Battlefield staat altijd garant voor veel actie, grote maps en chaos. Kan de nieuwe Battlefield de fans tevreden stellen?
Ik ben altijd al een fan van de Battlefield serie. Chaos en knallen, ik kan er wel wat mee. Waarom ik Battlefield fijner vind dan Call of Duty heeft vooral met de manier van spelen te maken. Call of Duty is compacter en veel meer close combat. Bij Battlefield zijn de afstanden en het gebruik van de vele voer-, vaar- en vliegtuigen een extra dimensie die het voor mij interessanter maken. Het is completer. Deze week heb ik mij dus op de nieuwe versie gestort, de Series X|S versie van Battlefield 2042.
Helaas, laat ik daar maar mee beginnen, mis ik iets van een verhaal in de game. In de laatste delen hadden we storylines waarin je toch iets van een achtergrond van de maps en de situatie meekreeg en dat ook met bepaalde characters speelde. Dit heeft men in dit deel achterwege gelaten. Er is een soort proloog waarin uitgelegd wordt dat de boel totaal naar de kloten is.
Het klimaat is vernietigd waarna er hongersnood en een totale verplaatsing van vluchtelingen, ‘No-Pats’ genoemd, op de wereld heeft plaatsgevonden. De EU bestaat niet meer en ¾ van alle satellieten zijn stuk of neergestort waarna er geen communicatie meer mogelijk is. Dus nogmaals, de wereld is naar de kloten en dan gebeurt het onvermijdelijke, de twee grootmachten, de VS en Rusland, gaan elkaar weer eens dwars zitten en jij kiest een kant. Je zou toch denken dat dit een prachtige singleplayer campaign zou moeten voortbrengen. Maar helaas heeft men zelfs in de volgorde van de maps (waar dus een volgorde in zit kijkend naar de trektocht van deze No-Pats) geen lijn.
Maar goed, zoals gezegd hebben we die er niet in zitten en moet je het met een stukje film doen. Heb je de proloog achter de rug dan ga je aan de slag op een rijtje slagvelden waarbij de eerdergenoemde grootmachten tegenover elkaar komen te staan. Tenminste, je bent een No-Pat die een kant kiest. Daar ontstaat al een beetje de ontkoppeling. In plaats van dat je bij de US Marines of de Russische troepen vecht, blijk je een No-Pat te zijn die ergens uit de wereld de kant van een van beide zijdes heeft gekozen. Dat staat een beetje centraal bij het kiezen van je Specialist. Dus ongeacht welke kant je kiest, je krijgt de keuze uit dezelfde helden die duidelijk uit een bepaald deel van de wereld komen. Dat zorgt bij mij al voor verwarring en maakt dat het geen ruk meer uitmaakt voor welke kant je aan het vechten bent. Natuurlijk maakt dit voor het spelen weinig uit, meer voor het gevoel erachter. Het maakt dat je nog meer een cyclus van spawnen, schieten, doodgaan en herhaal krijgt zonder enig doel (behalve dan het veroveren van gebieden die je vervolgens weer kwijt raakt). Dit was altijd al zo, maar voor mij is het wel ontzettend duidelijk dat die achtergrond er wel toe doet. Dat merk je pas als je een andere mode gaat spelen.
Of DICE een misser heeft gemaakt met het weglaten van een story is maar de vraag. Het internet klaagt er steen en been over, maar hoe je het ook bekijkt, een campaign is niet waar Battlefield voor staat. Het is nu nog duidelijker dat het echt een multiplayer game betreft. En dat is het dan ook in alle aspecten. Zoals eerder gezegd, chaos. 128 spelers die het speelveld op gegooid worden en maar gaan knallen. Zou je Battlefield tactisch kunnen spelen? Jazeker. Zie ik dat veel gebeuren? Nee, niet in de conquest of breakthroug mode tenminste. Er is geen communicatie, geen aanwijzingen, geen richting. Als je het een beetje tactisch wil spelen, dan spawn je hoogstens bij je squad in de buurt maar dan zie je ook al snel dat het daarbij stopt. Wat mij ook opvalt is dat we met behoorlijke bullet sponges te maken hebben. Oftewel, je moet ontzettend veel kogels in iemand duwen voordat hij of zij ook neer gaat.
