nu ga je vaak verder op het voorbestemde pad om maar zo snel mogelijk naar het einde te gaan.
De game bestaat uit drie werelden die ieder uit acht levels bestaan. Je reis begint in het eeuwenoude bos en loodst je door een berglandschap naar de stad van de mensheid. Ieder van deze werelden komen met een tweetal bazen die je even een andere aanpak geven. De soundtrack bestaat uit een 8-bit tune die in alle levels hetzelfde is. Ze hadden best wat meer up-tempo beats mogen toevoegen, zodat er wat meer afwisseling zou zijn geweest. Nu voelt en klinkt de game nogal snel eentonig.
Heb je de game uitgespeeld, dan unlock je een boss rush en speedrun mode. Hier kan je nog eens laten zien of je de game meester bent geworden. Helaas is hier geen leaderboard aanwezig. Hadden de ontwikkelaars dit wel toegevoegd, dan was er ook een motivatie geweest om tijden te verbeteren.
Voor wat betreft de achievements unlock je deze grotendeels in een normale playthrough door de bazen te verslaan. Er zijn nog 3 achievements gekoppeld aan de boss rush en speed run mode die dan als motivatie hiervoor kunnen dienen.
Conclusie
Inukari wordt door de ontwikkelaar en uitgever als een ultieme speedrun game aangeprezen. Hierin is het team deels geslaagd. De 2D platformer gameplay speelt soepel en accuraat. De game mist echter diepgang. De werelden zijn zielloos en leeg. De levels nodigen niet uit om te exploreren, er zijn geen geheime te ontdekken noch unlockables toegevoegd. Ook het gemis van een leaderboard in ‘de endgame’ zorgt ervoor dat je de boss rush of speedrun mode niet snel zult oppakken. Over all mist de game dus gewoon body om echt interessant te zijn.
