De eerste beelden die we te zien kregen van Bright Memory Infinite zagen er veelbelovend uit. Er waren dan ook meerdere redacteurs die hier wel mee aan de slag wilden met als gevolg dat zowel Rik als Renco hun licht laten schijnen op deze titel.
De eerste indruk die ik kreeg van Bright Memory Infinite toen ik hem een halfuurtje gespeeld had was dat het een ontzettend lekkere shooter was. Snelle en soepele actie, het schieten voelde goed, dit kon wel eens een toppertje worden. Voor degenen die alvast het cijfer bekeken hebben is al duidelijk dat dit niet helemaal het geval is. Hoe zit dat?
Mening van Rik:
Absoluut eens met Renco. De eerste indruk is positief en wat direct opvalt zijn de soepele controls. De shooter-actie voelt lekker aan en de actie spat van het scherm.
Hobbyproject
Bright Memory Infinite is ooit begonnen als Bright Memory: Episode 1. Deze game werd ontwikkeld door één enkele ontwikkelaar in zijn vrije tijd en werd in januari 2019 in Early Access op Steam uitgebracht. Ruim een jaar later verliet de game Early Access en werd is de game ook op de Xbox Series X|S verschenen.
In plaats van dat Episode 2 nu gemaakt ging worden werd de game zelf opnieuw gemaakt. Jawel, een remake. Het verhaal en de gameplay werden uitgebreid en getransformeerd in een volwaardige game en zo werd Bright Memory Infinite geboren.
Wazig verhaal
Ok, die laatste zin is dus pure marketing onzin. Het verhaal slaat namelijk helemaal nergens op. Nou is dat op zichzelf niet zo erg, ik bedoel, we hebben wel vaker games met een wazig verhaal, maar hier zitten gewoon zulke absurd grote gaten in dat je er een Airbus A380 doorheen kunt laten vliegen.
Je speelt als Shelia, een lid van de SRO, ofwel Supernatural Science Research Organization. Ze krijgt een telefoontje van haar leidinggevende dat er een reusachtig zwart gat is ontstaan wat weer voor enorm onstuimig weer zorgt. Aan Shelia de taak om uit te zoeken hoe dit allemaal is ontstaan.
Op zich prima, maar binnen no time vecht je met zowel gewone huurlingen als wezens uit een tijdperk van zo’n tweeduizend jaar geleden. Dan wordt er tegen het einde van de game ineens nog een bad guy geïntroduceerd zonder enige achtergrondinformatie of motieven en dan is de game, pak hem beet na twee uur spelen, net op het moment dat je als speler denkt: “nu zal de boel wel echt losgaan”, ook plotseling afgelopen. Er wordt gewoon weinig verklaard of uitgelegd in deze game. Daarnaast zijn ook de dialogen tussen Shelia en haar leidinggevende zwak en dat helpt uiteraard ook niet mee. Van het verhaal hoeft Bright Memory Infinite het dus overduidelijk niet te hebben.
Mening van Rik:
Ik ben het hier met Renco eens en heb er weinig aan toe te voegen. De verhaalvertelling is matig, met name wordt er veel informatie niet gegeven. Wie is het character waarmee je speelt? Wat is haar achtergrond? In wat voor wereld zijn we terecht gekomen? En tegen wie vechten we? Het wordt oppervlakkig aangestipt en de gamer die in een shooter ook enigszins een verhaal zoekt zal wellicht teleurgesteld zijn. Ik moet zeggen dat ik zelf niet heel erg teleurgesteld ben, simpelweg omdat ik een dergelijke game niet met deze verwachting instap. Desalniettemin zou het de game beter gemaakt hebben.
Dikke shooteractie
Dan de shooteractie zelf. Die is gewoon dik voor elkaar! De controls zijn heerlijk soepel en responsief, de wapens zelf voelen lekker aan en dan zijn er nog de special abilities. Je hebt de keuze uit vier verschillende wapens, namelijk; een assault rifle, shotgun, handgun en een sniper rifle. Elk wapen doet precies wat je ervan verwacht, maar heeft ook een secundaire mode. Die secundaire mode doet voor elk wapen eigenlijk compleet iets anders dan je zou verwachten en dit zorgt voor dikke fun. Zo schiet je sniper rifle in secundaire stand namelijk sticky grenades af op je vijanden. Waarom je zoiets zou bedenken weet ik niet, maar ik vond het prachtig. De overige wapens wil ik niet voor je spoilen, maar wees gerust, ze doen allemaal iets vets.
