In een wereld die jou dood wil hebben moet je zien te overleven. Fade to Silence is een third person single-player/co-op survivalgame waarin je moet zien te overleven in een bevroren post-apocalyptische wereld. Het is jouw taak om een gemeenschap te gaan vormen, leiding te geven en een veilig onderkomen te bieden voor de mensheid.
Was ik vorige week nog heerlijk ondergedompeld in het kleurrijke post-apocalyptische Portia met de kinderlijke uitstraling, lama’s die er zoeter uitzagen dan de suikerspinnen van de kermis en vriendelijke stadsgenoten. Afgelopen week mocht ik aan de slag met Fade to Silence, ontwikkeld door Black Forest Games en uitgegeven door THQ Nordic. Fade to Silence is net als Portia een post-apocalyptische wereld waar resources verzameld moeten worden om te bouwen én te overleven. Maar daarmee houdt de vergelijking met Portia ook wel op. Want Fade to Silence is ruw, grauw, grijs, agressief, en allesbehalve een vriendelijke en vrolijke wereld om in te vertoeven.
Waar gaat Fade to Silence over?
Na ruim 15 uur gespeeld te hebben in Fade to Silence lukt het me maar moeilijk om een overkoepelend verhaal te beschrijven. De allereerste minuten van de game ontwaak je uit een dood en stap je in een ijzige en grauwe wereld terwijl je op indringende wijze wordt toegesproken door een Reaper-achtige demon (die jou de rest van de game herhaaldelijk als een inner voice toespreekt). Al snel wordt dan duidelijk dat je drie kansen krijgt om te overleven, in een wereld die bevroren is en door Eldritch monsters onveilig wordt gemaakt.
Overleef je het niet, dan volgt permadeath en moet je weer van vooraf aan beginnen. Tenminste, als je voor de hoogste survival moeilijkheidsgraad gekozen hebt om de game in te spelen. Het alternatief is dat je de game op exploratiemodus speelt. Je hebt dan oneindig veel levens, meer resources, maar het achievementsysteem is in deze modus niet geactiveerd. Voor deze review heb ik de exploratiemodus kort getest, maar heb ik de game in survivalmodus gespeeld.
Na een zeer korte introductie in de basic mechanics, word je in een verwoest kamp met je dochter Alice herenigd. Het doel wordt nu iets duidelijker, want als vader Ash wil je jouw dochter Alice beschermen. Er moet dus een veilig onderkomen gebouwd worden, voedsel verzameld worden en het kamp moet opnieuw opgebouwd worden. Na een aantal cutscenes tussen vader en dochter, met tergende generieke conversaties en bedroevende voice-overs en lip syncs, staat de wereld aan je voeten en kan de wederopbouw beginnen.
De gameplay elementen
Op het allereerste moment dat ik mijn kamp verlaat wordt het survivalaspect van deze game al snel duidelijk. De lichaamstemperatuur van Ash dropt, hij krijgt honger. Zijn kampgenoot krijgt honger en dreigt te bevriezen als er niet snel een kampvuur aangelegd wordt. Ik besluit vaart te maken, maar de stamina van Ash raakt snel op, hij raakt vermoeid en her en der zijn er zeer agressieve Eldritch monsters die op hem jagen. On top off that heeft Ash ook nog rekening te houden met blizzards (sneeuwstormen) die onvergeeflijk zijn en niet zelden leiden tot het verlies van één van je spaarzame drie levens. Ik voelde dus direct de druk om buiten mijn kamp efficiënt en doelgericht te werk te gaan. En dat was in het begin lastig.
