Review: Hunt Showdown – intens, uitdagend en eentonig

Afgelopen week was de officiële release van Hunt: Showdown. De nieuwe game van Crytek. Is het wat?

Na maanden in preview gezeten te hebben, was afgelopen week dan eindelijk de officiële release. De launch van Hunt: Showdown ging met een flinke update gepaard. Hoogste tijd om de game van Crytek eens onder handen te nemen en dat is dus precies wat ik afgelopen week gedaan heb. Voor de lezers die daar graag een beeld bij bedenken. Mijn in totaal 10 uur durende testritjes zagen er ongeveer zo uit: ’s avonds laat, gordijnen dicht, licht uit, dolby headset op en een glas rum in de aanslag. De staat Louisiana, waar Hunt: Showdown zich eind 19e eeuw afspeelt, voelde nog nooit zo dichtbij. Voordat ik je verder mee neem in deze objective-based first person horror shooter, eerst maar eens even iets over het roerige ontwikkeltraject.

Crytek USA ging failliet en de toekomst van Hunt: Showdown was onzeker

Crytek is een onafhankelijke en bekende studio. Zij stonden onder meer aan de basis van de allereerste Far Cry, hebben de Crysis-franchise ontwikkeld en waren voor Ryse: Son of Rome verantwoordelijk. Een behoorlijk rijtje als je het mij vraagt. Hunt Showndown, toen nog Hunt: Horrors of the Gilded Age, was aanvankelijk onder ontwikkeling bij de Crytek USA studio. Toen deze studio in de loop van 2014/15 failliet ging, was het enige tijd onduidelijk of de game nog verder ontwikkeld zou worden. In de loop van 2017 werd aangekondigd dat de game weer in ontwikkeling zou zijn. Dit keer door de studio in Frankfurt, het hoofdkwartier van Crytek. Sinds medio 2019 is Hunt: Showdown in preview op de Xbox beschikbaar. Afgelopen week kwam de 1.2 update uit en werd de game ook naar andere platformen gebracht en tevens fysiek uitgegeven.

In de basis een eenvoudige game

Op het oog lijkt Hunt: Showdown een toegankelijke en overzichtelijke game. Geen verhalende single-player, geen tientallen online gameplay modes of andere toeters en bellen. Nee, Hunt: Showdown heeft één map waarop je speelt. Deze wordt voor je gekozen en ziet er veelal hetzelfde uit: groene en grauwe vlaktes, verlate dorpjes en gebouwen, drassige moerassige gebieden en het nodige bosgebied. De game heeft daarnaast twee modes en deze spelen zich beiden online af, namelijk: Quickplay en Bounty Hunt.

In Quickplay duren de potjes ongeveer 15 minuten en speel je solo, met volgens mij maximaal 12 spelers op de map. Het doel van Quickplay is om te overleven en je soul te bevrijden. Dit doe je door een viertal ‘Rifts’ te sluiten. Deze Rifts bevinden zich ergens in de open wereld en kun je vinden door je Ghost Vision te activeren. In je zoektocht naar deze rifts is de tijd je vijand, de monsters in de open wereld en andere gamers. De Quickplay mode is dus een PvEvP. Wanneer je alle vier de rifts hebt geactiveerd dan wordt je voor andere spelers zichtbaar op de map en moet je gedurende maximaal 250 seconden zien te overleven.

In Bounty Hunt duren de potjes aanzienlijk langer, tot maximaal 60 minuten. Ook in deze modus speel je met maximaal 12 spelers, maar kun je er voor kiezen om in co-op of drietal te spelen. Ook kun je er voor kiezen deze solo te spelen en dan is de beloning ook groter. In Bounty Hunt moet je een aantal objectives voltooien/onderzoeken om vervolgens de locatie te krijgen van een soort boss-fight, meestal met een groot eng wezen. Ook hier is tijd belangrijk, want je concurreert met anderen.

