Review: Elea – Episode 1

Of ik een ruimtereisje wilde maken om te proberen een mysterie te ontrafelen dat de mensheid al dertien jaar bezighoudt? Breng me mijn ruimtepak!

In het jaar 2093 is de mensheid de wanhoop nabij. Zo’n twintig jaar eerder brak er namelijk een neurologische mutatie uit, die voor oncontroleerbare woede-uitbarstingen zorgt bij ieder kind dat geboren wordt op aarde. Er is geen medicijn tegen, alleen een methode die ze kalmeert maar tegelijkertijd ook koud en levenloos maakt. Deze pandemie zorgt voor een demografische crisis. De mensheid moet op zoek naar een nieuwe planeet om deze te koloniseren.

Gelukkig is er nog niet zo lang geleden een planeet ontdekt die behoorlijk veel overeenkomsten heeft met de aarde en op een acceptabele afstand ligt. Met de hulp van vrijwilligers uit de hele wereld wordt het enorme ruimteschip Pilgrimage gebouwd en er op uitgestuurd, maar tot ieders afgrijzen wordt kort na de succesvolle aankomst alle contact verbroken. De oorzaak hiervan is een groot raadsel. Dertien jaar later arriveert de Recovery, een onderzoeksschip, om uit te zoeken wat er met de Pilgrimage is gebeurt.

Je speelt als dokter River Elea Catherine Jones, een lid van de kleine bemanningsgroep van de Recovery. Elea heeft, behalve het uitzoeken van wat er met de Pilgrimage is gebeurt, ook nog een persoonlijk doel: het vinden van haar man die een prominente rol had in de bemanning van de Pilgrimage.

Vage trip

Je begint de game terwijl je wakker wordt in een comfortabele stoel in een kinderkamer. Je wordt gebeld door je man, Ethan, en na een kort gesprek besluit je om even naar je zoon te kijken. Die heeft zijn slaapkamerdeur echter op slot. Ethan vertelt je dat je vanuit de studeerkamer dat slot kunt omzeilen via de computer en dus ga je op zoek naar die kamer.

Onderweg kun je van alles in huis onderzoeken. Er liggen diverse tijdschriften verspreid, er zijn ontzettend veel kamers waar je een kijkje kunt nemen (blijkbaar hebben Elea en Ethan de schaapjes behoorlijk op het droge) en langzaamaan kom je steeds dichterbij de studeerkamer. Hier moet je nog een puzzel oplossen in de vorm van een inlogcode en dan ligt de weg vrij.

Als je eenmaal weer bij de kamer van je zoon bent en hier binnen stapt gaat het mis. Je belandt in een of andere vage trip, alsof je drugs gebruikt hebt, compleet met felle kleuren, knipperende beelden en een hoop kabaal. Wat volgt zijn compleet willekeurige taferelen waar totaal geen logica in lijkt te zitten en dan wordt je wakker in een ruimteschip. Wat de hel gebeurt er?!

Koffie en puzzels

Het tempo in deze game ligt, zoals in de meeste walking sims, vrij laag. Er is geen combat, vrijwel geen vijanden en je hoeft ook niet te platformen. In plaats daarvan kun je lekker rondwandelen door het prachtig gedetailleerde ruimteschip en uitzoeken wat er nu precies aan de hand is. Om verder te komen moet je een aantal relatief simpele quests en puzzels oplossen. Zo ga je op zoek naar de kantine voor een kop koffie voor een bemanningslid, moet je naar de medical bay voor een onderzoekje en meer van dat soort dingen.

Dit gebrek aan actie kan heel saai overkomen, maar de sfeer en het mysterie druipen werkelijk van de game af en dit maakt dat je toch wel helemaal in de wereld van Elea gezogen wordt. Er gebeuren zoveel dingen waar je antwoord op wilt hebben dat je gewoon door blijft spelen.

Een minpuntje aan de game vind ik overigens wel het gebrek aan markers die aangeven waar je heen moet en je doel is op sommige momenten lastig te vinden. Dit zorgde ervoor dat ik best vaak heen en weer aan het sjouwen ben geweest voordat ik er achter was wat ik nu moest doen. Het zal misschien bij het soort game horen, maar ik hou niet van onnodig heen en weer lopen.

The end?

Al vrij snel nadat ik de game was begonnen, eindigde hij ook en dit einde kwam nogal abrupt. Ik wil niet te veel spoilen, maar ik had wat ruzie gemaakt met de bemanning en was onderweg naar de Pilgrimage om eindelijk echt aan de game te beginnen en op zoek te gaan naar Ethan, maar in plaats van het begin van mijn avontuur kwamen de credits over mijn scherm rollen. Neeeeeee! Ik wil verder!

Voordat ik verder kan zal ik toch echt nog wat geduld moeten hebben. Elea is namelijk een verhaal dat in drie delen uitgebracht gaat worden en dit was episode 1. Het is te hopen dat de rest snel uitgebracht gaat worden, want er zijn nog een hoop vragen waar ik antwoord op wil. Wat is er gebeurt met de Pilgrimage? Zal Elea haar man weer vinden? En wat is dat rare ding dat ik op de Recovery een paar keer tegen het lijf liep?

Conclusie

Elea (Episode 1) is een behoorlijk korte game. Het tempo ligt laag en de grootste uitdaging is eigenlijk niet verdwalen terwijl je je quests probeert op te lossen. Het einde is gewoon kut, maar dit komt vooral omdat je verder wilt in de prachtige omgeving en het intrigerende verhaal. Wel hoop ik dat er wat meer puzzels in zitten de volgende keer en dat het allemaal iets langer duurt voordat ik het einde heb bereikt. Kom maar door met episode 2.