Ik ben een groot liefhebber van tactical shooters. Helaas zien we er daar maar weinig van op de Xbox. Tot nu dan want voldoet Insurgency: Sandstorm een beetje aan mijn eisen?
Met tactical shooter bedoel ik die shooters waar je niet blind kan rondrennen en alleen maar bezig bent met het zoveel mogelijk kills scoren. Je kent ze wel, de Call of Duty’s van deze wereld. Het grappige is dat als je dat soort spelers in een tactical shooter ziet verschijnen, ze onmiskenbaar te herkennen zijn. Rainbow Six was tijden zo’n soort shooter waarin de CoD-spelers eigenlijk als eerste neergingen. Helaas is R6 door de jaren heen steeds meer van het tactical shooter-pad afgedwaald en loont het nu om run-and-gun te gaan. Dus tijd voor een goede vervanger zou ik denken.
En hallelujah, deze week kwam Insurgency: Sandstorm op de markt voor de consoles. Op pc was hij al een tijdje uit dus het was dan ook een feest dat we eindelijk op onze Xbox aan de slag konden gaan met deze shooter. Insurgency: Sandstorm is geen game voor spelers die een prachtige single-player campaign vol met cutscenes en een verhaal verwachten. Nog erger, het heeft geen verhaal en eigenlijk maar een beperkte single-player mode.
De game is echt bestemd voor communicerende, samenspelende shooter-fans die de game benaderen als zeer realistisch. Dat laatste merk je vooral aan de snelle dood die je sterft als je geraakt wordt. Geen twintig kogels schade waarna je langzaam weer hersteld wat maakt dat een paar hits geen probleem zijn. Nee, hier zijn een stuk of twee, drie kogels genoeg om je uit te schakelen. En dat geldt andersom ook. Een gerichte headshot laat de vijand vallen als een zak zand. Ben je neer, dan zal je tot het volgende checkpoint moeten wachten.
De modi die de game kent zijn niet talrijk. Je hebt een Local game, een co-op versie en een versus-mode. En in mijn ogen draait de game vooral om de 8-speler co-op mode waarin je samen een gebied in gaat om daar een aantal belangrijke punten in te nemen of op te blazen. Dit is waar de game in uitblinkt.
Realistisch
De game vergeeft je fouten dus niet. In de co-op merk je al snel dat je je oude CoD maniertjes zeer snel moet afleren. Als de vijand een mortier-aanval start of er ineens een gunship boven je hoofd cirkelt, dan is het snel in dekking gaan. Even dat gunship neerschieten is er in dit spel niet bij. Het is schuilen en afwachten.
Wat je direct al op zal vallen is het gebrek aan een HUD. Geen map waarop je vijanden kan zien, geen overzicht van het aantal kogels dat je hebt of wat voor scope je op dat moment actief hebt. Je zal het echt zelf moeten zien en regelen.
De AI beweegt zich echt als een peloton in de aanval, zoekt de weg naar jouw positie en trekt ook terug als het te heftig wordt voor ze. De vuurgevechten zijn zeer realistisch en vergen veel van het tactisch inzicht van je team. Een rondtrekkende beweging en het aanvallen van de vijand vanuit flanken is dan ook zeer aan te bevelen. En als dat lukt, dan geeft dat een lekker gevoel. Dat is precies wat ik zoek. Gecoördineerd te werk gaan, een plan uitvoeren, elkaar inlichten en op de hoogte houden, thats what I’m talking about. De eerste keer dat je een deur open trapt en vervolgens die twee vijanden in de kamer neerschiet, voelt zo lekker.
Dit brengt ook gelijk het lastige van het spelen van dit soort games. Al snel kom je in potjes terecht met, om het simpel te zeggen, dwazen en simpele zielen. Zo had ik gister een potje met iemand die constant zat te zingen in de game. Dat is het nadeel van dit soort games. Je moet geluk hebben en een team treffen die het spel ook echt speelt zoals bedoeld is door de makers. Wil je een impressie hoe cool het spel is als je daadwerkelijk realistisch speelt? Check deze video:
De AI is sowieso best divers. Ook ontbreekt de zelfmoordterrorist niet en krijgt de vijand regelmatig luchtondersteuning of komt er een pick-up in je beeld met een groot kaliber machinegeweer.
Waar de AI in mijn opinie faalt is als je de Local game gaat spelen waarin je samen met drie AI-maten dezelfde punten moet gaan volbrengen als in de Online Co-op. Die gasten, daar kan ik totaal geen hoogte van krijgen. Helaas laat de game deze maten niet besturen (zoals bijvoorbeeld in Ghost Recon). Ze opereren totaal op zichzelf en soms erg onlogisch.
Leren
Gelukkig wordt je niet zomaar in het diepe gegooid. Er is een onderhoudende tutorial die je even de basic kneepjes van het spel leert. Daarnaast bezit de game een arsenaal aan wapens en extra onderdelen die je kan toepassen. Je verdient langzaam maar zeker punten om al die onderdelen te kunnen gebruiken. Op de shooting range kan je deze vervolgens gaan testen. Want ook hier is realisme het woord. De manier waarop de verschillende guns schieten is authentiek. Geen zonder nadenken afdrukken en een magazijn leegschieten maar gerichte salvo’s, dat is hoe het moet. Want anders heeft de terugslag zoveel invloed dat je niets meer raakt.
