Na iets meer dan 20 uur spelen, leg ik enigszins ontevreden Immortals of Aveum aan de kant. Wat begon als een veelbelovende game, eindigde als een worsteling om naar de eindstreep te brengen. Immortals of Aveum heeft een in potentie prachtige wereld met een scala aan toffe gameplaymechanics, maar weet helaas niet te overtuigen. In deze review deel ik mijn indrukken.
Immortals of Aveum is een magische first-person shooter ontwikkeld door Ascendant Studios, wat tevens de eerste game van deze studio betekent. In 2018 bundelde Bret Robbins, voormalig creatief directeur bij Electronic Arts en Sledgehammer Games, zijn krachten met zakenman Brian Sheth om Ascendant Studios op te richten. De studio kende een snelle groei, vooral nadat Telltale Games in datzelfde jaar failliet ging. Talloze ontwikkelaars van Telltale Games maakten de overstap naar Ascendant Studios. Binnen slechts een jaar tijd groeide de studio van vijftig ontwikkelaars uit tot een indrukwekkend team van meer dan honderd ontwikkelaars met een diverse achtergrond variërend van beroemde first-person shooters zoals Call of Duty tot de sterk verhaalgedreven Telltale games. Een unieke mix van talent, waarbij ik benieuwd ben hoe deze verschillende ervaringen in een nieuwe game samenkomen.
Sinds de aankondiging van Immortals of Aveum tijdens The Game Awards in 2022, hebben we op de redactie van XBNL de studio dan ook met veel interesse gevolgd. Immortals of Aveum is uitgebracht onder de vlag van het EA Originals-programma en sinds vorige week kun je met de game aan de slag.
Magische start
Immortals of Aveum begint met een veelbelovende start. Het verhaal onthult zich geleidelijk aan, te midden van een oorlogssfeer waarin we Jak en zijn crew ontmoeten. Jak is de protagonist, waarmee jij als speler op pad gaat. Zijn achtergrond is interessant en wordt goed neergezet. Jak groeide op zonder macht en in armoede op de straten van Seren. Met het straatbeeld van Seren maken we in het begin van de game kennis. De wereld is mooi vormgegeven en kent de nodige details. Het verhaal van Jak als dief om te overleven wordt overtuigend neergezet. Jak zorgt voor zijn crew en als speler voel ik al snel sympathie en een gevoel van verbondenheid met de personages.
In deze inleidende fase van het spel worden spelers grondig geïntroduceerd in het verhaal en de prachtig ontworpen wereld. Hier leer je als speler ook de basisprincipes van de gameplay kennen. De eerste indrukken van de diverse magische spells, het platformen en puzzelen zijn veelbelovend. Het verhaal van Immortals of Aveum wordt versterkt door indrukwekkend vormgegeven cutscenes, overtuigende voice-acting en boeiende dialogen die de spelervaring verrijken.
Op een bepaald punt in het spel ontstaat een cruciale gebeurtenis die de toekomst van Jak onzeker maakt. Op dit punt evolueert de game van een meer verhalend gerichte ervaring naar een semi-open wereld magische first-person shooter, waarin het verhaal blijft doorschemeren. Wat opvalt, is de krachtige introductie van diverse magische spells.
Spelers maken kennis met spells die gebruikt kunnen worden om vijanden van veraf aan te vallen, krachtigere spells voor close combat, en spells die van pas komen tijdens chaotische en dynamische gevechten. Daarnaast worden spelers begeleid bij het leren van verschillende speciale vaardigheden, waardoor ze steeds dieper worden ondergedompeld in de complexe wereld van de magie. De gameplay wordt organisch gebracht in het verhaal van Jak, waarbij we leren dat hij een Triarch Magnus is, een uiterst zeldzame tovenaar die in staat is om alle drie de kleuren van magie te gebruiken. Jak moet de wereld van de ondergang gaan redden.
Ondanks de woede en het wantrouwen van Magni met nobele afkomst, wordt Jak gerekruteerd bij de Immortals door Lucium’s Grand Magnus Kirkan. Met zijn nieuw gevonden potentieel wordt Jak met tegenzin in de eindeloze oorlog van de mensheid voor de controle over magie geduwd. Hoewel hij heetgebakerd is en vastbesloten om zichzelf te bewijzen, blijft spanning en weerzin bij Jak aanwezig. De ontwikkelaars hebben qua verhaalvertelling een mooie basis neergezet en de eerste vijf uur van de game zijn dan ook genieten!
