Gears Tactics stond al een poosje op mijn radar. Uiteraard omdat het Gears is, maar ook zeker omdat ik hou van dat tactische Xcom-stijltje dat de game mee zou krijgen. Doet de game wat ik hoopte dat het zou doen?
Ik heb Gears Tactics op mijn laptop gespeeld en wel om de volgende, simpele reden. De game is er nog niet voor de Xbox en dus is de laptop/pc de enige manier om hem te kunnen spelen. Daarnaast is het merk Xbox ook al een behoorlijk poosje uit aan het breiden richting de pc en vandaar dus een een review van een pc-game.
Gears, maar dan tactisch
Om meteen de grootste angst rondom deze titel weg te nemen; ja, Gears Tactics is inderdaad anders dan de andere Gears-titels, maar ook dit is gewoon een echte Gears-game met een eigen verhaal, acts en chapters, lompe personages, brute actie, chainsaw kills en al het andere dat Gears Gears maakt.
In Gears Tactics volgen we het verhaal van Gabe Diaz. Gabe heeft de actie aan de frontlinies achter zich gelaten nadat een missie hem veel manschappen koste dankzij allerlei geheimen van bovenaf. Tegenwoordig slijt hij zijn dagen als monteur in dienst van de COG, totdat veteraan Sid Redburn hem komt rekruteren voor een geheime missie om Ukkon, een Locust-wetenschapper die verantwoordelijk is voor de creaties van onder andere Brumaks en andere monsters, te vermoorden. Hij weigert, maar voorzitter Prescott geeft hem de order om mee te gaan. Kort daarna lanceert de COG de Hammer of Dawn aanvallen om de Locust uit te schakelen, maar dit is niet bepaald een succes en Gabe en vele anderen raken alles kwijt wat hen dierbaar is. Gabe en Sid moeten desondanks wel nog steeds Ukkon uitschakelen en dus moeten ze manschappen rekruteren om de strijd met de Locust aan te kunnen gaan.
Dit gaat dus alleen wat anders dan je gewend bent. In plaats van een third-person cover based shooter is het nu een strategische game met RPG-elementen zoals Xcom geworden. In plaats van blind over een veld heen te rennen en op alles te schieten wat beweegt komt er nu dus veel meer strategie aan te pas. Je werkt in beurten en alles wat je doet kost je actiepunten. Elk personage heeft drie actiepunten (die up te graden zijn) per beurt en dus moet je goed nadenken wat je met die punten doet. Je personage verplaatsen kost je een punt, maar afhankelijk van hoe ver je wilt lopen kan dit je ook twee of drie punten kosten. Schieten op een vijand kost je een punt, herladen ook en ook interacties met de omgeving, zoals het activeren van een brug. Zijn al je punten van elk personage op, dan is het de beurt aan de vijand die volgens dezelfde regels werkt.
Zo ontstaat er dus een groot tactisch schaakspel. Gebruik je je laatste punt om die ene Locust nog om te brengen, of gebruik je hem om te herladen zodat je klaar bent voor de volgende golf? Schiet je je personage dat in moeilijkheden zit te hulp met het risico dat er straks twee personages neer gaan, offer je hem op om iemand anders in een hinderlaag te kunnen zetten? Als je hem niet helpt kan hij sterven en ben je hem voor altijd kwijt. Het is echt ontzettend leuk om zo met de game bezig te zijn en het werkt ook ontzettend lekker.
De vijanden heb je allemaal al eens langs zien komen in andere Gears games, maar in Tactics hebben ze allemaal hun eigen trucjes waardoor je ze allemaal anders moet benaderen. Was je gewend om een Locust met een Hammerburst, Longshot of Gnasher allemaal op dezelfde manier te benaderen (genoeg kogels erin pompen en ze sterven wel), nu moet je er echt iets beter over nadenken. Een sniper kan je met zijn longshot van grote afstand vast pinnen. Probeer je dan alsnog het veld over te steken dan leg je geheid het loodje en dus is het zaak om iemand anders de sniper te laten flanken. Een grenadier met zijn shotgun wordt juist kwaad en sterker als je op hem schiet en schade aanricht. Het in je uppie tegen zo’n bruut opnemen is niet handig en dat wil je dus met een groepje doen. En dan zijn er nog Wretches, Tickers, Kantus, Theron’s, Boomers en meer. Oh, en ook de E-holes die je met granaten moet dichtstoppen zitten in deze game en kunnen je flinke problemen bezorgen.
Upgrades
De Locust hebben dus zat mogelijkheden om je het leven zuur te maken, maar daar sta jij zeker niet machteloos tegenover. Tussen de missies door heb je namelijk de mogelijkheid om vanuit je basis je personages flink te upgraden. Elk personage heeft een uitgebreide skilltree die je stukje bij beetje kunt unlocken. Voor elk level dat je personage stijgt kun je dus weer nieuwe skills kopen. Dit zijn zowel actieve skills die je dus moet activeren, als passieve skills die je gewoon een definitieve upgrade geven. Daarnaast zijn er ook nog verschillende classes zoals een sniper, een heavy, een support of een scout. Elk met zijn eigen voor- en nadelen. De keuze is dus reuze.
