Review: Baldur’s Gate and Baldur’s Gate II: Enhanced Editions – laat je fantasie de vrije loop

Baldur’s Gate zorgde in 1998 tussen talloze Japanse hits eigenhandig voor de revival van de westerse rpg. Er is geen game die polydice, pen & paper met je vrienden op een jongenskamer zo goed vertaald naar ons geliefde medium als Baldur’s Gate dat deed. Althans, naar de pc. Want hoe laten deze klassiekers zich in vertalen naar de Xbox?

Sommige games laten zich gewoon beter spelen op de pc. Dat heb ik ook lange tijd gedacht van het crpg genre, waar je de Baldur’s Gate titels onder kunt scharen. Gelukkig bewijzen titels als Divinity: Original Sin en Pillars of Eternity dat het gewoon kan. In de kielzog van Baldur’s Gate III van Larian Studios presenteren Skybound Games en ontwikkelaar Beamdog u twee hele, hele oude toppers. 

Hoe laat het zich sturen?

BioWare maakte eind jaren negentig furore met hun rpg’s waarvan de meest invloedrijke titels misschien wel de Baldur’s Gate games zijn. Met de zegen van Wizards of the Coast heeft de studio, op basis van een van de Dungeons and Dragons regels, een stel uitdagende en diepgaande games neergezet. Ik kan je alvast verklappen dat ze op dat vlak de tand des tijds dan ook hebben doorstaan. Persoonlijk maakte ik mij meer zorgen over de transitie van muis en toetsenbord naar de controller. 

De belangrijkste aanpassingen die Beamdog heeft gemaakt op dit vlak zijn het aan kunnen sturen van je fellowship met de analoge stick en het aanpassen van verschillende traditionele menu’s naar een simpeler radiaal menu. Dit is de reden waarom een game als Pillars of Eternity geslaagd is op de console. Je zult het op de Xbox helaas zonder mods of hotkeys moeten doen, het is dan ook geen game waar je teveel tempo mee moet willen maken. Het is even wennen maar zeker het wisselen tussen en groeperen van leden in je party is goed te doen. Ook wissel je met gemak tussen de verschillende subsystemen en menu’s.

Beamdog heeft naar eigen zeggen ook veel tijd gestoken in het verbeteren van de ‘pathing’ in beide Baldur’s Gate games. In vergelijking met de originele games, waar de avonturiers dikwijls bleven steken, bewegen ze zich nu veel makkelijker door de wereld. Dat komt doordat je nu met de analoge stick direct controle hebt over de hele party. Maar het helpt ook dat ze het haast op een hollen zetten in de enhanced editions, als een stel eendenkuikens. 

Je kunt op elk willekeurig moment wisselen tussen deze besturing en de traditionele ‘tactics mode’ waarbij je de volle controle krijgt over de cursor. Gelukkig maar, want om het gebrek aan een cursor bij het bewegen met de analoge stick te compenseren is besloten objecten waar je wat mee kunt automatisch te highlighten. Daar kan ik niet aan wennen. Het neemt iets weg in het zelf mogen verkennen van de omgevingen. Het voelt alsof ik al een bepaalde kant wordt op gedrukt. Ook selecteert het systeem niet altijd de objecten waar je geïnteresseerd in bent. 

Als je in een gevecht raakt, merk duidelijk dat je achter de schermen aan het dobbelen gaat. Niet in de minste plaats omdat je dit met tekst wordt getoond. Zes min twee maakt.. aanval gemist. Die teksten worden een stuk interessanter wanneer je met spreuken begint te slingeren. Om bij te kunnen houden wat er in vredesnaam allemaal op het scherm gebeurt, zul je de game regelmatig moeten pauzeren om even terug te scrollen in het logbestand. Sowieso pauzeer je de gevechten talloze keren om commando’s uit te delen en je mannen te positioneren. En dan merk je dat Beamdog niet op elk vlak z’n antwoorden klaar heeft. Het selecteren van vaardigheden en spreuken met hotkeys onder je vingers en een muis in je knuist is al een vrij intensieve procedure. Op de console is het eigenlijk geen doen. Er is dit keer geen slim menu om je op weg te helpen.

