Back 4 Blood is misschien wel de minst verrassende game van het jaar. We kennen de maker en het concept, daarmee lijkt de gameplay gegarandeerd ook op iets wat we eerder hebben gezien. Maar is dat erg of blijft dit succesvol?
Turtle Rock Studios heeft een flinke geschiedenis. De 20 jaar oude studio was ooit onderdeel van Valve alwaar ze werkten aan Counter-Strike, maar waar Left 4 Dead hun eigen project was en daarmee veel gamersharten gewonnen. Left 4 Dead is eigenlijk een cult-classic en wordt tot de dag van vandaag nog veel gespeeld als co-op zombieshooter. Turtle Rock heeft vervolgens Valve verlaten en daarmee ook de rechten van Left 4 Dead achter zich gelaten. Weliswaar kwam Left 4 Dead 2 vlak na het eerste deel al op de markt, maar de vraag naar een moderne opvolger van Left 4 Dead hield de wereld een jaar of 10 bezig. Totdat Back 4 Blood werd aangekondigd. De makers winden er geen doekjes om, de game is in alle vormen de spirituele opvolger van Left 4 Dead. Zelfs de naam doet, ondanks dat ze de originele naamgeving niet mogen voeren, niks minder vermoeden.
Maar mag Back 4 Blood zich een waardige opvolger noemen? En kan Turtle Rock 12 jaar na dato nog steeds een goede moderne game afleveren?
Het gaat niet om het verhaal
Voor de mensen die nog geen idee hebben waar ik het over heb, laten we maar even beginnen met wat de setting is van de game. Back 4 Blood is een zombie-shooter, het verhaal is totaal niet interessant. De zombie-uitbraak is geweest en je bevind je met nog een aantal lotgenoten in een Amerikaans stadje. Het enige wat je moet weten is dat je van plek A naar plek B moet komen om te overleven. Je doet dit altijd met z’n vieren.
Graphics en audio
De game zal geen hoge ogen gooien bij de “Beste Graphics-award” van 2021. Het is duidelijk dat er weinig moeite is gestoken om het beste uit de Unreal Engine te halen. We vinden bijvoorbeeld geen raytracing terug. Maar de graphics stellen zeker niet teleur. Het is gewoon prima, enigszins gedateerd, maar de tentoongestelde gore is er niet minder om.
Zoals het een zombiegame betaamd, zijn er veel donkere ruimtes en geeft je zaklamp de nodige verlichting. De sfeer kan flink beklemmend zijn en de audio doet daarbij ook een flinke duit in de zak.
De audio is erg fijn. De kogels die je machinegeweer verlaten en de half door vlees ontbonden lichamen penetreren, klinken erg bevredigend. Zoals eerdergenoemd is de gore en beklemmende sfeer ook erg aanwezig. Nasty geluiden van rottend vlees, uitstekende botten en half-dode wandelende lichamen komt in High Definition je oren binnen.
Een memorabel moment was de bar-fight waarbij je een bar moet verdedigen terwijl de jukebox knetterharde metal staat af te spelen om de zombies uit de hele buurt naar de bar te leiden. Een gevecht om niet te vergeten.
Oude vertrouwde gameplay met een twist
Left 4 Dead stond bekend om z’n tijdloze gameplay. De reden dat het 12 jaar na dato nog steeds met veel plezier op LAN-parties wordt gespeeld. Back 4 Blood heeft het recept gelukkig intact gelaten: if it ain’t broke, don’t fix it. Je speelt een lange campaign waarin je tussendoor van safe room naar safe room gaat. Elke safe room is een opslagpunt waarin je weer kunt “opladen” in termen van ammo, health en nieuwe wapens. Waar de game om bekend staat is dat je de runs altijd doorloopt met z’n vieren. Dat maakt het ook een fijne co-op multiplayer om samen met vrienden te spelen. Zo is de game ook bedoeld. Toch is er voor de loner ook een optie in de Solo mode waarin je bij drie bots wordt ingedeeld. Je houdt dus vier spelers, maar je vrienden zijn op dat moment vervangen door de AI, net zoals in de lockdown het geval was.
