Op de valreep van 2022 werd Chained Echoes op de Xbox uitgebracht. Wat mag je van deze game verwachten? Je leest het in deze review!
Het blijft bijzonder, games die door één persoon ontwikkeld worden. Afgelopen jaren zagen we enkele solo projecten uit de koker van creatieve genieën verschijnen zoals: The Falconeer, Bright Memory, Undertale en Tunic. Gaan we iets verder terug de tijd in, dan komen we titels tegen als Minecraft, Stardew Valley en Tetris. Chained Echoes kan zonder twijfel aan het geschiedenisboek ‘eenpersoons meesterwerken’ toegevoegd worden. Matthias Linda heeft een prachtwereld weten te creëren en weet met Chained Echoes één van de betere JRPG’s van de afgelopen jaren uit te brengen. In deze review leg ik je uit hoe ik tot deze conclusie kom, maar eerst een kleine disclaimer.
Verwacht van deze review geen uitgebreide analyse waarbij ik Chained Echoes langs de meetlat van de 16-bits JRPG’s leg en de rijke geschiedenis die het genre kent. Een retro-fanboy ben ik niet en JRPG’s staan zelden hoog op mijn verlanglijstjes. Toch hou ik er van om er jaarlijks 1 á 2 te spelen en die kies ik meestal zorgvuldig uit. Het kunnen mijns inziens namelijk ontoegankelijke en tijd slurpende games zijn en met een chronisch tijdgebrek zit ik daar niet op te wachten. Voor mij is het belangrijk dat de sfeer van de game goed voelt, het verhaal niet al te vaag is en de (turn-based) combat aantrekkelijk. Ik was dan ook blij om in 2022 de Ni no Kuni-franchise op de Xbox te zien verschijnen en ook met Octopath Traveller mochten we in 2021 in onze handjes knijpen. En blij ben ik met Chained Echoes, een game die wat mij betreft in het rijtje JRPG-toppers thuishoort.
Speelt lekker weg
Het verhaal en de wereld in Chained Echoes wordt in het begin al direct sterk neergezet. Als speler volg je Glenn die in opdracht op pad wordt gestuurd om een kristal te vernietigen. Bij de vernietiging ontstaat er een explosie, waarbij veel slachtoffers vallen en onrust in de wereld van Valandis opnieuw de kop op steekt. De sluimerende conflicten tussen de drie koninkrijken laaien opnieuw op en het wordt jouw doel als speler om erger te voorkomen. Hiervoor kruipen we als speler in de huid van Glenn, maar leren we ook vele andere characters kennen.
Met de verschillende characters trek je na de gebeurtenis met het kristal door Valandis en ga je op zoek naar plekken die jou helpen om verder in de wereld te komen. Met als voornaamste doel het voorkomen en stoppen van oorlog en het ontrafelen van een aantal mysteries op de weg daar naar toe. De gameplay bestaat dan ook voor een belangrijk deel uit verkennen van de wereld en verhaalvertelling. Welke NPC’s zijn er allemaal in de wereld? Wat hebben ze te vertellen? Waar kan ik schatten vinden? Wat heeft deze dungeon voor mij in petto? Het verhaal zit goed in elkaar en is interessant om te volgen. Een sterk punt zijn de vele dialogen die spontaan met dorpsgenoten kunnen ontstaan. De dialogen geven een inkijkje in de wereld en de reacties van jouw characters geven veel van hun persoonlijkheid prijs.
Op je reis kom je ook veel vijanden tegen. Enge wezens, undeads, dragons en nog veel meer. Deze moeten verslagen worden en dat brengt ons tot het volgende punt van de gameplay, namelijk: turn-based combat. Ieder character heeft verschillende aanval- en verdedigingsmogelijkheden. Daarnaast hebben de characters de optie tot speciale en unieke aanvallen. De combat zit uitstekend in elkaar. Voelt fris, vernieuwd en kent de nodige variatie. Later in de review kom ik hier uitgebreider op terug.
Fantastische wereld met boeiende characters
In Chained Echoes kruip je in de huid van verschillende characters, die allemaal hun eigen reden lijken te hebben om de ontluikende oorlog tussen de drie koninkrijken van Valandis tegen te gaan. Tijdens de eerste paar uur wissel je hiervoor regelmatig van character (duo/trio) en leer je meer over hun achtergrond, terwijl je met de characters door de wereld aan het reizen. Zo leer je al vroeg in de game natuurlijk Glenn en zijn partner Kylian kennen. Huurlingen die proberen te herstellen wat zij hebben aangericht.
Naast Glenn en Kylian, leer je ook Lenne kennen. Zij reist stukken met het gezelschap mee en laat vooralsnog aan niemand weten dat zij een prinses is. Haar achtergrond komt goed van pas, maar in de combat komt zij minder goed uit de verf.