Je (online?) party

Naast de even fantastische als bekende karakters als Minsc, Imoen en Jaheira heeft Beamdog ook een aantal nieuwe, volwaardige avonturiers aan de games toegevoegd. De interactie tussen de lieden uit je party is een van de meest toffe aspecten van de serie en ook de nieuwe karakters stellen op dit vlak niet teleur. Net als in de latere BioWare games zul je een beetje op moeten letten wie je meeneemt op reis. Laat je hun persoonlijke doelen links liggen, dan kunnen ze zich zomaar tegen je keren. Bovendien gaan sommige leden vanwege hun achtergrond of overtuigingen helemaal niet lekker samen. 

Als je een beetje lui bent of last hebt van keuzestress, dan is dit niet de game voor jou. Je geniet behoorlijk wat vrijheid maar bent ook gebonden aan de D&D regels. Zeker op de hogere moeilijkheidsgraden kom je er achter dat de wetten en regels voor een geweldige uitdaging zorgen en dat er veel diepgang in zit. Je zult je dan ook echt moeten bekommeren om je build en de vaardigheden die je gebruikt. Succes is dan misschien niet gegarandeerd; wat ik je wel kan garanderen is dat als je van een rollenspelletje houdt je hier aan je trekken komt.

Wat de console versie op dit moment mist, maar wat wel al in de menu’s wordt aangeduid, is de multiplayer. Zover ik heb begrepen kan dat zowel online als op je lokale netwerk maar wacht even met je koop tot Beamdog er mee op de proppen komt. Werkt het uiteindelijk zoals op de pc, dan kan je met z’n zessen tegelijk spelen. Via matchmaking moet je elkaar straks kunnen vinden. 

Grafisch en geluid

De sprites van de Baldur’s Gate games zijn naar huidige maatstaven ondermaats. Verder heb je maar beperkt controle over de camera, je beschikt enkel over een zoomfunctie. Met het isometrische perspectief kan het met name in de stedelijke omgevingen moeilijk zijn om te zien waar je je precies wel en niet kunt bewegen. Ik denk dat de game met zijn 2D sprites op grafisch vlak tijdlozer is dan de 3D games uit dezelfde periode. De beide games worden op dit vlak enorm geholpen door goed ontwerp. Dit alles maakt dan wel weer dat de games (nagenoeg) geen laadtijden kennen. Ook de animaties zijn verouderd. Hoewel je er in dit type game misschien niet aan ontkomt, heb ik de tekstuele logbestanden er vaker op na moeten slaan dan me zinde.

Beamdog heeft nieuwe soundbites toegevoegd aan de game, zo hebben de personages nog meer teksten om uit te kramen tijdens de gevechten. Een van de mooiste daarvan blijft ‘Go for the eyes, Boo. Go for the eyes!’. Minsc en z’n goudhamstertje Boo zijn een even dynamisch als dodelijk duo. Het is ook een goed voorbeeld van de komische noot die je ook wel in de game vindt. Wat destijds helemaal de bom was maar ook nu interessant blijft, is dat de spreuken dooje magiërs gemijmerd worden. Het draagt net als de fantastische soundtrack bij aan de atmosfeer. De game is overigens niet fully voiced. Met uitzondering van de avonturiers zelf en enkele belangrijke personages voor het verhaal, zul je veel moeten lezen.

Conclusie

Qua uitdaging en vertelling hebben deze games de tand des tijds doorstaan. De vrij klassieke gameplay is, met uitzondering van de bugfixes, ongemoeid gelaten, wat wel maakt dat deze game niet voor iedereen is. Ben je echter op zoek naar een enorm diepe ervaring of heb je een grote interesse in rpg’s, dan bewijs je jezelf een dienst als je de bundel in huis haalt. De beste versies vind je absoluut op de pc, maar ze zijn op de console zonder meer speelbaar. Toch kan de besturing voor frustratie zorgen, bij de vertaling van muis en toetsenbord naar de controller heeft Beamdog simpelweg nog niet alle antwoorden gevonden.

Voor € 49,99 ben je met Baldur’s Gate I en II inclusief uitbreidingen zo’n 150 tot 200 uur zoet. Waar voor je geld, zou je denken. En voor een select publiek is dat ook zo, maar voor de meesten is de bundel met deze prijsstelling geen aanrader. Heb je interesse in deze bundel maar is het subgenre geheel nieuw voor je dan raad ik je aan te starten met de meer toegankelijke, spirituele opvolger van de Baldur’s Gate games: Pillars of Eternity.