Er kunnen weer pixels geteld worden en dus vroeg de redactie aan community Member DM4S om namens XBNL in de pen te klimmen. El Gancho is namelijk uitgekomen en natuurlijk willen jullie ook graag zijn mening over deze game horen. Hier lees je zijn review.
Uit de koker van uitgever Eastasiasoft komt de laatste tijd op hoog tempo de ene na de andere indie game uit. Nog voordat ik de vorige review (The Dead Tree of Ranchiuna) had ingeleverd kwam de vraag al of iemand interesse had in deze game. Maar kan El Gancho mij warmer laten lopen dan The Dead Tree of Ranchiuna? Om maar meteen antwoord te geven. Ja, deze game die door Sidral Games ontwikkeld is, gaf me gelukkig niet de bittere nasmaak die ik aan de vorige review had overgehouden. Maar is het ook een goede game?
Croconapped
Wat doe je? Als de Pogovon Rijk je thuisplaneet Cocodu binnenvalt en je mede-Coco’s gevangen neemt om deze van hun in overvloed aanwezige vrolijkheid te ontdoen? Juist, dan schiet jij als enige overgebleven Coco te hulp.
Je vindt een experimentele laser-haak (soort grappling-hook) waarmee je al zwierend, als een volwaardige Tarzan, door de levels heen zwaait. Zo ga je op pad om je rasgenoten te redden van deze gruwelijke dood (Je zou bijna denken dat ze het verhaal verzonnen hebben onder het genot van een grote pretsigaret).
Nom Nom Nom
Zoals ik al benoemde speel je een Coco met een laser-haak. De bedoeling is om in de diverse levels opzoek naar je lotgenoten te gaan. Het idee is dat je andere speelbare characters vrij weet te spelen. Die andere speelbare characters hebben vervolgens weer een andere start-ability.
De characters bevinden zich verspreid door de levels en om ze te bereiken moet je met je laser-haak ze al klimmend en zwierend zien te bereiken. Tijdens dit klauteren en zwieren word je echter door diverse andere rassen in de weg gezeten. Deze kan je, mits je kogels hebt, omleggen met een welgemikt schot. Zijn je kogels op, dan kan je deze aanvullen door de diverse hulzen die verspreid in het level te vinden zijn, op te pakken. Word je geraakt door een vijand, dan sterft de vijand en verlies je een leven. Deze levens zijn dan weer aan te vullen als je een bepaalde hoeveelheid eten oppakt.
Om de twee levels kom je een upgrade room of een boss level tegen. In het upgrade level krijg je keuze uit drie verschillende upgrades die je speelsessie makkelijker maken. Dit kan bijvoorbeeld bestaan uit: hoger kunnen springen, meer levens hebben of een schild dat je tegen de eerste hit beschermt. Als je een boss level bereikt, wordt het zoeken van Coco’s afgewisseld door het zoeken naar grote rode knoppen. Op het moment dat je al deze knoppen ingedrukt hebt sterft de baas en ga je op weg naar het volgende level. Zo ga je van level naar level tot je het einde bereikt hebt.
Pittige kost
Helaas is het mij nog niet gelukt om het einde te bereiken. De moeilijkheidsgraad is redelijk pittig, wat mede door de wat onhandige besturing komt. Je bestuurt de game door middel van de twee thumbsticks.
Het mikken en schieten/haak bevestigen vind ik niet fijn uitgewerkt en ik had graag gezien dat er een optie was geweest om je button lay-out te kunnen veranderen. Ik miste regelmatig een platform of schoot voor de zoveelste keer op een vijand mis, waardoor ik weer een leven verloor. Dat zorgde regelmatig voor frustratie.
Wanneer je de story mode hebt uitgespeeld, dan kun je nog met de challenge mode aan de slag. Je moet dan onder een bepaalde tijd de eindstreep zien te bereiken, terwijl er van alle kanten hordes vijanden en kogels jouw kant op komen. Dit is een leuke toevoeging naast de, naar mijn mening, enigszins eentonige story mode. Ik miste voor zowel de main game als de challenge mode een leaderboard. Dit had de game net dat beetje meer interessanter en competitiever gemaakt.
Leveldesign/music/achievements
Het grafische aspect is prima voor een pixel art game. Het is niet de mooiste game maar zeker ook niet de lelijkste. Wel jammer dat levels, ondanks dat zij random gegenereerd worden, als herhalend overkomen. Mijns inziens komt dit mede doordat alleen het kleurenpalet echt verandert. De soundtrack kan ook herhalend aanvoelen. Over het algemeen wordt dezelfde techno-beat gebruikt die zich ,dan lichtjes per area aanpast.
Als we even vluchtig naar de achievements kijken dan is dit weer een game die je in een korte tijd op 100% kan zetten. De achievements variëren van het redden van de coco’s, oppakken van eten tot een x aantal vijanden vermoorden.
Conclusie
El Gancho is een geinige game voor tussendoor. Het is makkelijk op te pakken en potjes duren niet al te lang. Het mist alleen body om voor langere tijd interessant te blijven. Het geen leaderboard hebben vind ik ook een groot gemis want dit had net wat meer uitdaging aan de game kunnen geven.
