Uit de koker van Flying Wild Hog is afgelopen week Evil West verschenen. Een game waar binnen de XBNL-community veel interesse voor is, maar evenzoveel bedenkingen. In deze review delen wij onze indrukken!
Bij de naam Flying Wild Hog ging een klein belletje rinkelen. De Poolse studio bestaat sinds 2009 en heeft inmiddels een aantal games in haar portfolio. Waar kennen we deze studio ook alweer van? Na wat zoekwerk kwam ik onder andere uit bij Shadow Warrior 3 en Trek To Yomi, een game die we vrij recent nog in de Xbox Game Pass zagen verschijnen.
De games die door Flying Wild Hog ontwikkeld worden zijn overwegend van AA-kwaliteit, waarbij Trek To Yomi overigens wel écht een visueel spektakel is. Met Evil West laat de studio duidelijk zien wat ze in huis hebben, maar ook wat de beperkingen zijn van een relatief kleine studio met een klein budget.
Heerlijk ouderwets
Wanneer ik terugblik op mijn speeltijd met Evil West, dan is ‘ouderwets’ het eerste dat in mijn opkomt. Niet vanwege de beelden of technische vernuften, maar vooral vanwege het type gameplay en de manier waarop het verhaal verteld wordt. Evil West is een old-school cowboy testosteron shooter, vol met gasten waar ik drie keer in pas. Gasten met dikke guns, brede schouders en stem acteurs die de nodige sigaren en Bourbons genuttigd hebben. Met deze spierbonken doorloop je een klassiek lineair verhaal: loop het pad af om vervolgens in een kleine open ruimte door undeads verrast te worden. Kill de vijand, druk op een aantal knoppen in de omgeving en vervolg het volgende pad. Rinse and repeat.
Jouw taak is dus simpel. Guns blazing door de krochten van het Amerikaanse wilde westen, om de vampieren die de mensheid bedreigen uit te schakelen. Veel dieper gaat het verhaal niet en dat is prima! Hoewel het de ontwikkelaars overigens te prijzen valt dat alle dialogen en teksten ingesproken zijn en er ook de nodige aandacht aan cinematics besteed is. De cast is overtuigend neergezet en als speler zit je niet te wachten op alle zoetsappigheden die het Wilde Westen te bieden heeft. Je wilt vooral zo snel mogelijk weer je revolver uit je holster halen en die vampieren laten zien dat de pis nu echt lauw is! Jesse Rentier, de main character, lust ze rauw.
Dikke actie en veel variatie
Er zijn veel manieren beschikbaar om de vampieren het vuur aan de schenen te leggen. De variatie in guns is echter niet direct vanaf de start beschikbaar. Als speler heb je in het begin de beschikking over het geven van een goede rechtse hoek. Nadat je hieraan gewend bent geraakt en de basic mechanics geïntroduceerd zijn, speel je nieuwe combat mogelijkheden vrij. De overgangen hierin zijn soepel en met de nieuwe aanvallen en wapens maak je op natuurlijke wijze kennis. En zo ontstaat er gaandeweg de eerste puur uurtjes een compleet arsenaal dat je tot je beschikking krijgt. De game komt op dit punt vol in bloei, want als er één punt is waarop de ontwikkelaars hebben weten te excelleren dan is het wel de variatie in combat die zij hebben weten te brengen.
Al vroeg in de game krijg je de klassieke westerse revolver, gevolgd door een rifle voor de wat langere afstanden. Jouw arsenaal bouw je vervolgens uit met de Broomstick, Scorcher, de Gauntlet en een aantal andere wapens. In totaal unlock je 9 wapens die je vervolgens van upgrades kunt voorzien, waardoor per wapen verschillende aanvallen uitgevoerd kunnen worden. De wapens worden steeds bruter en nodigen uit om met combo’s te gaan experimenteren. De één nog gruwelijker dan de ander. Mocht je daar als speler niet genoeg voldoening uit kunnen halen, dan zijn er ook nog de afmakers. Je kent ze wel, de momenten dat de vijand op de knieën gaat en jij een heerlijke cinematic kunt triggeren, waar je partner waarschijnlijk kotsneigingen van krijgt als die toevallig langs loopt en de ledematen in het rond ziet vliegen.
Het upgraden van de wapens oogt in het menu wat onoverzichtelijk. Met name wat er exact nodig is om een wapen te kunnen upgraden. De upgrades zelf zijn echter zeer duidelijk. Soms heb je games waar hele YouTube-walkthroughs gevolgd moeten worden om upgrades te begrijpen en toe te leren passen. Evil West is dat beslist niet. De upgrades die je vrij kunt spelen zijn duidelijk en to-the-point.
Gaandeweg het spel is iedere button op je controller synoniem voor een wapen of type aanval. De wapens zelf laten zich goed bedienen en ieder wapen heeft duidelijke voor- en nadelen, die per vijand ook weer kunnen verschillen. Zo heb je bijvoorbeeld aanvallen die een soort elektrische boost aan je vijand geven, waardoor deze tijdelijk niet kan bewegen. Deze aanval is uitermate krachtig, omdat het de gelegenheid heeft om even flink op de vijand in te stompen zonder zelf Health te verliezen. Je hebt echter maar een beperkt aantal aanvallen beschikbaar en zult ze dus goed willen timen. Een ander voorbeeld is een soort shotgun wapen. Deze doet uiteraard ontzettend veel damage, maar vraagt ook de nodige tijd om opnieuw op te laden. De vele voor- en nadelen leiden tot het flexibel gebruiken van verschillende wapens, waardoor de gameplay fris en fruitig aan blijft voelen.
