Infliction is een game die zomaar ineens opdook. Ik had er nog niet eerder van gehoord en er ook geen trailers van gezien. Na dit recht te hebben gezet, dook ik de game in. Een goeie horrortitel ben ik altijd voor te porren, maar deze hield ik nachtmerries aan over. Was dat omdat de game zo griezelig was, of had dat een andere reden?
Infliction begint met je hoofdpersonage die in zijn auto onderweg is naar huis. Op zijn telefoon heeft hij een voicemail berichtje van zijn vrouw die op het vliegveld staat en haar tickets niet kan vinden. Of jij alsjeblieft thuis kunt kijken of ze daar per ongeluk nog liggen. En dus parkeer je je auto in de garage en wandel je naar binnen, op zoek naar de tickets. Maar al heel snel daarna merk je dat er iets verschrikkelijk mis is in het huis. Het klinkt alsof er constant iemand over de overloop wandelt, er hangt een hele beklemmende sfeer en je hebt constant het idee dat je bekeken wordt. Wanneer je dan eindelijk de tickets gevonden hebt krijg je ineens een heel akelige droombeeld te zien waarin je zelf je vrouw vermoordt. Wanneer je uit dat beeld ontwaakt ligt er een grote plas bloed op de grond die een paar tellen geleden nog brandschoon was. Tijd om te vertrekken en rap! Je weet de auto nog te bereiken, maar veilig wegrijden is er niet bij. Het volgende moment ontwaak je weer in de ruimte waar je net uit alle macht vandaan probeerde te vluchten. Kut…
Piepkleine ontwikkelaar
Ik moet zeggen dat ik de eerste vijf minuten van de game behoorlijk teleurgesteld was en dit had alles te maken met de graphics. Er is niet echt een aardige manier voor om dit te zeggen, maar die zijn dus ruk. Weet je die cutscenes nog van de allereerste 3D games? Zo ziet Infliction er in eerste instantie ook een beetje uit. Vierkante auto’s op de weg, huizen die op een onzichtbare muur geschilderd lijken te zijn, het is niet wat ik van een game uit 2020 verwacht. Eenmaal binnen aangekomen is het allemaal wel beter te pruimen, maar moeders mooiste is het niet.
Heel raar is dit echter ook weer niet. De game is als kickstarter-project van de grond gekomen en is gemaakt door de piepkleine ontwikkelaar Caustic Reality. En met piepklein bedoel ik dan ook echt minimaal. Caustic Reality is een indy-studio die bestaat uit slechts één ontwikkelaar, Clinton McCleary. Met dat in het achterhoofd is het verschrikkelijk knap wat er met Infliction: Extended Cut is neergezet, maar goed, een game wordt niet beoordeeld op hoe groot de ontwikkelaar is, maar op het feit of de game leuk is en dat zit wel goed.
Shit uit nachtmerries
Ik ben van nature niet heel bang aangelegd. Ik vind het gaaf om spanning op te zoeken en daar komt dan ook de liefde voor de horror-games wel een beetje vandaan. Ik kan me niet heugen hoeveel van die games ik in de loop der jaren heb uitgespeeld, maar het zijn er behoorlijk wat. Ditzelfde geldt voor films uit hetzelfde genre. Ik ben dus best wat gewend en durf dan ook prima te zeggen dat ik niet heel gauw meer onder de indruk ben van een enge film of game.
De sfeer die er in Infliction hangt liet me desondanks constant de koude rillingen over mijn rug lopen. Serieus, de game zit vol met allerlei shit uit nachtmerries en weet deze griezelige sfeer ook van begin tot eind vast te houden. Daar heeft de game een aantal simpele, maar uiterst effectieve trucs voor.
Zo is het door de hele game heen pikkedonker. De enige lichtbron is de zaklamp die je met je meedraagt en af en toe een keer een knipperende lamp of een kaarsje. Je ziet dus alleen datgene waar je je zaklamp op schijnt. Het probleem is echter dat je overal om je heen constant geluiden hoort. Geluiden op de verdieping boven je, een krakende plank op de trap, een dichtslaande deur, ineens een fluisterende stem vlak naast je en alsof dit alles nog niet erg genoeg is, ook je eigen bonkende hartslag. Dat constante gevoel dat er iets bij je in dezelfde ruimte is, maar je kunt het niet zien. Dat is echt zenuwslopend griezelig. Dat het hele huis waar je doorheen moet lopen vol hangt met allerlei griezelige schilderijen waarvan je elk moment verwacht dat er iets tevoorschijn komt helpt ook niet.
