Deze week mocht ik aan de gang met Generation Zero, een game die onder de radar is gebleven. Was dit terecht of hebben we te maken met een sleeper hit?
Generation Zero, het zegt veel gamers niks en dat snap ik ook wel. De game is een beetje tussen het geweld van andere games aangekondigd en gooide ook niet echt hoge ogen. Waar gaat het om? Generation Zero is een open wereld survival game die je in co-op kunt spelen (hoewel er weinig survival elementen in zitten). Het speelt zich af in Zweden in de jaren ’80, net na de val van de Berlijnse Muur en het IJzeren Gordijn. In Zweden willen ze voorkomen dat het buitenland zomaar kan binnenvallen, dus is er een systeem ontworpen waardoor er niemand meer binnen kan dringen maar ook niemand meer naar buiten kan. Op zich qua verhaal interessant, maar er wordt weinig mee gedaan.
Je wordt wakker op een eiland nadat jouw bootje is aangevallen door een raket en je weet niet waar het vandaan kwam of wie de vijand is. Al snel kom je er achter dat er op het land allerlei robotfiguren loslopen die jou willen doden. Het is aan jou om te ontdekken waarom iedereen het eiland heeft verlaten en wat er nu precies aan de hand is.
De basis staat, maar dat is het enige
Op zich is het bovenstaande genoeg om een leuke game te bouwen. In Generation Zero lijkt daar in de eerste uren ook goed in te slagen. Het jaren ’80 sfeertje is duidelijk aanwezig, de muziek op de achtergrond is lekker synthesizer-achtig en er zijn genoeg kledingstukken uit dat tijdperk om op te rapen. Je kan in het begin namelijk jouw personage zelf samenstellen, maar dit is zeer beperkt. Je kan hooguit een huidskleur kiezen, een paar gezichten, sekse en daarna de invulling van jouw stijl. Hier heb je gelijk de meest uiteenlopende jaren 80 verschijningen. De metalhead, de rebel, de high-school popie jopie, de militair, de zakenman, de nerd. Ach, als ik het allemaal zo opsom is er niet bijster veel veranderd anno 2019.
,Anyways, als je eenmaal jouw personage hebt gemaakt kan je dus het eiland gaan verkennen. Je moet eerst alles verzamelen. Wapens, munitie, eigenlijk alles wat maar handig kan zijn om jezelf te beschermen. Al snel kom je een robothond tegen die je wil vermoorden en je ontdekt daarmee ook rap op welke manier je die robothond kan doden. Natuurlijk kan je schieten, maar de robothond rent rond en schiet ook op jou. In de game heb je bijvoorbeeld vuurwerk om het systeem van de robothond in de war te schoppen, waarmee jij voor jezelf momentum creëert om aan te vallen. Je kunt ook radio’s oppakken om meerdere robothonden naar één plek toe te lokken ze daar allemaal met bijvoorbeeld een gastank in één keer op te blazen.
In Generation Zero kan je als speler hogere levels bereiken door experience points te verzamelen. Die krijg je door bijvoorbeeld verkenning en het verslaan van vijanden. Met elk nieuw level krijg je dan een punt om te investeren in jouw skill tree. Helaas is die vrij simpel met ‘minder terugslag van je wapen’ of ‘sneller herladen’. Niks complex of nieuw.
Shoot, loot and explore once more
Helaas biedt Generation Zero niet veel gevarieerde gameplay en eigenlijk helemaal geen variatie in veel zaken. Zo zijn de huizen, garages, schuren en loodsen waar je naar binnen loopt eigenlijk allemaal hetzelfde of net een andere samenstelling. Als je een nieuwe plek ontdekt is dat dus helemaal niet spannend, want je komt elke keer hetzelfde tegen. Dezelfde wapens, dezelfde items, dezelfde tassen. Later in de game krijg je wel te maken met andere vijanden en wordt er enigszins variatie geboden in de wapens.
De game nodigt je alleen niet uit om verder te spelen. Het wordt al snel saai. Er is geen duidelijk einddoel. Het verhaal wordt verteld via notities en audio fragmenten en dat is best zonde, want de rest van de game slaagt behoorlijk als je het hebt over bijvoorbeeld sfeer. Het is gewoon heel veel heen en weer lopen. ‘Oh, misschien zijn de mensen daar wel’… loopt 4 kilometer verder… ‘oh nee toch niet, misschien daar wel’… loopt weer 4 kilometer… ‘oh nee, ook niet’ (en dit kan je eindeloos herhalen).
Naast het eindeloos lopen (en meestal ook zonder dat je weet waar je naar toe moet) is er nog het ‘survival’ aspect. Ik verwachtte weinig munitie, uithongering, kou, drinken etc. Maar in de game is er eigenlijk genoeg van alles. Je hoeft niet te eten of te drinken en er ligt echt overal munitie genoeg voor jouw wapens. Dus er blijft weinig ‘survival’ over.
De graphics zijn soms heel mooi, overdag, zonlicht door de bomen op open grasvelden. Maar soms lijkt het ook weer een Early Access game die gewoon nog niet af is. Kleine visuele bugs, lelijke objecten en slecht level design. Dat is best een gek gevoel gezien Avalanche Studios de ontwikkelaar is van deze game (en die ken je bijvoorbeeld van o.a. Just Cause). Het is duidelijk dat er een klein team binnen het bedrijf deze game heeft ontwikkeld en er weinig ruimte was voor creativiteit. Er is een verhaal, maar die wordt serieus met louter tekst aan het begin van de game gepresenteerd. Geen personages, geen cutscenes, geen overkoepelend verhaal. Het is puur schieten op robotfiguren en verkennen. Dat kan leuk zijn, maar niet als dat het enige is.
Conclusie
Generation Zero had de potentie om een goede game te zijn. Een jaren ’80 Zweden met een lekkere thriller vibe valt bij velen goed in de smaak. Het gamedesign valt echter tegen. Er is geen reden om door te willen gaan verkennen en de wereld wordt repetitief door hergebruik van veel omgevingen zoals bijvoorbeeld huizen (misschien hoort dat wel bij het land zelf, gezien IKEA koning is van huis standaardisatie). Je kan nog leuk met z’n tweeën spelen en de wereld verkennen, maar ook dat wordt saai gezien je nergens naartoe werkt. Helaas stond daarom Generation Zero misschien terecht niet op onze radar deze afgelopen tijd. Zonde.
