Doorgaans heb ik moeite het geduld en de concentratie op te brengen om een puzzel te voltooien. Ietwat aarzelend begon ik dan ook aan Etherborn. Met z’n mooie plaatjes en plezierige klanken voelde ik me al snel op m’n gemak, om vervolgens helemaal ondergedompeld te raken in de fijne wereld van de jonge studio Altered Matter.
Het eerste bijschrift waar ik de bovenstaande header mee wilde vullen was ‘Achievement hunters opgelet’. Hoewel de game inderdaad niet zou misstaan op Rik zijn Easy Achievement Sunday lijsten had ik de game daar geen eer mee aangedaan. De games die je met de zwaartekracht laten spelen zijn talrijk, neem Ilomilo, Gravity Rush of VVVVVVV. Zwaartekracht werkt in Etherborn op zo’n manier dat het je alle vlakken van zijn zorgvuldig ontworpen 3d werelden laat verkennen.
Het puzzelwerk zit hem in het verzamelen van lichtgevende bollen die in eerste instantie vaak onbereikbaar lijken. Door slim platformwerk verander je de oriëntatie van je spelwereld, een 3d puzzel, eigenlijk.
Plaatjes
Wat als eerste opvalt tijdens het spelen van de game is de grafische stijl. Vormgeving speelt een grote rol. Er wordt met kleurgebruik en belichting gespeeld om met een minimalistische stijl hele fraaie plaatjes te tonen. De vormen die de Catalaanse studio Altered Matter op je scherm tovert bestaan veelal uit naakte polygonen en lang lopende lijnen. Overal in de spelwereld vind je bijzonder uitgesproken vormen.
Vorm is belangrijk maar volgt functie. In Etherborn ben je constant op zoek naar paden die je kunt begaan om weer een nieuw vlak op de 3d puzzel te bereiken. Je ogen zoeken naar rondingen die duiden op een overgang die je kunt begaan om een aangrenzend vlak te bereiken. Scherp gesneden overgangen duiden er dan weer op dat je een sprong kunt wagen. Ben je wat onvoorzichtig dan leidt zo’n sprong al snel tot de dood. Gelukkig zijn de savepoints in Etherborn je dan gezind. Je verliest naar schatting maximaal 15 seconden aan.
Je hebt als speler beperkt de controle over het camerawerk. Deze is zo geprogrammeerd dat de actie eigenlijk altijd automatisch al goed in beeld wordt gebracht. Je wil hem meestal beïnvloeden om te zien wat er om de volgende hoek ligt, of om even uit te zoomen om na te gaan welke hoeken je mogelijk nog gemist hebt. Als je een bepaalde kant van je spelwereld niet in beeld kunt krijgen is ook niet de bedoeling dat je op dat moment zoekt naar een mogelijkheid om dat vlak te bereiken. Je wordt op die manier een klein beetje geleid in het speurwerk maar ook een beetje beperkt. De lichtbollen die je vindt zijn sleutels waarmee je weer nieuwe delen van een 3d puzzel vrij speelt of de weg opent naar de volgende spelwereld.
Abstracte vertelling, verfijnde puzzels
In Etherborn verken je een handvol spelwerelden. Omdat de ontwikkelaar speelt met kleurgebruik en fijn in het gehoor liggende muziek heeft elke wereld zijn eigen feel. Een vrouwenstem leidt de speler vanaf het begin door de omgevingen met een vertelling die wat mij betreft abstract genoeg is om er in eerste instantie maar weinig kaas van te kunnen maken. Oorsprong, bestemming en jouw eigen hand daarin is wat ik er in eerste instantie uit haalde. Zet je hetgeen ze je duidelijk probeert te maken aan het begin en het einde van het spel naast elkaar, dan wordt het al wat duidelijker. Dat klinkt interessant en dat is het ook wel, maar op dat moment haalde ik er nog steeds niet uit wat de ontwikkelaar er ingestopt heeft. Het verhaal in Etherborn is namelijk zeer de moeite, maar daar kwam ik pas achter toen ik de FAQ die de ontwikkelaar bij de reviewcode heeft meegeleverd heb doorgelezen. Om eerlijk te zijn; dat kan aan mij liggen, maar het verhaal is vrij abstract.
Je speelt in Etherborn als een wezen zonder echte identiteit. Past geheel in het verhaal, maar als geschreven wordt je dat later wel duidelijk. Het wezen laat zich lekker besturen. De controls zijn simpel en direct. Je leert je grenzen al snel kennen en bent dan ook in staat een inschatting te maken van een sprong die je wel of niet gaat halen. De witte aura onder het wezen dat op de ondergrond wordt geprojecteerd helpt je op subtiele wijze bij het maken van die inschatting. De controls zijn overigens geheel naar wens aan te passen.
Het verkennen en oplossen van de puzzels in Etherborn is een bevredigende bezigheid. De puzzels kennen bewegende delen waarbij het risico bestaat dat je ergens vast komt te zitten. Gelukkig lijken de puzzels in die zin gewoon erg goed ontworpen te zijn. Het is mij nooit voorgekomen dat als ik wat verder was gevorderd in een puzzel maar door een ongelukkige sprong een eind naar beneden kukelde ik mijn weg niet meer terug naar boven kon vinden. De moeilijkheidsgraad van de puzzels wordt geleidelijk opgeschroefd. Met de laatste puzzels heb ik het moeilijk gehad, maar nou ben ik ook geen doorgewinterde puzzelaar.
Game mode+
Ik denk dat je afhankelijk van je inzicht tussen de 2,5 tot 4 uur nodig hebt om de game een keer te doorlopen. Als je het einde van de Etherborn hebt bereikt kun je direct starten met game mode+. Hierin doorloop je dezelfde omgevingen maar zijn de lichtgevende bollen op andere en moeilijk bereikbare plekken te vinden. De totale speelduur voor de game verdubbelt daarmee ongeveer.
Er zijn een paar irritaties die ik tijdens het spelen heb gekend. Tijdens game mode+ zitten wel eens lichtbollen verstopt in struiken. Duik je die bosjes in om zo’n bol te pakken dan kan het voorkomen dat je hem misloopt. In een wereld heb ik lang zitten zoeken naar de laatste lichtbol (sleutel) om verder te komen in het spel. Bleek die bij nader inzien toch in die ene struik verstopt te zitten waar ik al twee keer doorheen ben gestruind. Verder hou je vrijwel constant een knop in om te rennen. Tegen het einde van de game kwam ik er achter dat je een optie hebt om het wezen automatisch te laten rennen.
Conclusie
Etherborn is de eerste release van Altered Matter, een kleine studio die is gevestigd in Barcelona. De komaf van het team zie je in een aantal dingen in het spel terug. Allereerst kun je kiezen voor een gesproken verhaal in het Engels, Spaans of Catelaans. Maar bovendien is het gewoon een passieproject. De muziek, het verhaal, de prachtige plaatjes en fijne puzzels vormen een coherent geheel. Een echte beleving. € 16,99 euro is de juiste prijsstelling, wat mij betreft.
Met een enkele playthrough ben je in een avond klaar. De herspeelwaarde zit hem in een tweede playthrough in game mode+. Dit is vanwege de hogere moeilijkheidsgraad gewoon de moeite, ondanks dat je precies dezelfde werelden doorloopt.
