Review: Grand Theft Auto: The Trilogy – The Definitive Edition – gestolen tijd

And remember, respect is everything! Weet je nog wel? Die pakkende zin uit Grand Theft Auto 2. Hij is het noemen waard, Rockstar zelf lijkt het respect voor de oudjes te zijn verloren.

Het enthousiasme dat Niels en ik de deelden na het zien van de eerste beelden van de Grand Theft Auto: The Trilogy staat haaks op de toon die ik met dit stuk aan sla. Hoe heeft het zo ver kunnen komen? De grafische update van deze classics kwam in de allereerste screenshots en de trailer best goed uit de verf. Combineer dat met gemoderniseerd besturingsschema en een paar fijne ‘quality of life’ updates, dan ben je er, toch?

Het is mij wel duidelijk geworden waarom het zo bijzonder stil bleef rond de heruitgave van drie iconische games. Het gebrek aan gameplay beelden is eenvoudig te verklaren: De games zien er niet uit. Het is bijzonder dat een ontwikkelaar die bovendien vernoemd is naar een van de bekendste plekken in San Andreas zo respectloos met dit werk is omgesprongen. Dat zit hem voor mij in een gebrek aan visie en smaak op grafisch vlak, de slechte optimalisatie van de game en de vele slordigheidjes.

Verminkt

Rockstar weet hoe ze een verhaal moet vertellen. Wat daarbij erg belangrijk is ambiance. Dat zit hem bijvoorbeeld in details als kleurgebruik, de geloofwaardigheid van de karakters en de belichting. Met deze remasters is er sprake van onbalans tussen kleurgebruik en belichting. En dat doet iets af aan de algehele sfeer in de game en de impact van de verhalende elementen. Er is in veel scènes zelfs sprake van een stijlbreuk met de originele games. Neem de roze (Vice City) of oranje (San Andreas) tint die de origineeltjes kenmerkten.

Een tint die ook wel werd toegepast om de horizon te beperken, wat de prestaties van de games op de generatie van de originele Xbox ten goede kwam. Dat je nu stukken verder kunt kijken is mooi, maar omdat die tinten ontbreken doet de spelwereld anders aan. Meer als een generieke open wereld dan de sfeervolle decors van weleer. Ze hebben dit niet weten op te vangen met slimme effecten. En de effecten die ze hebben toegepast, zijn dus lang niet altijd op een slimme manier geïmplementeerd. Neem de reflecties, deze doen veel om de spelwereld moderner aan te laten voelen. In een scène waarin je door de voorruit van een auto een gesprek volgt, zie je helemaal niet wat zich afspeelt. Juist door de nieuwe reflecties. Dat is ondoordacht. Het camerastandpunt wat toen wel werkte, werkt nu niet meer.

Zo zit dat ook dikwijls met schaduwwerking. De textures en modellen in de steden en buitengebieden zien er wel strakker en over het algemeen beter uit. Op de boulevard in Vice City of lopend over de trottoirs van ‘Times Square’ in Liberty City merk je dat het de ontwikkelaar soms ook goed lukt de werelden te moderniseren.

De cartooneske stijl die de originele games al hadden, is met de remasters verder aangedikt. Dat zie je vooral terug in de karaktermodellen. Respect is everything? Met deze gezichten dwing je dat niet af. Heb het idee dat ik naar stop motion zit te kijken. Denk aan Team America. Dat komt ook door de verouderde animaties. Die animaties gaan wel goed met de low poly modellen van de originele games. Maar met de overdreven cartooneske stijl in de remasters worden het dus een soort Thunderbirds poppen.

En die originele low poly gezichten wist Rockstar waren toch échte karakters. Als Grove Street er vervolgens in slaagt om met gezichten op de proppen te komen die er in de verste verte niet op lijken of een stuk dommer aandoen, dan krijg ik de indruk dat men weinig om dit product geeft. Dit is iets anders dan artistieke interpretatie. Het lijkt haast wel of ze de nieuwe modellen door een stukje software hebben laten genereren, op basis van de originele texturen en modellen. Nee… dat geloof ik toch niet, dan had het er alsnog beter uitgezien. De afbeeldingen die ik aandraag zijn zeker niet de meest schrijnende voorbeelden hiervan. Hashtag GTATrilogy…

Slechte optimalisatie en slordigheidjes

Grand Theft Auto 5 op de Xbox 360 is toch een sterk stukje bewijs dat Rockstar wél weet hoe ze hun games moeten optimaliseren voor een platform. Met The Trilogy is daar weinig aandacht aan besteed. Als je een 20 jaar oude game met opgepoetste graphics nog niet eens stabiel op 60 frames kunt laten draaien op een Series X, dan weet je dat je aan Grove Street niet de juiste partij hebt. Je hebt de keuze uit een kwaliteitsmodus of een modus waarin de prestaties van de games voorop worden gesteld. In die kwaliteitsmodus moet je het zelfs doen met 30 fps. Op de Xbox One is 60 fps al helemaal geen optie. Wat een lachertje. Wat een aanfluiting. Weet dat je ook niet vreemd moet opkijken als de game een keer crasht. 

De framerate in de meeste filmpjes is dan wel weer op orde, opvallend genoeg met uitzondering van de intro’s met het titelscherm. Ook opvallend zijn de vele slordigheidjes in de games. Neem textures die niet lekker op elkaar aansluiten en de vele (!) gevallen van clipping. Pop-in is niet nieuw voor deze games, maar nu je zoveel verder kunt kijken dan in de originele games, stoort het mij meer. Deels zouden dit erfenissen kunnen zijn uit het verleden. Voor de remasters is de keuze op de Unreal Engine 4 gevallen. Is het niet waarschijnlijk dat er het nodige knip- en plakwerk is toegepast in plaats van dat de code netjes is herschreven? Of dit broddelwerk is gevolg van een bepaalde tijdsdruk die is opgelegd.

