Crisis Core Final Fantasy VII moet wel één van de beste games ooit zijn geweest op de PSP. Helaas was de game ook redelijk zeldzaam en hebben veel gamers deze topper nooit kunnen spelen. Voor hen daarom deze herkansing met de remake. Is dit nog steeds een topper, of is dit een gevalletje ‘laat de nostalgie lekker in het verleden’?
In 2005 bracht Sony een ontzettend tof apparaatje uit dat bekendstond als de PSP, de PlayStation Portable. Ongeveer een jaar na de lancering toen ik net klaar was met mijn MBO en op persoonlijk vlak in wat rustiger vaarwater kwam besloot ik er een te kopen. Vrij snel daarna kwam Crisis Core Final Fantasy VII op de markt. De cover zag er tof uit en ik besloot de game te kopen en daar heb ik nooit spijt van gehad. Ik had Final Fantasy VII nooit gespeeld en kende dat verhaal daarom ook niet, maar Crisis Core was een prequel en dus maakte dat niks uit. Uren en uren heb ik in die game gestopt. De graphics, het geluid en de combat in de game. Dit was absoluut een briljante game.
We spoelen de klok een aantal jaar vooruit en plots was daar de aankondiging van een remake van deze game. Uiteraard moest ik die spelen. Mijn PSP had ik al heel lang niet meer en ook de game zelf had ik ooit al eens verkocht (waar ik achteraf dus best spijt van had). Zou deze remake me weer net zo de wereld van Crisis Core inzuigen als het origineel destijds had gedaan?
Final Fantasy VII prequel
In Crisis Core volgen we het verhaal van Zack Fair, een SOLDIER 2nd class die voor het bedrijf Shinra werkt en die ervan droomt om 1st te worden. Zijn uiteindelijk doel is om een held te worden zoals Sephiroth, Genesis en zijn mentor Angeal ook al zijn.
Al vrij snel worden Zack en Angeal op missie gestuurd. Genesis is gedeserteerd en heeft een hele zwik rekruten met hem meegenomen. Shinra wil dat hij teruggehaald wordt en als dat niet mogelijk is moet Genesis geëlimineerd worden.
Al snel blijkt dat niks op deze missie zo simpel is als het lijkt en moet je uitzoeken wat waar is en wie je kunt vertrouwen.
Grafische remake
Wie het origineel gespeeld heeft en de remake opstart merkt direct het enorme grafische verschil. De PSP graphics zijn verdwenen en qua uiterlijk kan de game prima meekomen met de huidige games. Het kan niet tippen aan de remake van Final Fantasy VII op de PS4/5, maar het komt toch behoorlijk in de buurt.
De personages zien er schitterend uit. Ook de omgevingen hebben een flinke opfrisbeurt gehad en zijn voorzien van flink wat meer detail. Muren waarin je de bakstenen stuk voor stuk kunt tellen, waterplassen die spiegelen en noem maar op. Grafisch is dit absoluut een remake en ook erg geslaagd.
De animaties zagen er destijds op de PSP al behoorlijk goed uit, maar je merkt wel dat hier nu iets minder aandacht naar uit is gegaan. Het ziet er goed uit, maar je herkent ook zeker wel dat dit oorspronkelijk een handheld game is.
Iets anders wat dan weer wel volledig is aangepakt is de voice acting. In het origineel waren met name de zinnen uit het hoofdverhaal ingesproken. In de remake is alles ingesproken. Iedereen heeft een stem. Van de hoofdpersonen tot NPC’s die je soms maar een keer treft, ze kunnen allemaal praten. Dit betekent wel dat de stemmen uit het origineel vervangen zijn. Ze hebben exact dezelfde tekst, maar ze klinken anders. Voor de veteranen even wennen, de nieuwkomers gaan hier niks van merken.
De muziek is gelijk gebleven en is van die typische Final Fantasy muziek met orkesten, elektrische gitaren en hier en daar een koor op de achtergrond. Omdat de game van oorsprong een handheld game was die je dus in korte sessies speelde merk je wel dat er niet heel veel verschillende nummers in zitten. Dit kan op een bepaald moment wel wat eentonig worden, maar ik heb me er zelden aan gestoord.
Handheld gameplay
De gameplay is nog vrijwel exact gelijk aan het origineel. Hier is niks mee, want die was al excellent. Je volgt het hoofdverhaal door de missie markers te volgen. Praat met een personage en je vertrekt naar je missie. Hier wordt meer van het verhaal uit de doeken gedaan door gesprekken, mailtjes die je op je telefoon ontvangt en door de missies uit te spelen.