Het hoogtepunt is echter de confrontaties met de moordzuchtige geest die constant jacht op je maakt. Mijn god, wat is dat akelig zeg. Om even een beeld te schetsen van hoe creepy dat is, herinnert iedereen zich de film ‘The Ring’ nog? En dan met name die scene waarin de hoofdpersoon in die put gegooid wordt met Samara op d’r hielen? De geest van het meisje dat op zo’n vreselijk onnatuurlijke manier omhoog komt klimmen? Nou, zo beweegt de geest in Infliction zich ook. Tel daar nog de vreselijke geluiden die ze uitstoot bij op, de ruis in zowel beeld als geluid en je begrijpt dat ik met zweethandjes zat te gamen. Doordat de game wel constant dreigt met haar aanwezigheid, maar je niet om de haverklap met haar confronteert blijft dit ook tot het einde toe eng. Heel erg goed gedaan.
Helse walkingsim
Infliction: Extended Cut is geen survival horror of een actiegame met horror elementen, maar meer een walkingsim. Je kunt niet vechten, hebt geen wapens of speciale krachten en de enige opties die je hebt wanneer je weet dat de geest je achterna zit zijn wegrennen of je verschuilen. Wat je dus doet is praktisch hulpeloos door een bezeten huis heen wandelen, op zoek naar bepaalde voorwerpen die je nodig hebt om verder te kunnen komen. Het huis is niet groot en binnen de kortste keren weet je wel wat waar zit, maar vaak is de directe route ernaartoe afgesloten. Om het nog erger te maken verplaatst de game je af en toe ook naar andere, griezelige locaties. Dan sta je ineens in een of ander griezelig ziekenhuis met weer allerlei nieuwe geluiden en uitdagingen.
Puzzels zijn vaak vrij logische obstakels. Denk aan een deur die met een code is afgesloten, of met een dikke ketting met hangslot. Dan moet je dus of de code of de sleutel zien te vinden. Die liggen soms eenvoudigweg in een andere kamer, maar soms ook moeilijker weggestopt. Redelijk vroeg in de game vind je een fotocamera. Wanneer je hier een foto mee maakt zie je in de foto soms wel eens een oplossing voor een puzzel. Een sleutel die je in de werkelijkheid niet ziet, maar wel tevoorschijn komt op de foto. Heb je het met de camera vastgelegd, dan is de kans groot dat het er in werkelijkheid ook ineens is. Zit je dus vast, dan is je camera tevoorschijn halen vaak een goed idee. Af en toe verschijnt er echter ook wel eens iets in de foto waar je haar recht van overeind gaat staan, dus wees gewaarschuwd.
Beeld en geluid
Ik had al verteld dat de game grafisch gezien niet de mooiste is, maar hoe zit het met de rest? Qua geluid en dan met name de geluidseffecten is de game uiterst effectief. Krakende vloeren, fluisterstemmen, ruis, het werkt allemaal fantastisch. Er zitten ook geluiden tussen die ik niet helemaal kan plaatsen. Geen idee wat het dan is en waar ik de bron dan moet zoeken, maar ik heb wel gemerkt dat dit enorm bijdraagt aan de sfeer, dus geen klachten. De voice acting is niet best. Wanneer je een dagboek of een briefje van je overleden vrouw vindt, dan leest ze dit zelf aan je voor. Dit is nogal overdreven dramatisch gedaan, een beetje zoals wanneer je iets aan iemand anders voorleest zonder dat je het verhaal kent. Verder zijn er ook af en toe radioboodschappen te horen en die zitten dan wel weer goed in elkaar. Een beetje een mengelmoes dus, maar niet heel storend.
Bugs ben ik vrijwel niet tegengekomen. Eén keer zat ik vast omdat ik een deur niet open kon krijgen, maar een snelle reload bood uitkomst. Qua besturing doet de game verder ook wat je verwacht. Het rondlopen, onderzoeken en klooien met je camera werkt allemaal goed. Infliction draait dus gewoon prima.
Conclusie
Infliction: Extended Cut heeft mij als doorgewinterde horror-veteraan menigmaal de koude rillingen over mijn rug laten lopen. De sfeer in deze game is onvoorstelbaar griezelig, de geluidseffecten laten de haren in je nek recht overeind staan en als die ellendige geest je achterna zit met haar onnatuurlijke animaties en akelige geluiden dan voel je jezelf ineens niet heel stoer meer.
Grafisch is de game niet een van de mooiste en ook de voice acting is niet super, maar de sfeer in deze game maakt dat ruimschoots goed. Infliction duurt niet heel lang. Afhankelijk van hoe dapper je bent en hoe snel je de benodigde voorwerpen weet te vinden kun je hem tussen de twee en drie uurtjes uitspelen, maar de game kost dan ook maar €17,99.
Infliction: Extended Cut is verplichte kost voor iedere liefhebber van het horror-genre.
