In de afgelopen tijd heeft FromSoftware Elden Ring als instapmodel voor beginnende Souls spelers geïntroduceerd. Maar klopt die term wel?
Omdat we binnen de redactie een beetje zoekende zijn wat betreft deze game, leek het ons een goed idee om deze game niet door één maar twee redacteuren te laten bekijken. Dit maakt dat je in deze review twee meningen voorbij ziet komen, die van Rob en die van Rik. We gaan zien waar ze elkaar versterken of tegenspreken.
Mening van Rob: Ik ben altijd geïntrigeerd door mate van aanbidding die Souls-spelers voor dit genre hebben. Dus toen Elden Ring met prachtige beelden werd aangekondigd als DE game voor beginnende Souls-spelers, wilde ik wel proberen om er vanuit dat oogpunt een review over te maken.
Voordat de eerder genoemde fangroep los gaat over dit stuk en wat een onbenul deze redacteur is die het genre niet snapt, wil ik wel duidelijk maken dat deze review een persoonlijke mening is (wat een review sowieso altijd is) vanuit het eerder genoemde oogpunt. Mij zeggen een rij aan tienen door andere reviewers eigenlijk niks. Alsof een fan nog objectief kan beoordelen ;-). Zie mijn oordeel maar als een advies aan de twijfelaars.
Souls-games intrigeren me en stellen me meestal teleur. Ik wil best werk in games steken maar mis de masochistische eigenschappen die je blijkbaar voor dit soort games moet hebben. Zoals ik elke game vooral de fun-factor voor mij review, zal dat voor Elden Ring niet anders zijn.
Het verhaal
Laten we gewoon met de basis beginnen. In de Lands Between is de Elden Ring vernietigd en zijn de scherven, Great Runes, verspreid over het land. Het rijk wordt nu geregeerd door de nakomelingen van Marika en zij bezitten elk een scherf van deze ring. Jij ben een Tarnished die na dit event is teruggeroepen om de Great Runes terug te vinden en de Elden Ring te herstellen.
Mening van Rik: Het overkoepelende verhaal zit goed in elkaar. Elden Ring is een typische game waarbij je zelf de nodige effort moet steken om de verhaallijn te ontrafelen. Alle informatie is in de wereld aanwezig, maar jij zult actief aan de slag moeten om de lore eigen te maken. Je wordt hierbij niet aan het handje genomen. De game stuurt je op vrijwel geen enkele wijze. Daar zitten enkele nadelen aan, met name dat de informatie nogal gefragmenteerd voorbij komt. Dit is het punt waarop je vaak zult horen dat de verhaalvertelling ‘vaag’ is. Mijns inziens is de verhaalvertelling niet perse vaag, maar door het gebrek aan sturing vooral moeilijk te volgen. Daarbij komt dat er soms uren voorbij gaan voordat je als speler weer een volgende stukje van de puzzel vindt. De gefragmenteerde wijze van verhaalvertelling in combinatie met de lange tussenpozen, maakt de overkoepelende verhaallijn moeilijk te volgen. Dat neemt echter niet weg dat er vele interessante NPCs met rijke dialogen in de wereld te vinden zijn. Het had voor mij als speler echter wel iets compacter gemogen.
Je start dus als Tarnished met de gebruikelijke character creation en de keuze in een van de zes Classes. Als totale beginner van een Souls-game is dit best al lastig en overweldigend. Wat moet je kiezen en wat is handig? Wees gerust, al heeft het kiezen van een Class wel wat invloed, jij bepaalt in de loop van het spel zelf hoe je de vergaarde punten inzet en waar je sterk in wil worden. Het is maar een startpunt. Wil je toch een tip: de Confessor is de meest gemiddelde keuze waarmee je nog alle kanten op kan.
Mening van Rik: Als speler ben je een Tarnished, een Maidenless. Oftewel, een nietsnut. Je kunt niets, je krijgt weinig respect en in de wereld van Elden Ring heb je niets te zoeken. Dat gevoel is doorheen de game uitstekend overgebracht. De meest makkelijke verklaring hiervoor is natuurlijk de OP bosses die je tegen komt, waar FromSoftware games om bekend staan. Maar het oproepen van het kwetsbare gevoel dat je als speler zult hebben gaat zo veel dieper. De wereld is indrukwekkend, de creatures zijn indrukwekkend, de gebouwen die je tegenkomt zijn kolossaal. Ook na 30 uur spelen heb ik nog steeds het gevoel gehad dat mijn character eigenlijk niets in de wereld te zoeken heeft. De ontwikkelaars hebben in vele lagen van het spel dit zeer sterk neer weten te zetten.
