Eerder deze maand is Core Keeper uitgebracht. In deze review lees je mijn indrukken met de game!
Soms heb je zo’n dag. Loop je nietsvermoedend met je mede-avonturiers door een ongerepte jungle, wordt je aandacht opeens getrokken door een vreemd glimmend object tussen de struiken. Het hoort duidelijk niet thuis in deze omgeving. Alsof het een magische energie uitstraalt, word je naar het object toe getrokken en kun je de drang om het aan te raken niet weerstaan. Daarna word je wakker in een donkere grot, zonder licht en zonder enig idee waar je bent. Het enige wat je ziet, is eenzelfde artefact. Alsof je door een portaal bent gestapt. Teruggaan lijkt logisch, maar helaas, het portaal ‘staat uit’ en er is voorlopig geen weg terug! Als rasechte avonturier en handige Harrie beschik je gelukkig over wat survival-skills die nu goed van pas komen. En je hebt je kapmes nog!
Zonder zijwieltjes
Om een uitweg te vinden, lijkt het voor de hand te liggen om het apparaat dat je hier heeft gebracht, weer aan de praat te krijgen. Maar dat blijkt ingewikkelder dan verwacht. Het wordt aangedreven door andere mysterieuze apparaten die blijkbaar specifieke onderdelen nodig hebben om te functioneren. Wil je ooit weer een surface dweller worden, moet je dus aan de slag.
Zonder al te veel handvatten, uitleg of tutorials gooit Core Keeper je letterlijk in het diepe (en donkere). Een beetje rondkijkend en meppend met je mes/zwaard ontdek je als snel dat je grondstoffen kunt verzamelen en de kleine agressieve paddestoelen die je lastigvallen kunt aanvallen. Zeker in het begin krab je je even achter je oren: wat wil deze game nu eigenlijk van me? Het antwoord is simpel: zoek het zelf maar uit.
Zoek het zelf maar uit
In de basis is Core Keeper een pixel-art 2D survival game, vergelijkbaar met andere Game Pass-titels zoals Farworld Pioneer, Stardew Valley, en 3D survival zoals Grounded en Minecraft. Je verkent de wereld beetje bij beetje, verzamelt hulpmiddelen en grondstoffen, terwijl je tegelijkertijd allerlei duistere schepsels van je af moet houden. Het uiteindelijke doel is om de onderdelen te vinden of te maken die je nodig hebt om het portaal te repareren. Gelukkig is er wel een spoor van beschaving en voorgangers, want je vindt al snel een huisje dat als je basis zal dienen.
Handvaardigheid
Zodra je de verlaten basis hebt gevonden, krijg je toegang tot crafting-middelen waarmee je verschillende soorten werkbanken kunt maken. Deze werkbanken bieden elk de mogelijkheid om nieuwe en betere bouwmiddelen en gereedschappen te craften. Je kunt je basis uitbreiden door kamers uit te hakken, muren te bouwen en, als je dat wilt, te decoreren. Ook meubels, wapens, gereedschappen en lifesavers zoals lampen zijn te maken. De wereld is vijandig, maar lang niet zo bedreigend als bijvoorbeeld Grounded, waar je continu gestoord wordt door een of andere tarantula tijdens het zoeken naar grondstoffen of het klussen aan je basis. De dreiging in Core Keeper is een stuk milder. Toch moet je, om verder te komen, proactief de wereld ontdekken. De donkere, ondergrondse wereld zit vol grotten met monsters en zeldzame materialen die je kunnen helpen op je missie. En her en der zitten wel griezels die je bijvoorbeeld met één knal de dood in kunnen jagen.
Niet getreurd, je wordt na je vroegtijdige afscheid van aardse bestaan automatisch weer opnieuw wakker in je net gecrafte bedje. Je kunt nu terug naar de plek des onheils waar je alle verloren loot weer op kunt pikken.