Dat realisme geldt ook voor je munitie die niet eindeloos is. Mijn eeuwige neiging om na elke kill een nieuw magazijn op mijn rifle te zetten is onhandig. Je duwt namelijk een half magazijn terug in je tas en aan het eind zit je met vier halve magazijnen. Dus checken en leegschieten, dat is het devies. Oh ja, het herladen gaat niet automatisch. Magazijn leeg? Dan zal je zelf actie moeten ondernemen. Daarnaast kost het herladen best tijd dus dat vaak doen, is geen goed plan.
Is het dan allemaal jubel wat de game slaat? Nee, natuurlijk niet. Wat ik bijvoorbeeld ontzettend vervelend vind is de verplichte teamgrootte in de game. Het zou een zegen zijn als je met z’n 2en ook een missie kon doen zodat jij en die ene Xbox-vriend samen het doel kunnen volbrengen. Helaas bleek dat er niet in te zitten en zit je aan die online lobby vast waarin je, naast je party vrienden, ook randoms in het spel krijgt. En met randoms een tactical shooter spelen, dat is vaak geen succes. Wat wel even het vermelden waard is, is dat men de ingame chat positioneel gebruikt. Je hoort je medespelers dus alleen als ze in de buurt zijn.
Maps
De game heeft een aardig aantal maps met verschillende omgevingen. Van een dorp waarin je van huis naar huis vecht, tot een besneeuwde omgeving met hoogtes en vlaktes. En daarnaast een aantal nachtmaps waarin je snel je nachtkijker moet inpakken. Dat laatste stipt ook weer even een lastigheidje aan. Je krijgt niet echt uitleg over wat je als nachtkijker kan gebruiken of wat je voor een nachtgevecht het beste kan inladen. Dus als je niet goed voorbereid start, dan sta je in het pikkedonker je weg te zoeken. Een nieuwe loadout krijg je pas na je bevoorrading dus dan is het blind zoeken (of dood gaan). Helaas heeft de game ook last van bugs. Blijkbaar bugs die er al tijden in zitten (als ik de pc-spelers op het internet moet geloven). Zo heeft de game een irritante bug waarmee je, bij het gebruik van een scope met twee verschillende vergrotingen, wisselt van focus als je naar rechts toe buigt. Hierdoor wordt de toch wel essentiële functie van even om een hoek heen kijken of richten eigenlijk onbruikbaar.
Naast de co-op zit er ook PvP in de game. Een mode die ook weer totaal meedogenloos is. Zeker de eerste potjes zijn frustrerend en leveren je tig keer een headshot op van een sniper die je niet eens ziet. En omdat het nu eenmaal realisme ademt, krijg je verder ook geen info over de plek van deze onzichtbare moordenaars.
Sound and vision
Grafisch gezien laat de game goede graphics zien. Kan het beter? Absoluut. Wat dat betreft zou een Series upgrade best prettig zijn. Maar voor een game die ook op een Xbox One draait, oogt de game op de Series X gewoon goed omdat deze ook de hogere framerates aan kan. Als we naar de characters kijken, dan oogt het wat minder en heeft het een beetje een PUBG uiterlijk. Over de audio ben ik nog niet uit. De schoten klinken minder immersive dan bijvoorbeeld in een CoD maar de positionering van het geluid is weer zeer goed gedaan. Afketsende kogels om je heen zijn bijna voelbaar en zijn zeer goed te pinpointen.
Upgraden
De game heeft naast het winnen van potjes ook een aardige leveling. Zo kan je steeds meer classes vrijspelen en krijg je allerlei aanvullingen na elk gewonnen potje in de vorm van kleuren voor wapens en uniformen. De wapens zelf zijn allemaal te gebruiken mits je de vastgestelde puntenwaarde niet overschrijdt. Dus je moet heel goed kijken waar jij je punten in stopt. Is het die betere scope die je wil of gebruik je de punten voor dat betere wapen.
Conclusie
Insurgency: Sandstorm is met recht een tactische shooter. Zoek jij, samen met vrienden, een game waarin samenwerken en daarmee je missie volbrengen je grote voldoening brengt, dan is dit wel het summum. Run and Gun-speler? Blijf heel ver van deze game weg. Dit gaat je, naast het feit dat je met je speelgedrag de serieuze spelers echt totaal zal gaan irriteren, alleen maar teleurstellen.
De game heeft veel classes en wapens die je allen naar hartenlust kan inzetten en gebruiken. Maar dat gezegd hebbende, hou er rekening mee dat deze game best beperkt is in wat hij je zal bieden. Ja, er zijn een aardig aantal maps maar de modes zijn beperkt tot eigenlijk twee versies, Deathmatch en Co-op. Geen verhaal, geen singleplayer (behalve dan dat je in je eentje met AI hulpjes de missies kan doen).
Daarnaast heeft de game wat bugs waarvan eentje, na al een jaar op pc, nog steeds niet is gefikst. En dat levert een ontwikkelaar geen punten op. Dit klinkt allemaal best wat negatief maar dit is echt meer om jullie als potentiele kopers duidelijk te maken dat je echt liefhebber van dit genre moet zijn om langs al deze kritische zaken heen te kijken. Want in de basis is Insurgency: Sandstorm de meest realistisch tactical shooter die je op dit moment op je Xbox zal vinden.
