Sinds de lancering vorig jaar heeft Diablo IV een enerverend traject doorlopen. Van een solide campagne, tot verplicht online zijn en een relatief lege endgame. De lancering van Diablo IV was er eentje van pieken en dalen, maar vanaf season 3 en 4 kwam de game tot bloei met verbeterde loot, een reeks aan verbeteringen in de gameplay, en meer mogelijkheden om builds te maken. En nu is daar eindelijk de eerste verhalende uitbreiding: Vessel of Hatred! In deze review lees je mijn indrukken!
Met ruim 170 uur op de teller is Diablo IV één van mijn meest gespeelde games, maar moet ik in alle eerlijkheid ook bekennen dat dit rookie numbers zijn. De XBNL-community ademt Diablo IV, al sinds release hebben velen de game dan ook honderden uren gespeeld. Zelf heb ik mij uitstekend vermaakt met de verhaallijn en kon ik mij vorig jaar helemaal in de review van Renco vinden. Na release heb ik een aantal seizoenen gespeeld en zag ik de game beter worden. De grind is er nog steeds, meer het spelen van de seizoenen voelde voortdurend als belonend aan. Ook zijn er tientallen Quality-of-Life verbeteringen doorgevoerd, die in ieder geval bij mij het plezier in de game deden toenemen. Ik keek dan ook erg uit naar de Vessel of Hatred-DLC en wauw, wat ben ik van deze DLC aan het genieten. De credits zijn gerold, maar er valt nog super veel te ontdekken!
Vessel of Hatred biedt een indrukwekkende uitbreiding op de hoofdgame, met een behoorlijke hoeveelheid nieuwe content en de introductie van een fantastische nieuwe class: de Spiritborn. De verhaallijn pakt de draad op waar de campagne van Diablo IV eindigde. In Vessel of Hatred gaan we op zoek naar Neyrelle, het jonge meisje dat nu de last draagt van de Soulstone van Mephisto, de Lord of Hatred en vader van de vorige antagonist, Lilith. Hierover later meer, eerst maar eens een aantal highlights bespreken!
Een donkere en sfeervolle nieuwe wereld
Vessel of Hatred introduceert de nieuwe regio Nahantu, een dichtbegroeid junglegebied. Hoewel de wereld van Sanctuary al ongelooflijk divers is, met zijn ijzige vlaktes, drassige moerassen en uitgestrekte woestijnen, voelt Nahantu minder als een totaal nieuwe omgeving. Toch zijn de diepere delen van de jungle visueel indrukwekkend, met kleurrijke vegetatie en prachtig licht- en schaduweffecten. Het is duidelijk dat Blizzard veel aandacht heeft besteed aan de visuele presentatie van deze uitbreiding. De donkere en mystieke sfeer blijft behouden, en ondanks dat de nieuwe biome niet enorm vernieuwend aanvoelt, is Nahantu toch een prachtige plek om te verkennen. Voor mij persoonlijk is Nahantu in ieder geval de mooiste regio op de map.
Nahantu is ook een behoorlijk groot gebied, met een scala aan dungeons, Strongholds en nieuwe plekken om te verkennen. ik zou gokken dat het ongeveer 1/4 van de totale map beslaat en als je als speler alles wilt doen wat de jungle te bieden heeft, dan zul je toch al snel tussen de 20 á 30 uur zoet zijn, en dat is natuurlijk exclusief de nieuwe content die in Season 6 zit. Qua verhaallijn was ik overigens rond de 8 uur bezig.
De Spiritborn class is fantastisch om mee te spelen
Waar Vessel of Hatred echt in uitblinkt, is de introductie van de Spiritborn-class. Deze nieuwe klasse voelt volgens kenners als een mix tussen de Monk en de Witchdoctor uit eerdere Diablo-titels, maar voegt unieke elementen toe die zorgen voor een geheel eigen speelstijl. De Spiritborn put krachten uit vier grote geesten – Jaguar, Eagle, Gorilla en Centipede – waarbij elk hun eigen vaardigheden en speelstijlen bieden. Het resultaat is een klasse die ongekend veel diepgang biedt en zorgt voor eindeloze mogelijkheden in het bouwen van je personage.
De Jaguar-skills zijn gericht op agressieve melee-aanvallen met vuur, terwijl Eagle-skills zich concentreren op bliksemsnelle aanvallen met de kracht van elektriciteit. De eerste paar uur heb ik een build gebouwd die rondom de Eagle gecentreerd was. Ik kon er geen genoeg van krijgen om die adelaar op te roepen en die vervolgens als een kolossaal wezen over het veld te zien hangen. Later ben ik, waarschijnlijk net als velen anderen, overgestapt op een build waar de jaguar-skills centraal staan.
Er zijn echter nog meer mythische dieren op te roepen. Zo zijn er de Gorilla-skills, die bieden aardemagie voor bescherming en overleving, en Centipede-skills brengen vergif en verval om vijanden langzaam maar zeker uit te schakelen. Deze verschillende geesten bieden zo’n grote variëteit aan speelstijlen dat je kunt specialiseren in één of een combinatie van vaardigheden zonder dat je je zwak voelt in het gevecht.