Het wordt al anders als je een vast groepje hebt waar je mee speelt. Dan worden medics ook echt medics (terwijl die je in de meeste potjes gewoon laten doodgaan) en zie je meer samenspel. Ik merk dat vooral als je tegen zo’n georganiseerder groepje speelt. Is het erg als dat niet gebeurt? Nee, niet echt. Battlefield heeft voor elk soort speler wel een smaakje in de aanbieding. Van de tactisch gepositioneerde eenling (of camper zoals mijn minder militair opgeleide mederedacteuren dat noemen) die als sniper ergens in een toren spelers een voor een afknalt, tot de teamspeler die als medic of support zijn team ondersteunt. Als beginner moet je altijd wel even doorbijten als je met Battlefield begint. De chaos en de vele keren neergeschoten worden, kunnen heel demotiverend werken. Eigenlijk moet je het spelen zoals ik het speel, gewoon maar knallen zonder dat het belangrijk is hoeveel kills je op je lijstje hebt staan. Dat men bij DICE dat ook minder op de voorgrond wil zetten, blijkt wel uit het ontbreken van een resultatenlijst na je potje. Iets wat altijd aanwezig was in de vorige versies. Nu krijg je wat MvP’s te zien en de hoogtepunten van het eigen team.
Beeld en geluid
Voor het eerst zien we twee versies in de handel van het spel, een Xbox One-versie en de Cross Gen (Xbox Series)-versie. Dus verwacht bij deze game geen gratis upgrade, het is betalen als je de betere versie wil spelen. Tussen de twee versies zit 10 euro verschil en om heel eerlijk te zijn vind ik dat wel één van de mindere punten. Hoe de game er op een Xbox One uit ziet, dat weet ik niet maar op de Xbox Series X ziet het er gelikt uit. De maps worden prachtig weergegeven en de characters en wapens laten veel details zien. Zeker als we richting de wat klassieke gamemodes gaan, maar daar later meer over.
De maps kennen ook weer de nodige Levelution, al mogen we dat eigenlijk niet zo noemen. Zo zorgt de lancering van een raket voor weinig verandering. Wat wel de nodige veranderingen laat zien, zijn de weersveranderingen. Een wervelstorm in de woestijn maakt dat er weinig meer te zien is en verandert de hele manier van spelen. Maar het is niet vergelijkbaar met de totale verandering zoals in BF4 te zien waren.
In de basisgame zitten zeven verschillende maps van woestijnen tot de zuidpool. In de Portal krijg je er nog een paar klassiekers bij.
Het geluid zit zoals altijd weel goed in elkaar. De guns klinken lekker en ook in het geluidsspectrum is het een chaos van jewelste met helikopter en jets boven je.
Veel, heel veel
Dat is een beetje waar de titel op slaat. Er zit heel veel in het spel als we kijken naar uitrustingen, wapens, voertuigen en ga maar door. Daar zit ook een beetje het knelpunt van het spel. Het is denk ik teveel en te ongestructureerd. Men is ook afgestapt van de Classes die we in eerdere spellen zagen. Nu kies je een character of eigenlijk een No-Pat personage die een special heeft. Hierbij moet je denken aan een wingsuit of een speciale injectiespuit om je maten mee te healen. Maar dat is het enige wat vast staat, de rest kan je naar hartenlust veranderen. Een sniper met een LMG? Geen probleem.
De loadout is niet meer gebonden aan een Specialist, want zo heten de Classes nu. Het is ook best onduidelijk hoe je bepaalde zaken vrijspeelt. Na een tijdje zoeken, vind je de overzichten wel maar het is niet meer zo intuïtief als het was. Wat wel een leuke toevoeging is, is dat je de attachments op je wapens (scopes e.d.) on the fly kan aanpassen met je bumper. Om dit allemaal te herkennen en begrijpen, ben je wel even een kleine studie verder. Wat ik ook erg waardeer is het oproepen van een soort gerobotiseerde hond die met groot kaliber op alles schiet wat in zijn buurt verschijnt. Handig als extra verdediging.
Modes
Qua modes valt het met het aantal gelukkig mee. Je hebt All-out Warfare, wat betekent dat je met 128 spelers een map betreedt en daar tekeer gaat. Dit is wat ik altijd als de chaosmode beschrijf en waar ik het in dit stuk al over gehad heb. Deze mode is wel de minste in het geheel. Niet dat je er geen fun mee kan hebben, want ik heb dat zeker. Maar zoals eerder geschreven is het vaag wat je precies bent, zijn de Specialists minder duidelijk speciaal en is het een mix van modern en futuristisch.