Speel je co-op (zoals het hoort) en heb je er eentje bijzitten die toch solo op pad gaat, dan loopt diegene binnen de kortste keren tegen de lamp, want je hebt echt elkaar nodig om de zombies van je af te houden, maar ook om elkaar te redden als je wordt gepakt door een Stinger of Sleeper. Want naast de “normale” zombies, die in deze game Ridden worden genoemd, zijn er ook nog speciale Ridden. Snitchers zijn de oude Witches, dus probeer oogcontact te vermijden want als ze je spotten, krijsen ze en komt er een hele horde op je af. Exploders zijn met pus doordrenkte monsters, 250 kilo schoon aan de haak. Hou deze van je af want als ze exploderen komt de goo op je en dit trekt zombies extra aan. Bruisers kunnen je met hun gemuteerde arm als een Hulk uit elkaar meppen. De eerdergenoemde Stingers springen in het rond en kunnen je vastplakken zodat je vast komt te zitten, of ze spugen op je met eenzelfde soort goo als de Exploders die je best wel wat schade toedient.
En tenslotte is er nog de Ogre. Dit is een mega-monster die aardig wat lood kan verduren. Deze komt op bepaalde plekken in de game tevoorschijn als boss. Deze boss battles zijn lekker uitdagend en chaotisch, je zult echt moeten samenwerken, want anders gaat het niet lukken. Datzelfde geldt voor andere momenten in de game. Back 4 Blood is namelijk behoorlijk uitdagend en het is niet alleen maar rennen van A naar B. Op bepaalde momenten in het level moet er bijvoorbeeld een zone verdedigd worden, deze kun je helemaal volgooien met defensieve maatregelen zoals bijvoorbeeld prikkeldraad, gastanken en mini-gun turrets. Dit zorgt voor memorabele en chaotische momenten.
De oude vertrouwde gameplay is goed om terug te zien, maar is wel erg simpel voor een moderne game. Turtle Rock heeft daarom wat extra elementen toegevoegd. Allereerst zijn daar de weapon attachments en uniqueness. Elk wapen is uit te breiden met attachments, deze vind je gaandeweg de game of koop je in de eerstvolgende safe room. Daar bovenop heeft elk wapen en elke attachment een uniekheid. Grijs voor common, groen voor uncommon, blauw, paars, geel… je weet wel hoe het gaat. Dit maakt dat je je wapen tijdens een run helemaal kunt upgraden tot iets waar zelfs MacGyver jaloers van wordt.
Daarnaast is er nog een nieuw element in de vorm van een deck-systeem. Je begint met een pakje kaarten wat je starter deck is. Dit deck kun je vervolgens uitbouwen met nieuwe kaarten die je kunt vinden of verdienen door te spelen. De kaarten bieden je voordelen tijdens de game. Bij de start van een run en vervolgens bij elke safe room krijg je een selectie aan kaarten uit je deck waarin je kunt kiezen welke je wilt activeren, naarmate de run vordert kies je meer kaarten en word je daardoor dus ook beter. Dit zorgt ervoor dat je niet elke run voor niks doet. Je bouwt een steeds beter deck met de nieuwe kaarten die je vrijspeelt.
De game biedt je ook nog een volwaardige multiplayer-modus. Daarin kun je het, wederom met je vrienden, opnemen tegen een ander team. Een ondergewaardeerde modus vind ik, die ook al ondergewaardeerd was in Left 4 Dead, want in deze modus kun je ook als zombie spelen. Je kiest een special Ridden en je kunt je menselijke tegenstanders het leven flink zuur maken. Je kunt in deze modus overigens tijdens de game ook punten verzamelen waarmee je je Ridden sterker kunt maken. Het kost even wat potjes om er in te komen, maar dan weet ik zeker dat je ook plezier gaat hebben aan de multiplayer.
Conclusie
Back 4 Blood doet precies wat er van verwacht wordt. Het is de oude vertrouwde Left 4 Dead gameplay, maar dan modern gemaakt. Het blijft geweldig om met vrienden co-op te spelen en er zijn interessante nieuwe gameplay-elementen aan toegevoegd. De game is lekker uitdagend en vaak chaotischer dan gepland, maar dat maakt het juist leuk. Verwacht alleen niks revolutionairs.
De kritiek die je op de game zou kunnen hebben is dat de campaign aardig kort is. Na een paar acts van elk een uurtje of 3 ben je er wel doorheen. Turtle Rock heeft echter al aangegeven dat dit het begin is en dat we meer content mogen verwachten.