De Skills-pagina is uitgebreid. Er zijn veel manieren om je vergaarde punten in te zetten, al wordt het aangeraden om vooral voor Vigor (health) en Endurance (stamina) te gaan en daarmee in het begin je level hoger te krijgen. Maar daarnaast heb je een stats pagina waar je bang van wordt en zijn je wapens via extra mogelijkheden die je later in het spel tegenkomt, beter te maken.
Mening van Rik: Een sterk punt van deze game is de character building. Als speler heb je zeer veel invloed op hoe jij de game wilt gaan beleven en zul je merken dat het gericht inzetten van Runes (de in-game currency) zeer gebalanceerd is. Echter, enige gestructureerde uitleg ontbreekt. Daarnaast is de user interface een drama en in vele opzichten ontoegankelijk en weinig intuïtief. Wat mij betreft is dit niet met de mantel der liefde toe te dekken ‘maar From games zijn nu eenmaal ingewikkeld’.
Open wereld
Elden Ring heeft een open wereld en dit maakt dat je niet meer vast zit aan het moeten clearen van een gebied voordat je verder kan. Dit betekent dat je, en daar komt het handige als beginner om de hoek kijken, grote en lastige bosses kan vermijden totdat je sterk genoeg bent om ze om te leggen. Om je level omhoog te halen, zal je runes moeten scoren door vijanden om te leggen en het gebied te onderzoeken. Hoe groter de vijand, hoe meer puntjes je vergaart.
Mening van Rob: Het klinkt geweldig, je kan die lastige bosses waarbij je ongeveer 632 keer You Died in beeld zag komen, gewoon even omzeilen totdat je ze aankan. Maar het heeft een keerzijde, namelijk grinden. Natuurlijk hebben ze bij Elden Ring dit wel heel slim geregeld door de wereld behoorlijk groot te maken waardoor je constant in nieuwe mooie omgevingen komt. Toch merk ik na een paar uur dat de ‘grindmoeheid’ ook om de hoek komt kijken. Het leeg meppen van een compleet kamp die, na je rustpunt bezocht te hebben, weer op volle kracht aanwezig is waardoor je hem weer kan tackelen. Klinkt leuk, maar wordt ook heel repetitief. Dat wordt nog erger als je op YouTube gaat zoeken. Ik merk dat ik dat met veel enthousiasme doe. Zie dan geweldig simpele manieren om duizenden Runes te farmen en begin daar dan ook met veel enthousiasme aan. Maar laten we eerlijk zijn. Is het 300 keer een bal van een klif af te laten rollen waarbij je telkens weer terug naar je spawnpunt gaat en hetzelfde nogmaals doet nou zo leuk? Ik merk dat ik dat na een tijdje goed zat ben. En waarvoor? Om die ene sterke vijand na tig uur farmen nog steeds niet neer te kunnen halen? To be honest, het maakt de game gewoon onaantrekkelijk voor mij.
Daarnaast heeft men de briljante gedachte gehad om de spelers berichten voor elkaar op verschillende plekken te laten schrijven. Waarschuwingen voor wat er gaat komen bijvoorbeeld. Op zich best grappig maar als je halve land vol ligt met berichttegels, dan is het al snel overkill. Net zoals de bloodstains waarin je een animatie kan toveren van een stervende speler. Geen idee waar dat voor dient. Al met al vond ik al die schimmen en andere zaken na een tijdje alleen maar storend. Deze grote open wereld brengt mijn brein ook een beetje op hol. Er ontbreekt namelijk een gericht doel en dat resulteert dat ik na anderhalf uur runes vergaren, mij toch een beetje af begin te vragen wat ik nou eigenlijk aan het doen ben en met wat voor doel? Waar vecht ik naartoe?
