Review: Call of Duty: Modern Warfare – terug naar de roots

De reboot van Call of Duty: Modern Warfare had veelbelovende trailers en wekte het gevoel van de oude vertrouwde franchise op. Maar wordt nostalgie hier gebruikt om sales te verhogen, of hebben we ook echt kwaliteit gekregen?

Call of Duty: Modern Warfare kwam voor het eerst in 2007 uit en had één van de meest rake en heftige campaigns die ik tot dat moment had gespeeld. Niet alleen speelde op dat moment in het nieuws de kwesties in het Midden-Oosten (net als nu), maar de manier waarop het werd verteld zette je ook aan het denken. Nu, 12 jaar later, mogen we opnieuw aan de slag met een reboot van de franchise. De angst was dat het verhaal te veel zou lijken op het origineel, maar daar hoef je je geen zorgen om te maken. Er zijn parallellen te trekken, maar je krijgt een nieuw verhaal voorgeschoteld die met spectaculaire technieken van 2019 op je beeld worden getoverd.

Het verhaal, schokkend en toch soms ook cheap

De makers van Modern Warfare 2019 hebben er een goed verhaal van gemaakt (nee, er zijn geen spoilers in deze review). Het is meeslepend, mooi gepresenteerd, goed genoeg geschreven en het weet het publiek te schokken. Zo worden er bijvoorbeeld aanvallen gedaan op steden waar je de angst kan voelen. Het zit allemaal niet ver van de realiteit af en daarom komt het in dit verhaal zo dichtbij.

Waar de voorgaande campaigns van Call of Duty games aan konden voelen als ‘verplichte kost’ zodat je wat meer kon ontgrendelen met de multiplayer of alvast kon wennen aan bepaalde wapens, is het nu echt een aanrader om te doen. Het verhaal voelt aan als een intense film waarin je zelf aan de knoppen zit.

Is deze campaign dan een waar meesterstuk zoals je nog nooit hebt gezien? Nee. Het is voor de standaarden van Call of Duty gewoon goed. Als we er echt kritisch naar gaan kijken, dan zit het verhaal ook vol met stereotypen helden en bad guys zoals we die van de grootste blockbusters in Hollywood kennen en zijn de schokkende momenten eigenlijk alleen maar bedoeld om schokkend te zijn. Er zit meestal niet echt een diepere betekenis in en degene die er wel is, wordt niet echt uit de doeken gedaan. Er zijn misschien 2 of 3 momenten in het verhaal dat het schokkende echt het verhaal dient, maar that’s it. En laten we wel wezen… we schrikken bijvoorbeeld van burgerslachtoffers met families en kinderen om vervolgens zelf 1000 ‘terroristen’ dood te schieten waar toevallig niet het verhaal van wordt verteld (het lijkt mij dat die mannen ook allemaal families hebben). Dus dat blijft uiteraard scheef.

Maar goed, zoals ik al aangeef, als je echt kritisch naar een verhaal kijkt, dan valt er zeker wat op aan te merken. Voor deze game is dit verhaal goed genoeg! De missies zijn gevarieerd, je bent niet alleen maar hersenloos aan het knallen. Het is tactisch genoeg en zoals ik al zeg is het verhaal gewoon hartstikke mooi geregisseerd (met goed acteerwerk en motion-capture). De missies haken logisch aan op het verhaal en brengen een eigen tempo mee zodat je niet alleen maar op standje Rambo er doorheen gaat.

Genoeg verhaal, knallen geblazen

Laten we snel overgaan tot de multiplayer wat voor velen toch wel de reden is om deze game te kopen. Ik begon een paar dagen later dan de rest van de wereld en toen ik de multiplayer startte, kreeg ik het gevoel alsof ik alleen maar rondliep om dood geknald te worden. Iedereen had al allerlei attachments, was al 30 levels hoger en wisten allerlei hoeken en gaten uit de maps al uit hun hoofd.

Na vele potjes leer je je trots in te slikken en gewoon stug door te gaan totdat je zelf eindelijk wat attachments en betere wapens vrijspeelt. Je kan wel zeggen: ‘als je goed bent, heb je geen attachments nodig’ en dat klopt op zich wel. Maar als je in maps speelt die wat langere afstanden bieden, dan word je gewoon neergeschoten en opgejaagd door snipers en spelers die al 2x tot 4x scopes op hun geweer hebben zitten. De maps zijn overigens best goed. Natuurlijk valt er wederom te zeuren over de campers die hun plekjes hebben, maar perfecte multiplayer maps zijn vrij moeilijk te maken. In Modern Warfare is er genoeg variatie en is de ene map nou eenmaal leuker dan de andere.

