Eindelijk is hij daar dan! Final Fantasy XV! De game is ongeveer 100 jaar in ontwikkeling geweest, een paar keer opnieuw gedaan en de verwachtingen erover zijn torenhoog. Kan het nieuwste deel uit de Final Fantasy reeks deze verwachtingen waarmaken?
Jongens, wat keek ik stiekem uit naar deze game. Ik hou namelijk van Japanse RPG’s. Al vanaf het Super Nintendo tijdperk toen ik kennis maakte met toppers als Chronotrigger en Lufia II. De bizarre verhalen, net zo bizarre vijanden en hoofdpersonen, het turn-based vechten. Kerker in en kerker uit en steeds maar sterker wordend om uiteindelijk de eindbaas in elkaar te trappen. Heerlijk.
Het is echter een uitstervend ras, de JRPG. Zeker in het westen waar de gamer het gewoon niet meer trekt, dit tactisch pielen in menuutjes en de trage gameplay. Square Enix ziet dit ook en probeerde met Final Fantasy XIII al een andere weg in te slaan. Dit resulteerde echter in een doodsaaie game. Geen exploreren meer, geen kerkers met te sterke vijanden en eindbazen, maar wel nog steeds turn-based gevechten. Toen ik hoorde wat ze met deze game wilde doen was ik, ondanks de tegenvallende FF XIII, toch wel weer erg benieuwd.
Nieuwe start
In Final Fantasy XV proberen ze nog meer om de game iets minder Japans te maken. Zodra je de game opstart krijg je de volgende boodschap te lezen:
A game for fans and first-timers
Een dappere uitspraak want diezelfde fans hebben bepaalde verwachtingen van hun serie, terwijl nieuwkomers ook de keuze hebben uit games zoals bijvoorbeeld The Witcher. Ik denk echter dat ze met Final Fantasy XV zeer zeker de goede richting ingeslagen zijn.
Het verhaal
Je begint de game als Prins Noctis. Samen met je drie beste vrienden Gladiolus, Ignis en Prompto ben je begonnen aan een roadtrip om te gaan trouwen met je verloofde, Lunafreya. Eenmaal onderweg bereikt je het nieuws dat je thuisland op een of andere slinkse wijze is ingenomen.
En dus verandert het doel van je reis naar het uitzoeken van wat er gebeurd is en sterker worden om de vijand de deur uit te trappen.
Moderne roadtrip
Waar je meteen al aan kunt merken dat deze JRPG anders is dan de meeste van zijn genre-genoten is de setting. Waar andere titels zich vaak in een soort middeleeuwse setting afspelen, is Final Fantasy helemaal modern en in het nu gezet. Je hebt de beschikking over een smartphone, overal staan radio’s waarop je het nieuws kunt volgen, er zijn uitgestrekte wegen en je vervoersmiddel is geen paard maar een luxe auto, de Regalia.
Persoonlijk vind ik dit ontzettend tof gedaan. Er zijn namelijk nog steeds genoeg elementen die dit wel degelijk een JRPG maken. Zo hebben de characters nog steeds piekhaar, zwaaien ze met veel te grote zwaarden en zit de wereld vol met bizarre monsters. Inclusief monsters die vele malen groter zijn dan jij bent. En uiteraard moet je hier ook mee vechten.
Combat
Dat vechten is het volgende punt waar Squenix afwijkt van de traditionele formule. Geen turn-based menuutjes meer maar volledige controle in real-time. Dit werkt heerlijk simpel. Door de B-knop ingedrukt te houden val je aan en met je linkerstick kun je enige richting geven aan je aanvallen. Door de X-knop ingedrukt te houden kun je blokkeren, counteren of wegrollen. Tot slot kun je nog warp-strikes uitvoeren door op de Y-knop te drukken. Met deze aanval kun je snel over lange afstanden teleporteren en schade doen.
Doodsimpel zou je zeggen en dat is het ook, maar dan wel in de categorie easy to learn, hard to master. Als je het uiteindelijk eenmaal doorhebt en je de grootste wezens kan omleggen, dan voel je jezelf ook een echte baas.
Die grote wezens, die zijn helaas allemaal sterker dan jij bent. Gelukkig maar want anders was je snel klaar. Vooral in het begin van de game zul je af en toe echt op de vlucht moeten slaan. De game kent een dag-nacht cyclus en dit is niet puur cosmetisch. Wanneer de zon ondergaat komen namelijk de daemons tevoorschijn en totdat je op minimaal level 30 zit, zullen ze het veelal van je winnen.
Irritante zeikerds
Final Fantasy XV kent ook het traditionele grinden niet meer. Dus geen eindeloze hoeveelheid gevechten tegen lullige vijanden om maar een level omhoog te gaan. Sowieso werkt dit allemaal iets anders. Experience die je verzamelt spaar je namelijk op. Je kunt deze experience cashen door te gaan slapen. Dit kan op kampeerplaatsen maar ook in hotels. Het voordeel van hotels is dat je een experience bonus krijgt. Maar wanneer je kampeert dan kookt Ignis een maaltijd voor je die weer extra voordelen oplevert. Denk aan een health of een attack boost.
Er zijn twee manieren om aan die experience te komen. Tuurlijk, je krijgt nog wel gewoon ervaringspunten voor het omleggen van vijanden, maar niet zoveel dat je daar snel van levelt. Nee, het grinden heeft plaats moeten maken voor side quests.
Overal in de wereld staan NPC’s die wat van je willen. Meestal moet je een monster voor ze vermoorden of een item ophalen. Ordinaire fetch quests dus. Het vervelende is echter dat ze niet één sidequest voor je hebben, maar wel vier of vijf. Aangezien dit je bakken experience oplevert, is het niet zo heel erg maar het is wel gewoon de hele tijd dezelfde quest op een andere locatie met één of andere kutsmoes waarom ze het zelf niet kunnen. Dit maakt dat ik de quests wel bleef doen maar de NPC’s vreselijk irritante zeikerds begon te vinden.
Lineair
Het laatste opvallende puntje aan de game vond ik dat je roadtrip ongeveer halverwege de game min of meer eindigt. Geen vrijheid meer om te gaan en staan waar je wilt maar meer Final Fantasy XIII stijl, een lineair verhaal volgen. Dit maakt wel dat het verhaal in een hoger tempo voortgestuwd wordt maar ik vond juist die open wereld zo mooi. Aan het einde van het spel kun je echter weer gewoon de wijde wereld intrekken om je onvoltooide side quests en bounty hunts te voltooien, dus geen paniek.
Buddies
Wat ik tot slot nog wil opmerken is de interactie tussen de characters. Noctis, Gladiolus, Ignis en Prompto hebben allemaal een eigen persoonlijkheid maar aan alles merk je dat het vrienden zijn. Zo zetten ze elkaar voor lul, maken grappen, selfies, maar steunen ze elkaar ook als dat nodig is. Dit maakt ook dat je als speler een band met allemaal opbouwt en ze oprecht wil helpen tijdens moeilijke gevechten en dat niet alleen maar om de strength in numbers.
Conclusie
A game for fans and first-timers.
Ik denk dat deze uitspraak heel aardig waargemaakt wordt. Het is een goede mix tussen westerse en Japanse RPG’s, de setting is erg tof, de combat heerlijk en de muziek meeslepend. Alle dingen die je verwacht zitten er in en de minpuntjes die de game zeker heeft hier en daar, worden naar de achtergrond verwezen.
Final Fantasy XV is dan wellicht geen traditionele JRPG meer, maar het is wel een dijk van een game!