De game geeft je veel vrijheid, maar als gevolg hiervan geen richting en neemt je beslist niet aan de hand. Waar kan ik eten vinden en hoe verzamel ik dit? Hoe kan ik zorgen dat mijn kampgenoot (en later kampgenoten) niet bevriezen? Welk combatsysteem moet ik bij de verschillende monsters inzetten? Hoe craft ik spullen om op dieren te jagen en waar vind ik deze spullen dan? Allemaal erg overweldigend. De eerste paar uren in de game voelen dan ook enorm bedrukkend en gehaast, als een race tegen de klok. Precies zoals een survivalgame het zich betaamt. De eerste permadeath had ik helaas al snel te pakken en ik moest dus weer opnieuw beginnen.
Beyond Permadeath – de leercurve in Fade to Silence
Bij het begin van mijn tweede ronde kon ik, afhankelijk van de perks die ik al verdiend had, een extraatje kiezen om de start van het nieuwe spel te vereenvoudigen. Een extra Flame of Hope of een flinke stapel hout. Bij de start van de 2e ronde wist ik echter ook beter hoe de map er uit zag, wat belangrijke plekken waren en vooral, waar Fade to Silence om draait. Namelijk, in volgorde van prioriteit: overleven door resources te verzamelen, kamp bouwen en managen, vinden en rekruteren van nieuwe kampgenoten en het cleanse van de corrupted wasteland en vrijspelen van outposts.
Het is echter ook in deze fase dat de gebreken van de game duidelijker worden. De cluncky controls (springen met RB!) en de (te) simpele combat. De vele bugs en enkele crashes. Het onhandige tab-systeem waar resources bewaard worden (de game lijkt qua controls meer gebouwd te zijn voor de PC gamer). Zo moet je bijvoorbeeld naar het startmenu om van wapen te wisselen of een healing potion te gebruiken. In de tussentijd loopt de game gewoon door. En dan nog de flinke inconsistenties in de framerate en de verouderde graphics.
Toch, als je enigszins door de beperkingen heen kunt kijken, is de game best vermakelijk. Met name omdat je progressie snel zichtbaar wordt en dat werkt erg belonend en motiverend om door te spelen. Ook ontstaat er een soort Ubisoft open-wereld effect, waarbij het, mits je er van houdt, fijn is om te zien dat je baas wordt over de grote map en dat belangrijke plekken ‘afgevinkt’ worden.
Overleven door resources te verzamelen
Een aantal resources moeten verzameld worden om te overleven. Zo moet je in de wastelands jagen op dieren met je pijl en boog. De dieren geven vlees dat nodig is om je kampbewoners van voeding te voorzien. Ook geven de dieren enkele resources waarmee materialen gecraft kunnen worden. Verder ben je bezig met het verzamelen van allerlei planten om potions mee te kunnen maken en zoek je naar hout om je kamp mee uit te bouwen en voor warmte in het kamp te zorgen. Ook zoek je in de wasteland naar materialen om bepaalde tools mee te upgraden of outfits te kunnen maken.
Wanneer je plekken gevonden hebt dan kun je ook kampbewoners op pad sturen om resources te verzamelen. Het is echter erg onduidelijk of ze dit ook doen, wat de opbrengst is en wat zij er zelf van gebruiken. Tijdens het verzamelen van resources kom je ook shelters tegen waar je kunt schuilen voor blizzards, kunt craften of even kunt rusten. Ook kom je plekken tegen waar je geheugenfragmenten kunt oprapen. Deze komen tijdens rustmomenten in shelters terug in je dromen en moeten duiding geven aan het onderliggende verhaal en meer context geven over wat er aan de hand is in de bevroren wereld.
Overleven door je kamp te bouwen en te managen
Met de resources die je verzameld hebt, kun je jouw kamp uitbouwen. Zo is het mogelijk om een grote muur en poort te bouwen, zodat de Eldritch monsters niet zomaar je kamp binnen komen. Ook is het mogelijk om hutten te bouwen voor nieuwe kampbewoners. Later in het spel kun je specifieke werkplaatsen bouwen. Met resources, waar je aanvankelijk niets mee kon, is het dan mogelijk om specifieke tools te maken of je productie hout en medicijnen te verhogen. De resources zijn echter niet onuitputtelijk.