Hunt: Showdown biedt opvallend veel diepgang

Voorbij de ogenschijnlijke eenvoud, gaat een enorme diepgang schuil. Deze begint al bij het kiezen van je main character en het kiezen van je control scheme voorkeur (Gunslinger of Hunter). Er zitten in Hunt: Showdown tevens meerdere progressiesystemen, upgrade mogelijkheden van je uitrusting, een compleet in-game currency systeem, een enorm scala aan wapens (shotguns, mêlee, pistols, jachtgeweren, etc), accessoires om vrij te spelen en nog veel meer. De mogelijkheden die de game biedt zijn indrukwekkend, in het begin ook overweldigend en moeilijk om overzicht over te bewaren. Onder meer omdat de game je niet heel duidelijk bij de hand neemt. Er wordt wel uitleg gegeven over de verschillende systemen en upgrade mogelijkheden, maar je zult dit zelf actief op moeten zoeken.

De game speelt wel lekker, maar…

De vraag is natuurlijk. Is de gameplay leuk? Ja en nee. Laat ik beginnen te noemen dat de game uitdagend is en dat is positief. De uitdaging is aanwezig op meerdere vlakken en zit hem met name in het vinden van een goede balans. Je zult in Hunt: Showdown op pad moeten om je objectives te voltooien. Je hebt daarbij rekening te houden met de tijd die afloopt en de tegenstander die je voor moet zijn. Je hebt dus haast, maar zoals je weet, haastig spoed is zelden goed. Je hebt geen oneindige healthbar en een foutje is snel gemaakt. Je zult dus tempo moeten maken en tegelijkertijd je omgeving zeer goed in de gaten houden. In het laatste geval ben je veelal op het omgevingsgeluid aangewezen. Geluid is je vriend en je vijand.

In Hunt: Showdown speelt geluid een belangrijke rol. De monsters in de wereld komen daar namelijk op af. Gebroken glas, takken, losse dakplaten, vogels die wegvliegen als ze je horen of honden die blaffen als je langs een verlaten bench loopt. Op verschillende manieren verklap je jouw aanwezigheid. Met maar een beperkte hoeveelheid munitie kan dat al snel ingewikkeld worden. Daarbij speelt ook nog eens het perma dead systeem een belangrijke rol. Het character waarin je investeert kan doodgaan en dat is dan definitief. Je hebt dus echt wat te verliezen met een impulsieve speelstijl. De balans tussen enerzijds tempo houden en anderzijds de objectives zo stealthy mogelijk voltooien in combinatie met de druk om in leven te blijven is goed uitgewerkt en ook enorm spannend.

Maar als anderen jou kunnen horen, dan kan je hen toch ook horen? Hier zit wat mij betreft een kritiek punt. Hunt: Showdown speel je het beste met je headset op. Het geluid, de achtergronden en de muziek is behoorlijk indringend en de eerste indruk goed. Absoluut sfeerversterkend.

Echter, de verschillende geluiden zijn wat mij betreft te weinig onderscheidend van elkaar. Ik heb de game gespeeld met het geluid van de televisie, de Astro A50 headset en de Turtle Beach Elite Pro 2 Super Amp. Het lukt mij niet goed om te horen uit welke richting de geluiden komen. Ook het inschatten van de afstand op basis van het geluid is wat mij betreft niet goed uitgewerkt. Ja, het geluid is dus indringend, maar het geheel doet erg vlak aan en dat vind ik jammer gezien de noodzakelijke combinatie tussen tempo maken en stealth gameplay. Het geluid is overall genomen nogal ‘in your face’. En dat is natuurlijk voor het horroraspect wel spanningsverhogend, maar voor de meer strategische shooter gamer niet echt optimaal. Er zijn nog meer inconsistenties met het geluid op te merken. Het herladen van je wapens bijvoorbeeld klinkt werkelijk subliem. Hetzelfde wapen afvuren daarentegen lijkt weer minder goed uitgewerkt. Regelmatig had ik het gevoel dat het geluid voor het wapen uit ging of dat de geluidsimpact van een kogel niet matcht met de visuele impact ervan.