De Spiritborn past perfect in de nieuwe setting van Nahantu. Op het moment van schrijven is mijn Spiritborn inmiddels tot de hoogste level cap (60) gekomen en ga ik richting de 100 Paragon Points. De Vessel of Hatred-update heeft namelijk ook het progressiesysteem aangepast. Doordat je nu iets meer punten kunt besteden in de skill-tree, lijkt het alsof er nog meer nadruk gelegd kan worden op de build. Tel daar de 300 Paragon Points bij op en je snapt dat er tientallen mogelijkheden zijn om je personage volledig aan te passen. De aanpassingen in het progressiesysteem zorgen er trouwens ook voor dat ik voortdurend het gevoel had progressie te maken. Diablo IV: Vessel of Hatred voelt als een rondreis door het casino. Op ieder moment rinkelt er wel ergens een belletje van een level dat omhoog gaat, een Paragon Point dat erbij komt, of een seasonal level dat geclaimd kan worden.
Verhaal: leuk en aardig, maar de gameplay staat voorop
Hoewel het verhaal van Vessel of Hatred de basis vormt voor deze uitbreiding, blijft voor veel spelers de gameplay de belangrijkste reden om terug te keren naar Sanctuary. In ieder geval is dat voor mij zo. Het verhaal draait om de zoektocht naar Neyrelle en haar confrontatie met Mephisto. De verhaallijn voelt korter en compacter dan de hoofdcampagne, maar blijft boeiend genoeg om je door de nieuwe content te loodsen.
Een groot deel van de verhalende momenten gebeurt in-engine, wat betekent dat je personage een actievere rol speelt in de gesprekken en gebeurtenissen. Hoewel er minder grote CGI-cutscenes zijn dan in de hoofdgame, zorgen de extra animaties van je eigen personage ervoor dat je je meer betrokken voelt bij het verhaal. Dit is een welkome verandering, omdat het je meer het gevoel geeft dat je deel uitmaakt van de wereld, in plaats van een buitenstaander te zijn die simpelweg toekijkt.
Wat betreft de cinematics weer van de gebruikelijke Blizzard-kwaliteit. Deze momenten zijn episch en dragen bij aan de sfeer van de game. Ze laten zien dat er veel productietijd en zorg in de visuele presentatie van het verhaal is gestoken.
Nieuwe mechanics en verbeteringen
Naast de nieuwe class en verhaallijn introduceert Vessel of Hatred een aantal nieuwe systemen en gameplay-elementen. Het Runeword-systeem, van wat ik heb begrepen geïnspireerd door Diablo II: Lord of Destruction, keert terug. Spelers kunnen Runen vinden en ze combineren in gems voor krachtige buffs en bonussen. Dit systeem biedt een extra laag strategie, omdat je je uitrusting en vaardigheden kunt optimaliseren voor specifieke situaties. Dit maakt het vinden van de juiste Runen een leuke bezigheid en biedt volop ruimte voor experimenteren met builds.
Leuk trouwens al die nieuwe toevoegingen en systemen, ik heb afgelopen wel weer opnieuw gemerkt dat het een halve studie vergt om goed te begrijpen wat er in Diablo IV allemaal qua builds kan. Wat dat betreft zit de moeilijkheid van Diablo IV wat mij betreft niet meer zo zeer in de ‘combat’-gameplay, maar vooral in het doorgronden van alle mogelijkheden die er zijn om het maximale uit de build te halen. Kuddo’s aan het team van Maxroll die mij als rookie helpen om beter te begrijpen wat ik allemaal tot mijn beschikking heb. En mocht ik er dan alsnog niet uitkomen dan is er de XBNL-community op Discord die graag te hulp schiet. Btw. ben jij al lid geworden van de Diablo-clan?
Een andere toevoeging is het vernieuwde mercenary-systeem, waarbij je nieuwe bondgenoten kunt rekruteren om je in de strijd bij te staan. Hoewel ze minder persoonlijkheid en dialoog hebben, voegen ze toch waarde toe aan de gevechten, vooral door extra crowd control. Dit systeem biedt echter ruimte voor verbetering; het voelt soms te oppervlakkig en de beloningen voor het vergroten van je ‘rapport’ met deze mercenaries zijn beperkt.
Al met al kan ik niet anders dan concluderen dat ik mij wederom bijzonder goed vermaak met Diablo IV. Als je je door de verhalende uitbreiding heen slaat, ben je tussen de 6 en 10 uur zoet. Ik vind de kwaliteit hiervan zodanig goed dat ik de gevraagde 40 euro voor de uitbreiding meer dan waard vind. De lancering van Vessel of Hatred brengt echter veel meer dan alleen een aanvulling op de verhaallijn. Vessel of Hatred voegt een enorm gebied en vele verbeteringen toe, waar spelers die dat willen tientallen uren plezier uit kunnen halen.
Conclusie
Diablo IV: Vessel of Hatred is een indrukwekkende uitbreiding die de oorspronkelijke campagne verrijkt en tegelijkertijd nieuwe gameplay-mogelijkheden biedt. De toevoeging van de Spiritborn-class, de visueel verbluffende wereld van Nahantu, en de verbeterde progression-systemen zorgen voor wederom tientallen uren speelplezier. Hoewel de nieuwe biome niet zo vernieuwend aanvoelt en het mercenary-systeem ruimte voor verbetering biedt, blijft de gameplay ijzersterk en is de variatie aan speelmogelijkheden enorm. Diablo IV: Vessel of Hatred is één van de beste uitbreidingen die ik de afgelopen jaren voorbij heb zien komen.