Deze missies beginnen redelijk gevarieerd, maar eindigen allemaal hetzelfde, met een flink aantal gevechten en een eindbaas. Zo moet je bij een van de eerste missies een vijandelijk fort ontruimen. Dit doe je door een vastgesteld aantal vijanden te verslaan. Geinig extraatje is dat een aantal verstopt zitten. Je kunt ze laten zitten, maar dan krijg je geen top beoordeling van de directeur van SOLDIER. Die waardering heeft geen enkel gevolg voor de gameplay, maar toch. Ik ging zoeken in elk geval. En zo heeft elke missie wel een twist.
De zijmissies zijn een ander verhaal. Die zijn allemaal hetzelfde. Je wordt gedropt in een level, vaak een gebied dat je in het hoofdverhaal al eens hebt gezien, en moet op zoek naar een monster om te verslaan. Onderweg kom je andere vijanden tegen die je moet verslaan en je kunt hier en daar een paar kistjes met items opsporen en openen. Heb je de baas verslagen, dan is het mission complete en kun je exact hetzelfde weer doen voor de volgende missie. Er zijn ruim 300 van deze missies die oplopen in moeilijkheidsgraad, dus je kunt je lol wel op. Gelukkig zijn ze ook stuk voor stuk in een paar minuten wel te clearen. Dit zijn van die typische handheld missies en dus ook ideaal om gewoon even een paar van tussendoor te doen. De combat is er tof genoeg voor.
Combat werkt heerlijk
De combat was eigenlijk altijd al het hoogtepunt van deze game en dat is bij de remake onveranderd. Er zijn dan ook bijna geen veranderingen doorgevoerd. Gevechten vinden plaats in real time en je hebt de volledige controle over Zack. Je kunt melee aanvallen doen met je zwaard, je kunt magische aanvallen doen, je kunt blokkeren en je kunt wegrollen. Wanneer je dit lekker in de vingers hebt dan is het zelfs mogelijk om monsters te verslaan die flink wat levels hoger zijn dan jou. Het werkt allemaal super soepel en je hebt altijd het gevoel de boel onder controle te hebben.
Iets waar je misschien wel even aan moet wennen zijn de DMZ en de vreemde manier van een level hoger bereiken. De DMZ is een soort roulette die link bovenin je scherm begint te draaien. Je wilt een aantal afbeeldingen op rij hebben en daarna ook een combinatie van cijfers. Heb je drie van dezelfde afbeeldingen? Dan kun je een speciale aanval inzetten met een vette animatie en een bak extra schade. Die cijfercombinaties zijn ingewikkelder, maar hiermee kun je jouw materia (waar je onder andere je magische aanvallen mee doet) levelen, je kunt bepaalde boosts krijgen (denk aan magische aanvallen die geen MP kosten of tijdelijke onoverwinnelijkheid) en je kunt jezelf hiermee levelen. Het ding is alleen dat dit dus allemaal random is. Rol je drie keer een zeven, dan level je. Je kunt alleen nergens zien hoeveel XP je nodig hebt voor een volgend level en dus voelt dit dus echt als een gokje. Wees gerust, onderhuids houdt de game echt bij hoeveel XP je hebt en dus is het echt niet random.
Wat nieuw is ten opzichte van het origineel is dat je nu zelf kunt bepalen wanneer je jouw Limit Breaks (die aanvallen wanneer je drie dezelfde afbeeldingen hebt) kunt inzetten. Zo wordt het dus een extra wapen dat je op tactische momenten in kunt zetten of juist kunt gebruiken om een vijand compleet aan gort te helpen. De keuze is aan jou.
Conclusie
Crisis Core Final Fantasy VII Reunion is wat mij betreft een ontzettend geslaagde remake van een van de tofste PSP titels ooit. De combat werkt zelfs twintig jaar later zonder noemenswaardige aanpassingen nog altijd perfect. Grafisch is de game onherkenbaar. Alles is aangepakt en dat zie je. De game ziet er erg goed uit.
Wel merk je dat dit oorspronkelijk een handheld game is. Met name in de zijmissies zien omgevingen er best kaal en leeg uit. Ook sommige animaties zijn niet helemaal meer up to date en de structuur qua missies en zijmissie schreeuwt ook nog altijd handheld. Niet vreemd natuurlijk, want dat is de game oorspronkelijk ook.
Vind je dat echter geen probleem en heb je Crisis Core nog nooit gespeeld, dan staat je echt een ontzettend toffe game te wachten met een leuk verhaal, flink wat achtergrondinformatie die je weer kunt linken naar Final Fantasy VII en ontzettend toffe combat. Een erg geslaagde remake dus waar ik in elk geval weer de nodige uren in ga doorbrengen.
