Ben je fan van verhaal en puzzels en houd je van de ruimte? Dan heeft dit avontuur van Nederlandse makelij iets moois voor jou in petto!
Nederland is een productief land als het gaat om gameproducties. Dat wordt nu wederom bewezen door indie ontwikkelaar KeokeN Interactive met hun nieuwste game, Deliver us the Moon. Collega-redacteur Jeffrey en ik stonden op de GamesCom vorig jaar met de gebroeders Deetman te praten van KeokeN. Ze stonden daar bij Wired Productions gezien dat de uitgever is geworden van de game. Jeff en ik mochten de game alvast even bekijken en spelen. Ik weet nog wel dat ik toen onder de indruk was van de graphics, maar verder nog geen gevoel kreeg. Dat is na het uitspelen van de game wel anders, want Deliver Us The Moon is een mooi avontuur voor puzzel-liefhebbers.
Het verhaal
Deliver Us The Moon vertelt het verhaal over de Aarde rond het jaar 2050 waar de bevolking afhankelijk is geraakt van de energie die vanuit de maan naar ons wordt verstuurd via een heuse MPT, Microwave Power Transmitter. Wat is er namelijk gebeurd? Rond 2030 waren alle natuurlijke bronnen van Aarde op en door de klimaatproblemen waren er ook geen alternatieve bronnen meer om uit te putten. De World Space Agency is toen op zoek gegaan naar alternatieve bronnen in de ruimte en stuitte op Helium-3 op de maan. In 2032 koloniseerde de WSA de maan en toen begonnen met energie te sturen naar de Aarde met de eerder genoemde MPT. Maar dan gebeurt er in 2054 hetgeen waar iedereen bang voor is… de MPT valt uit door onbekende redenen en de communicatie met de kolonie op de maan raakt ook verloren. Hierdoor wordt de WSA in 2055 stopgezet en zit de Aarde zonder energie. Toch was er een klein groepje wetenschappers die geloofde dat er nog hoop was en stuurde een astronaut naar de maan in 2059. Die astronaut, dat ben jij.
In het begin van de game start je gelijk met de missie waarin je de de raket naar de maan moet lanceren. Je bestuurt de astronaut vanuit een third-person perspectief en switcht soms naar first-person. Al snel merk je dat er allerlei handelingen gedaan moeten worden die jij als speler moet uitvoeren. Het is puzzelen, maar dat is dan ook juist de charme. Wat ikzelf al snel opmerkte is dat ik de controls ontzettend traag vond en dat je met je astronaut over de vloer glijdt (zeker als je rent). Ik heb dus de gevoeligheid van de camera gelijk hoger gezet en dit hielp al een beetje. Verder moet je gewoon wennen aan de traagheid van bewegen, want het is nou eenmaal geen Borderlands 3 qua snelheid.
Puzzelen en luisteren
De lezers die mijn smaak onderhand een beetje kennen, weten dat ik van extra materiaal in een game houdt. Dat wil zeggen dat als er luisterbandjes zijn, dat ik ze allemaal zal beluisteren. Extra boekjes die je kunt oppikken, zal ik bekijken, etc. Dat zul je allemaal terugvinden in Deliver us the Moon want het verhaal wordt grotendeels via luisterbandjes en een soort van ”echo’s” verteld, die oranje schimmen toont van de personages die bijvoorbeeld 5 jaar geleden op het ruimtestation waren. Dit werd ook als verhaalmechanisme gebruikt in Close to the Sun. Het is echter in Deliver us the Moon een stuk interessanter omdat de scènes worden geregisseerd tijdens zo’n echo. Hierdoor zit je toch meer in het verhaal dan dat je rondloopt, hoewel dat ook gewoon een optie is. Wil je gewoon luisteren of nog rondneuzen, dan zet je deze scèneregie uit en kan je alles vanuit je eigen perspectief bekijken.
Het verhaal greep mij niet heel erg aan het begin. De setting is duidelijk uitgelegd en het probleem ook, maar wat er met de personages gebeurde, kon mij niet echt bekoren. Ik heb nog geen band met ze en doordat je schimmen ziet, is het soms ook vrij onduidelijk wie jij belangrijk moet vinden of je eventueel als ‘vijand’ kunt zien. Het is echt pas na twee of drie uur dat er ontwikkelingen in het verhaal plaatsvinden waardoor je echt wilt ontdekken wat de oorzaak achter het offline gaan van de MPT is. Het is ook pas na twee uur dat je een beetje door hebt welke personages de hoofdrol hebben en wie er nu ‘figuranten’ zijn (wat op zich een prima introductieduur is). Dat is aan het begin op zich wel duidelijk (met een focus op twee personages), maar dat verwatert weer als je bij een ruimtestation aankomt om vervolgens weer meer focus te vinden in het verhaal. Hierdoor heb je zoiets van ‘ik weet niet wat ik allemaal aan het doen ben in dit station, maar het zal wel goed zijn’ of juist ‘ik weet niet wie jij bent, maar het is allemaal prima’. De game duurt trouwens al met al een uurtje of zes.