Je hebt meerdere modi tot je beschikking. Uiteraard is er Team Deathmatch en de bekende varianten (Domination, Search and Destroy). Maar wat nieuw is, is bijvoorbeeld Gunfight, alsmede Realism en Ground War.

In Gunfight speel je 2-tegen-2 waar je een wapen krijgt en je de tegenstander in vrij kleine levels moet verslaan. Na elke 2 rondes verwissel je van kant en ga je opnieuw je tegenstanders te lijf.

Dan heb je Ground War, wat een soort Battlefield Light is. Er zijn punten op een grote map die je als team vast moet zien te houden door ze te verdedigen tegen de vijand. De modus moet een strijd op grote schaal leveren, maar het komt wel snel neer op veel snipers die jou op een grote afstand doden. De voertuigen voelen niet zo functioneel als bijvoorbeeld een voertuig in Battlefield omdat maps nou ook weer niet zó groot zijn. Ground War kan tot en met 100 spelers gespeeld worden, wat voor de nodige chaos zorgt.

Vervolgens is er ook nog ‘Realism’ en dat is dan mijn favoriete modus. Je hebt geen User Interface. Je ziet je aantal kogels niet, geen granaat indicator en geen standaard map met vijanden. Dit zorgt ervoor dat de spelers veel meer op hun hoede zijn en bijvoorbeeld goed luisteren waar de vijand zich bevindt. Heb je een goede headset? Dan is de kans groot dat je een voordeel hebt op de andere spelers gezien je echt exact kan horen waar anderen lopen. Soms hoor je het misschien wel te goed.

In deze modi verdien je uiteraard weer experience points waarmee je hogere niveaus bereikt waardoor je meer attachments ontgrendelt, alsmede nieuwe wapens, perks en killstreaks. Het zit goed in elkaar en het is allemaal ook niet complex. Het upgraden van je loadout voelt intuïtief en logisch.

Je hebt naast de standaard multiplayer modi ook nog Spec Ops wat je met 3 andere spelers kunt doen. De modus werkt alleen niet lekker. Niet alleen zijn er veel bugs, maar het voelt bijna als een soort Serious Sam modus binnen Call of Duty. Vijanden blijven maar spawnen en de objectives zijn niet per se heel spannend. De moeilijkheidsgraad ligt vrij hoog doordat er ook maar mannetjes blijven spawnen overal. Deze modus mag dus nog aangepakt worden in toekomstige updates. Het idee is super! De uitvoering is minder.

Audiovisueel van hoog niveau

Er is een aparte alinea aan te wijden, maar eigenlijk is het audiovisuele gedeelte van Call of Duty: Modern Warfare top. Je kan er lang en kort over praten, maar grafisch is deze game een parel. Er is veel detail en de dingen die je ziet in het verhaal zijn ook erg mooi vorm gegeven. Vuur ziet er echt als vuur uit, explosies maken impact en belichting maakt het geheel geloofwaardig. Gooi daar nog eens de benodigde audiokwaliteit bij en het geheel staat als een huis.

Conclusie

Hoe goed is Call of Duty: Modern Warfare als game in zijn geheel? Behoorlijk goed! Door een meeslepende singleplayer campaign krijg je een mooi verhaal gepresenteerd die menig speler zal boeien. Het is goed geregisseerd, heeft prima voice-acting en het acteerwerk is voor een game hoogstaand.

Als we naar de multiplayer kijken, zien we nieuwe modi die vooral naar de kern terug grijpen. Het is allemaal niet denderend of baanbrekend nieuw en dit hoeft natuurlijk ook niet. Maar toch mis ik de spanning van een eerder geïntroduceerde modus als Zombies of Blackout (hoewel die door andere ontwikkelaars van de Call of Duty franchise zijn gemaakt en gebruikt zoals Sledgehammer Studios en Treyarch).

Al met al is Call of Duty: Modern Warfare een hele waardige reboot van de Modern Warfare serie en zullen we ongetwijfeld een vervolg zien.

PS: Ik ben op de hoogte van het feit dat ‘de geschiedenis is herschreven’ en dat de Russen ineens de bad guys zijn. Ook al wordt er vaak genoeg aangegeven dat het om fictie gaat, heeft iedereen uiteraard door dat de gebeurtenis wel ergens op is gebaseerd. Het stoort mij echter niet en we zijn met dit commentaar ook zo’n beetje 50 jaar te laat. Alle films, games en boeken die je van Amerikaanse makelij hebt gelezen of gezien, zijn doordrenkt met westerse ideologieën en vaak is de USA de grote held en doen ze niks fout. Ik zie niet in waarom ik dan nu deze game ineens hierom zou moeten straffen. Als je hier echt om geeft zou ik nog eens met een hele kritische blik naar andere media uit het verleden gaan kijken.