Afhankelijk van de reactie van Rockstar op de negativiteit rond de remasters, is het dus ook helemaal niet ondenkbaar dat ze met meer tijd of ondersteuning wél met een goed product op de proppen hadden kunnen komen.

Zandbak

Ik hoop het van harte. De games spelen ook vandaag de dag wel lekker weg. De toevoeging van extra checkpoints en de automatische opslag van het spel doen veel goeds voor het spelplezier dat ik er in heb. Tegelijkertijd verdwijnt een goed deel van de uitdaging die de originele games brachten. Ze hadden de missies misschien beter kunnen balanceren om te compenseren voor de toevoeging van de extra checkpoints. De grote frustratie als je een missie met de eindstreep in zicht nét niet weet te halen en weer helemaal van voor af aan moet beginnen, is nu verdwenen. Het is maar net waar je naar op zoek bent.

Met de missiestructuur heeft Rockstar met GTA 4 en 5 stappen gezet. Toch vind ik dat deze oudjes er mee door kunnen. Het blijft leuk om je als aaseter een weg naar boven te werken. Zeker in de meest recente game van de drie, San Andreas, is voldoende afleiding te vinden buiten de verhaallijn om. Alle drie de games blijven leuk om simpelweg in aan te klooien.  Hoe gek kun je het maken? Weet jij nog te ontkomen als zelfs het leger wordt ingeschakeld?

Het is goed te weten dat de meeste cheats vandaag de dag nog werken. Om technische redenen die niet nader zijn gespecificeerd, ontbreken een aantal van de leukere cheats, zoals de vliegende auto’s, maar er blijft voldoende over om het gek te maken. Een van de verbeteringen in deze uitgave zou de implementatie van een nieuwe besturingsschema zijn. Grotendeels zijn ze daar wel in geslaagd. Dat de controls zijn geïnspireerd door GTA 5, zoals Rockstar eerder aangaf, dat gaat mij te ver. 

Dan had ik namelijk verwacht dat het schieten veel beter aan zou voelen. De oplossing die ze hier voor bedacht hebben, werkt niet zo lekker als gehoopt. Daar heb je gelukkig ook nog een keuze in. Je kunt wisselen naar de klassieke besturing, maar als je met ‘free aim’ speelt dan is het met de modernere controls ook wel te doen. Nou heb ik eerder aangegeven dat dit juist een van de punten is die ze mijn inziens moesten aanpakken met de remasters. Daar zijn ze niet in goed in geslaagd.

Audio

Muziek is sinds GTA 3 enorm belangrijk geworden voor de serie. Het gekwebbel op de radio helpt enorm om de wereld geloofwaardig te doen aanvoelen. De thema’s en de muziek passen in het tijdsbeeld dat Rockstar wil nabootsen. Daar ben ik ook nu nog over te spreken. Het begint al met de muziek uit de intro’s. Als ik die hoor dan zit ik gelijk weer in de juiste stemming. Daar wordt je vervolgens vrij snel weer uit gerukt, maar dat heb ik eerder al aangehaald. Of het een rechtenkwestie is of dat Rockstar heeft willen besparen op de soundtrack, dat weet ik niet, maar weet dat er voor de hele trilogie tientallen nummer ontbreken.

Ik had verwacht dat de geluidseffecten in de games ook onder handen genomen zouden worden. Geluiden zoals die van de brommer of hetgeen omstanders naar je roepen. Deze klinken zwaar verouderd. De originele samples hebben ze volgens mij helemaal niet onder handen genomen. Het zijn natuurlijk wel de fragmentjes zoals je ze kent van 20 jaar geleden, daar is wat voor te zeggen. De de geluidskwaliteit laat echt te wensen over. Was het opnieuw masteren van deze fragmenten geen optie? Desnoods hadden ze opnieuw wat kunnen opnemen.

Conclusie

Met deze uitgave is Rockstar respect verloren. Dat dit pakket met name interessant zou zijn voor de spelers die hier met een nostalgische bril naar kijken, dat was duidelijk. Dat ze met deze remaster juist die doelgroep zouden frustreren, dat had ik niet zo snel verwacht. Over smaak valt niet te twisten, maar mijn inziens zijn de grafische updates vaker niet dan wel op een smaakvolle manier geïmplementeerd. Je kunt in veel gevallen zelfs spreken van een stijlbreuk met de originele games. Dat doet af aan de geloofwaardigheid van de setting en het verhaal.

Als je het bij de feiten houdt dan is dit een uitgave die veel meer fouten bevat dan acceptabel is. Je gaat je bijna afvragen of Rockstar zich teveel door het bronmateriaal heeft laten meevoeren, want wat ze hier afleveren, dat is gewoon crimineel. Als de haperende frame rate, de crashes en de bugs je daar niet van overtuigen, dan doen de overdreven gevallen van clipping en pop-in je misschien de das om. Omdat San Andreas is opgenomen in de Game Pass kun je gerust kijken of je het met me eens bent, maar dit haastwerk is jouw centen wat mij betreft niet waard.

Jammer, want deze werelden en verhalen zijn nog altijd het verkennen waard, dat is mij wel duidelijk geworden. Ouderwets lol trappen, daar lenen deze games zich nog altijd voor. Pak je kladje met cheatcodes er gerust bij wanneer Rockstar door middel van patches laat zien dat achter deze uitgave meer schuil gaat dan het graaien naar geld.