Vorige week is Dragon Age: The Veilguard uitgebracht. In deze review deel ik mijn indrukken met BioWare’s nieuwste titel.
De Dragon Age-franchise is al jaren een gevestigde naam in het RPG-genre. Sinds de lancering van Dragon Age: Origins in 2009 heeft BioWare met elk deel de wereld van Thedas uitgebreid. Origins introduceerde spelers aan een donkere fantasiewereld vol politieke spanningen, gecompliceerde morele keuzes en iconische personages. In het vervolg, Dragon Age II (2011), richtte BioWare zich op een meer persoonlijke benadering door het verhaal te centreren rond de vluchteling Hawke, hoewel het spel gemengde reacties kreeg vanwege zijn beperkte omgevingen. Dragon Age: Inquisition (2014) bouwde verder op de basis van de eerste twee games, introduceerde een open-wereld-ervaring en maakte gebruik van de Frostbite-engine, wat door fans en critici goed werd ontvangen. Sindsdien wachten fans op het vierde deel in de franchise.
Met Dragon Age: The Veilguard keert BioWare terug en beoogt het een game uitgebracht te hebben die zowel veteranen als nieuwkomers moet bekoren. Tot deze laatste groep behoor ik zelf en ik kan alvast verklappen dat de game prima te volgen is, zonder de hele franchise te kennen. Hoewel er ongetwijfeld nuances aan mij voorbijgegaan zijn.
De kern van The Veilguard ligt in de dreigende vernietiging van de Veil – de magische barrière die Thedas beschermt tegen demonische krachten. Spelers nemen de rol aan van een held die niet alleen te maken krijgt met de dreiging van de Dread Wolf, maar ook de balans in een wereld vol politieke onrust en nieuwe personages moet zien te bewaren. Het resultaat is een RPG die voor zover ik begrepen heb in vele opzichten trouw blijft aan de franchise, maar in ieder geval ook moderne RPG-elementen introduceert om de spelerservaring te verrijken.
Toegankelijk verhaal en sterke voice-acting
Vanaf het begin wist The Veilguard mij mee te slepen in zijn verhaal. Dit komt vooral door het goed geschreven script en de uitstekende voice-acting die elk personage tot leven brengt. De stemacteurs doen uitstekend werk in het overbrengen van de emoties en persoonlijkheden van hun personages. Of je nu een dialoog voert met oude bekenden of nieuwe gezichten ontmoet, de gesprekken voelen authentiek en de emoties oprecht. Het script speelt in op thema’s als macht, verlies en loyaliteit, zonder te vervallen in al te dramatische clichés.
Het verhaal is op zichzelf staand en biedt ook nieuwe spelers een toegankelijke inleiding tot de wereld van Thedas en zijn politieke en magische krachten. Dit is handig voor wie misschien de voorgaande delen niet gespeeld heeft. Bestaande fans zullen tegelijkertijd ongetwijfeld genieten van subtiele verwijzingen en diepere lagen die naar eerdere verhaallijnen en personages teruggrijpen. BioWare heeft wat mij betreft een slimme balans gevonden door fans een eerbetoon aan het verleden te geven zonder nieuwe spelers in verwarring achter te laten.
In Dragon Age: The Veilguard hebben de keuzes die spelers maken een merkbare impact op de verhaallijn en de relaties met de personages. Net als in eerdere Dragon Age-games krijgen spelers tijdens hun avontuur verschillende opties die niet alleen de verhaallijn sturen, maar ook de band met hun metgezellen beïnvloeden. Deze keuzes voelen vaak betekenisvol, vooral wanneer het aankomt op morele dilemma’s en strategische beslissingen in bijvoorbeeld de combat of het aangaan van relaties. Zo kan een goed onderhouden relatie met een bepaald personage toegang geven tot nieuwe vaardigheden of unieke dialoogopties die de gameplay direct beïnvloeden. Opgemerkt moet worden dat ik niet altijd een effect merk, omdat sommige verhaallijnen min of meer lineair aanvoelen ondanks de ogenschijnlijke vrijheid in keuzes. Over het algemeen biedt The Veilguard echter voldoende diepgang en variatie om in ieder geval mij het gevoel te geven dat keuzes invloed hebben op het verloop en de uitkomst van het verhaal en zeker ten aanzien van de relatie met andere personages in het spel.
Je eigen personage
De mogelijkheid om je eigen personage te creëren in The Veilguard voelt vertrouwd, met ook opties en keuzes die invloed hebben op de verhaallijn. Je kiest een ras, klasse en een van de zes facties die jouw achtergrond bepalen. De keuze voor een factie voegt een persoonlijk tintje toe. Elke factie biedt unieke interacties en vaardigheden die zich uiten tijdens missies en in dialogen.
