Laat de kettingzaag maar alvast pruttelen, want na het lezen van deze review wil je misschien wel met Evil Dead: The Game aan de slag!
De afgelopen week heb ik Evil Dead: The Game gespeeld. Vreemd genoeg hoor ik hier maar weinig gamers over. Op socials is het relatief stil en binnen onze Discord-community lijkt de game weinig interesse onder de bevolking te wekken. Ik heb eens wat rond gevraagd en dan blijkt dat het merendeel niet goed weet wat zij van deze game mogen verwachten. Laat ik deze review daarom eens beginnen met een uiteenzetting van de gameplay en de context waarbinnen Evil Dead zich afspeelt.
Bloody hell
Evil Dead: The Game kun je met games als Back 4 Blood vergelijken. Het is een third-person online multiplayer game, waarbij je in de schoenen van Ash Williams, of andere characters uit de Evil Dead-franchise, stapt. De game kun je zowel co-op als PvP spelen en het doel is om in matches van ongeveer 30 minuten een ‘verstoring in goed-kwaad in de wereld’ te herstellen. Dit doe je door een aantal objectives te voltooien, waarover later meer.
De game is geïnspireerd op alle drie de originele Evil Dead-films en de originele Starz-televisieserie Ash vs Evil Dead. Naast Ash kom je ook andere characters tegen, zoals: Lord Arthur, Scotty en Kelly Maxwell. De dialogen zijn door onder andere Bruce Campbell vertolkt.
Het is in Evil Dead mogelijk om met de verschillende characters te spelen en ieder character hoort bij één van de vier beschikbare classes (Leader, Warrior, Support of Hunter). Om direct maar even een paar pluspunten te noemen: de voice-acting zit prima in elkaar en het is tof te zien dat je een volledig rooster aan characters tot je beschikking hebt. Ook de verschillende classes komen goed uit de verf en zijn complementair aan elkaar.
Solo
Het was even zoeken, maar het blijkt dat je Evil Dead ook solo kunt spelen. Dit kan op twee manieren.
In de eerste plaats kun je Missions spelen. Dit zijn korte verhalende missies, met tevens de nodige nostalgische referenties en knipogen naar de franchise. Met het doorlopen van de Misslons leer je tevens iets meer over de verschillende characters, de gameplay mechanics en de wereld waarbinnen Evil Dead: The Game zich afspeelt. De verhaalvertelling is echter nogal aan de magere kant. Er zijn geen cinematics, alles wordt via afbeeldingen getoond. Daarnaast verschillen de Missions nauwelijks van de multiplayer modes. Voordeel is wel dat je met het doorlopen van Misslons enkele characters vrij kunt spelen. Er is echter ook één groot nadeel. De Missions kennen geen mogelijkheid om voortgang op te slaan. Ga je na 15 minuten spelen af dan kun je weer opnieuw beginnen (‘begin maar weer helemaal opnieuw’). Dat is bij een game als Evil Dead, waar in alle opzichten weinig variatie in zit, niet iets om blij van te worden. Gelukkig duren de Missions niet al te lang, maar toch.
Naast de Missions is het ook mogelijk om de multiplayer ‘solo’ te spelen. Dit kan onder de Survivor vs. Demon modes. Je kunt dan kiezen voor de optie ‘Play Solo’. Hiermee speel je de reguliere mode, maar in plaats van drie medespelers worden nu drie AI spelers toegevoegd. En dat is wat mij betreft erg jammer. Liever had ik gezien dat je deze game volledig solo had kunnen spelen, of bijvoorbeeld in 2 player co-op. De huidige solo opties zijn weinig aantrekkelijk en bovendien maak je hiermee geen progressie. Daarnaast is de AI in de ‘Play Solo’ mode nogal matig geïmplementeerd.
Wil je Evil Dead: The Game gaan spelen dan kies je dus bewust voor een online multiplayer game. Het solo aspect in deze game is te verwaarlozen en de game is er overduidelijk niet voor gemaakt. Laten we dus snel kijken of de online multiplayer lekker speelt.
Meer van hetzelfde
In Evil Dead heb je verschillende online multiplayer modes beschikbaar. Deze modes zijn te vinden onder Survivors vs. Demon, namelijk: Play as Survivor (PvP), Play as the Kandarian Demon (PvP), Play as Survivor (PvE) en de al eerder genoemde Play Solo (solo + 3 AI’s). Daarnaast is het mogelijk om een private match op te zetten.
Alle modes lijken op elkaar. Speel je als Survivor? Dan ga je met drie medespelers op zoek naar kaarten, om vervolgens enkele voorwerpen te vinden en ten slotte middels een ritueel het kwaad te verdrijven. Iedere match duurt tussen de 20 á 30 minuten en speelt zich af op één van de twee beschikbare maps. Speel je als Demon? Dan speel je in je eentje en is je doel om de Survivors het leven zuur te maken. Je bent onzichtbaar en kunt allemaal AI’s activeren, vallen zetten en de besturing van spelers overnemen. Jouw doel is om te voorkomen dat het de Survivors lukt om het eindritueel te stoppen.
