In 2018 wist Square Enix vriend en vijand te verrassen met Octopath Traveler, een JRPG die met zijn baanbrekende nieuwe artstijl hoge ogen wist te gooien. Deze zogenaamde 2D-HD-stijl heeft in korte tijd veel fans weten te vergaren en we zien dan ook steeds meer JRPG’s die deze stijl gebruiken. Zo ook Dragon Quest III HD-2D Remake, waarvan je hieronder mijn ervaring kunt lezen.
Geschiedenis
Als eerste wil ik jullie graag een kleine blik geven in de geschiedenis van Dragon Quest. De franchise is in Amerika ook bekend als Dragon Warrior vanwege een conflict over handelsmerken, zag voor het eerst het levenslicht in 1986 op de Japanse Famicom-systemen (NES). Dankzij de open wereld, uitdagende dungeons en het leuke gevechtssysteem werd het al snel een immens populaire franchise, die vele sequels en spin-offs voortbracht. Het laatste hoofddeel van de serie, Dragon Quest XI, verscheen alweer in 2017.
De meeste Dragon Quest-games hanteren hetzelfde concept en zijn op zichzelf staande spellen, met uitzondering van de eerste drie delen in de franchise, die samen een trilogie vormen. Dragon Quest 1 tot en met 3 vertellen namelijk het verhaal van Erdrick en zijn erfgenamen, die het koninkrijk Alefgard redden van de kwaadaardige Dragonlord en zijn duistere plannen.
Remakes
Het is niet de eerste keer dat Dragon Quest 3 een remake heeft gekregen. Zo kreeg de game al een opgepoetste versie voor de Super Famicom in 1996, die echter alleen voor de Japanse markt uitkwam. Vier jaar later werd de game opnieuw uitgebracht voor de Game Boy Color, waarbij dit keer zowel de Japanse als de Amerikaanse markt werd bediend. Gelukkig is er voor deze nieuwe remake van Dragon Quest 3 wel gekozen om deze ook naar de Europese markt te brengen.
Maar waarom krijgen we dan eerst de Dragon Quest 3 HD-2D remake voorgeschoteld, hoor ik je denken? Nou, dat is eigenlijk heel simpel. Dragon Quest 3 is namelijk een prequel op de eerste twee delen en vertelt het verhaal van een naamloze held (die later in het spel de naam Erdrick krijgt). Deze held treedt in de voetsporen van zijn vader, de legendarische krijger Ortega en wordt door de koning van Aliahan op pad gestuurd om de duivelse aartsvijand Baramos uit te schakelen.
Meer verhaal om te vertellen
Leuk aan deze remake is dat er door middel van cutscenes, die volledig zijn voorzien van voice-overs, extra verhalende elementen zijn toegevoegd die voorheen niet in de games zaten. Dit zorgt ervoor dat het verhaal beter aansluit op de andere delen. Ook zijn er nieuwe verhaalelementen toegevoegd die meer inzoomen op Ortega, de vader van je hoofdpersonage. Maar dat is niet het enige wat nieuw is. Laten we eerst eens kijken naar wat voor gameplay je kunt verwachten.
In Dragon Quest is het samenstellen van je team een belangrijk onderdeel. Je krijgt de keuze uit acht verschillende classes, waarbij het essentieel is om een goede balans te vinden tussen offensieve en defensieve krachten. In deze remake wordt naast de originele acht classes een negende class toegevoegd: de Monster-class, waarmee je monster-gerelateerde aanvallen kunt gebruiken tijdens gevechten. Ben je, naarmate de game vordert, niet tevreden met je team, dan kun je een teamgenoot vervangen door een andere class bij de recruit-officer. Zo kun je je team eindeloos finetunen, totdat deze precies is zoals jij het prettigst vindt.
Quality of Life
De gevechten in Dragon Quest spelen zoals in vele andere turn-based JRPG’s. Gevechten worden beurtelings gevoerd, waarbij je ervoor kunt kiezen om zelf alle acties te bepalen of gebruik te maken van het automatische battlesysteem. Hierbij kun je instellen of je team vol inzet op spells, enkel normale aanvallen uitvoert, of een meer terughoudende gevechtshouding aanneemt. Deze functie is vooral prettig tijdens de vele random battles. Daarnaast kun je ervoor kiezen om gevechten versneld af te spelen, zodat het tempo lekker hoog blijft. Dankzij deze quality-of-life feature wordt in ieder geval één ergernis die ik normaal heb bij JRPG’s volledig getackeld.
