Season’s Greetings is een uitbreiding van de game Lake. In dit artikel deel ik mijn indrukken van de zes uur durende DLC van Gamious Games.
In 2021 won Lake één van de meest felbegeerde XBNL-awards, namelijk de ‘Klein Maar Fijn’-award. Deze game van Nederlandse bodem wist onze community te raken. Lake bood een blik op het fictieve Providence Oaks van de jaren ’80, waarin we in de huid van Meredith Weiss kropen. Het heeft me wel eens beziggehouden waarom deze relatief eenvoudige game impact wist te maken. Als ik terugdenk aan mijn ervaring met Lake, denk ik dat dit te danken is aan de herkenbare alledaagse situaties die worden gepresenteerd, waardoor het als speler gemakkelijk is om je ermee te identificeren. Alledaagse dilemma’s die in Lake voorbij kwamen, werden afgewisseld met heerlijke tochten rond het prachtige meer en routineuze taken zoals postbezorging, die op hun beurt weer zorgden voor boeiende interacties. Een plek waar menigeen prima zou kunnen vertoeven om in rust en eenvoud onder te dompelen.
Nu, twee jaar na release van de game, is het tijd om opnieuw Providence Oaks te bezoeken. De ontwikkelaars hebben namelijk gewerkt aan een prequel en ik ben dan ook enorm benieuwd hoe het met mijn fellow PO’s gaat.
Nieuw hoofdpersonage
In Season’s Greetings nemen we de rol aan van Thomas Weiss. Thomas is bekend als de vader van Meredith, het hoofdpersonage uit Lake, en hem hebben we in Lake regelmatig in telefoongesprekken voorbij horen komen. De gebeurtenissen in Season’s Greetings spelen zich af ten tijden van de feestdagen in 1985, ruim een half jaar voor Lake. Hoofdpersonage Thomas werkt in de postbezorging. Zijn dochter Meredith werkt in een andere stad aan haar doorbraak in het ontwikkelen van computer software. Dit keer horen we Meredith via telefoongesprekjes voorbij komen en is Thomas het personage dat we volgen.
Net als in Lake is de kerntaak van jou als speler om post te gaan bezorgen. De game is opgedeeld in een aantal dagen, waarbij op nieuwjaarsdag de game afgelopen is. Iedere dag moet er post rond gebracht worden en dat doe je als speler met het vertrouwde busje. De gameplay is vervolgens niet om de meest effectieve postroute te vinden, noch om puzzels op te lossen of actie-reactie spelletjes te voltooien. Nee, het verhaal is de game en de manier waarop je het verhaal voorgeschoteld krijgt is door post te bezorgen en keuzes te maken in gesprekjes die met medebewoners op jouw ronde door Providence Oaks ontstaan.
Net als in Lake, zul je in Season’s Greetings ook het gevoel krijgen dat er verschillende gebeurtenissen een rol in het verhaal spelen. Zo is er een cameraploeg van een lokale nieuwszender in Providence Oaks gestrand en leer je hen kennen. Frank, die we nog kennen uit Lake, is fanatiek bezig met weddenschapjes en lijkt hierdoor wat in de problemen te raken. En van Thomas zelf weten we dat hij en zijn vrouw naar het zonnige zuiden vertrekken en zien we in Season’s Greetings de aanloop hiernaar toe.
Lake: Season’s Greeting heeft tal van kleine verhalen om te ontdekken. De verhalen in Lake hebben een alledaags karakter en gaan nergens over-the-top. Om betrokkenheid te vergroten kun je als speler de verhalen deels sturen door de antwoorden in de dialogen voor Thomas te kiezen. Verwacht hier geen spannende ‘Life is Strange’-achtige morele keuzes. De verschillende verhalen zijn interessant genoeg om te volgen en hier-en-daar zien we ook wel een boeiende wending voorbij komen. Bij mij als speler roept het voldoende nieuwsgierigheid op om door te spelen. Op mijn rondjes rond het meer betrap ik mezelf dan ook regelmatig op gedachtes als: waar zou de cameraploeg inmiddels geland zijn, hoe zou het Frank vergaan en komen we het kattenvrouwtje vandaag nog tegen. Grappig om te merken dat een game die niet over-the-top gaat qua verhaalvertelling, mij als speler toch bezig weet te houden.