In de basis staat een leuk concept. De maps waarop je speelt zijn sfeervol vorm gegeven. De maps kenmerken zich met mooie bosgebieden, boshutten, wegen, meertjes en tunnels. Er is het nodige hoogteverschil en gevarieerd landschap. Grafisch ziet de game er prima uit. Qua design ademt de game horrorvibes. Het duistere bos, de lugubere plekken waar je komt en het sound design, maken dat je als speler nooit helemaal lekker in je vel zult zitten. En dat is natuurlijk precies de bedoeling bij een game die als titel Evil Dead draagt.
De gameplay lijkt op het oog eenvoudig. Jouw character heeft een ranged weapon en een mêlee weapon. Gaandeweg zul je echter merken dat er meer diepgang in zit. Zo heeft ieder character speciale krachten, is er een heel scala aan skills vrij te unlocken en zul je met name merken dat teamwork de sleutel tot succes is. Verschillende classes waaruit je kunt kiezen vullen elkaar goed aan. Hier valt direct een kritische noot te plaatsen. Het spelplezier van Evil Dead valt of staat bij een fijne groep die met elkaar communiceert en samenwerkt. Van de grofweg 20 potjes die ik gespeeld heb was er slechts één potje waarbij we als team randoms communiceerde. Heb je geen vaste groep vrienden waarmee je Evil Dead kunt spelen dan moet je je afvragen of je deze game wilt aanschaffen.
Mist wat souplesse
De actie in Evil Dead is wat mij betreft hit or miss. Letterlijk, hit or miss. Over het algemeen vind ik de mêlee weapons lekker spelen. De controls zijn responsief en je tegenstander meppen kan redelijk gericht. De combinatie tussen fast attack en heavy attack verloopt lekker soepel en kills kun je met een heerlijke finisher verzilveren. Opgemerkt moet worden dat met name de heavy attacks en finishers gepaard gaan met een nogal schokkerige camerapositie en daarmee verlies van overzicht over het gevecht. Hier is nog wel werk aan de winkel. Ook qua ranged weapons verloopt het niet helemaal soepel. Het richten voelt weinig precies, traag en houterig. Ook waren er (vele) momenten dat ik overtuigd was mis te schieten en er vervolgens toch een hit was. Of dat ik overtuigd was een demon vol in zijn bakkes te schieten, maar er vervolgens geen damage ontstond. Kortom, ranged weapons hebben mij niet de voldoening gegeven die de chainsaw mij wel gaf.
Mijn voornaamste kritiek is met name op de nogal repetitieve objectieven die voltooid moeten worden. Eigenlijk is ieder potjes, zowel in PvP als PvE, hetzelfde. Zoek in de open wereld kaarten met aanwijzingen van locaties, ga vervolgens naar deze locaties om voorwerpen te verzamelen en verdrijf de demonen. Er is geen variatie, ieder potjes is hetzelfde. Er zijn slechts twee maps en de potjes duren met 20 á 30 minuten voor mijn gevoel net even iets te lang. Na 10 á 20 matches, hoe lekker de gameplay bij vlagen ook kan zijn, heb je het echt wel gezien. In ieder geval als je geen vast team hebt om mee te spelen en je voortdurend met randoms hetzelfde aan het doen bent.
De variatie die je wel kunt inbrengen is door de game als Demon te spelen. Je speelt dan in je eentje tegen een team met Survivors en dit kan alleen in PvP gespeeld worden. Deze mode is uitdagend en voelt in tegenstelling tot het spelen als Survivor veel gevarieerder aan. Je hebt tal van opties tot je beschikking om de Survivors het vuur aan de schenen te leggen. In deze mode wordt je geduld echter ook behoorlijk op de proef gesteld. Het is lang niet altijd duidelijk welke opties je tot jouw beschikking hebt en hoe deze werken. Ook is het effect van je acties niet altijd direct zichtbaar. Je zet bijvoorbeeld vallen, maar blijft niet altijd op de plek om te zien welk effect het heeft. Toch biedt het spelen als Demon een leuk afwisseling en zul je als speler echt het gevoel hebben dat je de tegenstander aan het opjagen bent.
Conclusie
De ontwikkelaars zijn er met Evil Dead: The Game in geslaagd om de franchise nieuw leven in te blazen en een aantrekkelijke online multiplayer game uit te brengen. De game komt het best tot haar recht wanneer deze met een vast team gespeeld wordt en door onderlinge communicatie de diepgang die de verschillende characters en classes bieden benut worden. Vermoedelijk zullen echter de meeste spelers na een uurtje of tien afhaken door de beperkte variatie in gameplay, weinig beschikbare maps en gebrek aan mogelijkheden om deze game met minder spelers te spelen.
