Deze week verschijnt de remake van Brothers: A Tale of Two Sons, Josef Fares eerste meesterwerk in een nieuw jasje. Weet de game 11 jaar na dato opnieuw te verrassen met een remake van het origineel?
In 2013 is Brothers: A Tale of Two Sons uitgebracht. De geliefde klassieker schitterde op het gebied van verhaalvertelling. Spelers worden in de game meegenomen in een emotionele reis door een prachtig vormgegeven wereld. De band tussen de twee broers staat centraal, terwijl zij op zoek gaan een medicijn om hun zieke vader te redden. De game is geïnspireerd door sprookjes en dat zagen spelers in de wereld terug in de vorm van grote vriendelijke reuzen en gevaarlijke monsters die door de twee broers getrotseerd moesten worden.
Brothers: A Tale of Two Sons game was het eerste wapenfeit van creative director Fares, waarna hij definitief besloten heeft de filmwereld voor de gamewereld in te ruilen. In de jaren die daarop volgde heeft Fares met zijn team parels van een games uitgebracht. Zo wisten Fares en zijn team met A Way Out (2018) ‘een co-op ervaring te bieden die je mede dankzij het verhaal niet zo snel meer vergeet‘. En met It Takes Two (2021) heeft Fares ‘een unieke twist aan het 3D action-adventure platform genre gegeven‘. Deze laatstgenoemde game kreeg bovendien van de XBNL-redactie een 10/10 en behoort daarmee tot een handjevol games die afgelopen decennium het hoogste cijfer hebben gekregen dat we kunnen geven.
Nu zien we voor het eerst uit deze reeks klassiekers een remake verschijnen en bij remakes blijkt het de afgelopen jaren toch vaak hit or miss. Hoe pakt de remake van Brothers uit, zoals Fares zijn game het liefst genoemd zou hebben.
Wat valt er nog te zeggen?
Over het verhaal van Brothers is afgelopen 10 jaar al veel geschreven. Redacteur Jeffrey en ik hebben de game afgelopen week gespeeld. Jeffrey voor het eerst, ikzelf voor de derde keer. Het verhaal was en is steengoed. In deze remake is er, voor zover wij opgemerkt hebben, aan de verhaalvertelling niets veranderd.
Wat de game qua verhaalvertelling zo goed maakt is dat nagenoeg alles in lichaamsuitdrukking verteld wordt. Een knap staaltje werk van de ontwikkelaar, want het wordt zonder woorden goed duidelijk waar Brothers over gaat en wat er op het spel staat, namelijk: het leven van de vader van de twee broers. Om hem te redden moeten zij een gevaarlijke reis maken, om zodoende een medicijn op te halen waarmee vader genezen kan worden. Sterk aan de verhaalvertelling is hoe de band tussen de twee broers groeit, die door samenloop van omstandigheden op veel te jonge leeftijd een zware verantwoordelijkheid in de schoot geworpen krijgen. Deze kwetsbaarheid wordt al snel in het spel duidelijk, maar als speler zul je ook meegenomen worden in hoe de broers in hun rol groeien. En dat alles, ik benadruk het nogmaals, zonder gebruik van dialogen.
Om in hun reis te slagen, zal het tweetal allerlei hindernissen moeten overwinnen. Hier komen we naast de verhaalvertelling bij de tweede kern van de gameplay, namelijk puzzel- en platformen. Met een nadruk op puzzelen. De eenvoudige puzzel gameplay van Brothers blijft een verfrissende ervaring, waarbij de unieke besturing van de twee broers tegelijkertijd wordt gebruikt. Als speler stuur je beide broers aan en zul je uit moeten zoeken hoe bijvoorbeeld een brug opgehaald kan worden, hoe zij langs wolven kunnen sluipen of hoe zij zich over de klif van een berg kunnen verplaatsen. Veelal ben je als speler op zoek naar voorwerpen die kunnen ondersteunen en hebben de broers hierin ieder hun aandeel. Maar er zijn ook ingrijpendere gebeurtenissen. Zo zullen spelers grote reuzen tegenkomen en zullen enkele ‘bosses’ verslagen moeten worden. Deze momenten benadrukken hoe klein en kwetsbaar de broertjes zijn, maar tegelijkertijd ook hoe vastberaden het tweetal is. Als speler zul je regelmatig het gevoel hebben in het emotionele verhaal meegesleept te worden. Een verhaal dat gaat over de verbondenheid van familiebanden, verlies van dierbaren en de kracht die kan schuilen in rouw en verdriet.
De gameplay wordt op geen enkel moment echt ingewikkeld en ik moet zeggen dat ik dit ook wel bij de game vind passen. De focus blijft liggen op de verhaalvertelling en interactie tussen de broers. Positief aan de puzzelgameplay is dat er weinig recycling inzit. Een aantal keer krijgen spelers eenzelfde soort puzzel voorgeschoteld, maar over het algemeen is ieder gebied in deze drie uur durende game uniek. De puzzels blijven daarmee in hun eenvoud toch fris en fruitig aanvoelen.