Naast je wapens is er je zwaard. Hiermee kun je ook je vijanden te lijf gaan. Handig als je net te weinig kogels hebt om die ene vijand neer te maaien. Wanneer je een paar upgradepunten in je zwaard steekt wordt het echter pas echt een dikke toevoeging. Zo kun je er na een aantal upgrades bijvoorbeeld energiestralen mee afschieten waarmee het dus feitelijk een vijfde schietijzer wordt. Daarnaast kun je ook je zwaard gebruiken om kogels, pijlen of melee aanvallen af te weren. Deze mix van schieten, blokkeren en met je zwaard vijanden te lijf gaan werkt perfect en voelt echt ontzettend fijn aan.
Mening van Rik:
Waar het qua verhaalvertelling te kort schiet, weet de ontwikkelaar van Bright Memory Infinite in de gameplay te compenseren. Renco slaat de spijker op zijn. De game speelt lekker, de controls sensitief en responsief. Eigenlijk precies wat ik in een shooter zoek! Positief vind ik ook dat het aantal wapens voldoende gevarieerd is, maar niet te veel dat het onoverzichtelijk wordt. Ieder wapen heeft enkele specifieke eigenschappen die bij de verschillende bosses goed van pas kunnen komen. Daarnaast zit is er nog ruimte om je wapen te upgraden, zonder dat dit echt ingewikkeld wordt. Het is wat dat betreft een heerlijk compacte shooter!
En dan zijn er nog de speciale abilities. Zo kun je bijvoorbeeld dodgen om snel vijandelijk vuur uit de weg te gaan, maar ook vijanden van een afstandje naar je toe trekken om ze vervolgens met een EMP weer weg te blazen. Het ziet er supervet uit en het voelt allemaal ontzettend bevredigend. Waarom zit dit niet in meer shooters?
De AI van de vijanden zelf is nog nogal gemengd. Zo zijn de meeste reguliere huurlingen redelijk hersendood en lopen ze vrij makkelijk voor de loop van je wapen langs. De tussenbazen en eindbazen zijn dan wel weer heel gaaf. Die vereisen echt wel dat je maximaal gebruik maakt van je verschillende wapens, je zwaard en je dodge en het voelt dan ook behoorlijk bevredigend als je ze neerkrijgt.
Mening van Rik:
Bright Memory Infinite kent verschillende bazen, meestal aan het einde van een level, waarmee je toegang krijgt tot een nieuw deel van de wereld. De game kent daarbij overigens een lineaire structuur. Dit betekent ook dat de bazen qua moeilijkheid oplopen en je bij de latere bazen meer variatie in wapens en abilities zult gebruiken. De bazen in Bright Memory Infinite zijn mooi ontworpen en uitdagend om te verslaan. Met name de eindbaas is een genot om te verslaan.
Losse elementen
Naast de shooteractie zitten er nog een aantal andere gameplay elementen in Bright Memory Infinite. De meeste daarvan vind ik er niet heel lekker in passen en voelen dan ook een beetje geforceerd aan om de gameplay van deze korte game te verlengen.
Zo zit er bijvoorbeeld een heel klein beetje platformactie in de game. Wallrunnen, dubbele jumps om bij hoger gelegen gebieden te komen, dat soort actie. Dit werkt overigens best goed, zeker met alle abilities die je personage heeft in je achterhoofd. Hetzelfde geldt voor de zipline waarmee je snel grote afstanden kunt overbruggen.
Er zit halverwege de game ook een stealth gedeelte omdat je verhaaltechnisch gezien ineens je abilities en wapens niet meer kunt gebruiken. Dit gedeelte is saai en voelt overbodig. Saai omdat de AI van de vijanden hier echt vreselijk te wensen overlaat en overbodig omdat het gewoon niet past in een verder ontzettend snelle shooter.
En dan is er nog het segment waar je met een voertuig van A naar B moet scheuren en ondertussen een paar vijandelijke tanks uit moet schakelen. Dit gedeelte duurt pak hem beet twee minuten en daarna is er nooit weer een voertuiggedeelte. Laat het dan weg. Dit soort losse elementen voegt wat mij betreft te weinig toe.
Mening van Rik:
Renco en ik zitten zo te lezen aardig op één lijn. De korte platform-elementen, stealth-actie en racen, voelen uit de pas met wat de kern van de game is, namelijk: een first-persoon shooter. Het had wat mij betreft niet gehoeven, voegt weinig toe en is bovendien matig geïmplementeerd. Het haalt mij als speler met name uit de flow van de game.