Samen is alles leuker
Leuk is ook dat je, naast solo spelen, een online co-op server kunt starten, net als bij veel andere games in dit genre. Uiteraard kun je dan veel sneller en efficiënter werken door taken te verdelen en monsters en bazen samen aan te vallen. In veel opzichten doet de gameplay, zowel solo als in co-op, me het meest denken aan Grounded, al vind ik dat Core Keeper een veel betere ervaring biedt voor solo-spelers. Het tempo ligt beduidend lager en de dreiging van buitenaf is een stuk minder groot. Je kunt je basis ook veel beter beveiligen, met deuren die voor monsters veel moeilijker te slopen zijn dan in het eerder genoemde Grounded.
Daar komt nog bij dat het craften in Core Keeper enorm uitgebreid is en dat je in hoog tempo nieuwe dingen vrijspeelt, omdat grondstoffen in overvloed aanwezig zijn en de afstanden relatief kort.
Oneindige mogelijkheden
Tijdens de uren die ik met de game heb doorgebracht, had ik nooit het gevoel dat het een grind werd. Het vinden van nieuwe grondstoffen, waarmee je weer nieuwe tools kunt maken, werkt als dopamine, aangezien de mogelijkheden binnen het crafting-systeem veel uitgebreider zijn dan in games zoals Grounded. Sterker nog, zodra je in staat bent om de onderdelen uit werkbanken, smelters en kookpotten te combineren, lijken de mogelijkheden haast oneindig. Een gebruiker op Reddit heeft zelfs proefondervindelijk vastgesteld dat er 506 variaties mogelijk zijn met alleen voedsel! Elk gerecht biedt specifieke buffs en eigenschappen. Maar dat is nog niet alles. Jezelf verplaatsen in de wereld gaat soepel, maar op een gegeven moment worden afstanden toch best groot. Nou, Core Keeper biedt ook de mogelijkheid om een compleet mijnbouw railnetwerk aan te leggen.
In Core Keeper kun je zelfs diverse elektrische componenten maken, zoals sensoren en schakelaars, allemaal vrij eenvoudig te maken met wat koper en tin. En dan heb ik het nog niet eens gehad over de mogelijkheid om dieren te houden en te fokken. Ook weer op Reddit zijn filmpjes terug te vinden van gamers die al deze tools combineren en koemelkmachines hebben gebouwd, waarbij de gedomesticeerde dieren automatisch worden gevoerd en gemolken. Als een ware superstal. Afgezien van deze digitale dierenmishandeling, heb ik met deze overvloed aan mogelijkheden het gevoel dat ik nog maar het topje van de ijsberg heb gezien.
Never-ending story
De wereld lijkt in eerste instantie compact en knus, maar al snel ontdek je dat er geen einde aan komt. Je blijft maar graven en hakken, zonder ooit het gevoel te hebben dat je de grens van de wereld bereikt. Misschien is het zelfs wel té groot. Ondanks dat ik een flink deel van de wereld heb verkend, heb ik nog geen enkel moment het gevoel gehad dat de game mij stuurde richting progressie, zoals het repareren van het portaal. Het gehele portaal gedoe ruikt naar een excuus om een setting en motivatie aan de speler te geven. Net als bij Stardew Valley en Minecraft is deze game niet gemaakt om te voltooien. Dat is een goede mindset om de game mee te spelen. Je loopt vanzelf een keer tegen de elementen aan die je nodig hebt om uiteindelijk de ‘endgame’ te bereiken. Dat is dan ook mijn enige echte kritiekpunt. De game biedt alle ruimte om te doen wat je wilt, maar persoonlijk had ik het fijn gevonden als er wat meer handvatten waren in de vorm van een missie-structuur.
Conclusie
Na flink wat tijd met Core Keeper te hebben doorgebracht, bekruipt me het gevoel dat ik slechts een fractie van alle mogelijkheden in deze semi-cozy survival game heb ontdekt. De wereld blijft zich maar uitbreiden en lijkt geen einde te kennen. De enorme diepgang in het crafting- en basebuilding-systeem maakt Core Keeper een game waar genre fans honderden uren in kunnen steken. Tegelijkertijd draagt deze vrijheid, samen met het gebrek aan een duidelijk narratief, ertoe bij dat spelers die graag wat sturing of een rode draad willen, niet op hun wenken worden bediend.