In de kern van de gameplay zijn dus geen grote veranderingen doorgevoerd. Dat betekent dus ook dat spelers die in het originele deel van de game moeite hadden met de besturing en draaiende camerapositie, ook in de remake hier moeilijk aan zullen wennen. De besturing blijft ook in de remake wat onnatuurlijk en houterig aanvoelen en het automatisch inzoomen en uitzoomen van de camera loopt allemaal net niet helemaal lekker, met als gevolg dat je als speler soms even het overzicht dreigt te verliezen. De game is en blijft goed speelbaar, maar het voortbewegen in de wereld is niet de vloeiende ervaring zoals je die bijvoorbeeld in It Takes Two voorgeschoteld hebt gekregen.
Waar ik wel nog even extra bij stil wil staan is de achievements. In mijn reviews beschrijf ik eigenlijk zelden of de achievements wel of niet makkelijk te halen zijn. Achievements zijn er naar mijn mening meestal voor de extra uitdaging en het ‘cv van de gamer’. In Brothers voegen de achievements echter echt iets toe aan de verhaalvertelling. Iedere achievement kan gemist worden, omdat deze verstopt zitten in verborgen interacties en handelingen in de game. Deze achievements, als je ze al zo wilt noemen, vertellen kleine en unieke verhalen die zich in de wereld van Brothers afspelen. Brothers is zonder twijfel het type game waarvoor je de 1000/1000 gamerscore wilt halen, simpelweg om jezelf te trakteren op de kleine knusse verhalen die in de game verborgen zitten. Wat dat betreft weet het team van Fares in alle lagen van deze game een gouden standaard voor de verhaalvertelling neer te zetten.
Verbeterde visuals
De game speelt 11 jaar na release nog steeds prima en heeft in die zin de tand des tijds prima doorstaan. De vraag die dus zou kunnen ontstaan: moet ik als (nieuwe) speler dan wel deze remake gaan spelen? Een terechte vraag, waarbij ik toch zou adviseren om de remake te overwegen. Want hoewel de gameplay in essentie niet is aangepast, is de algehele uitstraling van de game wel flink onder handen genomen. Brothers heeft een flinke oppoetsbeurt gekregen en dat doet absoluut ook iets met de spelbeleving en het meegenomen worden in de verhaalvertelling.
De game ziet er op alle fronten beter uit. Wat bij het opstarten van de game direct opvalt is de verbeterde belichting. De verschillende kleuren spatten van het scherm, de zonnestralen komen heel mooi tussen de boomtakken door en de schaduweffecten bewegen mooi mee. Brothers brengt de spelers langs mooie locaties en de verbeterde visuals benadrukken de sfeer van de verschillende scenes nog beter! Ook de hoofdpersonages, nevenpersonages en bosses zien er gedetailleerder uit.
Is de game dan on-par met andere games uit 2024 op grafisch vlak? Nee, dat niet. Sterker nog, we hebben uit de koker van ontwikkelaar Fares met It Takes Two (2021) een game die er op visueel vlak beter dan Brothers uitziet. Maar al met al kunnen we zeker wel stellen dat Brothers een prima remake betreft, waarbij de ontwikkelaar genoeg uit de kast gehaald heeft om een nieuwe versie te rechtvaardigen.
Enige teleurstelling
Voordat ik de review afsluit met een positieve eindconclusie, wil ik toch nog graag een korte teleurstelling delen. Brothers geeft ondersteuning voor lokale co-op, maar geen online co-op. Dit laatste vind ik natuurlijk erg jammer. We weten van voorgaande games dat de ontwikkelaars de kennis en kunde hebben om een unieke online co-op ervaring te maken. Helaas biedt deze remake deze mogelijkheid niet.
De game is echter wel in lokale co-op te spelen en dat heb ik dan ook samen met mijn vriendin gedaan. We hebben de game volledig samen doorlopen, maar een optimale ervaring was het niet. De game speelt beter in je uppie en dat heeft alles te maken met de besturing. In lokale co-op heeft iedere spelers de besturing over 1 personage die met 1 thumb stick aangestuurd wordt. Het werkt wel, maar echt wennen doet het niet en ook voelt het niet intuïtief aan. De ontwikkelaars zijn hier zelf ook duidelijk over. Wanneer je lokale co-op start krijgen spelers een waarschuwing dat de ervaring het beste is als je deze in single player speelt. Jammer dat in deze remake hier toch niet iets meer werk van gemaakt is, maar laat het je er niet van weerhouden om de game te gaan spelen!
Conclusie
Brothers: A Tale of Two Sons Remake presenteert een ontroerende en emotionele ervaring die de tand des tijds doorstaat. Met zijn meeslepende verhaal, boeiende gameplay en verbeterde visuals, is het een must-have voor zowel nieuwe spelers als fans van het origineel.