Deze zelfde inconsistenties kenmerken ook de grafische performance. Op het oog ziet de game, die ontwikkeld is met behulp van de CRYENGINE, er schitterend uit. Je kunt prachtige screenshots van desolate moerassen, kapotte gebouwen en onheilspellende boerderijen maken. Diegene die games als Mafia III of Red Dead Redemption 2 gespeeld hebben, zullen de prachtige omgevingen herkennen die het zuiden van de VS kenmerkt. Ook in Hunt: Showdown zijn ze wederom sfeerversterkend. Loop je echter een boerderij op, dan blijkt het geheel toch wel erg op elkaar te lijken, lopen kleuren door elkaar, zijn de schaduwen niet goed afgewerkt en heb je bovendien veel texturen die erg traag laden. Er lijkt meer aandacht aan de wezens en dieren besteedt te zijn, die er vanaf een afstand indrukwekkend uit zien. Maar ook hier geldt dat het van dichtbij nogal floppy en on-af uit ziet.

Meer mêlee dan shooter

Het geluid en de performance zijn wat mij betreft beiden binnen de marge. Het is oké, maar had mijns inziens beter gekund. Datzelfde geldt voor de shooter-actie. Positief om te noemen is dat de keuze in Hunt: Showdown uitgebreid is. Je kunt vele wapens vrijspelen en in de wereld vinden. Wapens die een verschillende speelstijl ontlokken. Zelf had ik het meest met de mêlee wapens. Ik vond over het algemeen de pistolen, shotguns en jachtwapens te weinig precies in het richten. Ook waren er doorgaans te veel kogels nodig om een vijand neer te krijgen en vond ik dat het herladen (iets dat niet automatisch gebeurd) te traag werkte. Bij de mêlee wapens had ik soms het gevoel dat de timing, het moment dat je de actie uitvoert, niet altijd goed verliep, waardoor ik soms in de lucht mepte in plaats van op mijn tegenstander. Ik kan me voorstellen dat er een kleine kans is dat dit ook met mijn beperkte skills te maken heeft. In ieder geval paste de mêlee wapens beter bij mijn speelstijl en het tempo dat de game vraagt.

Blijft Hunt: Showdown leuk?

Over het algemeen heb ik mij behoorlijk met de game vermaakt. De beperkingen wegen mijns inziens niet op tegen de spanning tijdens het spelen. Hunt: Showdown is het type game waar je, zodra je af bent, snel weer even in wilt springen. Het is dan extra frustrerend te merken dat het ongeveer 10 minuten duurt voordat je op een nieuwe server zit. Ik hoop van harte dat dit nog verbeterd gaat worden, maar om eerlijk te zijn betwijfel ik het. Ik heb de game gespeeld in de previewfase en na de fysieke release. Het succes van deze game zal vallen en staan bij voldoende gamers die deze game zullen oppikken, want de game is gewoon vele malen leuker met andere gamers in de servers. Ook zal er komende maanden toch wat meer variatie in de gameplay moeten komen. Het is nu iedere keer hetzelfde: je wordt op een map gedropt, bezoekt vier punten en moet vervolgens zien te overleven (quickplay) of een soort eindbaas verslaan (Bounty Hunt). Dat was de eerste 10 uur leuk en wellicht ga ik mij er nog tien uur mee vermaken, maar het risico is natuurlijk dat het eentonig wordt en dat mensen afhaken.

Conclusie

De liefhebbers van het PvEvP survival-horror fps-genre halen voor vier tientjes een prima titel in huis waar je enkele tientallen uurtjes mee zoet kunt zijn. Wat je krijgt voor het geld is een prachtige en spannende online multiplayer met enkele ruwe randjes in de performance en optimalisatie. Kun je hier echter door heen kijken en houd jij bovendien van een goed uitgewerkte progressiesystemen, verschillende wapens en speelstijlen uitproberen en gebruik je lange laadtijden om je mail en whatsapp bij te werken: dan is Hunt: Showdown jouw game! Twijfel je nog? Het is dat ik de game nu in bezit heb, maar op basis van mijn ervaringen afgelopen week zou ik zelf op een leuke aanbieding wachten.