Forgive Me Father is een duistere retro horror FPS die zich afspeelt in een wereld in stripboekstijl, geïnspireerd op de romans van H.P. Lovecraft. Het spel heeft een Lovecraftiaanse thema en bevat elementen van waanzin, occultisme en bovennatuurlijke krachten. De XBNL-redactie heeft cult-specialist DM4S gevraagd om in deze game te duiken. Je leest in deze review zijn indrukken:
Vergeef me, vader, want ik heb gezondigd. De afgelopen 10 uur heb ik mensen gespietst, opgeblazen, neergeschoten, vermorzeld en mezelf geërgerd. Mijn handen zijn doordrenkt van bloed en mijn zonden hebben zich vermenigvuldigd. Maar toch voel ik me verlost, verlost van de frustratie die ik had tijdens het spelen van ‘Forgive Me, Father’.
Zwakke verhaalvertelling
Forgive My Father” is ontwikkeld door Byte Barrel, een indie-ontwikkelaar uit Polen, die met “Forgive Me Father” eerste stappen zet in het FPS-genre. “Forgive Me Father”, een Lovecraft-geïnspireerd verhaal waarbij waanzin dichtbij is en je je steeds meer afvraagt wat waar is en wat niet.
Neem je plaats in de huid van een van de twee naamloze hoofdpersonages: een priester of een journalist. Beide karakters starten met een brief die afkomstig is van hun neef Louis. Deze neef vraagt je om af te reizen naar je geboorteplaats, Pestesville, om een groot mysterie te ontrafelen. Vooral in het begin van het spel geeft het verhaal goed het gevoel dat er een groter mysterie is, mede doordat je in de levels objecten vindt die achtergrondinformatie proberen te geven en er dieper op de lore wordt ingegaan. Echter, naarmate het spel vordert, vond ik dit steeds meer afnemen en ging het verhaal steeds meer naar de achtergrond. Ook werd de link met het verhaal steeds vager, waardoor ik de objecten alleen nog maar oppakte om de levels op 100% te krijgen en uiteindelijk het verhaal maar links liet liggen. Jammer, want de setting van “Forgive Me Father” weet wel een geweldige, onheilspellende sfeer te brengen.
Mooie stijl
Het paradepaardje van “Forgive Me Father” is toch wel de artstyle. De cel-shaded graphics zijn een verademing om naar te kijken. Er is veel aandacht besteed aan de omgevingen. Zo kom je terecht in grote kastelen, dichtbevolkte dorpen, havens, bosrijke omgevingen en een mysterieuze buitenaardse dimensie. Stuk voor stuk prachtig ontworpen, gevuld met objecten en vijanden die passen bij het type level waarin je speelt. Vijanden zijn gevarieerd en worden in beeld gebracht dankzij platte sprites, en ze lijken zo uit een stripboek te zijn gekropen. Zo vocht ik tegen zombie-achtige dorpsbewoners, tentakels, vliegende gedrochten en gigantische eindbazen. Vijanden worden naarmate het spel vordert met steeds grotere groepen op je pad geworpen, waarbij het van groot belang is dat je goed gebruikmaakt van je arsenaal aan wapens. Deze wapens die je kan bemachtigen zijn zoals je kan verwachten in een klassieke shooter. Ik trok ten tonele met een pistool een tommygun een raketwerper en een energiewapen. Niet bijster origineel, maar wel efficiënt, en stuk voor stuk voelden ze lekker krachtig aan.
Naast je arsenaal aan wapens vind je onderweg 4 magische wapens waarmee je jezelf kunt versterken. Bestaande uit een buff waarmee je je wapens krachtiger kunt maken voor een tijdje, een boek waarmee je een onsterfelijkheidsschild krijgt, maar ook een staf waarmee je vijanden kunt stunnen en een kruis waarmee je jezelf kunt helen. Het is van groot belang dat je hier goed gebruik van maakt, want zeker in de latere levels, waar zoals ik hierboven al vermeldde, steeds grotere groepen bevochten worden, vormen deze magische wapens de schakel tussen leven en dood. Voor het verslaan van vijanden verdien je XP waarmee je level-up punten verdient. Hiermee kun je vervolgens je arsenaal, gezondheid of schild upgraden. Bij wapens krijg je de keuze om je wapen van stijl te veranderen. Zo kun je bijvoorbeeld ervoor kiezen om je pistolen te upgraden naar dual-wield met minder nauwkeurigheid of een krachtiger single shot, afhankelijk van je speelstijl.
Tijdens deze intense gevechten die je mag uitvechten, werd ik helaas steeds uit mijn beleving gehaald. Dit kwam doordat wanneer vijanden van dichtbij aanvielen, ze ineens alle details verloren. Ik weet niet of het een designkeuze is, maar ik stoorde me er in ieder geval flink aan.
Glitches
Er is helaas wel meer waar ik me tijdens het spelen aan heb gestoord. Zo kwam ik regelmatig glitches tegen. Stukken waar ik buiten het level kon springen of over een muur kon gaan, om vervolgens niet meer terug te kunnen. Watervijanden die op geen enkele manier uit het water konden springen en dus niet dood konden. Audio bugs waarbij de soundtrack ineens in een vervelende loop bleef hangen, en ga zo maar door. Maar misschien was mijn grootste frustratie wel de save game bugs die ik heb ervaren. Ik ging dood, waarna ik uiteraard mijn laatste checkpoint herlaadde voor het grote gevecht dat zou komen, om er vervolgens achter te komen dat alle vijanden die ik voor deze checkpoint had verslagen, mij weer vrolijk stonden op te wachten. WHAT THE F… Really? Ontzettend jammer, en hopelijk wordt het nog gepatched. Gelukkig is de soundtrack wel een heerlijk staaltje metal en past goed bij de snelle gameplay die “Forgive Me Father” heeft.
Als je eenmaal de game hebt uitgespeeld, krijg je de optie om met het andere karakter nogmaals door de game te spelen. Dit zou met een New Game+ gespeeld moeten kunnen worden. Maar om de een of andere vage reden bleef deze optie voor mij grijs. Mocht je geen behoefte hebben aan nog een playthrough, dan is er nog de Endless Mode. Hier krijg je steeds sterkere golven van vijanden voorgeschoteld om een hoge score neer te kunnen zetten. Helaas is er geen leaderboard, en heeft het hele scoresysteem dus totaal geen nut.
Conclusie
Nu zul je, als je mijn review leest, denken dat ik niet te spreken ben over “Forgive Me Father”. Maar niets is minder waar. Ik ben eigenlijk best wel positief over de game. Het is alleen jammer dat het zwakke verhaal en de vele vervelende bugs en glitches de gehele ervaring verpesten. Want los daarvan is het een prachtig ontworpen game met heerlijke, ouderwetse, snelle FPS-gameplay die gepaard gaat met een prachtige, harde metal soundtrack. Het voelt naar het einde toe wat gehaast aan, maar over het algemeen wist de game mij gedurende zijn 10 uur goed te vermaken. Ik zou echter aanraden te wachten tot de game gepatcht is voordat je eraan begint.