Mening van Rik: Ik deel hier deels de mening van Rob wel. Er is geen moeilijkheidsgraad in te stellen. Dat betekent dat je geregeld op plekken komt waar je als speler flink te kort komt. Verder je character uitbouwen met skills is hierin de oplossing en dat vraagt inderdaad Runes farmen. Ik heb dit zelf echter niet als heel erg storend ervaren. De core gameplay in Elden Ring is mijns inziens namelijk diep geworteld in het verkennen van de wereld. Op het moment dat ik bosses tegen kom die mij in 1 klap doodmeppen, zegt mij dit vooral dat ik hier nog niet hoor te zijn. Je wordt als speler vervolgens niet in een andere richting gestuurd, je zult het zelf uit moeten zoeken. Deze manier van game-direction kon ik aanvankelijk moeilijk aan wennen, maar ben ik gaandeweg ik verder in de game kwam gaan waarderen. Het wekt nieuwsgierigheid en stimuleert exploratie. En voor wat betreft dit laatste punt is er ook echt veel te zien. Elden Ring biedt een enorme diversiteit in biomes. Alles wat je ziet kun je naar toe én nog veel meer. In dit proces wordt jouw character natuurlijker wijze steeds sterker, maar kun je ook op Runes routes terugvallen.
Waar ik persoonlijk minder over te spreken ben is het beloningssysteem. Ik zit inmiddels 30 uur in de game, heb enkele bosses verslagen, verschillende mini bosses en zo nog wat meer. Het is zelden zo geweest dat de loot die dropped enigszins lucratief is. Voor mijn gevoel zul je het als speler veel meer moeten hebben van Runes (om skills te upgraden), Smithing Stones (om wapens te upgraden) en Golden Seeds en Sacred Tears (om Flasks te upgraden). En je raadt het al, deze vindt je door de exploreren.
Omdat de wereld zo groot is, krijg je in het begin, na het bezoeken van een aantal sleutelfiguren, een Spectral paard die je op elk moment kan oproepen en zo met grote snelheid en geweldig sprongen de grote afstanden kan afleggen en gevechten kan aangaan.
De combat is, zoals we dat van dit soort games kennen. Het draait vooral om patronen herkennen, wegrollen, toeslaan, weer wegrollen, een parry plegen en weer toeslaan. Gelukkig, ook weer speciaal voor de beginners, speel je in het begin wat extra hulp vrij in de vorm van een extra gevechtsmaatje. In het begin zijn dat drie geestwolven die je op elk moment tijdens een gevecht kan oproepen waardoor ze, en schade veroorzaken aan je vijand, en zorgen voor afleiding waardoor jij weer je klappen kan uitdelen. Dit maakt het iets makkelijker.
Mening van Rob: Iets makkelijker. Want voor een noob zoals ik blijft het lastig. Dat ligt niet aan het spel maar aan mij. Ik heb de neiging om in een soort blinde paniek te gaan button bashen. Ik druk steevast te vaak knoppen in waardoor de boel vertraagd want je stamina gaat daardoor achteruit en het maakt dat je langzamer kan ontwijken. Dat is echt mijn makke maar het geeft weer aan dat een spel voor beginners ook zeer relatief is.
Daarnaast voelt de layout van de buttons wat onlogisch. Je kan het een en ander indelen maar ook dat is niet direct helder. Het duurde denk ik een uur of drie voordat ik snapte dat je bepaalde zaken aan je D-pad kan binden. Maar ook dat werkt niet altijd handig omdat je die alleen kan activeren door eerst een andere knop vast te houden. Dus in mijn chaotische hersenen moet ik rekening houden met patronen, slaan, wegduiken, een knop voor je healthdrank, een dubbele knop voor je geestmaatjes, een dubbele knop voor je geestpaard… pffffffffff.
Voor de gepokte en gemazelde Souls speler zal dit gesneden koek zijn maar voor de beginner? En ja, ik weet dat het vloeken in de Souls-kerk is, maar wat is er mis met een moeilijkheidsinstelling? Je HOEFT het niet te gebruiken maar het zou fijn zijn als het er is. Voor mij klinkt het een beetje alsof dit soort games verplicht alleen voor een bepaald publiek gemaakt worden en de rest die het (bijvoorbeeld voor de sfeer) willen spelen eigenlijk buitenspel worden gezet.
