Als jonge jongen raakte ik na het zien van de film Ghostbusters gefascineerd door monsters, spoken en het jagen op dit gespuis. Ik vulde A4-tjes met varianten van de Ecto-1 en mijn eigen monsters. Hoe bevalt Ghostbusters Remastered, een game die ik vreemd genoeg 10 jaar geleden heb gemist?
Dan Aykroyd (Ray uit Ghostbusters) werkte gedurende de jaren 90 aan een script voor een derde Ghostbusters film. Onder de naam Ghostbusters III: Hellbent zouden de Ghostbusters een helse versie van Manhattan bezoeken om het tegen de duivel op te nemen. Klinkt wel prima, toch? Helaas is het project niet van de grond gekomen. Een deel van het materiaal heeft alsnog zijn weg naar onze beeldschermen gevonden in de vorm van Ghostbusters: The Video Game uit 2009. De game is een direct vervolg op Ghostbusters II en een groot deel van de cast en schrijvers van de beide films heeft aan de game meegewerkt.
Who you gonna call?
Volgend jaar verschijnt de film met de werktitel Ghostbusters 2020, een vervolg op de films uit de jaren 80. Nou wordt de game, terecht, wel gezien als de derde ‘film’ in de reeks. Ik ben dan ook benieuwd in hoeverre ook in 2020 op de game wordt teruggegrepen. In Ghostbusters: The Video Game Remastered word je als vijfde (naamloze) lid van de crew belachelijk gemaakt door- en leer je de fijne kneepjes van het vak van Peter, Ray, Winston en Egon. Samen bezoek je zowel locaties die je van de films kent als geheel nieuwe locaties die eh, niet van deze planeet zijn. Op een hele toffe manier worden de gebeurtenissen uit de films verweven in het geheel nieuwe plot van de game. Het is een script waar zowel Dan Aykroyd als Harold Ramis aan meegewerkt hebben en het doet tot mijn vreugde niet onder voor de films.
Binnen de eerste 15 minuten wist ik waarom ik zo dol was op de Ghostbusters. Ze hebben chemie en een flinke dosis energie, maar belangrijker nog: ze behandelen hun bovennatuurlijke beroep als zomaar een functie. Neem nou de achteloosheid waarmee de telefoon wordt beantwoord. Of hoe de eigenaar van het door het bovennatuurlijke geplaagde pand wordt gewezen op het feit dat z’n contract verlopen is. Het gevoel dat de films je geven, zit absoluut in deze game en dat wordt versterkt door de talloze details die er in zitten. Meer dan genoeg om de fans te doen likkebaarden. Ook de muziek, stemmen en geluidseffecten kloppen helemaal. Op het vlak van authenticiteit scoort de game een dikke voldoende.
Beperkt bestaansrecht
Om maar met de deur in huis te vallen; de remaster is niet meer dan een grafische update van het origineel. Met (textures van) een hogere resolutie en anti aliasing ziet de game er zonder twijfel scherper uit dan het origineel. Saber Interactive heeft verder aandacht besteed aan o.a. de belichting en schaduwen, maar dat is maar moeilijk waarneembaar. Naar huidige maatstaven is het totaal toch nog ondermaats. Zeker op het vlak van de belichting had de ontwikkelaar meer kunnen en moeten doen. Bepaalde scènes komen gewoon onnatuurlijk over. Ook op andere fronten moet je denken aan het 360-tijdperk. De gesloten structuur en lineaire opbouw van de levels bijvoorbeeld. Wat mij dan een beetje verbaast is dat de laadtijden aan de lange kant zijn. Wat ook niet van deze tijd is, is het feit dat je maar over één savefile beschikt!
Don’t cross the streams
De gameplay is door de ontwikkelaar ongemoeid gelaten. Gelukkig is de 3rd person-actie vandaag de dag nog vrij goed te pruimen. In de basis komt het op het volgende neer:
1) Zap ‘em – Vuur de proton straal op je tegenstander af tot deze is afgezwakt;
2) Cap ‘em – Activeer de straal waarmee je het spook op zijn of haar plek kunt houden;
3) Trap ‘em – Zet je valstrik klaar en probeer het spook er in te forceren (dit is een behoorlijke worsteling).