Grafisch dik in orde
Qua graphics zou je van deze game niet zeggen dat hij door slechts één ontwikkelaar is gemaakt. De game fraait in 60 FPS en met Ray Tracing en alles ziet er gewoon hartstikke goed en strak uit. Klein kritiekpuntje hier is dan wel dat er geen variatie in de omgevingen zit. Van begin tot eind speel je in dezelfde regenachtige, rotsachtige omgevingen met hier en daar een Chinese tempel of huisje. Maar nogmaals, als alles er zo goed en strak uitziet dan is dit eigenlijk niet zo’n heel groot probleem.
Mening van Rik:
Het is inderdaad indrukwekkend om te realiseren dat deze game door één persoon is ontwikkeld. Hoewel niet altijd even gevarieerd, zien de werelden er overwegend prachtig uit. Het voelt sfeervol aan en alles qua stijl lijkt goed op elkaar afgestemd. Hier en daar heb ik wel wat performance problemen ervaren. Met name de framerate blijft niet altijd stabiel. Ook het einde van animaties kan soms stotterend verlopen. Daarnaast heb ik 1 x gehad dat ik een boss gekilled had en tegelijkertijd ook zelf dood ging. De game wist niet goed wat het hier mee aan moest, resulterend in dat ik het hele level (45 minuten) opnieuw moest spelen.
De character models zijn dan weer iets minder gedetailleerd en het zijn er vooral vrij weinig, maar dat haalde me nooit echt uit de game. De eindbazen zijn dan wel weer heerlijk dwaas en gevarieerd en die vormen toch de grootse obstakels in de game, dus prima wat mij betreft.
Qua geluid ben ik iets minder te spreken over Bright Memory Infinite. Zo vind ik vooral de muziek in de game behoorlijk eentonig. Alles wat je doet wordt door hetzelfde deuntje in de game ondersteund, totdat je alle vijanden verslagen hebt. Zes seconden later loop je tegen een nieuw groepje vijanden aan en begint de boel weer opnieuw.
Ook de voice acting is vlak en vooral emotieloos. Een zwart gat dat knoeit met tijd en het weer, een leger huurlingen dat ook onderweg is naar dat zwarte gat en ondertussen op je schiet, eeuwenoude soldaten die je ineens te lijf gaan. Het deert Shelia totaal niet en alles wordt dan ook op dezelfde vlakke manier van commentaar voorzien. Ditzelfde geldt voor haar leidinggevende die je via de radio instructies geeft alsof je even naar de supermarkt moet.
Conclusie
Bright Memory Infinite heeft best een paar dingetjes waarvan ik zeg; jammer, dat had best beter gekund. Zo zitten er enorme gaten in het verhaal, heeft de game een aantal losse spelelementen die wat mij betreft niks toevoegen, staat de AI af en toe op standje hersendood, vind ik de voice acting en muziek niet bepaald hoogstaand en is de game ook absurd kort. In ongeveer twee á drie uur ben je er wel doorheen.
Toch krijgt de game van mij een ruime voldoende, want wat werkt dat schieten heerlijk zeg! De actie is snel en soepel, de wapens zijn heerlijk dwaas en ook je abilities zijn geweldig. Het voelt briljant om vijanden naar je toe te trekken en dan met een EMP blast ze weer weg te blazen en dan je zwaard nog tevoorschijn te trekken om het helemaal af te maken. Daarnaast zitten er een aantal dikke setpieces in de game (onder andere een gevecht bovenop een nog vliegend vliegtuig) die domweg een enorme grijns op je gezicht tevoorschijn halen. Bright Memory Infinite is niet perfect, maar wel verdomd vermakelijk!
Conclusie van Rik:
Bright Memory Infinite is het resultaat van een uniek eenmansproject door FYQD Personal Studio (Zeng Xian Cheng) ontwikkeld. Deze first-person shooter komt niet op alle fronten lekker uit de verf. Zo is de verhaalvertelling matig en zijn er gameplay elementen toegevoegd die geforceerd aanvoelen. In haar kerntaak weet Bright Memory Infinite echter te slagen en dat is het bieden van heerlijke first-person shooter actie. De game biedt drie uur vermaak en de completionisten onder ons zullen er een uurtje of zes druk mee zijn, zonder dat de game gaat vervelen.
