Wanneer een game op het eerste gezicht direct doet denken aan Mass Effect, dan heb je mijn aandacht. Weet Everreach: Project Eden deze ook vast te houden, of doe je er beter aan om bij het bronmateriaal te blijven?
Everreach: Project Eden is ontwikkeld door Elder Games, een piepkleine ontwikkelaar die slechts uit vijf man personeel bestaat en aangevuld wordt door freelancers. Het is dan ook ontzettend dapper dat ze met zo’n kleine studio een project als Everreach aandurven. Maar goed, daar heb je als gamer niet zo veel aan. Wat we dus willen weten is of Everreach: Project Eden de moeite waard is.
Het verhaal
De aarde is in Everreach vervuild, te vol en raakt door zijn grondstoffen heen. Tijd dus om in het heelal rond te kijken naar een nieuwe woonplek. Het bedrijf Everreach neemt dit voor zijn rekening en lijkt met de planeet Eden de perfecte kandidaat gevonden te hebben en dus worden er bouwvakkers, archeologen en nog wat ander personeel op de planeet af gestuurd om deze als nieuwe kolonie van de mensheid voor te bereiden.
Jij bent Nora Harwood en samen met twee collega’s van het beveiligingsteam van Everreach word je richting Eden gestuurd. Aangezien je bepakt en bezakt met allerlei vuurwapens die kant op gaat, is het vermoeden vrij sterk dat er iets niet helemaal goed gaat op de beoogde nieuwe kolonie van de mensheid. Eenmaal aangekomen word je begroet door kanonvuur van de verdedigingskanonnen van een van de outposts. Je schip gaat neer en je wordt gescheiden van je collega’s. Aan jou nu de taak om te overleven en uit te zoeken wat er nu aan de hand is op Eden.
Mass Effect invloeden
Ik ben een groot fan van Mass Effect en volgens mij de ontwikkelaars van Everreach ook. Zodra je de game opstart zie je allerlei dingen die regelrecht vanuit die game lijken te komen. Neem alleen het titelscherm al. Dat logo, die achtergrond, zelfs het lettertype.
En zo zijn er nog wel meer dingetjes. Denk dan aan de armor die Nora draagt, de wapens met hun kenmerkende gekleurde lichtjes, de manier waarop je die wapens pakt en weer wegstopt.
Ook qua gameplay zijn er behoorlijk wat overeenkomsten. Zo is ook Everreach een third person shooter met RPG elementen. Door vijanden neer te schieten, doelen en sidequests te voltooien of documenten te lezen verdien je ervaringspunten. Deze punten kun je weer in de verbetering van Nora steken. Daarnaast kun je, door je omgeving te onderzoeken, ook flink wat kistjes met grondstoffen vinden. Die grondstoffen kun je met de hulp van je nieuwe partner, het robotje Q-73, gebruiken om nieuwe skills te unlocken. Denk dan aan betere armor, meer health, meer damage output of skills waarmee je tijdelijk een barrière op kunt roepen of het overloaden van je shields die daardoor ontploffen en schade toebrengen aan je vijanden.
Daarnaast zit er in Everreach een dialoogsysteem waarin je af en toe mag kiezen hoe je antwoordt.
Het feit dat de game in zoveel opzichten zo sterk aan Mass Effect doet denken heeft twee kanten. Of je hebt een kloon die gewoon erg leuk is om te spelen, of je zit met een game die je constant doet verlangen naar de game waarop hij lijkt. In het geval van Everreach: Project Eden is het helaas de tweede optie.
Kleine irritaties
Grafisch is Everreach absoluut niet de mooiste game die je ooit zult spelen. Sterker nog, zelfs op de Xbox 360 was het niet de mooiste geweest. Mooie omgevingen worden afgewisseld met kale en herhalende omgevingen. Ook de voice acting is zeker niet bijzonder, maar dit zijn zaken die op zich helemaal niet zo storend hoeven te zijn. Voorwaarde is wel dat de rest van de game dan gewoon degelijk is en laat dat nou net het grootste probleem zijn.
Laat ik eens beginnen met wat kleine irritaties. Zo duurt het bijvoorbeeld een eeuwigheid voordat de game überhaupt is opgestart. Ik kon gewoon een spelletje op mijn telefoon uitspelen voordat ik in het titelscherm zat. Gedurende de game zijn de laadtijden wel iets beter, maar alsnog behoorlijk veel langer dan je zou willen.
