We leven in een gameperiode waarin de vele Battle Royale games of gamemodes als paddenstoelen uit de grond springen. Is The Darwin Project anders of meer van hetzelfde?
Stel je eens een toekomst voor waarin we anders met het recht omgaan. Ben je stout geweest, erg stout geweest, dan krijg je straf. Maar je krijgt nog een kans op vergeving. Maar dan moet je wel zien te overleven.
Als we over Darwin praten, dan hebben we het natuurlijk over evolutie. Survival of the fittest, de sterkste overwint. En laat dat nu precies zijn waar het in The Darwin Project om draait. Overleven.
Als je een beetje bekend bent met de Hunger Games-films, dan kan het niet anders dan dat je die associatie direct maakt als je deze game speelt. Deze films moeten een inspiratiebron zijn geweest want veel elementen in het spel kun je rechtstreeks naar deze films herleiden. Mix daar een stukje van de film The Condemned in en je hebt eigenlijk het totale recept voor The Darwin Project.
10 man in een ruimte
De game zit nog in Early Acces en dit betekent dat nog niet alles optimaal werkt en dat er bepaalde delen nog niet actief zijn. Er komt sowieso een co-op mode waarin je met teams van twee kan gaan spelen, maar voor nu ben je op een solospel aangewezen. Een andere optie is spelen als de gamedirector. Maar daarover later meer.
We nemen 10 veroordeelde gevangenen, tenminste, zo zien ze eruit, gooien ze in een gebied en laten ze vechten voor hun leven. Dat is het concept waar de film The Condemned om draait. Je wint door als enige over te blijven en je wordt in de gaten gehouden door een alziende gamedirector die de strijd kan beïnvloeden. Voila, net zoals in The Hunger Games.
Er is verder geen achtergrond, geen introfilm, geen informatie over hoe dit verder zit en hoe je in dit wrede spel terecht bent gekomen. Het enige dat je weet is dat je een oranje overal met een nummer draagt, die kleur kan je trouwens wel aanpassen als een andere kleur je beter staat. Kijken we op de website van de game, dan staat daar wel wat meer info. Het schijnt dat je wacht op de volgende ijstijd en als experiment en ter vermaak aan deze manhunt mee moet doen.
Uiteindelijk is de achtergrondinfo ook niet zo belangrijk. Je gaat gewoon spelen en that’s it. Je start de game in een soort lobby zoals we dat van PUBG wel kennen. Wachtend op andere spelers sta je in een ruimte en zie je je omringd door andere spelers die alle eigenschappen vertonen van een ADHD-er die net een krat Red Bull heeft gedronken. Het is het eindeloos rondspringen en constant op je schieten of hakken.
Hakken met die bijl
Schieten en hakken dus want meer is er niet. Geen dure guns of een uitgebreid arsenaal aan wapens, je krijgt een boog en een bijl of een sneeuwschep en dat zijn je primaire wapens. Dat is alles.
Is de lobby vol dan start het aftellen en wordt je in een besneeuwd, rotsachtig en ijzig gebied c.q. arena gelanceerd die zich volgens de beschrijving in Canada bevindt. Dit gebied is onderverdeeld in sectoren en alle spelers worden afzonderlijk in een ander deel gezet zodat je rustig begint. Dan ga je op pad. Je zoekt bomen, hakt ze om. Je zoekt loot boxes en oude stoelen en haalt daar grondstoffen uit. Dit alles heb je nodig om te overleven. Naast het killen van je tegenstanders, heb je ook met kou te maken. Langzaam maar zeker krijg je het kouder en kouder en de enige manier om dit tegen te gaan is een vuurtje stoken. Het hout wat je eerder hebt gehakt gebruik je om een kampvuur te bouwen. Helaas zorgt het kampvuur wel voor veel rook en een rode gloed, een teken voor de vijand dat jij daar rondhangt.
Er is een ruime keuze in het maken van dingen met het materiaal wat je vind. Het constructiewiel toont je allerlei vallen, soorten pijlen en meer spul wat je hard nodig kan hebben. Ben je goed genoeg uitgerust, dan ga je zoeken naar die andere mafkezen die in het gebied rondlopen. Dat zoeken doe je op verschillende manieren. Zo kan je de eerdergenoemde vuren zien als teken dat er een vijand zit. Maar ook zaken die eerder geloot zijn, zie je staan. En meestal zit er dan in de diepe sneeuw een spoor van voetstappen die je naar een vijand toe kunnen leiden. Tot zover is het erg vergelijkbaar met andere Battle Royale-games. De twist die het net even anders maakt zit hem in de eerdergenoemde gamedirector.