Mijn favoriete character is Sienna. Sienna is een ruwe bolster en dat zie je in haar acties en dialogen terug. Ze jat alles wat los en vast zit, maar maakt het zichzelf hiermee soms ook lastig. Zij heeft veel pit, staat garant voor hilarische dialogen, maar fungeert ook als een soort van kompas in de wereld. Als speler probeer je namelijk geregeld te achterhalen wat er op bepaalde plekken aan de hand is, wie je kunt vertrouwen en Sienna is wat dat betreft een lopende leugendetector. Als speler zul je merken dat haar character sterk is neergezet en vond ik het zelf in ieder geval jammer, wanneer ik tijdelijk het verhaal met andere characters moest vervolgen en zij dan even uit beeld was.
Heerlijke combat
De game blinkt uit in haar combatmogelijkheden. De turn-based combat in Chained Echoes kent natuurlijk de standaard aanvallen met zwaard en magie, maar daarnaast heeft ieder character ook nog eens specifieke eigenschappen, passend bij hun unieke achtergrond. Zo heeft Glenn ijzersterke aanvallen met het zwaard, weet Sienna haar katana goed te gebruiken en beheerst Lenne de elemental aanvallen tot in de puntjes.
De unieke aanvallen kunnen volledig benut worden, zodra je op het punt in de game komt dat je wapens en armor kunt gaan kopen of upgraden. Aan het character repertoire kun je nog extra verdieping geven door vrijgespeelde punten in te zetten op nieuwe abilities, passieve abilities of het verhogen van stats. De game kent op dit punt veel mogelijkheden en blijft tegelijkertijd redelijk overzichtelijk. Het is voor de speler snel duidelijk wat de upgrade mogelijkheden zijn en het is leuk om de characters in specifieke richtingen verder uit te bouwen.
Het upgraden is mogelijk door battles in de wereld te winnen en resources te verzamelen en/of te verkopen. Waar dit in sommige games als een eindeloze grind aan kan voelen, heb ik dit bij Chained Echoes niet als dusdanig ervaren. De game heeft het tempo er lekker inzitten. Effecten van upgrades zijn over het algemeen snel duidelijk in de combat en zijn bovendien ook nodig om verder in de wereld te komen. Je kunt hier en daar wel wat gevechten overslaan, maar in de regel heb je toch de battles nodig om ervaringspunten te vergaren en daarmee upgrade mogelijkheden te genereren. De battles zijn echter gevarieerd genoeg en de vijanden eveneens divers, dus vervelend doet het niet.
Een leuke toevoeging in de combat is de overdrive mechanic. De meeste battles vinden in een party met 2 tot 4 characters plaats, characters die op dat moment in het verhaal met elkaar (al dan niet per toeval) samen zijn. Ieder character kan een aanval plaatsen en wanneer een aantal aanvallen succesvol zijn dan ontstaat er een soort van synergie tussen de characters. Deze synergie heet de Overdrive. Wanneer je party in Overdrive zit is je damage output en resistance hoger. Als speler wil je deze fase optimaal benutten, maar er zit wel een limiet aan. Maak je hier te gretig gebruik van dan ontstaat er een overheating, wat vooral betekent dat jouw aanvallen en verdediging minder efficiënt worden.
Dit mechanisme is goed geïmplementeerd en als speler zul je merken dat je het echt moet benutten om gevechten naar je hand te zetten. Het resultaat van deze mechanic is dat je als speler nog meer je aanvallen gaat plannen en organiseren: ‘als ik nu eerst met Glenn de verdediging breek, en vervolgens met Sienna de X-Slash aanval inzet, dan maak ik optimaal gebruik van de oplopende schade tussen beurten en kan ik Lenne op defend zetten om Overheating te voorkomen’.
Nagenoeg perfecte game
Eigenlijk heb ik weinig kritische punten. Chained Echoes ziet er goed uit. Natuurlijk is de 16-bit stijl niet voor iedereen weggelegd. Over-all zien de werelden er echter mooi uit. Als speler kom je langs verschillende gebieden, van dungeons tot stranden en van valleien tot bergtoppen. De kleuren, de stijl, de flora en fauna en de inkleding zijn uitstekend op elkaar afgestemd.
Bugs of andere oneffenheden ben ik niet tegen gekomen. De game loopt soepel. Hier en daar zijn er zeer korte laadtijden wanneer je als speler in overgangsgebieden komt. Deze momenten zijn niet ideaal en zorgen voor korte fracties van onderbrekingen, maar zijn mijns inziens niet erg storend.
Had ik dan niet iets anders willen zien? Jawel. Ik zou het tof gevonden hebben als je tijdens de battles de volgorde waarop je kunt jouw characters inzet zou kunnen veranderen. Zodat het turn-based ‘schaakspel’ nog beter benut zou worden. Het is tussen battles wel mogelijk om party members te wijzigen, maar liever had ik dat ook nog iets meer on-the-fly kunnen doen.
Conclusie
Chained Echoes is een klassieke 16-bit JRPG, waarbij de ontwikkelaar niet bang is geweest om het genre een eigen smoel te geven. De turn-based combat voelt vernieuwend, mede door de overdrive-mechanic en vele unieke upgrade mogelijkheden voor de verschillende characters die de game kent. Het verhaal zit daarnaast goed in elkaar, wordt gekleurd door toffe characters en spraakmakende dialogen. De werelden zijn mooi vormgegeven en er valt veel te ontdekken. Chained Echoes is een must play, die tevens in Xbox Game Pass te spelen is!
