Een nieuw jaar, een nieuwe Call of Duty. Met Vanguard keren we terug naar het tijdperk van de Tweede Wereldoorlog, maar zijn we daar eigenlijk niet een beetje klaar mee?
Rondom de release van een nieuwe Call of Duty duiken er ook elk jaar weer een hoop negatieve geluiden op. Te veel van hetzelfde, cash cow, verouderde graphics en meer. Tegelijkertijd wordt de game elk jaar weer flink verkocht, dus blijkbaar valt het ook allemaal wel weer mee.
Met Vanguard is het eigenlijk niet anders en is het internet weer lekker negatief, ook ruim voor de release van de game, wanneer dus nog vrijwel niemand de game gespeeld heeft. Bijzonder. Zeker ook omdat de game gewoon prima speelt. Gevalletje kuddegedrag dus?
Campaign
Om meteen even terug te komen op de vraag uit de intro: zijn we niet een beetje klaar met de setting van de Tweede Wereldoorlog. Vooraf had ik gezegd van wel. Hoe gaaf en indrukwekkend missies als de bestorming van Normandië, de gevechten in de Ardennen of Operation Market Garden ook zijn, inmiddels hebben we dat al talloze keren gedaan in diverse games en ik keek er dan ook niet heel erg naar uit om dit opnieuw te moeten doen.
Het goede nieuws is dat dat ook helemaal niet hoeft. In de campaign volgen we een klein groepje soldaten dat tegen het einde van de oorlog op een geheime missie wordt gestuurd om enkele documenten van ‘Project Phoenix’ van de nazi’s te jatten. Dit groepje soldaten zijn de eerste Spec Ops en zij worden de Vanguard genoemd.
Gedurende de campaign leer je alle leden van het team kennen door middel van flashback missies. Hierin speel je als één van de leden van de groep en ontdek je waarom zij gerekruteerd zijn voor de Vanguard. Zo speel je dus in verschillende tijdsperiodes van de oorlog en ook op verschillende plaatsen van de wereld.
Deze missies zitten echt ontzettend lekker in elkaar en je leert de personages en hun motieven ook echt kennen. Zo zit er een missie in Stalingrad tussen waar je begint met een onderonsje tussen je personage, haar vader en broer in een oud, Russisch flatje. Wanneer iedereen dan naar het werk wil, vallen de Duitsers de stad binnen. Vader overleeft het niet en je personage is op wraak uit. Wat volgt is een heerlijke missie die je over de daken van Stalingrad leidt terwijl je met je sniper hier en daar de aantallen nazi’s wat uitdunt.
Behalve deze missie zijn er nog zat andere missies die gewoon vet zijn. Wat dacht je van een Duitse basis in de woestijn van Afrika opblazen, of met je bommenwerper in Midland tussen allerlei flak doorvliegen om enkele schepen op te blazen?
Om dan ook mijn eigen vraag maar te beantwoorden: nee, ik ben de Tweede Wereldoorlog-setting nog lang niet zat. Niet als het zo gepresenteerd wordt tenminste.
De campaign ziet er in zijn geheel schitterend uit. Personages en gezichtsanimaties zijn echt heel erg goed gedaan en ook de lichteffecten, omgevingen en kleine details zien er erg goed uit. Ook het geluid is erg goed. De stemmen zijn goed en overtuigend en ook de geluidseffecten zijn lekker aanwezig. Een wapen dat in een afgesloten ruimte afgeschoten wordt echoot nog lekker even na en klinkt ook echt luider dan wanneer dit in de open lucht gebeurt.
Een laatste puntje dat ik het benoemen waard vind is de gameplay. Die speelt lekker soepel, maar is vooral vloeiender. Dit merk je wanneer je naar een hoger gelegen gebied wil klimmen. Dit voelde altijd nogal clunky, maar in Vanguard gaat dat vanzelf. Springen en klauteren gaat heerlijk snel en zo blijft de flow van de game er ook lekker in zitten. Top.
Multiplayer
Dan de multiplayer. Voor velen toch de hoofdreden om deze game weer op te pikken. Hoewel er vaak dezelfde gamemodes in zitten, voelt elke game toch net weer iets anders aan. In Vanguard zitten uiteraard ook alle bekende modes weer. Team Deathmatch, Domination, Kill Confirmed enzovoort.
Een mode die ik me niet kan herinneren ooit eerder gespeeld te hebben is Patrol. Patrol is net zoiets als Hardpoint waarbij je een vast punt op de map moet controleren, maar dan met het verschil dat dit punt beweegt. Je bent dus altijd onderweg en dat maakt het verdedigen (lees campen, of tactisch positioneren zoals onze eindbaas Rob altijd zegt) een stuk ingewikkelder. Ik, als speler die graag mag bewegen in Call of Duty, vind dit een ontzettend toffe mode.