Wat verder opvalt is dat de voice acting goed is verzorgd. Zeker tegen het einde van de game aan, was ik erg onder de indruk van de stemacteurs. De emotionele lading werd goed gegeven en bracht de nodige emotie in de game. In combinatie met passende muziek op de achtergrond tilde dit het geheel wel naar een hoger niveau (die ik wederom pas echt later in de game meer kon waarderen).
Kwaliteit van gameplay
De charme van Deliver us the Moon kwam bij mij eigenlijk pas twee of drie uur na het begin om de hoek kijken. In het begin zaten een paar frustrerende puzzels waarbij je het gevoel had dat je wordt afgerekend op het zweven in de ruimte van je lichaam terwijl je vanuit een first-person perspectief alles beleeft. Kortom, je hebt geen zicht op je lichaam, maar je wordt er wel op afgerekend. Afijn, dit was één puzzel. De rest is best vanzelfsprekend en leuk. Vooral later in de game merk je dat de puzzels echt blijven vernieuwen en je constant nieuwe elementen tegenkomt. Het leukere element was voor mij de ASE, een kleine robot die jou assisteert. Je kan de ASE zelf besturen zodat je bijvoorbeeld door kleine ruimtes heen kunt zweven en ergens op afstand een knop kunt omschakelen. Het werkt lekker en is ook goed voor de dynamiek van de gameplay. Je bent in Deliver us the Moon helemaal alleen, waardoor de ASE ook fijn is om rond je heen te hebben zweven.
Wat ook voor extra dynamiek in de gameplay zorgt, is dat je soms tussen stations in de ruimte zweeft of zelfs kunt gaan crossen in een maanvoertuig. Het breekt de ‘lopende’ gameplay en verhoogt zo nu en dan het tempo. De spanning wordt ook opgevoerd in de momenten dat je zonder zwaartekracht door een gebied heen moet banjeren, want je hebt nu eenmaal zuurstof nodig en dat heb je niet altijd tot je beschikking. Je ziet dan dat je drie minuten zuurstof hebt en dan moet je zuurstof-tankjes zien te vinden waardoor je overleeft.
Audiovisueel geheel
Hoe zit de game dan technisch in elkaar? Over het algemeen is Deliver us the Moon een mooie game! Je kunt kiezen om de game op 4k 30fps te zetten of 1080p 60fps. Ik heb uiteindelijk, na allebei uitvoerig gezien te hebben, voor het laatste gekozen. Doordat de gameplay en beweging vrij traag is, werd het door 30fps allemaal net te sloom in mijn beleving. Dat kan raar klinken, maar zo voelde het toch echt. De 60fps in FullHD resolutie voelde dan toch een stukje natuurlijker aan. Maar zelfs met 1080p waren er op sommige stukken ontzettende dikke framedrops. Dat gebeurt met name in gebieden waar er veel objecten zijn, maar ook bijvoorbeeld wanneer je buiten rijdt of in een kamer staat met elektriciteit. Ik denk dat de ‘post-processing effects’ zo nu en dan iets teveel vragen van het systeem. Wees gerust, dit is niet altijd zo. Maar over het algemeen is het wel; hoe meer actie, hoe meer framedrops.
Het design van alle omgevingen is erg indrukwekkend en zeer geloofwaardig. Sommige ruimtes voelen hetzelfde, maar de ruimtestations zijn duidelijk verschillend en uniek. Dit verhoogt absoluut de kwaliteit van de beleving van de game.
Zoals ik net al aanstipte is het geluid en de muziek erg passend voor de game. Vooral tegen het einde aan raakte ik enorm onder de indruk van de muziek die samen met de gebeurtenissen een mooie emotionele lading aan het geheel gaven. Petje af! Het kwam gewoon in de buurt van Interstellar (en dus Hans Zimmer!)
Conclusie
Ik hield mijn hart een beetje vast aan het begin van de game. Hoewel het een duidelijk verhaal was, kwam het allemaal een beetje traag op gang. De momenten dat deze game echt zijn kracht laat zien is als je meer zicht krijgt op wat er nu precies belangrijk is in het verhaal en welk personage welke rol speelt. De game weet je vaak genoeg te boeien met nieuwe puzzels en houdt de gameplay mooi dynamisch door je zo nu en dan in nieuwe situaties te gooien. De puzzels zijn niet makkelijk en ook niet moeilijk (op één frustrerende puzzel na dan). Het is allemaal prima te doen! Kortom, een echte aanrader voor de puzzel fan en we zijn natuurlijk trots op deze Nederlandse productie! Goed gedaan, dames en heren bij KeokeN! De game zit nu in de Xbox Game Pass en is ook voor net geen 25 euro te koop.
