De engste dingen zitten in je hoofd. Maar wat als dat zich tegen je gaat keren? In Sound Mind richt zich op dat thema.
In In Sound Mind kruip je in de huid van Desmond Wales. Desmond is een psycholoog en heeft meerdere patiënten met bizarre verhalen in zijn portfolio zitten. Een aantal van zijn patiënten zijn op ongelukkige wijze om het leven gekomen, maar zijn het wel echt ongelukken geweest? Ondertussen duiken er vanuit de stad steeds meer verhalen op over gevallen van angst als waar Desmond’s patiënten mee kampten. Tijd om uit te zoeken wat er aan de hand is.
De game begint met Desmond in de kelder van het appartementengebouw waar hij woont en werkt. Het is er donker, buiten staat de stad onder water en ook binnen is het geen pretje. Afgesloten deuren, overal vaten met een vreemd gekleurd goedje en rare monsters. Verder zijn er hier en daar vreemde, lichtgevende deuren die Desmond transporteren naar diverse omgevingen. Omgevingen waar een monsterachtige vorm van een van zijn patiënten rondwaart. Is de wereld gek geworden, of draait Desmond zelf door?
Stroeve start
Ik zal eerlijk zijn, mijn eerste indrukken van de game waren niet best en dat had een aantal redenen. Een daarvan zijn de graphics. Laten we zeggen dat ik daar niet echt van onder de indruk ben. Alles is functioneel en ziet er herkenbaar uit, maar ik kan me niet aan de indruk onttrekken dat deze game grafisch gezien ook prima op een paar generaties oudere hardware te spelen zou zijn geweest.
Dan is er de manier waarop deze game werkt. Je loopt rond in een donker gebouw, ziet een obstakel waar je langs moet maar waar je de benodigde voorwerpen niet voor hebt om dat te realiseren. En dus loop je verder, op zoek naar wat je nodig bent, elk hoekje afspeurend, elk voorwerp selecterend. Ondertussen probeert de game je met geluidseffecten te verleiden om te schrikken, maar er is geen echte reden om dat te laten gebeuren. De game is eerder vaag dan eng.
Tot slot is er nog de onbekende stalker die je om de haverklap belt op een van de vele telefoons die door het gebouw verspreid liggen. Hij vertelt je dan over je naderende einde en hoe gruwelijk dat gaat zijn. Ja, dat zal, maar ik kan dan alleen maar denken aan hoe storend deze telefoontjes zijn en mij beperken om verder te gaan.
Oh, en dan is er nog de tijd die ik verspild heb omdat ik vrij vroeg in het begin vast zat in de game en totaal geen idee had wat ik moest doen om verder te komen. Al met al kreeg ik ontzettend het idee dat dit weer een game zou zijn zoals zoveel die ik al gespeeld heb, inclusief dezelfde trucjes die ik al zo vaak gezien heb. Als ik hem niet had hoeven reviewen was ik waarschijnlijk afgehaakt. Gelukkig heb ik dat echter niet gedaan en heb ik doorgespeeld.
Boeiende game
Toen ik de wereld van patiënt nummer één instapte, werd de game ineens een stuk boeiender. Je begint namelijk met een soort inleiding waarin je bandopnames van Desmond met zijn patiënt hoort. Je hoort onder andere waar de patiënt last van heeft en ook welke omgeving hier invloed op heeft. Virginia had bijvoorbeeld last van weinig eigenwaarde.
In haar level spookt zij als geest rond die met rust gelaten wil worden. Als ze je ziet, dan valt ze je aan. Schieten op haar helpt niet en slaan met de scherf van de gebroken spiegel die je net gevonden hebt werkt ook niet. Shit, hoe kom ik van die gek af? Dan ontdek je dat je ook in de scherf kunt kijken en dat als je Virginia zichzelf laat zien, ze je weer even met rust laat. Hey, maar dat is een tof trucje! Zeker omdat je dan dus ook in spiegelbeeld moet werken met je controls is dit echt leuk gedaan.
Zo heeft elke patiënt, elk level, zijn eigen trucjes. Daarnaast kom je stukje bij beetje meer te weten over wat er nu precies aan de hand is in de game en wat er met je patiënten gebeurd is.
Gameplay
Qua gameplay is In Sound Mind niet bijzonder ingewikkeld. Het is vooral heel veel rondlopen, voorwerpen zoekend om puzzels op te lossen en een klein beetje combat. Bij het oplossen van puzzels weet je gewoon dat veel gamers de meest idiote dingen gaan bedenken om verder te komen in de game. Een hek waar je langs moet bijvoorbeeld. Zou je daar ook voorbij kunnen komen door ‘creatief’ gebruik te maken van het level? De makers van de game weten dit ook, want ik kwam met regelmaat een grapje tegen waarbij ze de vierde muur doorbraken om mij te vertellen dat ik lekker bezig was, maar nu toch weer terug de game in moest. En zo heeft de game wel meer humor die je met name tegenkomt in de briefjes die je overal en nergens kunt vinden.
De controls in de game zijn verder heerlijk soepel. Desmond beweegt en springt precies en ook in de combat voelen de controls responsief. Alleen de melee combat voelt wat clunky, maar dit gebruik je dan ook niet heel veel.
Minpuntjes
Hoewel de game uiteindelijk vele malen leuker was dan ik in eerste instantie dacht, is hij niet zonder zijn minpunten. Zo gaf ik al aan dat ik op een gegeven moment vast zat in de game en geen idee had wat ik moest doen om verder te komen. Ik hoef echt niet aan het handje door een game meegenomen te worden, maar als een speler meer dan een uur domweg rond aan het dolen is en een dag later nog een keer, dan zou een hint niet misstaan.
Een ander punt dat enorme frustraties opleverde was het save-systeem. Dat is namelijk niet aanwezig in de game. Je zult dus volledig op de autosave functie moeten vertrouwen. Op zich niet heel erg, maar dan moeten er wel voldoende en logische save-punten zijn en laat die nou net ontbreken. Zo had ik op een bepaald moment net een puzzel opgelost waarbij ik constant door een monster belaagd werd. Ik liep de kamer uit met het puzzelvoorwerp dat ik nodig had, loop een andere ruimte verderop in om nog een deel van de puzzel op te lossen, maak een domme fout waardoor ik mezelf om zeep help en ik kon de hele boel opnieuw doen. Jawel, de vorige save was gemaakt ruim voordat ik de kamer met het monster gedaan had en zo kon ik de hele boel opnieuw doen.
Conclusie
In Sound Mind is een toffe puzzelgame met wat vreemde en griezelige invloeden hier en daar. Het verhaal is leuk om te ontrafelen en de gameplay werkt lekker soepel. Daarnaast zijn de levels en de trucjes die je moet gebruiken om verder te komen lekker gevarieerd en zit er ook best wel een dosis humor in verstopt.
De game kent wel zijn minpunten zoals de afwezigheid van een hint hier en daar en het gammele save-systeem en ook is het qua graphics niet moeders mooiste. Kun je hier doorheen kijken, dan staat je wel een leuke ervaring te wachten die je misschien tien uur tijd kost.
