Vandaag ligt GRID Legends in de schappen. De nieuwe racer van Codemasters heeft een heel scala aan modes en features te bieden. In deze review neem ik ze onder de loep.
Binnen de redactie sta ik niet bepaald als een race-legende bekend en daar kan ik bij het begin van deze review maar beter eerlijk over zijn. Het bewijsmateriaal van mijn onkunde ligt namelijk voor het oprapen. Toch rijd ik graag wat rondjes op het digitale asfalt en ben ik vooral nog op zoek naar de ideale racegame. Want ondanks dat ik tientallen uren in meerdere racing games heb zitten, heb ik de ‘sweet spot’ ,zoals Jeff het tijdens onze wekelijkse podcast treffend verwoordde, nog niet gevonden. DiRT Rally vind ik te ingewikkeld, F1 vind ik te saai, Need for Speed te arcade en zo kan ik nog een heel rijtje van games die ik afgelopen jaren gespeeld heb opnoemen. Waar valt voor mij GRID Legends in dit rijtje?
Grossieren in hoeveelheid en diversiteit
Laat ik beginnen met kort te bespreken wat er allemaal in GRID Legends te doen is. Codemasters heeft voor deze editie flink uit lopen pakken. Je kunt voor tientallen uren aan content in GRID terecht. Er is een verhaalmode, er is een career mode, er zijn meerdere multiplayer modes en daarnaast kun je ook nog eens je eigen races opzetten. Of dat ook allemaal lekker werkt, daar kom ik later in deze review op terug.
De verschillende modes komen met een heel scala aan verschillende soorten cars die je vrij kunt spelen. GRID Legends telt meer dan 100 vierwielers en ongetwijfeld komen er nog velen bij. Over ruim 250 career events verspreid over 130 verschillende routes, kun je met jouw favoriete bolide racen. In alle opzichten is er aan hoeveelheid content in GRID Legends geen gebrek.
Bij games die zo’n grote hoeveelheid content bieden, is voor mij de UI een belangrijk punt. In GRID Legends zit dat goed in elkaar. Het menu is overzichtelijk, de verschillende soorten races zijn snel oproepbaar en makkelijk van elkaar te onderscheiden. Het aanschaffen van nieuwe auto’s had daarentegen overzichtelijker gekund. De auto’s staan per categorie in een horizontale lijn naast elkaar en dat oogt wat onvolledig en vooral onoverzichtelijk. Ik zou graag meer in één klap willen zien wat er allemaal unlocked is.
Een stukje geschiedenis
Laat ik beginnen met hetgeen nieuw in GRID Legends is. Driven to Glory beoogt een ‘narrative-driven story mode’ te bieden. Diegenen die mij een beetje kennen, weten dat ik van het woord verhaalgedreven in beschrijvingen van games meestal wel enthousiast wordt. Hoe zit dat bij GRID Legends?
Driven to Glory biedt ongeveer zes uur aan content en bestaat uit interviews met acteurs afgewisseld met 35 races om te rijden. In deze races beleef je de avonturen van de vorige GRID games opnieuw. Ook leer je, op toegankelijke wijze, de verschillende modes kennen, zoals Time Attack en Elimination. Je moet het dus zien als een mooie samenvattende introductie. Om hier wat meer gewicht aan te geven, zijn een aantal acteurs ingehuurd. De bekendste is zonder meer Ncuti Gatwa (Sex Education).
Op zich zijn de interviews leuk gedaan en straalt er wel een fijne humor uit. Maar over-all is het verhaal, dat geprobeerd wordt neer te zetten, nogal cringe, weinig verdiepend en überhaupt niet interessant. Eigenlijk voegt het niets toe aan de race-ervaring die de game te bieden heeft.
De Career mode heeft daarentegen meer te bieden. Het is een mooie grind om hierin progressie te maken. Je begint in Career als Rookie en door events te winnen, kun je progressie maken. Je kunt hierdoor nieuwe auto’s vrijspelen en deze kun je vervolgens weer upgraden. De events die je hiervoor moet rijden zijn ook mooi gevarieerd, waardoor het niet snel verveeld.
De circuits waarop je rijdt zijn op verschillende plekken van de wereld gestationeerd. Zo zul je bijvoorbeeld Spanje, Japan, Frankrijk en de VS bezoeken. Over het algemeen zien de tracks er prima uit. Ook hier vindt je de nodige variatie terug. Er zijn een aantal tracks die door mooie binnensteden gaan, Parijs is daar een voorbeeld van. Er is duidelijk sfeer als je met zonsondergang samen met 20 anderen de Eiffeltoren passeert.