Maar gelukkig kent het spel nog meer hulp die ook nog eens handig zijn om snel wat punten te scoren, het coop-systeem. Je kan op bepaalde punten in het spel de magische opdracht geven om in coop te gaan spelen. Hierdoor krijg je extra online spelers of ga je in het spel van een ander als figurant fungeren om zo die lastige plekken en bosses net iets makkelijker aan te pakken.
Mening van Rob: maar ook hier duurt het een tijdje voordat mij helder werd hoe dat dan werkte. En nog steeds zie ik het nog niet helemaal. Ik heb al een aantal keren mijn karige hulp geboden (en om eerlijk te zijn meer mee te liften op de vaardigheden van anderen) waarbij de puntjes meer dan welkom waren. Ik zou het een pre hebben gevonden als de co-op totaal geintegreerd zou zijn geweest. Ik merk dat ik vooral de stukken waarin ik samen met twee anderen een stuk van het spel kon bekijken en combat kon plegen, veel leuker en interessanter vind. Wat dat betreft is het jammer dat de co-op in dit spel meer een soort laatste hulpmiddel is die met veel moeite aangezet kan worden, dan dat het iets is wat standaard gebruikt had kunnen worden.
Mening van Rik: Ook ik heb een aantal keren in co-op gespeeld. Hier kan ik kort over zijn. Dit systeem functioneert mijns inziens niet. Volgens mij hoeven we de ontwikkelaars niet de hand boven het hoofd te houden, dat doen ze voor ons als spelers ook niet. Ik heb echt nog nooit zo’n tergend multiplayer systeem als in Elden Ring mee gemaakt. Je moet een co-op speler oproepen, maar hoe je dit doet is volstrekt onoverzichtelijk. Na een tijd zoeken is het me gelukt en weet ik inmiddels hoe het werkt. Het werkt weinig intuïtief, is tijdrovend en haalt mijns inziens de vaart volledig uit de game. Daarnaast: ga je dood, dan is het einde co-op en zul je de hele summoning procedure opnieuw moeten doorlopen.
Onderweg spreek je NPC’s die je opdrachten geven. Dit brengt je naar waardevolle plekken en het levert je vaak mooie beloningen op.
Mening van Rob: weer een dingetje waar ik als noob mij aan stoor. Wat is er mis met de lipsync in dit soort games? Is het zo lastig om je geanimeerde figuren daadwerkelijk de lippen op de gesproken tekst te laten bewegen? Alsof ik naar een nagesynchroniseerde film op de ZDF zit te kijken. Maar goed, dat is niet het ergste. Wat veel vervelender is, is dat er geen journal aanwezig is. Dus je zal zelf die side-quests moeten noteren want teruglezen, helaas, dat is er niet bij. Ook weer zo’n ding waarvan ik echt niet snap dat dit zo MOET in een Souls-game.
Over het geheel gezien is het een spel die je weinig houvast en info biedt. Wat ik ook binnen onze Discord terug zie. Veel vragen en zoekopdrachten binnen Google moeten je de nodige info geven. Ik vind dat persoonlijk een groot minpunt. De fans zullen weer roepen dat dit normaal is voor dit soort games maar kom op, wie van de fans heeft het totaal zelf uit gepuzzeld? Of zoeken die ook gewoon op YouTube naar oplossingen? Mocht dat laatste kloppen, dan slaat die werkwijze helemaal nergens op. Het hoort niet in de game maar het is wel normaal dat we het op andere kanalen mogen zoeken. Gooi het er dan gewoon in!
Mening van Rik: Hier lopen voor mijn gevoel twee discussies door elkaar. Ik ben het er mee eens dat het veelal zelf uitzoeken is. Deels is dat de kern van de ervaring die de ontwikkelaar over wil brengen, namelijk: exploratie. Daarnaast vind ik als speler dat basale principes zoals menu navigatie, quest structuur, item crafting, character building, beter uitgelegd hadden kunnen worden. Het werkt gewoonweg niet lekker of is moeilijk te doorgronden.
