Afgelopen week kroop ik in de huid van een jager. Voorzien van een jachtgeweer en een trouwe viervoeter speurde ik door bosgebieden en savannes. Benieuwd met welke prooien ik weer op de redactie kwam? In deze review van Hunting Simulator 2 deel ik mijn bevindingen.
Als dierenvriend ben ik met gemengde gevoelens in deze game gestapt. Hunting Simulator 2 moet namelijk een zo realistisch mogelijke jagerservaring bieden en dat betekent dat de game maar één doel heeft: jagen op dieren. Een schot voor de boeg. Dat is de ontwikkelaars goed gelukt. Maar, laat ik direct beginnen met de verwachtingen te managen. In deze trailer wordt er geschetst wat je zou kunnen krijgen:
In onderstaande capture zie je hoe de gameplay in de praktijk uitpakt.
Dit verschil laat ik zien om direct duidelijk te maken wat je van de game mag verwachten. Je zult uren en uren struinen door natuurgebieden op zoek naar diersporen. In de hoop dat je iets verder komt in de game. Dit is niet perse slecht. Er zitten een aantal goede elementen in de game verwerkt. Maar man, wat is de gameplay ontiegelijk saai. Goed, laat ik bij het begin beginnen.
Het ‘simulatie’-aspect in Hunting Simulator is geen kattenpis
Hunting Simulator 2 is door de Vlaamse ontwikkelaars van Neopica ontwikkeld. Een relatief kleine en onafhankelijk studio uit Gent die al een behoorlijk aantal games voor verschillende platformen ontwikkeld heeft. De studio heeft met Hunting Simulator 2 gemeend een realistische jaagervaring naar de Xbox te brengen. In een veelbelovende tutorial van ongeveer een half uur leer je over de basics van game. De wereld is enigszins compact en overzichtelijk. Je wordt iets meer bij de hand genomen in een levendige wereld waar de dieren nog net niet voor je neus verschijnen. Ook leer je de mechanics achter het spoorzoeken. Eenmaal klaar met de tutorial blijkt dat er nog genoeg te leren valt en dat is veelal zelf uitzoeken. Dit wordt bij het eerste bezoek aan je huis duidelijker.
Meer dan alleen sporen zoeken en jagen
Verdeeld over 6 sfeervolle gebieden op het Amerikaanse vasteland kun je vervolgens volledig opgaan in het zoeken van sporen van en in de jacht op tientallen dieren. Ieder gebied heeft haar eigen flora en fauna en om er te kunnen jagen, heb je licenties nodig. Je koopt een licentie per dier en met een succesvolle jacht ontvang je weer geld. Dit kun je vervolgens weer investeren in nieuwe wapens en licenties. Het is verboden om op dieren te jagen waarvoor je geen licentie hebt. Doe je dit wel? Dan krijg je een flinke boete. Ook krijg je boetes als je veelvuldig op hetzelfde dier zou jagen, of te fanatiek bent in het lossen van schoten.
De verschillende dieren die er zijn, licenties die je hebt en wapens waarover je beschikt, staan zeer duidelijk en overzichtelijk weergegeven. Je hebt hier vanuit je eigen huis of lodge toegang toe. Het is een plek waar je, tussen het jagen door, even terug komt om opnieuw je strategie te bepalen of om eventuele nieuwe licenties te kopen voor de nieuwe dieren die je tegen bent gekomen.
Na de tutorial en een rondleiding door je huis ben je er helemaal klaar voor. Je kunt zelf kiezen in welke gebieden en op welke dieren je gaat jagen. De laadtijden naar de betreffende gebieden zijn niet noemenswaardig. Al redelijk snel sta je met je viervoeter tussen de grassprieten en kan je avontuur beginnen. Je begint te lopen, kruipen, staat stil:
* crickets chirping * (30 minuten)
Je hoort vervolgens een soort van gebrul. ‘Nu gaat het avontuur écht beginnen’ en geeft je hond voor de zoveelste keer opdracht de sporen op te volgen. Je loopt er achter aan:
* crickets chirping * (30 minuten)
Je hond heeft nu uitwerpselen gevonden en daar staat bij ‘fresh’. Je geeft hem een beloning ‘who’s a good boy’ en vraagt hem vervolgens de sporen verder te volgen:
* crickets chirping * (30 minuten)
Het schiet op dit punt echt niet op. Ik begin te merken dat de game enorm traag is, er weinig tot geen voortgang te boeken is en verschillende strategieën die ik probeer toe te passen weinig succesvol zijn. Ik trek dan ook al snel mijn conclusie.
