Sinds het eerste deel van Darksiders uit kwam ben ik fan van de serie. De brute combat, het puzzelen, de vette personages en het comic-stijltje, ik hou er van. Het derde deel liet echter een beetje een vieze nasmaak achter. Kan Darksiders Genesis die wegspoelen?
Om meteen maar even het grootste misverstand over Darksiders Genesis weg te nemen; nee, Genesis is niet het vierde deel uit de serie, maar een spin-off en wordt ook niet gemaakt door Gunfire Games of Vigil Games, maar door het veel kleinere Airship Syndicate. De game speelt zich af voor alle gebeurtenissen uit het eerste deel waarin War de apocalyps in gang zette.
Zoals de fans van Darksiders waarschijnlijk wel weten draait alles om de Balans. De Charred Counsil probeert die Balans in evenwicht te houden en om dit voor elkaar te krijgen kunnen ze de vier Horsemen inzetten. In Genesis moeten War en Strife achter de demonenkoning Lucifer aan. Lucifer probeert de Balans te verstoren door de Master Demons die verspreid door de hel wonen van macht te voorzien. War en Strife moeten deze demonen opsporen, informatie verzamelen en uiteindelijk een demonische samenzwering ontrafelen die de Balans voorgoed dreigt te verstoren en daarmee de creatie van al het leven ongedaan zal maken.
Een nieuw perspectief
Wanneer je Darksiders Genesis opstart valt je direct het opvallende camerapunt op. Geen camera die over de schouder van je Horseman meekijkt, maar een isometrisch camerapunt zoals we dat uit bijvoorbeeld een game zoals Diablo kennen. Je kijkt dus van schuin bovenaf op het level en alle actie neer.
Dit camerapunt heeft zowel voordelen als nadelen. Een voordeel is dat je redelijk goed overzicht hebt over het gebied waar je jezelf in bevindt. Zo zie je de meeste vijanden mooi aankomen en weet je dus waar je je op moet focussen. Als er echter een grote groep vijanden op je af komt stormen is dat camerapunt soms juist weer een nadeel. De boel staat vrij ver uit gezoomd en daardoor kun je het overzicht in grote veldslagen wel eens een beetje kwijt raken.
Een andere leuk dingetje waar de camera mee helpt is het verstoppen van geheimen. Soms sta je bij een afgrond en denk je dat dit niks meer is dan een doodlopende weg. Verplaats je jouw personage dan kun je vanuit een iets andere hoek ineens een grot met een schatkist zien die verstopt zit in die afgrond. Op deze manier zitten er ook diverse puzzels in de game en ik moet zeggen dat dit gewoon leuk werkt.
Afstanden schatten is soms wel wat lastig. Door het aanzicht schuin van boven wil het wel eens voor komen dat je een sprong net niet helemaal goed inschat en je dus een gat in lazert in plaats van veilig op platform. Dit zijn echter kleine irritaties en doet verder niks af aan de rest van de game.
Een echte Darksiders game
Toen ik voor het eerst beelden zag van Darksiders Genesis was ik bang dat dit een game zou worden die niks met Darksiders te maken zou hebben, behalve dan het gebruik van de naam en de personages. Gelukkig had ik het mis. Je merkt aan alles dat de makers achter deze game enorme fans zijn van de serie en Genesis is dan ook een echte Darksiders game geworden.
Behalve het camerapunt, dat gewoon even moet wennen, voelt eigenlijk alles lekker vertrouwd aan. De game heeft nog steeds dat fijne comic stijltje qua graphics, dezelfde brute combat als uit eerdere delen en ook aanvallen als Blade Geyser zijn weer van de partij. Oh, en als je echt in de puree zit kun je ook wederom terugvallen op je Chaos Form.
Die combat werkt trouwens echt weer heerlijk soepel. Waar ik in het derde deel nog regelmatig ruzie had met de controls, daar werkt het nu weer gewoon als een tiet. Hakken, schieten, ontwijken, alles werkt net zoals het zou moeten.
In Genesis speel je niet met één Horseman, maar met twee. Oude bekende War en nieuwkomer Strife. De twee verschillen werkelijk in alles van elkaar. Zowel in speelstijl, uiterlijk, karakter en speciale moves. War is de lompe en serieuze bruut zoals we hem kennen uit het eerste deel. Hij focust zich erg op brute kracht en hakt met zijn zwaard op zijn vijanden in. Strife is het minder serieuze en irritante broertje, de lolbroek. Hij is minder krachtig dan War, maar veel soepeler en sneller en met zijn twee vuurwapens wil je juist lekker vanaf een afstandje op je vijanden schieten. Die verschillen tussen de twee Horsemen zijn ook in de dialogen goed uitgewerkt en dit levert af en toe echt hilarische gesprekken op.