In Season’s Greetings leren we nieuwe personages kennen, waarvan ik de cameraploeg al genoemd heb. We leren naast Thomas, ook de moeder van Meredith kennen. Bij de autogarage leren we de vader van Lori kennen en in Main Street bezoeken we regelmatig een boekenwinkel, waar we een vriendin van de familie Weiss ontmoeten. Bekende personages zoals Kay, Frank en die rare snuiter achter de balie van het motel, komen ook in deze DLC voorbij. De nieuwe personages worden op een natuurlijke manier geïntroduceerd en alle dialogen zijn met stem ingesproken. De voice-acting is wat mij betreft spot-on. De stemmen passen bij de personages en de intonaties bij de verschillende situaties die zich voordoen.
Providence Oaks ligt er mooi bij
Ook in Season’s Greetings is Providence Oaks het decor, zoals je het uit Lake kent. Het grote meer is bedekt met een laag ijs met daarboven sneeuw. Het straatbeeld kent een mooie winterse uitstraling, waarbij het witte landschap afgewisseld wordt door mooie huisjes versierd door kerstverlichting. Ook de bekende plekken worden bezocht, zoals het Motel, de autogarage en Mo’s Diner.
De wereld in Lake: Season’s Greetings ziet er enerzijds sereen uit, met name vanwege de rustgevende vergezichten. Anderzijds sfeervol, onder andere door de straatverlichting en winterse look. De game kent niet heel veel stedelijke details, de huizen zien er over het algemeen simpel uit. Toch ademt de game sfeer en voelt Providence Oaks als een plek waar het fijn vertoeven moet zijn. Opmerkelijk is ook dat je als speler in no-time de wegen en key-locaties kent en blindelings weet te vinden. Nu is de wereld ook niet enorm groot. Ik zou gokken dat je in een minuut of 20-30 alles wel een keer gezien kunt hebben. Maar toch, het wereld design voelt dermate authentiek aan dat PO een wereld wordt die je gaat leren kennen alsof het de wijk is waar je opgegroeid bent. Knap werk van de ontwikkelaars!
In de afwerking zijn wel wat dingen op te merken, maar die zullen ongetwijfeld met patches verholpen worden. Zo had ik regelmatig wat last van flikkerende beelden en textures die (zichtbaar) moeite met inladen hadden. Ook kom je hier en daar de typische open wereld bugs tegen, zoals auto’s die in elkaar zitten of een voorbijganger die door een struik hen loopt. Al met al wat kleine bugs en performance issues, maar niets dat voor mij het plezier in de game heeft beïnvloed en ook waren er geen game breaking bugs.
Mijn persoonlijke wensenlijstje (en een kritische noot)
Lake: Season’s Greetings is een prachtige game met unieke personages en leuke dialogen. De game wordt door een relatief klein team ontwikkeld. Lake is het type game, waarvan je het straatbeeld onthoudt. Als speler zul je het straten in Lake herkennen aan de hand van een screenshot, de unieke locaties zoals Mo’s Diner zul je voor de geest kunnen halen en personages als Frank zullen je bij blijven. Een bewonderenswaardige prestatie. Een handjevol games, die dat voor elkaar krijgen. Ik hoop dan ook van harte dat er nog wat prequels of sequels zullen volgen, want er zijn genoeg personages om beter te leren kennen.
Zo zou ik benieuwd zijn om wat verder terug in de tijd te gaan en meer over Kay te weten te komen. Hoe heeft zij het vertrek van Meredith ervaren en wat is voor haar de impact geweest van bepaalde gebeurtenissen (die ik hier niet zal spoilen)? Hoe zou het zijn om in de huid van Lori te kruipen en wat meer van haar puberale leven te weten te komen? Wil zij echt de autogarage van haar vader overnemen? Of, zouden we misschien eens in de huid van “radio-dj” Jack kunnen kruipen, waarbij we op avontuur gaan in Providence Oaks om daar vervolgens in de avonduurtjes verslag van te kunnen doen. Lake heeft een mooie setting en er zijn genoeg verhalen te ontdekken. Als ik hierin mijn wensenlijstje mee zou mogen geven dan komen daar de volgende drie punten in terug, die eveneens in het kader van deze review als ‘kritiek’ gezien kunnen worden ten aanzien van de Season’s Greetings DLC.