Nog een puntje. Even in de settings rommelen. Gevoeligheid van de cursor iets minder, auto-aim uit en opslaan. Settings saved, mooi zo. De eerstvolgende keer dat ik de game echter opstart kon ik het allemaal opnieuw instellen, maar daar kwam ik pas achter toen ik al in de game zat. Dus game uit, opnieuw wachten, opnieuw instellen en opnieuw inladen. Weer 5 minuten weg.
Navigeren door het menu werkt ook niet lekker. Dit voelt verschrikkelijk ‘vierkant’. Alsof je met je analoge stick navigeert, maar dit eigenlijk voor de D-pad ontworpen is. Door je skills heen scrollen voelt dan ook gewoon onhandig en stroef. Ditzelfde kom je ook bij de minigames tegen die je moet spelen om te hacken of om sommige kistjes te openen en ik heb dan ook regelmatig een minigame verloren dankzij de stroeve controls.
Heel veel frustraties
Helaas blijft het hier niet bij en zijn dit alleen nog maar kleine irritatiepuntjes. De game speelt namelijk voor de rest ook voor geen meter. Zo heb ik namelijk de hele tijd ruzie met de camera gehad. Die staat naar mijn idee net wat te veel naar beneden gericht. Geen probleem, dan draai ik hem zelf wel iets omhoog. Het probleem is alleen dat hij zichzelf nog geen seconde later weer terugdraait en je dus constant aan het corrigeren bent. Tijdens de cutscenes lijkt het alsof een dronken persoon de boel aan het filmen is geweest. De beelden zijn wel scherp, maar het beeld beweegt constant van links naar rechts. Erg irritant.
Dan de gameplay zelf. Ook hier is weinig positiefs over te melden. De wiebelige camera komt ook bij het richten tijdens vuurgevechten terug. Hierdoor is het verschrikkelijk lastig om fatsoenlijk te richten. Daarnaast helpt het ook niet dat je geen idee hebt of je een vijand daadwerkelijk raakt of niet. Je voelt namelijk geen terugslag van je wapen als je vuurt, je hoort het nauwelijks en de hitbox lijkt totaal random. Soms sta je naast een vijand en kun je je complete magazijn legen zonder dat hij doodgaat en op andere momenten gaan ze al neer bij anderhalve kogel. Ditzelfde geldt andersom ook. Soms kun je midden in een groep vijanden staan en het fluitend overleven en op andere momenten schieten ze met de nauwkeurigheid van een meester-sluipschutter.
Even cover zoeken is er eigenlijk niet bij, want er zit geen coversysteem in de game. Tenminste niet voor jou, wel voor je vijanden en dit is vreselijk frustrerend. Wanneer je namelijk dan maar handmatig cover zoekt en achter een steen of kist gaat staan is er geen mogelijkheid om even handig over je cover heen te richten. Dit betekent dat je dus altijd open en bloot moet gaan staan om te kunnen schieten op je vijanden. Zij raken jou wel, jij hun niet en dit resulteert regelmatig in je dood. Er zijn weinig checkpoints in de game en handmatig opslaan kan ook niet. Net een lastige battle gehad, een stuk verder gekomen en dan per ongeluk weer doodgaan omdat je geen idee hebt dat je geraakt wordt en jij de vijand niet raakt, totdat het te laat is? Pech gehad. Paar minuten wachten tot de game weer is geladen en lekker alles weer opnieuw doen.
Ook de gameplay op je hoverbike werkt gewoon niet lekker. Gas geven en sturen zit allemaal op je linker stick en de camera draait automatisch in de richting waar je heen gaat. Handmatig draaien is er niet bij en dit zorgt voor onoverzichtelijke situaties.
Ik kan zo nog wel even doorgaan, maar ik denk dat het inmiddels wel duidelijk is.
Conclusie
Everreach: Project Eden is een ambitieus project van een kleine indie-studio. Helaas is het té ambitieus. Grafisch is het zeker niet de mooiste, maar ook absoluut niet slechtste. Ook qua voice-acting is het niet bijzonder, maar gewoon functioneel. Helaas laten de gameplay en de controls flink te wensen over en biedt Everreach je meer frustratie dan plezier en dat is ontzettend jammer. De setting en het verhaal zijn namelijk wel gewoon leuk om te ontdekken.
Als Elder Games flink aan de game blijft sleutelen zie ik het uiteindelijk nog wel goed komen, maar voor nu is het, helaas, gewoon een hele dikke afrader.