Dat zekt me af
De game bestaat in totaal uit 18 chapters, waarmee je ongeveer twintig uur zoet kunt zijn. De game begint zoals eerder vermeld sterk en wordt gevolgd door een redelijk tweede deel van het spel. Als speler ben je op dit punt bekend gemaakt met het verhaal en de gameplay, en word je als Immortal eropuit gestuurd om zaken te onderzoeken of vijanden te verslaan. De chapters zijn mooi compact en leiden je telkens terug naar de thuisbasis van de Immortals. In deze thuisbasis is er tijd en ruimte voor dialogen met NPC’s, leer je meer over het achtergrond verhaal en kun je aan jouw wapens en spells sleutelen, voordat je aan een volgende quest begint.
In deze tweede fase van de game ontstaan voor mij als speler wel de eerste breukjes. In de eerste plaats: wat is dat voor vage shit op mijn scherm! Nou, dat zal ik je vertellen, een basisresolutie van 1280 x 720 dat naar 4K opgeschaald wordt. Wanneer de game zich opent en voorbij het relatief sterk geregisseerde eerste deel raakt, kom je in meer semi-open gebieden en dat doet de game beslist geen goed. Zit je het ene moment in scenes met prachtig vormgegeven characters en dialogen, worden deze vervolgens afgewisseld door wazige beelden, minder fraaie kleuren en weinig details. Voor de liefhebbers geven we ook even de technische term van deze manier van opschalen, namelijk: ‘lelijk’. In het Brabands uitgedrukt als ‘dat zekt me af’.
Naast de concessies die zijn gedaan in de resolutie, valt ook op dat de gameplay wel erg eenvoudig is. Op zichzelf is dit niet heel storend, omdat het de mogelijkheid biedt om de verschillende soorten magie te leren kennen. Ik vond het in deze fase van de game vergeeflijk dat de vijanden grotendeels hetzelfde zijn en dat je als speler gemakkelijk door het level heen kunt gaan.
Het wordt er niet beter op
In het derde en laatste deel van de game, de laatste 8 chapters, zakt de game voor mij als een kaartenhuis in elkaar. Er ontstaat weinig tot geen variatie in het type vijanden dat je als speler tegenkomt. Er moeten relatief lange stukken overbrugt worden, waarin je geen of weinig vijanden tegenkomt. De vijanden die je tegenkomt, met uitzondering van de eindbaas, vragen weinig strategie noch creativiteit van de speler. En dat is jammer, want juist een magische FPS biedt legio mogelijkheden.
In Immortals of Aveum krijgt de magie uiteindelijk weinig verdieping. ‘Groene’ vijanden kill je het snelst met je groene wapen, ‘Rode’ vijanden met je rode wapen, enzovoorts. Het blijft simpel, er ontstaat weinig variatie. Ook heb ik niet echt het gevoel gehad dat de verschillende manieren waarop je jouw magie kunt upgraden echt voor een verschil in speelstijl zorgen.
Wel komen er richting het einde meer vijanden in groepen, waardoor de moeilijkheid iets toeneemt omdat je met meerdere moet dealen. Maar tegelijkertijd wordt ook de beperking van de game duidelijker. Het wisselen tussen wapens, spells en speciale aanvallen voelt nooit echt intuïtief aan, en het gebruik voelt stroever en minder responsief op de momenten dat je snel moet schakelen.
De magische FPS elementen worden dus gaandeweg minder boeiend en beginnen me enigszins tegen te staan, maar het is uiteindelijk de puzzel- en platformelementen waar de game voor mij in elkaar zakt. Lange stukken, waarbij het zoeken is hoe je van A naar B komt. Veelal moet je in de kleuren van de magische wapens, patronen op muren vinden om op te schieten, waardoor er een nieuwe ruimte vrijgespeeld wordt. Allemaal erg simpel, maar het haalt de flow wat mij betreft te veel uit de game en door het totale gebrek aan variatie in de puzzel- en platform elementen was ik hier al snel klaar mee, maar de ontwikkelaars helaas niet. De laatste paar uur duren me daarom te lang.
Kortom, Immortals of Aveum kent een sterke start, interessante lore en in de basis interessante magische FPS elementen, maar weet mij als speler gaandeweg onvoldoende te boeien. Met de eindstreep in zicht ben ik helaas afgehaakt. Het is geen slechte game, maar het is gewoon ‘mwah’. Of zoals één van onze Vlaamse vrienden in de XBNL-Discord zei: ‘bwaa’.
Conclusie
Immortals of Aveum begint sterk en weet een veelbelovend verhaal te presenteren, te midden van een prachtig uitgewerkte wereld en boeiende magische first-person shooter gameplay. Helaas zakt de game na enkele uren spelen volledig in door tamelijk saaie omgevingspuzzels, stroeve schietmechanics en weinig meeslepende confrontaties. De matige gameplay in combinatie met wisselende resolutie en zwakke performance maken het moeilijk om Immortals of Aveum, waarvoor je de volle prijs betaalt, aan te bevelen. Mocht Immortals of Aveum je aanspreken, wacht dan op een mooie aanbieding van twee á drie tientjes.