Spelertje pesten
Als je de game start, kan je de keuze maken om te gaan spelen als gamedirector. In die rol overzie je het hele speelveld en zie je alle spelers hun ding doen. Maar daarnaast heb je de mogelijkheid om zaken te beïnvloeden. De tijd unlockt een soort credits en met die credits kan je zaken activeren. Zo kan je besluiten een gebied af te sluiten waarna er een teller gaat lopen en iedereen in dat gebied als de wiedeweerga de benen moet nemen. Het kan nog erger, je kan een Nuke lanceren in een gebied en dat betekent helemaal dat iemand weg moet wezen. Maar het is niet alleen spelertje pesten want je kan ook spelers ondersteunen door ze extra health te bieden, extra loot boxes of bescherming tegen kou of vijand. Zo probeer je het spel te manipuleren en ik moet zeggen, dit is best leuk om te doen. Het is mij verder onduidelijk of je daar nu echt wat mee verdient of dat er levels in dat stuk zitten. In het overlevingsdeel zit dat wel.
Het overleven zelf, daar ben ik eerlijk gezegd gewoon heel slecht in. Mijn aim is vaak verre van goed, om van het timen van melee klappen maar te zwijgen. Ik ben dan ook vaak gewoon de klos, de lul. Dit komt mede door het third person perspectief. Ik vind dat toch altijd lastiger dan gewoon in first person spelen. Als overlever ben ik weliswaar waardeloos, maar als gamedirector kan ik me rustig uitleven. Je kijkt waar de meeste spelers zitten en nuked de boel. Dat drijft ze wel uit een gebied. Sluit daarna het volgende gebied af en je drijft de spelers daar naar andere gebieden toe. Zo probeer je ze allemaal bij elkaar te krijgen en hoopt dan op een epische strijd. Het is toch een beetje God spelen en dat is op zijn tijd best leuk om te doen.
Beeld en geluid
Grafisch gesproken kan ik de stijl het beste met Overwatch vergelijken. Het is allemaal wat cartoony met wat fellere kleuren en dat werkt goed voor deze game. De game loopt soepel en ik heb nog geen rare glitches opgemerkt. Qua geluid is het best genieten. De omroeper die je hoort, en die bijvoorbeeld meldt dat er een Nuke aankomt, is best goed gedaan. Het is alsof je de omroeper op het Centraal Station hoort praten, alleen dan gaat het niet over de volgende trein maar over het volgende massavernietigingswapen wat op je kop gegooid gaat worden.
Conclusie
Dit is in een notendop waar we mee te maken hebben. Het is niet meer en niet minder. Ben je groot fan van PUBG of van Fortnite Battle Royale, dan ga je dit ook erg leuk vinden. Een groot pluspunt van de game is de huidige prijs. Dat alleen al zorgt dat het eindcijfer met wat punten wordt verhoogd. Het is toch altijd een beetje prijs-kwaliteit waar je naar kijkt. Voor net geen 15 euro koop je deze game nu in Early Access. Daar kan je eigenlijk geen buil aan vallen. Het is dan ook een meer dan leuke game voor dat bedrag, zeker als je, zoals eerder gezegd, fan bent van dit genre. Als straks het co-op deel dan ook nog eens live gaat, dan kan het alleen maar leuker worden. Lekker met een vriend samen op pad om de rest van het loslopende tuig af te maken. De potjes zijn niet eindeloos lang, zoals bij PUBG, en best overzichtelijk. Ook dat is een pré want in PUBG ben ik dat rennen naar de cirkel echt regelmatig spuugzat. Ben je nu nog niet zeker of het wat voor je is, je kan hem zelfs in een demo uitproberen. Het moet niet gekker worden toch?
Als ik een cijfer moet geven. Kan ik dat geven? Ja dat kan ik geven. Dan geef ik The Darwin Project een 8 oftewel 80 op de schaal van 100.
