Onze redacteur Dante stond de afgelopen dagen als een klein kind rond te stuiteren. Die game verdient een 10, die game is bruut, die game is perfect was het enige wat onze D nog uit kon brengen. Vandaar dat ik me als neutralist heb aangemeld om te kijken of Dante nog wel goed ‘inside’ zijn koppie is.
Introductie
Laten we maar even bij het begin beginnen. Inside is een platformgame van ontwikkelaar Playdead Studio’s, de gevestigde Zweedse studio achter het fantastische Limbo. Afgelopen E3 werd Inside door de bovengenoemde studio onthuld tijdens de persconferentie van Microsoft.
De game draait om een naamloos jongetje en zijn reis naar een laboratorium waar nogal vreemde experimenten uitgevoerd worden. Men heeft namelijk dode mensen veranderd in zombies die op commando taken uitvoeren. De mensen die hierachter zitten komen gedurende de game achter je aan en schieten je neer als ze je te pakken krijgen. Hiermee heb je nu een beetje de basis van de game, ik kan natuurlijk meer gaan vertellen, maar dan moet ik gaan spoilen en dat is zonde, wel moet ik er direct bij vertellen dat Inside een behoorlijk abrupt einde heeft die jou als speler achter laat met vragen, vragen die helaas nooit beantwoord worden.
Besturing en Puzzels
De besturing van Inside is makkelijk, maar doeltreffend. Je loopt naar links en rechts en met behulp van de A-knop spring je, terwijl de X-knop je de interacties laat uitvoeren. Dit maakt dat de besturing voor nieuwkomers makkelijk op te pakken is en dat de spelers van Limbo direct op de vertrouwde manier aan de slag kunnen. En beheersing van die makkelijke controls is een must want er liggen veel puzzels op de loer. Wel moet ik zeggen dat er op een gegeven moment in de game een gebeurtenis plaatsvind, die jouw beheersing van de game wat moeilijker maakt.
Over puzzels gesproken, daar zit Inside vol mee. Voor deze puzzels is wel een gezond verstand vereist. Ze hebben een gemiddeld niveau qua moeilijkheid, maar vragen zeker wel timing en analytisch denkvermogen. Vaak betrapte ik mezelf erop dat ik na een minuut of tien de uitkomst wel had van de puzzel, maar me wel verbaasde over de manier waarop deze bedacht is.*Spoiler alert* Zo liep ik in het begin van de game een oude schuur binnen, gevolgd door een dozijn kuikentjes. In de schuur stond een soort van stilstaande combine, terwijl boven recht tegenover het uiteinde van de slurftrekker een kist op een balk stond. Deze kist had ik nodig om hogerop te komen in het level en dus verder te gaan. Door de kuikens helemaal naar één kant van de kamer te lokken en vervolgens over ze heen te springen zodat ze me weer zouden volgen, naar de hendel van de combine te lopen en hieraan te trekken toen de kuikens langsliepen, werden de kuikens opgezogen en in grote getalen tegen de kist aangebeukt, die op zijn beurt viel. *Einde Spoiler Alert* Puzzel opgelost, een niet te onderdrukken glimlach en ik kon weer verder.
Sfeer
Playdead Studio’s staat natuurlijk bekend om de games die platform weet te mixen met puzzels en een fantastische sfeer. Die sfeer is gelukkig ook in Inside weer aanwezig. De game kun je het beste spelen met je gordijnen dicht en je headset op, alleen dan word je volledig opgezogen en kom je inside de game zoals het bedoeld is. Al vanaf het eerste level voelde ik namelijk het bedrukkende gevoel wat Inside meebrengt. Die sfeer die geen hoop uitademt, wat versterkt wordt door de eenzame voetstappen van ons hoofdpersoon, het druppen van water en het breken van takken. De sfeer werd voor mij pas echt beklemmend toen ik moest rennen voor mijn leven omdat er waakhonden op mij af werden gestuurd. Terwijl je het geblaf van de steeds dichter naderende honden hoort, moet je rennen voor je leven en zonder na te denken met een luide sprong in een rivier plonsen.
De belevenis van de game is dus fantastisch en naast de bovengenoemde punten is ook de filter die is uitgekozen weer passend. Waar Limbo helemaal in zwart/wit werd gespeeld, is Inside een game die wel in kleur is, maar wordt onderdrukt door een grijzige gloed. Deze verwijst duidelijk naar de grimmige experimenten die op de doden worden gedaan. Een kritiek puntje die ik wel moet noemen over de sfeer is het ontbreken van muziek. Het feit dat er geen muziek in zit wordt vervangen door rare kreten en smerige geluiden die het hoofdpersonage soms maakt, iets wat naar mijn mening niet had gehoeven en wat ik zelfs af en toe als irritant heb ervaren.
Conclusie
Inside is een leuk avontuur dat je goed mee weet te nemen aan de hand van een fantastische onheilspellende sfeer. De graphics en de filter die gekozen is, passen goed in de game en weten je gedurende zes uur, non-stop te boeien. Het is daarom zo jammer dat de game geen muziek heeft en nogal abrupt aan zijn einde komt. Als ik echter terugkijk op mijn avontuur, dan heb ik zeker genoten van Inside. Heb je binnenkort een dagje vrij, vakantie of wil je even weg van alle grote games? Dan adviseer ik je met klem om de gordijnen dicht te doen, je headset op te zetten en Inside eens te proberen.