De combat is grotendeels vloeiend en dynamisch, waarbij het gebruik van vaardigheden en strategie aangemoedigd wordt. In het begin had ik wel moeite met het ‘pinnen’ van vijanden. Ook het oproepen van speciale aanvallen gaat gepaard met het verweven van enige ‘muscle memory’, maar ook hier treedt wel gewenning op en gaat de game gaandegweg vloeiend aanvoelen.
Door verschillende klassen en specialisaties aan te bieden – van zwaardvechtende Warriors tot magische Mages – kunnen spelers hun eigen stijl ontwikkelen en aanpassen naarmate ze vorderen in het spel. De aanvallen voelen krachtig en responsief, en het combo-systeem zorgt voor mooie visuele effecten en extra diepgang in de gevechten. Wel moet gezegd worden dat, hoewel de combat over het algemeen plezierig is, de vijandelijke variatie op den duur te wensen overlaat. Na 15 uur spelen voelen de gevechten voorspelbaar aan, vooral omdat veel vijanden vergelijkbare aanvalspatronen hebben. Dit haalt op momenten iets van de spanning weg. Ook zul je merken dat je met de default aanvallen een heel eind komt, ook tijden baasgevechten. Persoonlijk vind ik dit prima. Ik blijf Dragon Age: The Veilguard namelijk vooral spelen vanwege de mooie wereld en het leuke verhaal.
Visuele pracht en animaties
Een van de meest opvallende pluspunten in The Veilguard zijn de visuals. De omgevingen zijn prachtig vormgegeven, met een oog voor detail dat Thedas tot leven brengt. Of je nu door een dichtbegroeid bos reist of de straten van een bruisende stad verkent, elke locatie voelt uniek en levendig.
Ook de animaties zijn vloeiend en de gezichtsuitdrukkingen van personages voegen een extra laag emotie toe aan de gesprekken. Het grafische detail in zowel de personages als de omgevingen is indrukwekkend en versterkt de beleving van de wereld.
De keuze om een meer lineaire wereldstructuur te hanteren, werkt in het voordeel van de presentatie. In plaats van een open wereld is The Veilguard opgebouwd uit grote, gedetailleerde hubs die de speler de ruimte geven om te verkennen zonder te vervallen in de soms overweldigende schaal van moderne open-wereldgames. Dit biedt BioWare de kans om meer gecontroleerde en uitgewerkte omgevingen te creëren en dat komt het verhaal en de gameplay ten goede, maar zeker ook de visuals!
Missies en puzzels
The Veilguard weet variatie aan te brengen door verschillende missies en puzzels in het spel te verweven. Naast de combat zijn er momenten waarop je puzzels moet oplossen, vaak door hints te vinden in je omgeving. Dit breekt de gevechten op en biedt een welkome afwisseling. De puzzels blijven echter simpel, in de strekking van: lichten met elkaar te verbinden, of een soort van kristallen te vinden en te plaatsen op voorwerpen, waarmee nieuwe gebieden unlocken. Het stelt niet heel veel voor qua moeilijkheid, maar zorgt vooral voor wat afwisseling. Ook nodigt het enigszins uit om te gaan verkennen en dat werkt in deze game doorgaans belonend. Overal zijn kisten te vinden met nieuwe loot of brieven met achtergrondinformatie over personages en inwoners.
De missies zijn goed gestructureerd en bieden voldoende variatie om de aandacht vast te houden. Er zijn hoofdmissies die het verhaal verder brengen, maar ook tal van zijmissies die vaak leiden tot verrassende ontmoetingen en beloningen. Deze missies helpen om de wereld verder te verkennen en dragen bij aan de diepgang van het verhaal en de personages. Vooral de interactie met verschillende leden van je team biedt interessante verhaallijnen en karakterontwikkeling. De keuzes die je maakt, hebben invloed op de relatie met je teamgenoten en kunnen zelfs leiden tot romances, wat een leuke extra laag toevoegt aan de dynamiek van het spel.
Conclusie
Met Dragon Age: The Veilguard levert BioWare een solide en meeslepende RPG die ook nieuwkomers zal aanspreken. Het verhaal is goed geschreven, met uitstekende voice-acting en prachtige visuals die de wereld van Thedas op indrukwekkende wijze tot leven brengen. De combat is vloeiend en biedt genoeg mogelijkheden om je eigen speelstijl te ontwikkelen, hoewel de variatie in vijanden wat tekortschiet. Toch doet dit weinig af aan de algehele ervaring, aangezien de verhaallijnen en de interacties met je teamleden genoeg diepgang en emotionele impact bieden om je geboeid te houden.