Maar er zijn nog meer quality-of-life-features toegevoegd, zoals de optie om stukken tekst te bewaren. Een deel van de charme van Dragon Quest is de hints die de vele NPC’s geven. Dit kan een aanwijzing zijn over de locatie van een item of de verblijfplaats van een bepaald personage. Voorheen moest je dit handmatig opschrijven of helemaal teruggaan naar de NPC die de hint gaf. In de Dragon Quest III remake kun je nu echter tot 30 verschillende gesprekken opslaan, zodat je deze hints op elk moment kunt teruglezen. Ook de optie om quest-markers op de map te plaatsen is een verademing. Ik heb de afgelopen jaren veel ouderwetse JRPG’s gespeeld waarbij deze features zeker niet hadden misstaan. Het zorgt ervoor dat je veel minder doelloos heen en weer loopt omdat je niet meer weet waar je naartoe moet — een zeer welkome toevoeging voor iemand zoals ik, die een geheugen als een zeef heeft.
Mini-games
Naast deze vele welkome quality-of-life-features komt de game ook met een Pokémon-achtige minigame. Door de wereld van Dragon Quest kom je verschillende vriendelijke monsters tegen. Als je deze monsters benadert en weet te bemachtigen, worden ze naar een arena gestuurd. In deze arena kun je een team van drie monsters samenstellen die vervolgens gevechten voor jou uitvoeren. Elk toernooi dat je volgt heeft een beloning, zoals skill seeds of nieuwe wapens en armor. Er zijn bovendien nog meer manieren om aan zeldzame items en armor te komen, bijvoorbeeld door mini-medals te verzamelen en in te leveren. Al met al vormen dit leuke extra’s naast de main quest.
HD-2D op zijn best
Qua gameplay zit het dus wel goed, maar wat voor mij echt het paradepaardje is geworden, is de enorm prachtige HD-2D-stijl die deze remake met zich meebrengt. Afgelopen jaar heb ik de drie originele NES-versies en hun remakeversies doorgespeeld en ik ben echt volledig weggeblazen door hoe prachtig ze alle dorpjes hebben omgezet naar deze nieuwe versie. De hoogteverschillen die ze hebben ingebracht in de wereld geven een extra dimensie aan de, voor die tijd al goed uitgewerkte, lay-outs van de dorpen en dungeons. Maar met name het gevoel van detail dat aan de dorpen en dungeons is toegevoegd, is indrukwekkend. Prachtige kastelen waarbij de vloeren bedekt zijn met beschilderingen, mooie vissersdorpjes waarbij het water je glinsterend tegemoetkomt, en een elfenbos gevuld met prachtige bloemen die je bijna kunt ruiken. Ik kan er maar niet over uitgepraat raken hoe onder de indruk ik ben van deze stijl.
Doordat Dragon Quest ook een dag- en nachtcyclus hanteert, konden de ontwikkelaars mooi spelen met de vele lichtbronnen. Zo worden de straten prachtig verlicht en nodigen de huizen je uit om binnen te komen en de warmte op te zoeken. Leuke details, zoals je team dat ineens een lantaarn vasthoudt wanneer je in het donker door de open wereld loopt of in een donkere grot, dragen bij aan de beleving van het geheel. Ook de muziek zorgt voor extra dimensie. Zo zal de muziek overdag intenser aanwezig zijn dan ’s nachts, waarbij de muziek ’s nachts rustiger wordt afgespeeld, alsof het bang is de vele NPC’s wakker te maken. Tijdens deze nachtcyclus veranderen niet alleen de toon van de muziek en de lichtbronnen, maar kun je ook andere NPC’s tegenkomen met nieuwe “quests” of monsters die alleen ’s nachts tevoorschijn komen. En zo kan ik nog wel uren doorgaan, maar ik denk dat ik mijn punt wel heb gemaakt. Dus ga als de wiedeweerga die game installeren en spelen!
Conclusie
Vond je de stijl van Octopath Traveler helemaal de bom en ben je op zoek naar iets nieuws in dezelfde stijl? Dan kan ik je de Dragon Quest 3 remake niet genoeg aanbevelen. De grafische overhaul en de vele quality of life-features maken van deze legendarische entry in de Dragon Quest serie een nog grotere ervaring. Voor zowel nieuwkomers als oude garde brengt deze remake genoeg met zich mee voor vele uren spelplezier. Ik kan in ieder geval niet wachten tot de remakes van deel 1 en 2 uitkomen.