Toch zijn er vaak ook de frustraties in de multiplayer. Of je kunt lekker meekomen, of je bungelt standaard onderdaan de lijstjes omdat het tempo te hoog ligt. Voorheen was daar weinig aan te doen, maar dit jaar kun je in de filters je voorkeur instellen.
Zo kun je ervoor kiezen ‘Tactical’ als voorkeur in te stellen. Dit resulteert in potjes met spelers per team, waardoor het tempo in een potje wat lager komt te liggen. Het volgende niveau is ‘Assault’ wat meer aanvoelt zoals Call of Duty eigenlijk altijd wel heeft gedaan met iets meer spelers dan bij ‘Tactical’ en dus ook iets meer drukte. Tot slot is er nog ‘Blitz’ waarbij je het reactievermogen van een eekhoorn die aan de Red Bull heeft gezeten moet hebben. Denk aan bijvoorbeeld de map ‘Shipment’ uit Modern Warfare, die map tussen al die zeecontainers. In Blitz wordt de map dus tot de nok toe gevuld met spelers en is het één, dikke chaos. Persoonlijk wordt ik er niet blij van, maar dat moet iedereen lekker voor zichzelf uitzoeken.
Na afloop van een match krijg je weer de gebruikelijke winnaars te zien, maar dit keer kun je voten wie voor jou de MVP is. Ga je voor degene met de meeste multi kills, of juist voor degene die de meeste dogtags heeft gescoord tijdens Kill Confirmed? Een geinige extra die er wellicht voor kan zorgen dat mensen iets tactischer te werk gaan tijdens een potje.
Een laatste puntje dat ik bijna zou vergeten, is dat je dit keer diverse dingen kunt slopen in de maps. Denk dan aan gaten die je in deuren of bepaalde muren kunt schieten. Het gaat niet zo ver als in een Battlefield, maar desondanks levert het wel leuke nieuwe opties op om te verkennen of om te campen.
Al met al is de multiplayer dit jaar wat mij betreft weer erg geslaagd. Er zit een flinke hoeveelheid maps in die variëren in grootte, de wapens voelen lekker en ook qua gameplay voelt deze game weer goed aan. Alles werkt soepel en redelijk vlot, maar ook weer niet zo snel dat je aan een infuus van energy drink moet liggen om het bij te houden.
Zombies
En dan zijn er nog de zombies. Ooit is Treyarch er mee begonnen om de ondode gedrochten in hun titels te stoppen, maar dit keer heeft ook Sledgehammer Games ze toegevoegd, al hebben ze daar wel flink hulp van gekregen van de meesters zelf bij Treyarch.
In deze mode kun je solo of met drie anderen waves van de ondode nazi’s terug het graf in schieten. Elke zombie die je kapot schiet, levert je punten op en die kun je weer inwisselen voor upgrades aan je wapens of power-ups zoals meer health, snellere regeneration van je health, fysieke kracht enzovoort.
Op de map zitten ook diverse portals die je kunt activeren voor extra missies. Dan wordt je geteleporteerd naar een gebied en moet je bijvoorbeeld een variant van ‘Patrol’ uit de multiplayer spelen tegen de zombies. Of je moet juist gedurende een paar minuten overleven terwijl er steeds meer zombies op je af komen.
De zombiemode speelt lekker en het is heerlijk verslavend om steeds meer upgrades of power-ups te kopen en daarmee de steeds groter wordende hordes zombies te lijf te gaan. Het enige nadeel vind ik wel dat er vooralsnog maar één map is waarop je deze mode kunt spelen, maar knappe kerel die nu al het einde weet te bereiken.
Conclusie
Call of Duty: Vanguard is wat mij betreft weer een erg geslaagd deel uit de reeks geworden. De game ziet er ontzettend goed uit, klinkt goed en speelt ook erg lekker weg. Ik vind de campaign van de game ontzettend geslaagd en zou me er dan ook hard voor willen maken dat dit onderdeel nooit uit de games zal verdwijnen.
De multiplayer is ook prima om te spelen. Met name de keuze om tactical, assault of blitz te spelen is wat mij betreft erg geslaagd en zal er voor zorgen dat er een grotere groep mensen deze game kan blijven spelen in hun eigen tempo.
Zombies is altijd een beetje een vreemde eend in de bijt geweest en hoeft er voor mij persoonlijk ook niet in te zitten. Dat gezegd hebbende werkt het wel allemaal weer dikke prima en zeker met een paar vrienden kun je hier dan ook veel plezier uithalen.
Al met al is Vanguard gewoon een heerlijk pakket geworden dat je gerust aan kunt schaffen als je op zoek bent naar een nieuwe shooter.