Zo kan het voorkomen dat in een bepaald gedeelte van de map (de map bestaat uit 6 gebieden) de resources op raken en je gedwongen wordt om meer naar het noorden te reizen. De afstanden zijn dan eigenlijk te ver om te lopen. Deze kun je ook afleggen met een slee die voortgetrokken wordt door wolven die je hebt vrij gespeeld bij de outposts. Echter, de slee is zeer moeilijk te besturen (de controls zijn echt tergend!) en het merendeel van het landschap leent zich door dichte begroeiing en hoogteverschillen niet om te reizen met slee.
Overleven door het vinden en rekruteren van nieuwe kampgenoten
Het wasteland bestaat uit zes gebieden. In ieder gebied kun je tenminste een volger vinden met specifieke eigenschappen. Deze moet je eerst bevrijden en na een conversatie kun je diegene vragen om aan te sluiten bij het kamp. Het lijkt logisch om dit te doen. Want meer kampbewoners betekent ook meer bewakers van je kamp, overlevers om mee te exploreren en resources te verzamelen, etc.
Echter, de kampbewoners hebben allemaal specifieke eigenschappen die helpend en niet helpend zijn. Bovendien gebruiken de kampbewoners ook de nodige resources. Zodra je een kampbewoner hebt toegevoegd, speel je automatisch de co-op functie vrij en zou je dus de game met een vriend(in) kunnen spelen. Diegene kan dan jouw speelsessie joinen en dat gaat, als de servers het doen, vrij soepel. Het enige dat je hoeft te doen is een expeditie aan te maken en aangeven dat je dit in co-op wilt gaan doen. Samen de game in co-op spelen helpt natuurlijk enorm in het sneller verzamelen van resources. Bedenk wel dat alleen de host hier voordeel van heeft, want progressie die geboekt wordt is enkel en alleen voor de host van de co-op sessie.
Overleven door het ‘cleanse’ van de corrupted wasteland en het vrijspelen van outposts
Om je overlevingskansen op de lange termijn te vergroten is het belangrijk om bepaalde gebieden te bevrijden van corruption. Iedere deel van de map heeft één outpost en op meerdere delen in dat gebied is er sprake van corruption van de natuur. Wat je moet doen is eigenlijk heel simpel.
Je bezoekt de verschillende gebieden. In je weg daar naar toe versla je een aantal Eldritch monsters met je pijl en boog, een simpele fast attack of een power attack (meer smaken zijn er niet). Vervolgens kom je bij een soort boom uit die de kern van de corruption vormt. Eenmaal daar doe je een tijdje een button smash, waarna dat specifieke deel bevrijdt wordt van corruption. Het bevrijden van een outpost heeft een vergelijkbaar principe en meestal iets moeilijker Eldritch monsters om te verslaan. De beloning overigens van het bevrijden van een outpost is zeer de moeite waard. Je speelt de nodige loot vrij en misschien nog wel belangrijker, een punt om naar toe te teleporteren en tussentijds loot op te kunnen slaan.
Conclusie
Fade to Silence is een bij vlagen uitdagende survivalgame in een desolate en agressieve wereld waar de monsters, weersomstandigheden en de tijd je grootste vijanden zijn. Om te overleven moeten diverse resources verzamelend en bewerkt worden en moeten vijandelijke gebieden op de kaart ontmanteld worden.
Hoewel het survival aspect van de game voldoende in elkaar steekt, en een deel van de technische mankementen ongetwijfeld met patches verholpen kunnen worden, zullen er basiselementen van de gameplay blijven die niet lekker werken. De gameplay heeft een risico om als repetitief ervaren te worden, de controls zijn bij tijd en wijlen tergend, er is weinig diversiteit in exploratie en verzamelen van resources en het combatsysteem weinig gevarieerd en uitdagend. Ik heb Fade to Silence graag en met plezier gespeeld, maar leg de game na 15 uur ook graag weer terug op de plank.