Dialogen in de game worden weergegeven in tekst, maar zijn ook allemaal ingesproken en wel door dezelfde stemacteurs als van de voorgaande games. De muziek in deze game is ook erg goed. Lekker bombastisch en dat versterkt de veldslagen waar je vaak in terecht komt weer heel erg. Een echte Darksiders game dus.
Action Adventure
Je speelt ditmaal niet in een open wereld waarin alle gebieden met elkaar verbonden zijn. In plaats daarvan bestaat de game uit zeventien verschillende hoofdstukken waar je naartoe getransporteerd wordt met de hulp van Vulgrim. Die hoofdstukken varieren qua lengte. Sommige hoofdstukken ben je ruim een uur of langer mee bezig, terwijl anderen juist weer wat korter zijn. Ik heb inmiddels ruim twaalf uur in de game zitten en ik ben nog niet eens op de helft.
Dit is niet alleen maar omdat de hoofdstukken soms vrij lang duren, maar ook omdat je eerdere levels vaak nog een keer door wil lopen. Hoe verder je in de game komt, hoe sterker je vijanden worden. Voordat je een hoofdstuk start krijg je te zien hoe sterk je vijanden zijn en welk level aangeraden wordt om met jouw personages niet volledig afgeslacht te worden. Is het level van je personages te laag, dan krijg je het erg zwaar.
Gelukkig zijn er meerdere manieren om sterker te worden. De meest voor de hand liggende zijn het verdienen van nieuwe aanvallen. Door vijanden te vermoorden verdien je wederom blauwe zielen die je als valuta kunt gebruiken bij Vulgrim. Met die zielen kun je nieuwe aanvallen kopen, maar ook healthstones om je levensbalk uit te breiden en nieuwe special moves.
Met alleen een paar nieuwe aanvallen ben je er echter nog steeds niet. Om echt sterker te worden moet je Creature Cores verdienen. Deze voorwerpen worden soms achtergelaten door een verslagen vijand en kunnen gebruikt worden om je Horsemen sterker te maken.
Deze Cores geven je extra kracht zoals een percentage extra health, aanvalskracht of ondersteunende effecten bij je aanvallen. De Cores zelf kunnen geleveld worden door meerdere van dezelfde te verzamelen. Zitten ze op hun max, dan leveren ze blauwe zielen op. Het loont dus om af en toe een eerder uitgespeeld hoofdstuk nog een keer te doen. Ook omdat je met je nieuwe vaardigheden soms weer een paar nieuwe geheimen kunt vinden.
Co-op
Darksiders Genesis is met co-op in gedachten gemaakt, vandaar dat we in deze game met twee Horsemen aan de slag mogen. Het is mogelijk om online samen te werken, maar ook couch co-op is een mogelijkheid. Je kiest dan beide een Horseman, de een met War en de ander met Strife en dan is het gaan met die banaan. Je zult dan ook echt samen moeten werken. War en Strife bezitten namelijk beide verschillende vaardigheden die je nodig hebt om verder te kunnen komen. Ook bepaalde puzzels moet je samenwerken om op te lossen.
De game is ook prima in je eentje te spelen. Dan heb je gewoon beide Horsemen onder de knoppen. Kom je in een situatie waar je War met zijn brute kracht nodig hebt? Hup, met een simpele knoppencombinatie wissel je van Strife naar War en vice versa. Het aantal vijanden wordt wat naar beneden geschroeft en puzzels worden eenvoudig aangepast zodat je ze in je eentje op kunt lossen. Denk dan aan een deur die geopend moet worden door twee schakelaars gelijktijdig te gebruiken. Dat wil niet zo best in je uppie en dus kun je ze dan één voor één doen. Nogmaals, dit werkt echt heel goed, maar Darksiders Genesis komt pas echt tot leven in co-op.
Conclusie
De liefde voor Darksiders was na het tegenvallende derde deel wat bekoeld geraakt, maar is na Genesis weer helemaal terug! De game doet precies dat wat we van de serie zijn gaan verwachten. De combat is weer lekker soepel en heerlijk bruut, we mogen weer verkennen en puzzelen, de humor zit goed en qua presentatie is dit ook weer gewoon een hele fijne game.
Het nieuwe camerapunt is even wennen en zorgt af en toe voor wat kleine irritaties, maar die ben je dankzij de vette actie en de heerlijk bombastische muziek ook zo weer vergeten. Dit is de game die Darksiders 3 eigenlijk had moeten zijn en wat mij betreft verdienen de mannen en vrouwen van het kleine Airship Syndicate dan ook een hele dikke pluim!
Fan van de serie? Dan kun je deze meteen kopen. Met zijn €39,99 val je jezelf er nog geen bult aan ook.