In zowel Lake als Lake: Season’s Greetings zou de verhaalvertelling nog wat meer verdieping kunnen krijgen. Als ik terugblik op mijn tijd met Season’s Greetings dan zal bijvoorbeeld het hoofdpersonage Thomas ongetwijfeld zijn gedachten gehad hebben over Meredith haar drukke bestaan. Verdieping zou kunnen ontstaan door de spelers wat meer mee te nemen in Thomas zijn gedachtengang. Bijvoorbeeld door wat meer innerlijke dialogen toe te voegen tijdens het bezorgen van de post. Hierdoor zou op sommige momenten de emotie van bepaalde gebeurtenissen nog wat sterker overgebracht kunnen worden.
In Season’s Greeting is het straatbeeld dunbevolkt. Er rijden af en toe wel auto’s langs en in de verte zie je soms voorbijgangers in beeld, maar erg bruisend is Providence Oaks niet. Nu, ik denk dat hier ook een deel van de charme in zit. Providence Oaks is niet dichtbevolkt en een overvol straatbeeld hoort hier dus ook niet bij. Toch zou het denk ik niet misstaan om iets meer leven in de brouwerij in beeld te brengen. Bijvoorbeeld door kinderen die in tuinen aan het spelen zijn, een groep padvinders die in de bossen op kamp is of een lokale duikschool die regelmatig het meer aan het verkennen is. Geef spelers de optie voor wat meer willekeurige interactie in de wereld en daarnaast een gevoel dat de wereld in Providence Oaks ook een eigen leven leidt.
De game speelt zich af in de jaren 80 en digitale communicatie is er vrijwel niet. Toch zijn er mogelijkheden om gebeurtenissen in het dorp voor het voetlicht te brengen. Een mooi voorbeeld hiervan is radio-dj Jack die spelers af en toe via de radio in hun busje verslag horen geven van het reilen en zeilen in PO. Persoonlijk vind ik dit leuke momenten en deze zou ik dan ook graag nog meer benut zien. Laat die radio lekker wat langer doorlopen. Of start de dag met het lezen van de lokale krant, waarbij nog wat meer achtergrond gegeven wordt. Laat mij als speler gesprekjes meeluisteren tussen bewoners in Mo’s Diner. Om maar enkele voorbeelden te noemen.
Bekijk mijn kritische opmerkingen vooral als een wensenlijst van een liefhebber die altijd op zoek is naar verhalen, zowel in games als IRL.
Ondanks de genoemde suggesties kan ik niet anders dan concluderen dat ik opnieuw een fijne tijd heb doorgebracht in Providence Oaks. Dit type verhalende game, dat een ‘slice of life’ presenteert zoals de ontwikkelaars het noemen, is wellicht niet voor iedereen vanwege het gebrek aan gameplay, maar ik kan er in ieder geval geen genoeg van krijgen. De gevraagde twee tientjes voor Lake en 10 euro voor de DLC zijn het voor mij zeker waard. Een zeer redelijke prijs voor een game waarmee spelers, inclusief DLC, zeker 10 tot 15 uur zoet kunt zijn. En hoewel het niet echt een rol speelt in mijn beoordeling van de game, wil ik nogmaals benadrukken hoe prachtig het is dat we dergelijke unieke games van Nederlandse bodem op ons platform zien verschijnen. Games zoals The Falconeer, We Were Here en Lake geven kleur aan de Xbox, en deze vorm van kunst kunnen we naar mijn mening niet genoeg in de schijnwerpers zetten!
Conclusie
De prequel van Lake, Lake: Season’s Greetings, weet het fictieve Providence Oaks van de jaren ’80 te verrijken met nieuwe verhalen van bekende en nieuwe personages. Tijdens de zes uur durende DLC maak je als postbezorger het reilen en zeilen van het mooie plaatsje aan het meer mee. De game zit boordevol boeiende dialogen voorzien van uitstekende voice-acting en interessante alledaagse gebeurtenissen die in een sfeervolle game verwerkt zijn. Lake: Season’s Greetings is een knusse game met een groot hart en een absolute aanrader voor liefhebbers van kleine, ingetogen verhalen in videogames.