De vampieren op brute wijze omleggen wordt door de ontwikkelaars aangemoedigd. Speel je de game op Normal mode dan heb je wel een redelijke health bar tot je beschikking, maar je bent er ook zonder dat je er erg in hebt snel doorheen. Als speler heb je de mogelijkheid om jezelf 1 x te healen, maar dat is meestal niet genoeg om het level mee door te komen. Wil je meer mogelijkheden om te healen dan zul je de vampieren met combo’s moeten afmaken. Hiermee genereer je health drops en die zijn nodig om progressie te blijven maken. De ontwikkelaars hebben hierin een uitstekende balans weten te brengen die spelers aanmoedigt om niet al te terughoudend te zijn, maar er juist vol voor te gaan!
De game bestaat uit verschillende levels en ieder level wordt met een boss verzilverd. De ontwikkelaars hebben goed uitgepakt. De bosses zien er indrukwekkend uit, het sound design van deze levels steekt prima in elkaar en als speler wordt het uiterste van je gevraagd. De verschillende wapens moeten benut worden en combo’s op de juiste momenten ingezet. De bosses zijn pittig, maar de patronen al snel duidelijk en het gevecht niet onvergeeflijk hard. Het is een uitdaging, zonder dat het tot frustratie zal leiden en dat past prima bij de toon van de rest van game!
Ongepolijst
Op het eerste oog ziet Evil West er indrukwekkend uit. De openingsscène is veelbelovend en de eerste paar stappen zorgen direct voor mooie beelden:
Kom je verder in de game dan zul je merken dat de game over de gehele linie nogal ongepolijst is. De gezichtsanimaties en uitdrukkingen ogen gedateerd. De haren lijken er op geplakt, de ogen weinig levendig en de uitdrukking in de grimassen weinig gedifferentieerd. Kijken we naar de characters die geen hoofdrol in de game hebben dan vallen deze beperkingen nog meer op.
De werelden zelf zien er wisselend uit. Ja, er zijn zoals je hierboven ziet, mooie vergezichten die de game aantrekkelijk maken. Deze momenten zijn echter schaars. Veelal oogt de game naar mijn mening flets. Het ontbreekt regelmatig aan schaduwen en bij het merendeel van de scenes zijn sommige kleuren en contrasten zo overheersend dat het niet mooi oogt of dat de characters slecht zichtbaar zijn. Daarnaast zijn er plekken niet goed afgewerkt, kennen deze weinig details of ziet het er het onevenredig donker uit.
De afwerking is over de gehele linie matig. Op meerdere momenten in de game flikkeren aan de randen van het beeldscherm blauwe lichten. Het aantal onzichtbare muren is niet op twee handen te tellen. Het is duidelijk dat het budget voor deze game niet ontoereikend is geweest. Is het dermate hinderlijk dat je de game moet laten liggen? Nee, wat mij betreft niet. Ik ben geen game breaking bugs tegen gekomen. Daarnaast vind ik de gameplay dermate lekker spelen dat ik de oneffenheden wel kan accepteren.
Co-op
De ontwikkelaars hebben een co-op mode aan Evil West toegevoegd. Samen in actie komen is makkelijk op te zetten. De game lijkt enigszins de game te schalen. Er ontstaan meer vijanden en iedere speler krijgt in-game rewards om perks vrij te spelen en upgrades te kopen. De game speelt lekker met een tweede speler! Niet dat de game veel van de strategie vraagt, maar het is gewoon leuk om samen vampieren te meppen.
Samen met evil terrorr, een welbekende binnen de XBNL-community, heb ik aardig wat levels gespeeld en hebben wij ons prima met de game vermaakt. Er is echter één dik nadeel. De game kent geen shared progressie. Alleen de host maakt progressie in de verhaallijn en met het character. De tweede speler krijgt wel achievements, maar wanneer diegene zijn of haar eigen game opstart dan zal die weer van vooraf aan beginnen. Niet echt ideaal dus, tenzij je de volledige game met elkaar door gaat spelen.
De volle mep
Of de game, hoe lekker deze ook speelt, ook de gevraagde zes tientjes waard is, vind ik lastig voor een ander te beoordelen. Voor zes tientjes krijg je een flinke dosis leuke en gevarieerde, ongepolijste, cowboy shooter-actie die je in 15 tot 20 uur uit kunt spelen. Een game die met een permadeath mode en de vele collectibles ook wel enige herspeelbaarheidswaarde kent. Maar met zes tientjes concurreert de game met andere games waarvoor je deze feestmaand ook de volle mep betaald. Een flink bedrag. It’s up to you!
Conclusie
Evil West brengt ongecompliceerde en ouderwets lekkere gameplay: geen ingewikkelde progressiesystemen, ondoorgrondelijke verhaallijnen of akelig grote werelden om te verkennen. Evil West is knallen in een compleet lineair opgezet avontuur. De cowboy shooter-actie is snel en gevarieerd en de vijanden leuk om te verslaan. De werelden zien er op het eerste oog prima uit, waarbij de oplettende spelers de wereld als ongepolijst zullen ervaren door de matige belichting, vele onzichtbare muren en ruwe ongedetailleerde afwerking. Maar ach, veel tijd om er in deze 20 uur durende game bij stil te staan is er niet, want het volgende monster wacht alweer op je!