Het andere punt is dat je als speler snel geneigd zult zijn een beroep te doen op andere spelers, platformen of guides, om zodoende progressie in de game te maken en de lore beter te begrijpen. Je zou dit kunnen zien als een beperking, maar mijns inziens gaat er ook een kracht van uit. Het brengt gamers samen en er ontstaat een community. Uiteraard is het een smaakkwestie of deze manier van spelen iets voor jou is, maar het is in ieder geval met deze intentie zo door de ontwikkelaar gecreëerd. Mij persoonlijk spreekt het aan.
Sound and Vision
Mening Rob: Het verhaal NPC’s brengt ons ook op de voice acting en die is dik in orde. De cutscenes en gesprekken zijn prachtig ingesproken. Grafisch gezien vind ik de game niet slecht. De vergezichten zien er goed uit en de omgevingen zijn prachtig en divers opgezet. Het team wat de bosses en monsters verzint is er eentje met een bizarre fantasie want je komt de meest vreemde creaturen tegen die vol zitten met kleine details die eigenlijk onbeschrijfelijk zijn. De muziek ondersteunt het spel goed en geeft het de epische avontuur status. De opmerking over een lege wereld, deel ik totaal niet. Je speelt niet in de Kalverstraat, je speelt in een groot gebied en daar vind ik best veel volk wat ook nog eens, als je het eens bekijkt, bijzondere bezigheden laat zien. Zo kom je soldaten tegen die blijkbaar tot slaven gemaakte ondoden aansporen om dwangarbeid te doen. Dat soort zaken kan ik zeer waarderen.
Conclusie Rob
Nu mijn conclusie, die samen met het cijfer van Rik een volgens ons gewogen oordeel zal geven. Zoals altijd review ik vooral op de funfactor. Hoe leuk vind ik het om te spelen en moet ik elke avond even aan de slag met een game. Daar kan ik na een tijdje spelen volmondig nee op antwoorden. Het is te ongericht en ik heb nu eenmaal een structuur en een duidelijk doel nodig om een spel leuk te vinden. Het uren achter elkaar farmen om je level omhoog te krikken waarna je merkt dat dit nog steeds niet genoeg is, is mindkilling voor mij.
De uitdaging om moeilijke bosses uit te schakelen is voor mij niet genoeg, zeker niet als dit te lastig blijkt te zijn. Begrijp me niet verkeerd, ik vind die uitdaging best leuk maar het moet niet irritant worden. En 20 keer You Died is voor mij echt de max. Als ik dan nog niet goed doorzie hoe ik een boss moet tackelen en elke manier om dat te doen strandt met een lijk op de grond, dan is de lol er voor mij af. Je moet echt iets hebben met al dat ongerichte en vage in het spel. Het ontbreken van doelen of journals. Het ontbreken van gerichte uitleg waarna je Google of YT moet gaan raadplegen, vind ik een brug te ver. Daarnaast had de co-op makkelijker gemaakt kunnen worden om zo het spel socialer en leuker te maken. Ik had dit zeker iets gevonden waardoor mijn score een punt hoger was geworden. Voor mij is het typisch een spel wat ik samen met anderen zou willen onderzoeken.
Objectief kijkend naar wat de game je brengt, is dat zeker interessant. Het verhaal waar de game mee start is boeiend en belooft veel. Maar na de start mis ik de info om de rest van het verhaal te blijven volgen. Ja, je hebt gesprekken maar die blijven ook niet echt hangen.
Wat geeft het je wel? Een ongelofelijk groot gebied waar je uren in kan dwalen en waar je de meest bijzondere wezens tegen komt, prachtig weergegeven monsters en creaturen en een zeer goede voice-acting is iets waar de fan zich in vast kan bijten. Dus ik begrijp de charme en de verwondering van fans als je steeds verder komt. Maar die fan ben ik niet. Voor mij mist het teveel om interessant te blijven en is de faalkans veel te groot, waardoor ik te lang op een bepaald punt moet blijven hangen. Ik heb geen masochistische inslag dus zie het You Died nooit als uitdaging maar meer als vervelende bijkomstigheid. Ik kan niks met een halve avond alleen maar bezig zijn met die ene vijand verslaan. Dan haak ik af, wat ik dus ook nu gedaan heb. Ik geef de game vanwege de staat waarin het is en wat ik zie, een voldoende maar daar stopt het voor mij wel mee.