Ontiegelijke saaie (en moeilijke) game
De game is saai, écht heel erg saai. Ik kan er helaas niets anders van maken. Uren ben je aan het lopen of stilstaan en er gebeurt zelden iets. Ik wil hier direct ook een kanttekening bij plaatsen. Dit blijkt niet mijn type game te zijn. Voor zover ik het kan inschatten, is het de ontwikkelaars namelijk wel goed gelukt een stevige simulatiegame neer te zetten. Als niet-kenner van het jagersgenre oogt de game op dit vlak compleet en goed uitgedacht: de verschillende gebieden, licenties, verschillende wapens, verschillende soorten sporen natrekken, etc. Het zit er allemaal in en is naar mijn mening redelijk goed uitgewerkt. Het zal echter een zeer niche doelgroep aanspreken. Eén die écht op zoek is naar een realistische digitale jaagervaring. Voor mij is dit niet weggelegd, maar voor diegene voor wie dit wel bestemd is dan nog het volgende.
Er zijn een aantal punten waar ik nader op in wil gaan. Allereerst de verschillende gebieden. Deze voelen allen uniek en authentiek aan. De kleuren zijn passend en het geheel is absoluut sfeerversterkend. Het gezichtsveld van de omgeving maakt de game. De game is mooi aan de buitenkant, maar helaas toch wel wat ‘rough around the edges’.
Zo is de belichting in de game niet optimaal en heb ik veel last gehad van texturen die traag laden. Met name dit laatste vind ik een probleem, omdat je daardoor voortdurend in de verte (aan de horizon) dingen ziet veranderen. Je begrijpt dat dit nogal hinderlijk is. Temeer omdat je voortdurend op zoek bent naar beweging om dieren te detecteren, maar daarin afgeleid wordt doordat je telkens beelden ziet die aan het inladen zijn. Met name bij de meer uitgestrektere gebieden heb ik hier last van gehad.
Ook was de audio niet optimaal. De eerste indruk is een bruisende flora en fauna, maar gaandeweg zul je merken dat de uitwerking van de audio in zijn geheel wat ongedifferentieerd aanvoelt. Geluiden uit de juiste richting bepalen blijkt niet goed mogelijk. Bovendien is er een voortdurend geluid aanwezig die je het gevoel geeft dat jouw oren constant op een zeeschelp liggen. Een wat doffe en constante toon die mijns inziens op sommige momenten nogal hinderlijk is.
Een positief punt zijn de shooting mechanics. Zoals gezegd heb je verschillende wapens tot je beschikking. Ik heb er met een aantal kunnen spelen en was daar erg tevreden over. Het wapen laat zich goed besturen en de impact van je schoten vertalen zich goed naar de feedback die je via je controller krijgt. Het richten gaat soepel en voelt voldoende realistisch aan.
Een ander positief aspect is het zoeken naar sporen. Sporen in Hunting Simulator 2 zijn er genoeg en verklappen het nodige over de omgeving. De sporen geven aanwijzing in welke richting je verder moet zoeken en gaandeweg leer je ook beter in te schatten of de sporen nog relevant of verouderd zijn. Lastiger wordt het wanneer sporen door elkaar gaan lopen, of wanneer water het spoor doorbreekt. Gelukkig kun je dan altijd terugvallen op je trouwe viervoeter die een neusje heeft voor het opvangen van geursporen.
Conclusie
Het moge duidelijk zijn dat Hunting Simulator 2 niet mijn type game is. Daarvoor vind ik de game te weinig toegankelijk, het tempo veel te traag, de variatie in gameplay te gering en de progressie die je maakt nihil. De game richt zich op een niche doelgroep die naar een zo realistisch mogelijke jaagervaring op de Xbox op zoek is. Daarin zijn de ontwikkelaars geslaagd en dat is ook de reden om de game met een voldoende te beoordelen. De game kent sfeervolle werelden om door heen te lopen, maar laat in de gehele afwerking wat te wensen over.