Behalve alleen maar skills kun je ook je gear upgraden. Onderdelen voor je wapens, je pantser, helm enzovoort. Die gear kun je verdienen door missies te voltooien, maar ook door kistjes op de map te openen of door side-missions te spelen. Van elk onderdeel afzonderlijk kun je zien wat dit met je stats doet. Meer power, maar iets minder accuracy, minder kogels, maar juist een dikke passieve skill erbij. Er zijn dus veel statistieken, maar het blijft allemaal redelijk overzichtelijk.
Ook kun je vanuit je basis nieuwe manschappen rekruteren. Tijdens het spelen van de game kun je er namelijk nog wel eens een kwijt raken en die zal vervangen moeten worden. Of je kunt domweg een sterkere soldaat inhuren dan die je al hebt. Je hebt maar beperkt ruimte en dus zul je af en toe een keuze moeten maken.
Het hebben van meerdere soldaten is sowieso geen overbodig luxe. Je kunt er tijdens de missies maximaal vier meenemen, maar daar tussendoor kun je ook sidemissions doen. Neem je vier personages mee op missie, dan kun je die voor de volgende niet gebruiken en dus moet je een reserveplan hebben. Daarnaast gelden er af en toe ook restricties aan de personages die je mee mag nemen. Ook hier zet de game je dus flink aan het nadenken.
Brute Gears-actie
Tot zover hoe de game werkt. Hoe zit het met de presentatie van de game? Nou, die is precies zoals je gewend bent. Omgevingen en personages zijn herkenbaar, geluiden zijn bekend, de muziek is ook vergelijkbaar met voorgaande titels, het is gewoon Gears, maar dan uitgezoomd. Je kijkt er van bovenaf op neer. Alle brute Gears-actie wordt dan wel weer ingezoomd in beeld gebracht. Een Locust vakkundig van zijn hoofd ontdoen met een Longshot? Keurig in beeld. Een groepje Wretches over een wat groter oppervlak uitsmeren met een granaat? Je krijgt het te zien. Een Hammerburst-drone met je chainsaw of bajonet uitschakelen? Als vanouds.
Is er dan niks te zeuren over deze game? Jawel hoor. Zo kunnen de missies na een tijdje wat repetitief aan beginnen te voelen. Vooral de sidemissions hadden wel wat creatiever gekund. Dit zijn namelijk constant dezelfde missies waarbij je gevangenen moet redden, resources een aantal beurten moet beschermen, of zo snel mogelijk een aantal kistjes moet zien te pakken terwijl je beschoten wordt met artillerievuur. Oh, en het mogen dan wel sidemissions zijn, maar je bent altijd verplicht er tenminste een paar te doen, dus je ontkomt er niet aan.
Daarnaast is het ook jammer dat je niet je basis wat meer uit kunt bouwen. In Xcom kon je je gehele basis upgraden, research doen, wapen upgrades ontwikkelen enzovoort. In Gears Tactics blijft dit beperkt tot het rekruteren van nieuwe Gears, kistjes openen en upgrades toewijzen en een skilltree. Niet een heel groot drama, maar ik miste het toch wel een beetje.
Als laatste de personages. Het is leuk dat er een aantal hoofdpersonen zijn waar je een band mee opbouwt, maar hierdoor is de rest verwaarloosbaar. Ja er is permadeath, maar dat geldt alleen voor de reguliere soldaatjes. Als een hoofdpersonage sterft is het game over en begin je de missie opnieuw. Hierdoor is het effect van de permadeath verwaarloosbaar en eigenlijk alleen vervelend omdat zo’n personage misschien wel wat leuke gear had. Dit was vele malen beter uitgewerkt bij Xcom.
Conclusie
Gears Tactics is ondanks dat het een compleet andere ervaring is dan zijn naamgenoten, toch een volwaardige Gears-game. Het is anders maar voelt dankzij de herkenbare personages, acties, wapens, vijanden en muziek en geluid toch ook vertrouwd. Het tactische spel werkt erg goed, de actie wordt goed en bruut in beeld gebracht en onderweg stiekem wat kistjes met upgrades meesnaaien werkt ook verslavend.
Helaas blijken de zijmissies hier en daar wel wat repetitief en ontbreekt de mogelijkheid om je basis echt lekker uit te bouwen. Ook de permadeath had beter uitgewerkt kunnen worden, omdat het doodgaan van je hoofdpersonages behalve een restart van je missie eigenlijk geen gevolgen heeft.
Desondanks heb ik wel genoten van dit tactische uitstapje Gears en ik kan deze game dan ook aan elke Gears-fan aanraden. Wanneer hij straks voor de Xbox One uitkomt start ik hem dan ook gewoon weer op.