Zie dit als advies voor hetzelfde soort speler als dat ik ben, de noob die dit genre, de sfeer, het verhaal, heel interessant vind maar niet zeker weet of dit wel iets voor hem of haar is. Ik raad je af om deze game, als je er net zoals ik in staat, te halen want dan ga je teleurgesteld zijn. En om heel eerlijk te zijn vind ik dat erg jammer. Het maakt dat het wederom een From Software game is die eigenlijk maar voor een beperkt publiek gemaakt is. Wat mij betreft een gemiste kans die simpel opgelost had kunnen worden door er een moeilijkheidsinstelling aan toe te voegen. Hoezeer dat ook als Not Done wordt gezien door de fans. Het zou mij zeker meer plezier geven en ik zou veel meer de urgentie hebben om energie in het verhaal te stoppen. Nu neemt het grinden en het verslaan van grote bosses de rode draad over en is het verhaal eigenlijk maar bijzaak.
Conclusie Rik
De ontwikkelaars van Dark Souls, Demon Souls, Bloodborne en Sekiro, hebben met Elden Ring een wereld gecreëerd waar invloeden van alle voorgaande games in terug te vinden zijn. In de Lands Between is een enorme open-wereld te verkennen die sfeervol aanvoelt. De wereld is gevuld met unieke creatures, prachtig vormgegeven gebouwen en indrukwekkende landschappen. Tientallen uren zul je met jouw Torrent door de wereld trekken om van de ene in de andere verbazing te vallen. Nieuwsgierigheid en ontdekken vormen de kern van jouw Elden Ring beleving.
Net als de FromSoftware voorgangers is ook Elden Ring onvergeeflijk hard. Boss battles kunnen extreem moeilijk zijn en heelhuids uit dungeons raken een uitdaging die met menig (uren durende) frustratie gepaard zal gaan. Elden Ring is geen toegankelijke game en op geen enkele wijze een instap-game. Toch durf ik na 30 uur spelen te claimen dat de game door de meeste spelers uitgespeeld kan worden. Want in al haar ingewikkeldheid, hebben de ontwikkelaars legio mogelijkheden gecreëerd om de game toegankelijk te maken. Je zult er echter wel hard voor moeten werken, veel moeten uitzoeken en vooral ook veel geduld moeten hebben. Met het bouwen van een goede build en het efficiënt upgraden van je wapens en items is er echter, ook voor de minder begaafde spelers zoals ikzelf, een hoop mogelijk. In Elden Ring is veel aandacht voor character building en de ontwikkelaars hebben hier de nodige verdieping aan weten te geven.
Toch is mijn Elden Ring ervaring niet feilbaar geweest. Zo vind ik bijvoorbeeld de verhaalvertelling nogal gefragmenteerd en daardoor moeilijk te volgen. Dat zal een bewuste keuze van de ontwikkelaars zijn, maar voor mij persoonlijk komt dit niet goed uit de verf. Na een uur of tien spelen heb ik eigenlijk geen goed idee meer wat er zich allemaal aan het afspelen is. Naast de verhaalvertelling vind ik de menu navigatie en eigenlijk alles dat te maken heeft met upgraden volstrekt onoverzichtelijk en weinig intuïtief. Tot slot vind ik de co-op ervaring zeer matig. Het is een tijdrovend proces om dit uit te zoeken en op te starten en de implementatie is gewoonweg slecht. Op dit vlak zijn mogelijkheden mijns inziens onbenut gelaten.
Ondanks de kritieken en de zeer moeizame eerste tien uur, merk ik een groeiend plezier in deze game. In Elden Ring is een fantastisch rijke en creatieve wereld neergezet, vol met uitdagingen, waar ik mezelf nog vele uren in kan verliezen. Achter iedere klif, achter iedere boom en voorbij ieder meertje is wel wat te ontdekken en te beleven. De frustraties waarmee deze game ook gepaard kan gaan neem ik daarmee voor lief en ik verwacht nog vele tientallen uren in de Lands Between te spenderen. Geen perfecte ervaring, geen 10, maar wel een meesterwerk.