Waar de game begint te blinken is de tweede mode: Hazard Zone. Dit is echt een team-based mode waarin je met een team data moet verzamelen op een aantal punten en dan zo snel mogelijk uit het gebied gehaald worden. Hier komt Battlefield als team-game echt tot zijn recht. Dit is een mode waarin je bijna gedwongen wordt om als team te opereren en communiceren. Je weet pas hoe leuk dat is, als je voor het eerst in zo’n communicerend team speelt. Iets wat ik al tijden ervaar in games zoals Rainbow Six Siege en Hell Let Loose. Een team wat lekker draait en uiteindelijk in de heli uit het gebied verdwijnt, geeft mij alvast een intens gelukkig gevoel. Daar kan geen potje met 30 kills of meer tegenop. Het is het verschil tussen echt doelmatig spelen en zonder duidelijk doel rondrennen.
Dat dit laatste ook zijn charme heeft, zien we in de laatste Mode: Portal. Daarin zijn een aantal van de klassieke BF te vinden zoals Battlefield 1942, Bad Company 2 en Battlefield 3. Van elk van deze games heeft men twee maps totaal opnieuw gemaakt volgens de laatste technieken. Denk dan aan El Alamein of Caspian Border, wat voor de BF veteranen goede herinneringen terugbrengt. En dan merk je pas echt hoe je de achtergrond een beetje mist. Hoe je de duidelijke scheiding tussen vriend en vijand graag herkenbaar in beeld wil hebben, al is het maar in herkenbare uniformen en gesproken talen (lees accenten). Daarin zitten ook alle bekende wapens, classes en voertuigen, ook dat is een feest
Wat de Portal mode interessant maakt voor de creatieveling, is dat je zelf een mode kan bouwen met de voorwaarden die jij schept. Met moderne wapens naar BF1942 of met WW2 troepen een wolkenkrabber aanvallen? In deze mode kan het allemaal.
Van de veelgehoorde klacht in andere reviews over de slechte servers, heb ik zelf niets gemerkt. Het matchmaken ging vanzelf en ik heb tot nu toe geen connectie-problemen ervaren.
Conclusie
Zoals lezers van mijn reviews weten, baseer ik mijn cijfer vooral op één belangrijk criterium, fun. Heb ik plezier in het spelen van het spel, houdt het mij een uur of wat per avond geboeid en speel ik het elke avond wel even? Daarop kan ik volmondig met ja antwoorden. Battlefield was en is een van mijn favo-shooters al zou ik wat meer ‘gedwongen’ teamplay zeker niet afslaan.
Is Battlefield een game die je nu moet aanschaffen? Gezien de next-gen prijs van bijna 80 euro vind ik dat zeker teveel. Ga je wat beter zoeken, dan vind je de game in retail voor de wat meer normale prijs van 60 euro. Houden we die laatste prijsstelling aan en ben je fan van eerdere BF games, dan is hij het zeker waard. Hou er wel rekening mee dat de hoofdmode All-Out Warfare geen helder verhaal heeft. Het is een cyclus van veel spawnen, schieten, doodgaan en repeat. Maar eigenlijk was dat in elke BF al zo, al was het daar iets minder duidelijk dan in deze versie.
Ben je geen die-hard fan van de serie, dan zou ik wachten totdat hij ergens in de sale gaat komen en je hem voor minder kan aanschaffen.
Het unlocken van wapens en ander materiaal is minder helder dan in de vorige delen. Het is aanwezig maar je moet het zoeken. De Portal mode is daarentegen een feest van herkenning met versies van Battlefield 1942, Bad Company 2 en Battlefield 3, maar dan mooier en moderner. Daarnaast is het een feest voor de creatieveling die zelf zaken uit de verschillende versies wil mixen. Grafisch is Battlefield 2042 prachtig om te zien al heeft de Levelution niet heel veel impact. Toch blijft het prachtig om stormen te zien opdoemen.
Uiteindelijk krijg je best een leuk pakket in Battlefield 2042 en ben je als fan weer een aardig aantal uren bezig met de game.
