Voor de oudere gamers zal de titel nog wel een belletje doen rinkelen. Heeft deze oldtimer de tand des tijds doorstaan?
Destroy All Humans kwam in 2005 voor de originele Xbox op de markt. We zijn nu 15 jaar verder, dus een remake is wel op zijn plaats. Maar staat het concept anno 2020 nog steeds als een ruimtehuis? Voor de meeste gamers van na 1995 zal dit een compleet nieuwe titel zijn. Wat kan je van deze nogal illustere titel verwachten?
Men neme de Verenigde Staten van de jaren 50. Gooien die vol met clichés uit die tijd zoals de jacht op communisten. Gieten daar een saus van B-films overheen en voilà, je hebt Destroy All Humans. Dit moeten de makers van de game vooral gedacht hebben toen ze de game bedachten. Het zit vol stereotypes en grappen die de bewoners van dat land en hun kijk op de wereld in die tijd (of is dat van alle tijden?) belachelijk maken. Want humor, dat zit er volop in.
Omdat het een remake betreft, is het vergelijken met zijn 15 jaar oudere voorloper logisch. Op het verhaal na, is de game gigantisch verbeterd. De gameplay, het bewegen, de graphics, alles is naar deze tijd getild en men heeft er als bonus nog wat nieuwe zaken bij getoverd. Tijdens de Gamescom van vorig jaar kregen wij al een presentatie waarin we mochten zien hoe men het origineel van de grond af opnieuw had opgebouwd. Een rij aan npc-modellen zagen we de revue passeren.
Hou je DNA goed vast
Je kruipt in de huid van Crypto-137, een alien die zijn volk voor uitsterving moet behoeden. De enige manier is om het nog pure DNA van hun vroege voorouders te oogsten, de mens. Helaas is een van je collega’s gestrand in Area 52… eh, 42… Al snel word je ontdekt en dat betekent dat er een speciale Men in Black-afdeling en het halve leger op je wordt afgestuurd om je communistische, want dat ben je natuurlijk, alien-ass op te pakken.
De missies starten allemaal met een filmposter van die eerder genoemde B-films uit die tijd. Wat dat betreft wordt de stijl van de game tot in de finesses doorgetrokken. Had ik al gezegd dat het vooral erg grappig is? De grappen zijn soms zelfs actueel. Zo zien we dat ook in de jaren 50 de aluminium folie al in de aanbieding was. Zou Bill Gates ook deze game hebben veroorzaakt?
Het is een no-brainer
Je personage, waarmee je vanuit een third person oogpunt speelt, laat zich heel makkelijk bewegen. De missies bestaan vooral uit het vernietigen van de mensen, hun herseninhoud oogsten of hun DNA via anale weg oppakken. Soms is dat gewoon knallen met alles wat je voor handen hebt maar er zijn ook wat stealthy missies waarin je niet ontdekt mag worden. Gelukkig heb je de mogelijkheid om de gedaante van willekeurige voorbijgangers op te pakken. Dat maakt dat je rustig kan rondlopen maar pas op, gebruik je een van je alien talenten, dan ben je het haasje. In latere missies krijg je ook met machines te maken die je vermomming naar de knoppen helpen en de Men in Black blijken je vermommingen ook te kunnen doorzien. Die hebben net iets meer doorgeleerd.
Je wapengerei wordt in de loop van het spel steeds breder en je krijgt meer krachten om je missies te voltooien. Zoals elk goed spel betaamt, kan je ook in Destroy je wapentuig upgraden. Je kan na elke missie je credits inzetten om je persoonlijke wapens of je vliegende schotel te verbeteren. Denk hierbij aan het meer hersens tegelijkertijd oogsten of je brandstraal heviger maken. Naast je almaar uitbreiden wapenarsenaal, kan je ook vanuit je UFO de boel in as veranderen.
Grafisch gezien ziet de game er gelikt uit. Alles is in een cartoony sfeer neergezet, wat maakt dat al die stereotypes van bijvoorbeeld een dril-sergeant of een beauty queen overduidelijk zijn uitvergroot. Dit komt ook terug in de teksten die zij eruit gooien. Neem een rij oneliners uit Amerikaanse films en eigenlijk ben je al klaar. Alleen dat al maakt dat je voor een groot deel van de tijd met een brede glimlach de game aan het spelen bent. Ook de muziek lijkt zo uit die tijd te zijn geleend.
Helaas zien we wel wat bugs voorbij komen. Zo ontstaan er tijdens bepaalde missies ineens behoorlijke framedrops en gaat het geluid soms totaal zijn eigen weg en horen we tikken en stotters. Waarschijnlijk zal hier in een patch nog wel iets aan gebeuren maar nu zitten ze er in. De herspeelwaarde is klein. Je kan de missies wel herspelen met andere doelen of voor een highscore maar of je dat werkelijk doet, betwijfel ik een beetje.
Conclusie
Hoe simpel de game ook is qua gameplay, hoe cartoony de graphics ook zijn en zelfs die enkele bugs die ik tegen ben gekomen, wint de game toch mijn gamerhart. Waarmee? Vooral met de humor. De game is gewoon leuk om even lekker weg te spelen. Beetje knallen, beetje met koeien gooien, beetje iemands hersens door zijn achteruitgang heen trekken en je kan de glimlach tijdens het gamen niet onderdrukken. Het is simpelweg knap dat een game die ik op vele vlakken niet echt als hoogstaand beschouw, datgene wat wij als gamers allemaal willen, voor elkaar te krijgen: er plezier in hebben.
Dit laatste lijken we nog weleens te vergeten in het woud van ultieme graphics en ingewikkelde gameplay mechanics. In een tijd waarin sommige games prachtig zijn maar je ook tot wanhoop drijven, is Destroy All Humans de game die je gaat spelen als je even wil relaxen. Dat betekent niet dat de game simpel te spelen is of geen uitdagingen kent. Want dat kent hij zeker wel. De eindbazen kunnen best pittig zijn. Het betekent simpelweg dat je er heel blij van wordt. Uiteindelijk is dat toch iets wat, voor een prijs van onder de 40 euro, onbetaalbaar is.
