‘How many pennies in the slot?’ zong Duncan Laurence twee jaar geleden, toen hij het Songfestival won. Nou, meer dan me lief is, Duncan. Ik begrijp dat men wil verdienen aan spelkasten… gelukkig heeft Capcom in deze bundel arcade games evenzoveel hulpmiddelen als classics gestopt.
Het zit hem in de naam van de bundel, we hebben het over een verzameling arcade games. Games waarvan je vroeger bij het lokale zwembad, de frieterie of speelhal kon genieten. Kasten die pompende, opzwepende muziek lieten horen. Flitsende intro’s, afgewisseld met stukken gameplay en ranglijsten. Dat allemaal om jouw aandacht maar te vangen. De initialen bovenaan die ranglijsten behoorden toe aan een lokale held. Iemand met wisselgeld op zak, maar vooral ook iemand die de kast waar je je aan stond te vergapen meester was. Als je de kans had om over zijn of haar schouder mee te kijken, misschien zou je dan wat verder komen op jouw volgende muntstuk?
In de speelhallen werd vroeger bakken met geld verdiend. Natuurlijk is het kwalitatief vermaak, op en top. Maar de moeilijkheidsgraad van de games speelde daarin ook een grote rol. De meeste van de 32 games in Capcom Arcade Stadium zijn dan ook aan de pittige kant (klik hier voor een overzicht met de games). Neem nou de shoot-`em-up Legendary Wings. Je zult moeten leren waar je jouw gevleugelde krijger positioneert. Je moet precies weten waar alle power-ups zitten. Vergeet het anders maar. Ver ben ik dan ook niet gekomen. Nee, dan geef ik uit persoonlijk de voorkeur aan Progear, een andere shoot-‘em-up uit de bundel.
De uitdaging wel of niet uit de weg gaan
Met Progear is op een andere manier invulling gegeven aan het begrip ‘uitdaging’. Bij Progear zit het hem veel meer in het bekend raken met de mechanieken. Er zit diepgang in en dat geeft je in het gevecht meer mogelijkheden om adequaat te reageren. De game is verre van makkelijk, maar het is een vorm van uitdagen die ik veel beter kan hebben dan wat er op me af kwam in Legendary Wings. De spellen in de Arcade Stadium bundel komen elk met een handleiding. Zo kwam ik er met Progear achter dat je de edelstenen en juwelen die je scherm vullen niet moet oppikken. Je kunt ze simpelweg opzuigen. Een tip die ik online heb meegepikt, heb ik dan weer niet terug kunnen vinden in diezelfde handleiding. Maar dat is maar een detail.
Capcom biedt de mindere goden onder ons een helpende hand. Als de uitdaging je wat te groot wordt, zijn er behoorlijk wat systemen waar je op kunt terugvallen. Er zitten ook echt games tussen die op een lagere moeilijkheidsgraad beter uit de verf komen. En er zullen zeker ook titels tussen zitten waarbij je gaandeweg op zoek bent naar wat meer uitdaging, die je in deze bundel dan ook zult vinden. Ik denk dat Capcom dat knap heeft bekeken. Wat mij betreft is het een van de grote verkooppunten van de bundel.
Met de kwaliteit van de sprites zit het met veel games in de collectie wel snor. Maar soms zitten me er vista’s tussen, adembenemend mooi. 
Het is maar goed dat de kogels in Giga Wing zo goed contrasteren met de achtergrond… Het zal met niks verbazen als deze shoot-‘em-up onder de ‘bullet hell’ shooters geschaard wordt. 
Pirate Ship Higemaru is een van de verborgen pareltjes in de collectie. Het deed mij denken aan Bomberman.
Het gaat om hulpmiddelen die je zeker niet in de originele arcade versies kon vinden. Voor puristen is het dan ook goed te weten dat de hulpmiddelen allemaal optioneel zijn. Een groot verkooppunt, dus. Bovendien hebben de hulpmiddelen mijn spelplezier vergroot, waar ik anders misschien vrij snel was afgehaakt. Daarom wil ik ze graag benoemen:
- Het real-time beïnvloeden van de afspeelsnelheid van een game (slo-mo tot razendsnel).
- Het naar hartenlust terugspoelen van een game om je fout ongedaan te maken.
- Voordat je het spel start kun je het aantal levens dat je hebt en de te verder te verdienen bonuslevens aanpassen (m.u.v. challenge mode)
- Je kunt je progressie op elk willekeurig moment opslaan (m.u.v. challenge mode).
- Voordat je het spel start heb je de keuze uit verschillende moeilijkheidsgraden. Dat laat zich per game weer op een andere manier vertalen.
- Naast een vuurknop beschik je in de shooters ook over ‘rapid fire’.
- Je beschikt over oneindig veel ‘continues’ (m.u.v. challenge mode). Toch blijft het Game Over scherm pijn doen.
Eindeloos herspeelbaar?