De centen die je met je baantje verdient, spendeer je gaandeweg aan upgrades om het leven wat makkelijker te maken. Ook speel je nieuwe wapens vrij die je met je proton pack kan koppelen. Zo mag je met slijm spelen en beschik je over een straal die vijanden langzamer maakt. Het zijn welkome aanvullingen want gedurende de 8 á 9 uur die je met de game zoet bent, kan de verveling wel een beetje toeslaan. Althans, puur het zappen, cappen en trappen dan.
De game zit vol leuke confrontaties. Van de Marshmallow Man tot een geestige zeebonk waarbij het zeewater van de trappen van het hotel af spoelt, het is gewoon tof gedaan. Met de techniek van vandaag zou het nog een stuk overtuigender zijn geweest, maar deze momenten spreken voor de kwaliteit van de game van 10 jaar geleden. Wanneer je het met meerdere vijanden tegelijk aan de stok hebt, merk je dat het erg lastig wordt om controle te houden. Door ze te scannen met je PKE meter leer je over de zwaktes van dat spook maar het praktiseren van die kennis is knap lastig wanneer ze in grote getallen opdoemen en werkelijk overal vandaan kunnen komen.
Het is lastig om te zien of je een vijand lekker raakt en wat ook niet helpt is dat het wisselen tussen je wapens niet lekker werkt en de AI van je teamgenoten te wensen overlaat. Deze en bovengenoemde zaken maken de game moeilijker en frustrerender dan hij hoeft te zijn.
Multiplayer
Ontwikkelaar Saber Interactive moet hebben gedacht dat de remaster nog vóór Halloween speelbaar moet zijn. De gehele multiplayer module ontbreekt namelijk. Via de sociale media hebben ze laten weten dat die middels een update later wordt toegevoegd aan de game. Nou begrijp ik dat de multiplayer door de originele ontwikkelaar Terminal Reality, die niet langer betrokken is bij dit project, destijds niet goed is ondersteund. Ik hoop dat als de multiplayer van Remastered eenmaal staat, er aandacht aan de gebreken is besteed, of dat deze op zijn minst op meer steun kan rekenen van Saber Interactive.
In de online multiplayer werk je je buiten de verhaallijn om in een team van maximaal vier spelers door waves van spoken en monsters heen, waarbij je de keuze krijgt uit een paar verschillende speltypen. Volgens de berichten wordt de multiplayer modus van de grond af opnieuw opgebouwd, dus heel veel zinnigs kan ik hier eigenlijk niet over melden. Ik hoop dat Saber Interactive overweegt om ook de offline co-op multiplayer van de Wii versie te implementeren. Dat is namelijk de enige versie waarin je in splitscreen samen de verhaallijn kan doorlopen.
Conclusie
Het origineel uit 2009 is voor onder de € 15,- euro via backward compatibility speelbaar op de One. De remaster haal je voor het dubbele bedrag in huis. Het is even afwachten welke aanpassingen Saber Interactive in petto heeft voor de multiplayer, die naar verluidt van de grond af wordt opgebouwd. Voor nu is de beperkte grafische update niet genoeg om de game in huis te halen als je het origineel al hebt.
Ik denk dat de ontwikkelaar kansen heeft laten liggen door de gameplay ongemoeid te laten. Door aan de AI van je medestanders of aan bepaalde confrontaties te sleutelen was er al winst te behalen. Ook is het bijvoorbeeld lastig om te zien of je je tegenstander goed raakt met de proton straal. Dat ik me toch nog behoorlijk heb vermaakt met de game spreekt dan wel weer voor de kwaliteit van het origineel. Het is game die enorm getrouw is aan de films, van het speuren naar spoken met een PKE meter in de hand Ecto goggles op je harses tot aan de details in de kazerne, mocht je hem als liefhebber van de franchise hebben gemist dan is dit een no-brainer.