Ook de weersinvloeden en het moment van de dag waarop je rijdt, zijn van invloed op de sfeer. De verschillende weer effecten zijn prima weergegeven. De afstandkiekjes die je kunt maken, leveren vaak een prachtig wolkendek op. Het is duidelijk dat er vanuit een technologisch oogpunt de afgelopen tien jaar enorme stappen gezet zijn in het levendig schetsen van weersinvloeden in video games. Ook Grid Legends weet mooie vergezichten op je scherm te brengen.
Variatie maar weinig differentiatie
Codemasters brengt met GRID Legends een enorme hoeveelheid aan variatie. Toch betrap ik mezelf na een uur of 10 spelen op een onverzadigd gevoel en dat valt over de gehele linie tot één punt samen te brengen, namelijk een totaal gebrek aan differentiatie. Wat bedoel ik hiermee?
In al haar variatie faalt de ontwikkelaar wat mij betreft om iets onderscheidends te bieden. Ja, er is met veel verschillende auto’s te rijden. Maar what’s the point als deze allemaal in meer of mindere mate op eenzelfde manier aanvoelen.
Tuurlijk is het mooi om over allerlei soorten tracks te rijden met verschillende weersinvloeden. Maar in de kern lijkt iedere track min of meer hetzelfde aan te voelen. Op besneeuwde ondergronden heb ik nooit het gevoel gehad echt de controle over de auto te kunnen verliezen. Op regenachtige wegen heb ik nooit het gevoel gehad dat die echt fundamenteel impact hebben op bijvoorbeeld mijn remafstand. Ook het soort ondergrond lijkt weinig uit te halen en de verschillen voelen minimaal. Uiteraard, GRID Legends is geen sim, maar ik had hier toch meer van verwacht.
Daarnaast is het mogelijk om je auto te upgraden, je team te ontwikkelen en je character progressie te laten maken, maar niets van dit alles voelt wezenlijk anders. Ook het tunen van je auto’s lijkt weinig echt substantieels te veranderen in hoe het aanvoelt om de auto te besturen. Datzelfde geldt voor het uitzetten van bijvoorbeeld assists. Ik heb nergens in 10 uur spelen een balans in instellingen gevonden waarvan ik echt het gevoel had de auto volledig te kunnen controleren.
Ook het sound design is over de gehele linie matig. De soundtracks zijn wel oké, maar met name de omgevingsgeluiden vallen erg tegen. Een tunnel doorrijden klinkt behoorlijk dof, het publiek schreeuwt net iets te hard en de geluiden van de auto komen als een soort brei bij elkaar en maken weinig indruk.
Drop it like it’s hot
Ondanks de kritieken die ik heb, zijn er ook momenten geweest dat ik me vermaakt heb. De multiplayer-opties bijvoorbeeld. Geen gedoe met lobby’s. Gewoon een drop-in en drop-out systeem tot maximaal 21 spelers. Wil je even jouw buddy joinen, dan doe je dat dus gewoon en stap je direct in. Je neemt dan de controls van een AI over en pakt hem vanaf daar verder. Heerlijk!
Ook kun je zelf online events organiseren. Je kunt daarbij behoorlijk wat zaken instellen, variërend van weer, tijdstip, type auto, soort track, etc. Er is op het multiplayer vlak veel mogelijk en over de gehele linie lijkt die pre-release goed te functioneren. Ik heb daarbij in een aantal drift events wat crashes gehad, maar deze problemen zijn bij de ontwikkelaar bekend en worden komende week in een patch aangepakt. Positief is verder te noemen dat de multiplayer cross-platform ondersteuning biedt. Dat is natuurlijk goed nieuws voor diegenen met vrienden op andere platformen.
Wat ik een mooie aanvulling zou vinden in zowel de offline als online mode is de toevoeging van leaderboards. Ik begon dit te missen toen ik met een auto een track een aantal keer opnieuw ging rijden om wat xp te verzamelen. Ik was benieuwd of mijn rondes sneller gingen, maar kon dat helaas nergens terug vinden.
Conclusie
Codemasters weet met GRID Legends een enorme hoeveelheid aan content te bieden. Met een verhaal mode, een career mode, meerdere multiplayer modes, +250 events en +100 cars grossiert GRID Legends in variatie en omvang, maar verliest vlak voor de eindstreep in onderscheidend vermogen. GRID Legends zal al snel voelen als een 13 in een dozijn racer, waarbij de verschillende auto’s veelal hetzelfde aanvoelen, het progressiesysteem weinig impact lijkt te hebben en iedere race al snel op de vorige lijkt. Een prima game voor tussendoor, makkelijk om op te pakken, maar verwacht geen spektakel.