Ondanks of juist dankzij het gebruik van hulpmiddelen, merk ik dat ik de spelletjes gaandeweg in de vingers begon te krijgen. De games lenen zich uitermate goed om opnieuw gespeeld te worden, met verslavende gameplay en een speelduur die een uur zelden zal overschrijden. Afhankelijk van het type gamer dat je bent, kunnen de globale ranglijsten een goede motivator vormen. Die lokale held waar ik het eerder over had kan nu voor wereldfaam gaan. Let op dat je score enkel wordt vastgehouden in de ranglijsten die zijn geïntegreerd in de menustructuur van Capcom Arcade Stadium. In de in-game ranglijsten wordt niks opgeslagen.
Een extra zijn de speciale uitdagingen die Capcom wekelijks laat rouleren. Wie kan de beste score op het bord zetten als je op maximum snelheid moet spelen? Of stel je voor dat je scherm gespiegeld wordt, of dat je het zonder bommen of maar met één leven moet doen? Een extra motivator is het CASPO systeem. Door goed te presteren verdien je punten waarmee je nieuwe arcadekasten en andere uiterlijkheden kunt vrijspelen. Met arcadekasten bedoel ik niet de games, maar 3d-kasten in verschillende vormen en kleuren. Die kun je gebruiken om je eigen arcade in te richten. Gaandeweg kreeg ik inderdaad het gevoel over m’n eigen digitale spelhal te beschikken. Je kunt een stap verder gaan door visuele effecten toe te passen, zoals scanlines of het effect van een oud crt scherm. Ik heb die effecten helaas wel beter gedaan zien worden in andere retro bundels of 8-bit of 16-bit geïnspireerde games.
Aan de kwaliteit van de emulatie van de klassieke arcade games zal het in deze bundel niet liggen. Een kanttekening die ik daar bij plaats is de merkbare input lag en audiovisuele glitches en haperingen. Vergelijk met het origineel is immers lastig voor mij, ik heb van misschien drie games uit de collectie ooit het origineel gespeeld. En dat is langer geleden dan ik wil toegeven. Het enige dat ik hier wil vermelden is dat ik me heb geïrriteerd aan de reactiesnelheden in Street Fighter II en Final Fight.
Wat er mogelijk nog in het vat zit
De adviesprijs voor Capcom Arcade Stadium is € 39,99 euro. Helaas kun je de games niet per stuk kopen. Wel biedt Capcom drie packs aan voor € 15,- euro per stuk. Elk pack staat voor een bepaalde periode. Bijvoorbeeld ’84 tot ’88 of ’92 tot ’01. De bundel in totaliteit omvat titels die zijn verschenen tussen 1984 en 2001. Het gaat om games die voor de populaire CPS-1 en CPS-2 systemen zijn uitgebracht. Je vind in deze bundel helaas geen 3d-games. Capcom hint wel naar toekomstige packs. Wellicht dat daar ook games tussen zitten die voor andere systemen zijn verschenen? ZN-1 of ZN-2, bijvoorbeeld? Nou zijn er nog genoeg games voor de CPS systemen verschenen die niet in de bundel zijn opgenomen. Dus ook daar kan Capcom nog uit putten. Denk aan games als Alien vs. Predator en X-Men.
Als ik dan toch aan het zeuren ben, een online multiplayer wordt niet ondersteund. De games in de bundel bevatten elk een singleplayer modus. En voor veel van de titels kan er ook iemand aanschuiven bij jou op de bank voor een potje versus of coöperatief spel. Wat mij betreft is het ontbreken van online multiplayer dan ook een grote misser.
Verder is het goed te weten dat er overlap is met eerdere releases van Capcom die compatibel zijn met de Xbox One en Xbox Series platformen. Concreet zijn dat Street Fighter 30th Anniversary Collection, Capcom Beat ‘Em Up Bundle en Capcom Arcade Cabinet. Wat ook wel gezegd mag worden is dat dit de eerste keer is dat je sommige van de games in deze bundel op een console kunt spelen. Van tenminste Progear, 19XX en 1944 weet ik dat zeker.
Conclusie
Opzichzelfstaand is Capcom Arcade Stadium jouw aandacht en investering zeker waard. Wees je er wel van bewust dat bepaalde genres geheel ontbreken. Er zitten bijvoorbeeld geen racers of puzzelgames tussen. Wat je wel krijgt is een bundel steengoede actiespellen (Strider, Mega Twins, Ghouls and Ghosts) en brawlers (Battle Circuit, Final Fight). Bovenal bevat de bundel een uitmuntende selectie shoot-‘em-ups.
Voor het succes van de bundel is de selectie games natuurlijk belangrijk. Net zo belangrijk is dat Capcom het totaalpakket op succesvolle wijze wist te moderniseren. Hekel punt daarbij is het gebrek aan online multiplayer. Als je voor € 39,99 32 games die trouw zijn aan de arcade versies speelt, dan mag je je best rijk rekenen. Wij, kinderen durfden daar in de jaren 90 niet van te dromen.
Er zitten misschien een paar games in de bundel waar ik weinig plezier aan heb gehad, zoals Bionic Commando en Legendary Wings maar van de meeste games heb ik echt genoten. Er zitten een paar titels tussen waarvan ik niet eens wist dat ze bestonden, die me gewoon verrast hebben.
